SWP - Υπακοή στον Θεό (ημέρα 7η)

Κλείνουμε μια εβδομάδα σήμερα με το αφιέρωμά μας στην Υπακοή στον Θεό, ένα πλάνο αντιγραφής εδαφίων από την Αγία Γραφή για τον μήνα Σεπτέμβριο, που συστάθηκε από την φίλη στο instagram @jesusjournaljunkies. Βρισκόμαστε στο βιβλίο Δευτερονόμιο και για σήμερα και αύριο το πλάνο μας έχει κάποια εδάφια από το κεφάλαιο 28. Ωστόσο, η σπουδαιότητα του κεφαλαίου είναι τόσο μεγάλη, που συστήνω σε όλους να το διαβάσουν όλο.

Μέσα σ' αυτό το κεφάλαιο ο Θεός μας αποκαλύπτει μια σειρά από ευλογίες που λαμβάνει ο άνθρωπος όταν ακολουθεί το θέλημα του Θεού και μια σειρά από κατάρες όταν αποστατεί. Και σας παροτρύνω να διαβάσετε όλο το κεφάλαιο από μόνοι σας, γιατί όλες αυτές τις κατάρες που είναι γραμμένες εκεί μέσα, φίλοι μου, τις ζούμε όλες σήμερα. Σε ανατριχιάζει η πιστότητα του Λόγου του Θεού με την ακρίβειά του, όχι μόνο εδώ σε αυτό το κεφάλαιο, σε όλη την Αγία Γραφή γενικότερα. Προσωπικά, αν όλο το σύμπαν γύρω μου διαλυόταν, κι αν το σπίτι μου ισοπεδωνόταν, και φωτιές και πλημμύρες ή σεισμοί το ισοπέδωναν, αν έπρεπε να πάρω μαζί μου ένα μόνο αντικείμενο μέσα από το σπίτι μου, αυτό θα ήταν η Αγία Γραφή. Είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχω στην κατοχή μου, ό,τι πιο ακριβό, παρόλο που μου κόστισε μόνο 35 ευρώ για να το αγοράσω. 

Αγία Γραφή, εν Χριστώ αδελφοί μου, να ανοίξουν τα μάτια της ψυχής μας να αρχίσουμε να βλέπουμε τι γίνεται γύρω μας και μέσα μας. Ένα κεφάλαιο τη μέρα, μία παράγραφο όποτε βρίσκουμε λίγο ελεύθερο χρόνο, κάτι μέσα από τον Θείο Λόγο, που μας έχει χαρίσει, όχι για να το αποθέσουμε στο ράφι της βιβλιοθήκης και να μένει εκεί να σκονίζεται, όχι. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, είναι η τροφή της ψυχής, είναι η φωνή του Θεού, που μας μιλάει και μας καθοδηγεί. 

Ζούμε σε πονηρούς καιρούς, ποιον μπορούμε να εμπιστευτούμε; Τον εαυτό μας, μήπως; Μα, κι αυτός, τη μία μέρα τα λέει έτσι, την επομένη τα λέει διαφορετικά. Μόνο ο Θεός μας έχει αποδείξει την αξία Του, την ειλικρίνεια και σταθερότητά Του. Δεν υπάρχει άλλος να μας σώσει. Και μας καλεί συνεχώς να έρθουμε κοντά Του. Είναι ο Πατέρας που καλεί πίσω τον άσωτο γιο. Είναι το εκατοστό πρόβατο που θέλει να έρθει πίσω στην ασφάλεια και τη θαλπωρή. Ζητείστε και θα σας δοθεί. Χτυπήστε την πόρτα και θα σας ανοιχτεί. Όποιος με ζητάει με βρίσκει. Λόγια Ιησού Χριστού, λόγια υπόσχεσης και σωτηρίας. Δεν θα τα καταφέρουμε μόνοι μας, είμαστε πολύ αδύναμοι για αυτά που έρχονται. Είναι όλα προφητευμένα μέσα στο ερωτικό του γράμμα προς εμάς για προστασία, προφύλαξη, εγρήγορση, ασφάλεια. Για μένα, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Κανένας δεν θα ανοίξει για μας αυτή την πόρτα, πρέπει να το κάνουμε μόνοι μας. Εμείς και ο Θεός, δεν υπάρχει κάτι άλλο. 

Ακούω νέα παιδιά που λένε θα πάμε να γίνουμε κληρικοί γιατί θα βρούμε σταθερό μισθό και φτίττω. Εδώ έχει φτάσει η κατάντια μας; Ακούω σκάνδαλα επί σκανδάλων από ανθρώπους της εκκλησίας, από ηγέτες της, που μόνο Λόγο Θεού δεν εφαρμόζουν. Είναι φοβερά αυτά τα πράγματα που συμβαίνουν, δεν ξέρω αν έχει υπάρξει αποστασία σε τέτοιο μέγεθος όπως τη σημερινή εποχή. Σχεδόν κανένας νέος δεν γνωρίζει Θεό, μικροί και μεγάλοι, όλοι βουτηγμένοι στην κατάθλιψη, στο άγχος, το φόβο, την ανασφάλεια, στην ασάφεια, στην αντιπαλότητα, στη διαπλοκή. Όταν υπάρχει Θεός μέσα μας, έχουμε ειρήνη, γαλήνη, μακροθυμία, υπάρχει χαρά, έμπνευση, βλέπουμε την ομορφιά και την αναγνωρίζουμε, βλέπουμε τα κακώς κείμενα και τα αποφεύγουμε. 

Δεν ξέρω. Τόσα δώρα, τόσες υποσχέσεις που περιμένει εμάς να μας τις προσφέρει κι εμείς γυρίζουμε την πλάτη, στρεφόμαστε σε σκοτεινές οδούς, στην εύκολη λύση, που μόνο σε περισσότερη θλίψη θα οδηγήσουν όλα αυτά. Δεν ξέρω ειλικρινά γιατί ο κόσμος έχει πέσει σε τέτοια πλάνη. Πού είναι το τσαγανό του να αντισταθεί στον σκοτεινό; Πού είναι το θάρρος, το σθένος να πολεμήσει ενάντια στο κακό, να υπερασπιστεί την αξία του εαυτού του, να μην επιτρέπει στον οποιοδήποτε να τον άγουν και να τον φέρουν; Πού είναι η δύναμη του χριστιανού που μάχεται ενάντια στο κακό και υπερασπίζεται το καλό, με στρατηγό τον Κύριό Του και ρομφαία τον Λόγο Του; Ποιος μας τα έκλεψε όλα αυτά την ώρα που κοιμόμασταν; Δεν τον έχουμε αναγνωρίσει ακόμα αυτόν που κρύβεται μέσα στις σκιές; Δεν μας θυμώνει που άλλοι αποφασίζουν για μας; Πού είναι η πίστη μας; Πού είναι η θέλησή μας για ζωή και σωτηρία; Γιατί έχουμε εγκαταλείψει την ελπίδα, γιατί παραδώσαμε τα όπλα; Γιατί έχουμε παραδοθεί αμηχητί στην πονηρία του ωξαποδώ; Όταν εμείς είμαστε πλασμένοι για άλλα πράγματα, υψηλά, ευγενή, αιώνια, καθαρά; Γιατί αρεσκόμαστε να κυλιόμαστε στον βούρκο; Γιατί κάναμε τον βούρκο το φυσικό μας περιβάλλον; Γιατί μας έχουν πείσει ότι αυτό είναι που αξίζουμε; Είμαστε άγγελοι φωτός, παιδιά Θεού, ακόμη να το καταλάβουμε; Δεν είμαστε γουρούνια να κυλιόμαστε μέσα στις ακαθαρσίες, δεν είμαστε φτιαγμένοι για αυτή την κατάντια, να ζούμε σε αυτό το επίπεδο της σιχασιάς και της σήψης.

Τι να πω, δεν ξέρω, πραγματικά...

Δευτερονόμιο κεφάλαιο 28, δύο πρώτα κεφάλαια για σήμερα, και η υπακοή που μας ζητάει ο Θεός πρέπει να γίνεται με προσοχή και επιμέλεια. Θέλει συνέπεια η υπακοή, θέλει αφοσίωση. Πρέπει να μένουμε εστιασμένοι, προσηλωμένοι σε αυτά που μας ζητάει και να κάνουμε τον αγώνα μας να εκτελούμε τις εντολές. Πρέπει οι εντολές να γίνουν μέρος της ζωής μας, κομμάτι του εαυτού μας, να τις έχουμε στη σκέψη μας, και αυτό το πρέπει δεν είναι προσταγή, αλλά προτροπή. Πρέπει και προσταγή για τον Θεό σημαίνει αυτό είναι το ασφαλές για σένα να γίνει, είναι ο τρόπος Του να σε κατευθύνει στην οδό σωτηρίας, ένα στενό μονοπάτι μέσα από μια ζούγκλα γεμάτη κινδύνους και θάνατο. Το πρέπει του Θεού σε βοηθάει να ξεφύγεις από αυτούς τους κινδύνους και να προχωρήσεις την οδό του Κυρίου με ασφάλεια και σιγουριά. 

Μόνο τότε, όταν υπακούμε σε αυτό το πρέπει, μπορούμε να αλλάξουμε, και να αρχίσουμε να καθαρίζουμε και να απομακρυνόμαστε από τα γουρούνια και τον βούρκο που ανέφερα πιο πριν. Χρειάζεται να ξεκολλήσουμε από παγιωμένες θέσεις και συνήθειες. Μόνο με την καθοδήγηση από τον Θεό μπορούμε να το καταφέρουμε αυτό. Αν κάνουμε το δικό μας κομμάτι που μας αναλογεί, ο Θεός θα έρθει και θα μας βρει στα μισά και θα κάνει τα υπόλοιπα για μας. Δεν θα μας αφήσει μόνους στην δυσκολία και στη μάχη. Εκεί είναι, δίπλα μας, μια χεριά μακριά, λίγο αν απλώσουμε το χέρι μας, μας έχει πιάσει. Ακόμα κι όταν δεν Τον αποζητάμε, είναι εκεί, μας περιμένει να δώσουμε εμείς το σύνθημα, να ξεκινήσουμε εμείς αυτή τη μοναδική, μεγαλειώδη, σωτήρια σχέση ζωής. 

Με την δική μας επιμέλεια υπόσχεται ότι θα μας υψώσει πάνω από όλα τα έθνη της γης. Θα μας υψώσει από τα γουρούνια, θα μας υψώσει από την πονηρία του κόσμου, θα μας απομακρύνει από ό,τι μας βλάπτει και μας στενοχωρεί ή μας βάζει σε κίνδυνο. Μας εξυψώνει από το επίπεδο του φθαρτού και έκπτωτου κόσμου. Μας ξεχωρίζει και μας εισαγάγει στον εκλεκτό Του λαό, με το όνομά μας να καταγράφεται στο βιβλίο της ζωής. 

Όσο ανεβαίνουμε επίπεδο στρεφόμενοι προς τον Θεό - αυτό είναι η πραγματική μετάνοια, η μεταστροφή του νου, η αλλαγή τρόπου σκέψης, η στροφή μας προς τα του Θεού και η απομάκρυνσή μας από τα του κόσμου - τόσο αρχίζουμε να εισχωρούμε σε ένα πιο πνευματικό επίπεδο. Σε αυτό το επίπεδο είναι που ανοίγουν τα μάτια της ψυχής. Αυτό θέλουμε, αυτό επιδιώκουμε, να μπούμε σε αυτό το επίπεδο. Δεν είναι μόνο να λέμε ότι πιστεύουμε στον Θεό, είναι και να δουλεύουμε ως προς αυτό, να κάνουμε τον αγώνα μας από τη μεριά μας, να μπούμε στον Λόγο του Θεού, που είναι η φωνή Του εκεί μέσα που μας μιλάει, να κάνουμε την έρευνά μας, να ξεκινήσουμε να μπαίνουμε στην προσευχή, να μπορούμε να επικοινωνούμε μαζί Του. Δεν λογάται σχέση χωρίς να υπάρχει επικοινωνία. Θέλουμε τον Νυμφίο μας, Τον έχουμε στο μυαλό μας συνεχώς, πλημμυρίζει η καρδιά μας από την παρουσία Του, αφιερώνουμε τον χρόνο μας, τις σκέψεις μας, τις απορίες μας, τις ελπίδες μας, το παρόν και το μέλλον μας στον Έναν, αυτόν που μας αγαπάει και που Τον αγαπούμε με όλη μας την καρδιά, την ψυχή, τη δύναμη. 

Έτσι πρέπει να είναι η αγάπη μας στον Θεό, χωρίς να περιμένουμε κάτι πίσω. Η αγάπη μας πρέπει να είναι αγνή, να είναι ερωτική, να θέλουμε συνεχώς να βρισκόμαστε στην παρουσία Του. Όταν προσεύχεσαι μόνο για να ζητήσεις αυτό ή εκείνο ή το άλλο, και μετά να τον ξεχνάς, τι σχέση είναι αυτή τότε; Τι είναι ο Θεός για σένα; Αποκούμπι; Να τον καλείς μόνο όταν τον χρειάζεσαι; Και περιμένεις να έρθει να σε ράνει με τις υποσχέσεις Του; να σε γεμίσει δώρα; Δεν λειτουργεί έτσι το πράγμα, καμία αληθινή σχέση αγάπης δεν λειτουργεί έτσι. Χρειάζεται να είμαστε κι εμείς μέσα στη σχέση με τον αληθινό μας εαυτό, τον λαβωμένο, τον αμαρτάνοντα, τον μπερδεμένο, τον ταπεινωμένο, αλλά τον ειλικρινή, που ξέρει να ελπίζει, που ξέρει με ποιον έχει να κάνει και γνωρίζει καλά ότι συναινεί  και συμμετέχει σε μια σχέση αμοιβαίας αγάπης, αλήθειας, σταθερότητας, ασφάλειας, ελπίδας, αφοσίωσης, πίστης, προσωπικής εξέλιξης και σωτηρίας εις τον αιώνα. Αμήν.

Ημέρα 7η - Δευτερονόμιο, 28: 1-2

Αγία Γραφή, μτφρ. Φίλου, εκδ. Πέργαμος, Αθήνα 2016

Με αγάπη,

Εύα 💗