Τρία πουλάκια κάθονται

Στην αρχή ήρθε μόνο του και κάθισε στο κάγκελο του παραθύρου. Σε λίγο, ήρθε και το δεύτερο. Και αμέσως μετά, να' σου και το τρίτο. Να σηκωθώ να τα βγάλω φωτογραφία ή θα τα τρομάξω και θα φύγουν βιαστικά; Μεγάλο το δίλημμα. Δεν έτρεξα να πάρω τη μηχανή μου, έβγαλα τη φωτογραφία από το κινητό στο μεγαλύτερο ζουμ που μπορούσε. Δεν ήθελα να κάνω φασαρία, ούτε να πλησιάσω πολύ. Και η φωτογραφία βγήκε όπως βγήκε, φευγαλέα σαν τα μικρά πουλιά που λαχτίζουν στον κάθε στεναγμό.

Με αγάπη,

Εύα 💗

Πρωτομαγιά και γεννητούρια

Μαδούσαν όλο αυτό το διάστημα κομμάτια από το τρίχωμά τους και τα άπλωναν πάνω στο αχυρένιο στρώμα προετοιμάζοντας η καθεμιά στον χώρο της τον μεγάλο ερχομό. Και τώρα, οι δύο κουνέλες εξαντλημένες αλλά ευχαριστημένες που το έργο τους εξετελέσθη με επιτυχία, είναι πια μαμάδες!

Ο χώρος γέμισε από μικροσκοπικά κουνελάκια, τα πιο πολλά καφετιά με λευκές λεπτομέρειες στις κοιλίτσες, τις ουρές και τις μουσούδες τους, και μερικά από αυτά ολόλευκα σαν το χιόνι. Μια σταλιά ζωούλες κοιμούνται πάνω στα αχυρο-πουπουλένια στρώματα σφιχταγκαλιασμένα και ασφαλή κι εμείς μένουμε να χαζεύουμε διακριτικά και από απόσταση το θαύμα της ζωής.

Οι κοτοπουλίνες και τα υπόλοιπα κουνέλια αναρωτιούνται γιατί οι μαμα-κουνέλες είναι ακόμα κλεισμένες στα κελάκια τους και δεν παίζουν ακόμα μαζί τους.

Η φύση στα καλύτερά της, ο ήλιος λαμπερός και ανοιξιάτικος, έτσι η μέρα ήταν ιδανική για να μαζέψουμε το Μάη, έναν Μάη μουδιασμένο από την συνεχή καραντίνα και τις απαγορεύσεις στην κυκλοφορία και τις συναθροίσεις λόγω της επιδημίας. Η Φαίδρα από κοντά βοηθός στο μάζεμα της μαργαρίτας.

Αργότερα ήρθαν και τα παιδιά, φάγαμε παρέα με κους κους και χαμόγελα, χαρήκαμε ο ένας τη συντροφιά του άλλου, εκείνα έπαιξαν με τα ζώα και τις δραστηριότητές τους, εμείς απολαύσαμε την ομορφιά της φύσης που ξαναγεννιέται μετά το φευγιό του χειμώνα και του κακού που μάλλον δείχνει να μας εγκαταλείπει.

Το στεφάνι είναι έτοιμο. Καλό μήνα σε όλους και καλή Πρωτομαγιά!

Με αγάπη,

Εύα 💗