Πόσο παράδοξο είναι ένας νέος, ωραίος, πλούσιος και διάσημος ηθοποιός του Hollywood και βραβευμένος μουσικός να απορρίψει τις προτεσταντικές καταβολές του και να στραφεί στην Ορθοδοξία; Τι τον έκανε να πάρει αυτή την απόφαση; Πώς έγινε το κλικ; Πώς κατάλαβε μέσα του ότι μετά από όλα αυτά τα χρόνια μελέτης και έρευνας που αφιέρωσε σε ιστορικές, θεολογικές κτλ. αναφορές στις διακλαδώσεις του Χριστιανισμού, στο ταξίδι του προς τα πίσω, προς τα έσω, πώς συντελέστηκε η αποκάλυψη; Πώς συνειδητοποίησε πως είχε φτάσει στην αλήθεια;
Αυτά και άλλα πολλά θα μπορούσα να είχα ρωτήσει τον διάσημο καλεσμένο της 5ης Έκθεσης Ορθόδοξου Χριστιανικού Βιβλίου που διοργανώθηκε στο ξενοδοχείο Caravel το σαββατοκύριακο που μας πέρασε, στο κέντρο της Αθήνας. Ο Jonathan Jackson ήταν γλυκύτατος με πραότητα και μακροθυμία που θύμιζε μοναχούς του Αγίου Όρους, του "Όρους της Σιωπής" (τι καταπληκτική φράση!!).
Τον είχα παρακολουθήσει στο YouTube σε κάποιο βιντεάκι που κατέθετε την μαρτυρία του ως προς την Ορθοδοξία. Τον είχα παρακολουθήσει με προσοχή. Η σεμνότητά του, οι αργές απαντήσεις που έδινε με είχαν κερδίσει. Δεν ήξερα ότι θα βρισκόταν στην έκθεση. Όταν πρωτομπήκα στην αίθουσα δεν τον είδα καν! Έβλεπα τον συνωστισμό, μπορούσα να καταλάβω ότι κάτι συνέβαινε εκεί, με όλο αυτό το νεανικό ακροατήριο, αλλά εμένα το μυαλό μου ήταν προσανατολισμένο στην έκθεση. Ήθελα να δω, να πάρω πιθανώς, και να φύγω. Ο χρόνος ήταν περιορισμένος.
Εκεί, χαμένη στις ολοκαίνουργες εκδόσεις και τους αμέτρητους τίτλους των βιβλίων, τον άκουσα να μιλάει. Άκουσα τη φωνή του στο μικρόφωνο, μια γλυκειά, σεμνή φωνή που μιλούσε για τον Χριστό, για την προσευχή, για την πίστη. Απαντούσε με προθυμία όποιον τον ρωτούσε, οι απαντήσεις του ήταν γεμάτες συναίσθημα, εγγύτητα, αμεσότητα. Μιλούσε στις καρδιές των ακροατών του, ένα ακροατήριο γεμάτο από παιδιά γυμνασίου ή λυκείου. Παιδιά που είχαν έρθει από σχολεία να επισκεφτούν την έκθεση και να τον ακούσουν.
Και τον άκουγαν με αφοσίωση που ξάφνιαζε και προσήλωση ζηλευτή, ρουφούσαν όλα τα μηνύματα και ρωτούσαν ασταμάτητα, πόσες ερωτήσεις! Ήθελαν να τα μάθουν όλα κι εκείνος δεν χαλούσε χατήρι σε κανέναν.
Στη συνέχεια έμαθα ότι την Παρασκευή, που ήταν τα εγκαίνια της έκθεσης, ο Jonathan μίλησε για το βιβλίο που έγραψε και που είναι μεταφρασμένο πλέον και στα ελληνικά, με τίτλο "Το Μυστήριο της Τέχνης", εκδόσεις Εν πλω. Προλογίζει ο Γέροντας Εφραίμ. Κρίμα που το έχασα! Πήρα ωστόσο ένα αντίτυπο (χωρίς υπογραφή, τι σκεφτόμουν;;;!!!!;;;) και σκοπεύω να επανέλθω με εντυπώσεις μόλις ολοκληρώσω τη μελέτη του.
Κλείνω με μια μικρή γεύση της γραφής του, όπως την διαβάζω από το οπισθόφυλλο:
"Ο Θεός είναι ο τέλειος Καλλιτέχνης και Ποιητής. Η κατ' εικόνα δική Του δημιουργία μας σημαίνει ότι είμαστε κι εμείς καλλιτέχνες και ποιητές, ανεξάρτητα από την κλήση μας στη ζωή. Είμαστε καλλιτέχνες με τον τρόπο που αγαπάμε. Είμαστε ποιητές με τον τρόπο που προσευχόμαστε. Ο καθένας είναι ένας καλλιτέχνης. Συνδεόμαστε κοσμικά ο ένας με τον άλλο μέσα από ένα θείο υφαντό που εκτείνεται κατά μήκος των αιώνων.
Ο καθένας μας έχει ένα ρόλο μοναδικό να επιτελέσει στη συμφωνία της δημιουργίας του Θεού."
