Χελώνα, η ελληνική - ή - γεννητούρια στο κτήμα!

Η χελώνα, λοιπόν, κατά τη Βικιπαίδεια, είναι ένα ερπετό που ανήκει στην αρτίγονη τάξη της πρωτόγονης υφομοταξίας των αναψιδωτών. Η ονομασία της προέρχεται από την αρχαιοελληνική λέξη χέλυο, που σημαίνει οστέινος θώρακας. Είναι ένα ζώο που ζει στα εύκρατα και τροπικά κλίματα, η διάρκεια ζωής της είναι 70-150 χρόνια ανάλογα με το είδος της, τους χειμώνες πέφτει σε χειμερία νάρκη, και υπάρχουν οι χερσαίες, οι θαλάσσιες και οι αμφίβιες χελώνες. Η αναπαραγωγική της περίοδος γίνεται κατά τους θερινούς μήνες και κάθε φορά γεννάει από δύο έως δώδεκα αυγά, τα οποία αφήνουν σε τρύπες που οι ίδιες έχουν σκάψει. Οι χελώνες στη συνέχεια δεν έχουν καμία σχέση με τα χελωνάκια, τα οποία μεγαλώνουν μόνα τους. Θεωρείται προστατευόμενο είδος. 

Θα μου πεις, για χελώνες θα μιλήσουμε σήμερα, Εύα; Ε, ναι, πρέπει, γιατί σήμερα είχαμε γεννητούρια! Είναι το πρώτο χελωνάκι που βλέπουμε να γεννιέται μέσα στο κτήμα και έχουμε ενθουσιαστεί από τη χαρά και την έκπληξη. Όλη μέρα δεν ασχολούμαστε με τίποτε άλλο! Το χαζεύω, το θαυμάζω, το φωτογραφίζω, το παρατηρώ... Ένα τόσο δα πλασματάκι, ένα θαύμα της φύσης, θωρακισμένο και πανέτοιμο να ξεκινήσει τον κύκλο του στον στίβο της ζωής. 

Καλό σου ταξίδι, μικρό μου χελωνάκι!

Με αγάπη,

Εύα 💗

Hello, Nelly!

Το σκυλάκι ήρθε από μόνο του στο σπίτι και ήταν όπως ακριβώς το θέλαμε.. χρώματα, μέγεθος, χαρακτήρας... Ήμασταν έναν καιρό τώρα με τις εφημερίδες, ψάχναμε για κουταβάκι. Ο μεγάλος μου γιος ήθελε westie, ο μικρός το ήθελε τώρα, ο άντρας μου ήθελε να μείνουμε στο κανίς που το ξέραμε από τον Ερμή που 'χάσαμε' πριν από λίγα χρόνια - με μαύρο δάκρυ κλαίγαμε όλοι για μήνες... Στην αρχή ήμουν ανένδοτη, ούτε να ακούσω για σκύλο! Έλα όμως που δεν μπορώ και χωρίς... Με τούμπαρε ο μικρός μου τελικά, τι να κάνω :) Μπήκα λοιπόν ξανά στη διαδικασία της σκέψης του να αποκτήσουμε εκ νέου σκύλο, μόνο που προτιμούσα να ήταν θηλυκό αυτή τη φορά, δεν με πολυένοιαζε η ράτσα, ίσως ένα μαλτεζάκι ή ένα terrier, αρκεί να ήταν ήσυχο και θηλυκό, έτσι, για σύμμαχο ας πούμε, μιας και περιστοιχίζομαι από αρσενικά..

Και ήρθε εκείνο σε εμάς. Κάποιος φαίνεται το εγκατέλειψε στην είσοδο του άλσους που είναι δίπλα στο σπίτι μας, το βαρέθηκε.. Σε μαύρο χάλι, τρομοκρατημένο, πληγωμένο από δαγκωματιές, δεν πίστευα ότι θα ερχόταν στο κάλεσμά μου.. Κι όμως, εκείνη ήρθε με το πρώτο! Καμιά διαμαρτυρία ή φόβος, καμία αμφισβήτηση.. Με άφησε να τη χαϊδέψω, να την ανεβάσω στο σπίτι μας, δέχτηκε με ευγνωμοσύνη την φροντίδα μου, της περιποιήθηκα το τραύμα της, την απάλλαξα από τα αγκάθια και τα ξερόχορτα που είχαν μπλεχτεί στο τρίχωμά της.. Μαλτεζάκι με κάτι άλλο είπε ο κτηνίατρος όταν την πήγαμε, μάλλον με terrier! Θηλυκό... Άσπρο-μπεζ βερυκοκί, ήταν-δεν ήταν χρονιάρικο. Καλόβολη όσο δεν παίρνει, γάβγισμα δεν έχουμε ακούσει ακόμα. Χιλιοταλαιπωρημένη, εξαντλημένη, μια κούκλα παρόλα αυτά..

"Να την κρατήσετε, έχει καλό χαρακτήρα" είπε ο κτηνίατρος, αφού πρώτα σιγουρευτήκαμε ότι δεν είχε τσιπάκι και δεν ανήκε σε κανέναν. Της έδωσε χαπάκι για τα παράσιτα, της φρόντισε την πληγή από τα δαγκώματα που είχε δεχτεί...

Το όνομά της: Νέλλη. Σαν τη φωτογράφο... :)

Το σκυλάκι εγκλιματίστηκε σε χρόνο μηδέν, έχει γίνει η μασκότ του άλσους ήδη από την πρώτη μέρα και όλοι την χαιρετούν φωνάζοντας την με το όνομά της από απόσταση: Νέλλη!!! Τι όμορφη που έχεις γίνει! Τι κούκλα! Τι μεταμόρφωση!! Και μου δίνουν συγχαρητήρια. Μπράβο, την συνέφερες, κοίτα πόσο ζωήρεψε!!

Κι εγώ φουσκώνω από περηφάνεια για το κοριτσάκι μου, την ομορφιά μου! Το καμάρι μου!

Από τη γειτονιά που την θυμούνται σε τι κατάσταση ήταν όταν την παρέλαβα μου λένε πόσο τυχερή είναι που μας βρήκε. Η τυχερή όμως είμαι εγώ.. όλοι μας δηλαδή! Τα παιδιά έχουν ξετρελαθεί μαζί της, αλλά κι εμείς δεν πάμε πίσω.. Κι εκείνη ανταποδίδει όλη την αγάπη που εισπράττει στο πολλαπλάσιο.. Την λατρέψαμε όλοι, μας λάτρεψε κι εκείνη... Είναι πλέον μέλος της οικογένειας..

Καλώς ήρθες, Νέλλη!

...