Η αληθινή ελευθερία μέσω της πίστης

Αυτός είναι ο τίτλος του πλάνου αντιγραφής και εντρύφισης εδαφίων από την Αγία Γραφή για τον μήνα Ιούλιο. Για μένα η ελευθερία βρίσκεται στην ανώτερη βαθμίδα ζητουμένων στη ζωή μου, όμως σαν φευγαλέο πουλί όλο δείχνει να μου ξεφεύγει, κι εδώ που λέω πως την κατέκτησα, πάλι σε νέους ουρανούς πετά μακριά μου.

Αυτό συμβαίνει όταν ορίζουμε την ελευθερία με τα δεδομένα του κόσμου, όταν η ελευθερία αποκτάει διαστάσεις, βαρύτητα, γεωγραφικό προσανατολισμό, υλική υπόσταση, προσωπικό στόχο και σκοπό όπως απαγκίστρωση από οικογενειακά ή κοινωνικά δεσμά ή το αντίθετο, απόκτηση πλούτου και προσωπικής καταξίωσης, επαγγελματική αποκατάσταση, κοινωνική αποδοχή, οικονομική ευμάρεια.

Στον πνευματικό όμως χώρο, τίποτα από όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν με την αληθινή ελευθερία. Γιατί αληθινή ελευθερία βρίσκεται μόνο όταν είσαι κοντά στον Χριστό, όταν ακολουθείς τον δρόμο του, τις εντολές του, τον λόγο του. 

Όταν ζεις μέσα στην αλήθεια του Κυρίου, πόρτες αρχίζουν να ξεκλειδώνουν, δεσμά αρχίζουν να σπάζουν και ο κόσμος, με όλα αυτά που συμπερικλείει, δεν σε αφορά πια. "Μάθε την αλήθεια και θα σε απελευθερώσει" μας διδάσκει ο Χριστός. Από τι θα μας απελευθερώσει; Από τους εφιάλτες μας; Τους δυνάστες μας; Τα ανεκπλήρωτα όνειρά μας;

Όχι, θα μας ελευθερώσει από τον κακό μας εαυτό, από την αμαρτία και τις παθογένειες που μόνοι μας γεννούμε μέσα μας, από τις αντιπάθειες με τους διπλανούς μας, και την αντιζηλία, και τον φθόνο γι' αυτό που έχει ο άλλος και εμείς δεν έχουμε, τον ανταγωνισμό, τον εγωισμό, την υπερηφάνεια ότι κάποιοι είμαστε ενώ δεν είμαστε τίποτα και όταν όλα είναι μάταια σε αυτή τη ζωή και χίμαιρες και θλίψη πνεύματος.

Όσο κυνηγάμε τα επίγεια, τόσο πιο δυστυχισμένοι και κενοί αισθανόμαστε. Δέστε πόσοι διάσημοι καλλιτέχνες καταλήγουν σε θανατηφόρους εθισμούς, δυστυχία, απόγνωση, αυτοκτονία. Μα, αφού τα είχαν όλα, ό,τι ονειρεύεται η ψυχή του ανθρώπου, λάμψη, χρήμα, δόξα, φήμη, πολυτέλειες, ωραίες γυναίκες ή άνδρες, γρήγορα αυτοκίνητα, πάρτι, προβολείς, όλα στα πόδια τους. Κι όμως, αν τους ρωτήσεις, μέσα τους νιώθουν κενοί, δυστυχισμένοι, σα να υπάρχει κάτι άλλο που τους λείπει, και αυτή η έλλειψη είναι που προκαλεί όλη αυτή την δυστυχία. 

Αυτό που λείπει από την ζωή τους χωρίς να το αντιλαμβάνονται, είναι ο Θεός, η έλειψη της παρουσίας του Θεού μέσα τους. Χωρίς Θεό, ο άνθρωπος ζει μέσα του μια κόλαση, όσο πλούσιος ή διάσημος κι αν τυχαίνει να είναι, είναι αιχμάλωτος του εαυτού του, ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνει. Ωστόσο, αυτό συμβαίνει, είναι τόσο απλό και τόσο ουσιαστικό. 

Χωρίς Θεό ο άνθρωπος είναι ένα τίποτα, ένα ον χωρίς σκοπό και λόγο ύπαρξης. Γι' αυτό και η απόγνωση και το κενό και η κατάθλιψη και η δυστυχία. Ζεις μια κόλαση εδώ στη γη, όπου ζεις, αφού κόλαση είναι η απουσία του Θεού από την ζωή του ανθρώπου, όχι αυτά τα μπουντρούμια με τις φωτιές, τους καπνούς από το θειάφι και τα τερατάκια καρικατούρες με τις μυτερές ουρίτσες και τα κερατάκια να σε βασανίζουν νύχτα μέρα. Όλα αυτά είναι συμβολικά, που θέλουν να σου δείξουν κάτι σε μια διάσταση που δεν μπορούν να αντιληφθούν οι πέντε αισθήσεις σου, αλλά που παρόλα αυτά υπάρχουν και σε επηρεάζουν με τρόπο καθοριστικό.

Ο θησαυρός που διεκδικούμε δεν είναι του κόσμου τούτου. Δεν πρόκειται να βρεις την αληθινή ελευθερία μακριά Του. Αυτός είναι η ελευθερία, αυτός μας την παρέχει, είναι δώρο. Όταν επιμένεις στην παρουσία Του, εντρυφείς στα λόγια Του, στο παράδειγμά Του, όταν αγωνίζεσαι να κάνεις το θέλημά Του, τότε αρχίζεις να εισπράττεις δώρα ουράνια. Η ελευθερία είναι ένα από αυτά. Η ψυχή σου είναι ελεύθερη, γιατί σε έχει απαλλάξει από τα δεσμά της αμαρτίας, όταν τον δέχτηκες και αναγνώρισες ότι Εκείνος εξόφλησε τις οφειλές σου για σένα, καρφώνοντάς τις πάνω στον Σταυρό. Η δική του θυσία εξαγόρασε την ελευθερία σου. Και τώρα είσαι ελεύθερος, κοντά Του.

Ναι, είναι λίγο παράξενα αυτά που γράφω, αλλά δεν είναι δικά μου. Έτσι λειτουργεί η πίστη στον Χριστό. Χριστός θα πει λύτρωση από δεσμά, θα πει ελευθερία και προσωπική βούληση, θα πει αγάπη, γέμισμα ψυχής, ελπίδα, χαρά, ευφροσύνη. Όσο πιο πολύ ζεις τον Χριστό μέσα σου, τόσο πιο ελεύθερος αισθάνεσαι, πιο γεμάτος, πιο αισιόδοξος, πιο ευτυχισμένος. Δεν υπάρχει τίποτα που να σε κρατάει πια αιχμάλωτο, είσαι υπεράνω. Πάνω από τα προβλήματα της καθημερινότητας, πάνω από τις μικρότητες, τα πάθη, τις εμπλοκές. Δεν σε αφορούν πια, γιατί βρίσκεσαι αλλού, σε άλλη σφαίρα, όπου εκεί δεν υπάρχει τίποτα που να σε στενοχωρεί ή να σε αναστατώνει. Γιατί η ελευθερία φέρνει και ειρήνη. Και η ειρήνη χαρά, και η χαρά, αγάπη, όχι επίγεια, αγάπη Θεού. Όταν φτάσεις να γίνεις αγάπη Θεού, τότε αδελφή μου ή αδελφέ μου να ξέρεις ότι έχεις φτάσει στον τελικό σου προορισμό.

*****

-----  Το πλάνο αντιγραφής Αγίας Γραφής για τον μήνα Ιούλιο το βρήκα εδώ.

-----  Οι μέρες είχαν συγκομιδή ρίγανης από τον κήπο, μοσχοβόλησε το σπίτι!

-----  Επίσης, οι μέρες απαιτούσαν προεργασίες για παρασκευή λικέρ βερίκοκου, με φρούτα πάλι από τον κήπο μας. Πέρσι, δεν καταφέραμε να φάμε βερίκοκα, ούτε ένα, κάτι τα είχε πειράξει. Φέτος, όμως, τα έδωσαν όλα, τα κλαδιά του δέντρου είχαν γύρει ως το χώμα από το βάρος του καρπού, τα φοβόμασταν μήπως σπάσουν. Δεν ξέρω κι εγώ πόσες τσάντες δώσαμε τριγύρω, και πόσα φάγαμε και πόσα περίσσεψαν. 

Μάζεψα κι εγώ τα κουκούτσια, τα έσπασα για να βγει το αμυγδαλάκι από μέσα και ξεκίνησα να φτιάχνω λικεράκι amaretto, από βιολογικά, αψέκαστα, σπιτικά από τον κήπο μας πεντανόστιμα βερίκοκα. Σε έναν μήνα περίπου θα ολοκληρωθεί η όλη διαδικασία, γιατί είναι κι άλλα που πρέπει να γίνουν, ώστε να είναι έτοιμο για κέρασμα!

-----  Για όποιον ενδιαφέρεται, την συνταγή για το λικέρ amaretto από βερίκοκο μπορείτε να την βρείτε εδώ.

Μέχρι την επόμενη φορά,

Με αγάπη,

Εύα 💗

Εικαστική παρέμβαση στην Αγία μου Γραφή

Είμαι μυστήρια, το ξέρω, τι να κάνω. Αν κάτι δεν μου αρέσει, έστω, μια ανεπαίσθητη λεπτομέρεια πάνω σε κάτι που μου ανήκει, τέρμα, το βάζω στην άκρη. Κάπως έτσι συνέβη και με την μπλε μου Αγία Γραφή. Τι χαρά που είχα κάνει όταν ήρθε στα χέρια μου ως δώρο από τη μητέρα μου για τα γενέθλιά μου μερικά χρόνια πριν, δερμάτινη, χρυσοποίκιλτη, εύκολη μετάφραση που έρεε σαν γάργαρο νερό, στις διαστάσεις που ήθελα. Όμως, κάτι με χαλούσε, δεν μπορούσα να προσδιορίσω τι αρχικά, ώσπου το κατάλαβα.

Ναι, ήταν αυτό το διακοσμητικό μοτίβο στην πρόσοψη του εξωφύλλου. Ένα καρέ με βάση το έντονο βαθύ κόκκινο, ανάγλυφο χρυσό τύπωμα η Αγία Γραφή στο κέντρο και γύρω γύρω, τι ήταν αυτά; Αραβουργήματα; Πάνω στην Αγία μας Γραφή; την Χριστιανική; την Ορθόδοξη;

Δεν ήταν να το αποσαφηνίσω, πάει, δεν μπορούσα να την ξαναπιάσω στα χέρια μου. Αν είναι δυνατόν. Άκυρα χρώματα, άκυρα σχέδια, που παρέπεμπαν σε άλλη θρησκεία, έτσι μου φαινόταν. Νευρίασα τόσο πολύ, ποια φαεινή ιδέα το είχε σκεφτεί; Τι συνδυασμούς έκανε με το μυαλό του; Ένας απλός σταυρός δεν έφτανε; Τι τα ήθελαν όλα αυτά τα αραβουργήματα και τα μπιχλιμπίδια; Και το κόκκινο πάλι; Γιατί; Γιατί;;;

Όμως κατά τα άλλα, η μπλε Αγία Γραφή είναι μια μετάφραση με τα λαθάκια της μεν, αλλά είναι γενικά αποδεκτή από την ορθόδοξη εκκλησία και πάρα πολύ απαλή στο διάβασμά της. Τι να κάνω κι εγώ; Πήγα μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων και μου αγόρασα μια αντίστοιχη που είχε βγει πρόσφατα, πάλι όπως η μπλε, αλλά καφέ, χωρίς τα ανατολίτικα αντιαισθητικά αραβουργήματα και το αταίριαστο κόκκινο χρώμα, αλλά χωρίς τα δευτεροκανονικά. 

Τι χαρά και πάλι! Χαιρόμουν σαν μικρό παιδάκι. Την έβλεπα από εδώ, την καμάρωνα από εκεί, ορίστε, έλεγα με ενθουσιασμό, αυτό είναι εξώφυλλο! Ένας απλός σταυρός και ο τίτλος Αγία Γραφή και τέλος! Απλά πράγματα! Άσε που είναι και πιο ελαφριά, πιο εύχρηστη! Και ξεκίνησα με τον καινούργιο χρόνο να διαβάζω από εκεί.

Όσο όμως διάβαζα, κάτι κλωτσούσε μέσα μου και πάλι. Τι είναι πάλι τώρα; αναρωτιόμουν μέσα μου. Τι δε μου αρέσει τώρα; Γιατί με ταράζει η συνείδησή μου; Χριστέ μου, είπα από μέσα μου, τι είναι αυτό που μου συμβαίνει; Γιατί δεν μου αρέσει ούτε αυτή; Γιατί δεν μπορώ να κατασταλάξω σε μία Αγία Γραφή, στη Μία Αγία Γραφή που να με συνοδεύει για το υπόλοιπο της ζωής μου;

Για να μην τα πολυλογώ, πήγα και είδα άλλη μία Αγία Γραφή. Μου την πρότεινε γνωστός και μακρινός συγγενής της οικογένειάς μου. Θα πάρεις την Τρίγλωσση Εμφατική μου πρότεινε, όλες οι μεταφράσεις σε μία Αγία Γραφή, δεν θα χρειαστείς ξανά τίποτε άλλο, αυτήν χρησιμοποιώ κι εγώ. Το πρωτότυπο κείμενο της ελληνιστικής κοινής από τους Εβδομήκοντα, το πλέον αναγνωρισμένο στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, μαζί με τη μετάφραση του Βάμβα, στην καθαρεύουσα, και ταυτόχρονα, μετάφραση του Φίλου σε νέα ελληνικά.

Ναι, ήταν πολύ κατατοπιστική, όλα σε ένα, αλλά το μέγεθος! Τεράστιο! Το βάρος! Μου έκοβε τα χέρια! Ολόκληρο βασμίδι, μια τεράστια κοτρώνα στα γόνατά μου, για να τη μεταφέρω στην τσάντα μου ούτε συζήτηση, ένας ογκόλιθος.

Όχι, είπα. Δεν είναι δυνατόν. Τόσο άβολη για καθημερινή χρήση, πού να την μεταφέρω, πώς να βολευτώ στο διάβασμά μου με αυτό το τεράστιο βιβλίο; Για κακή μου τύχη, ούτε αυτή η Αγία Γραφή μπορούσε να διεκδικήσει τον τίτλο της Μίας Αγίας Γραφής για καθημερινή εφ' όρου ζωής χρήση.

Είχα απελπιστεί. Τόσες εκδόσεις - που για μένα δεν είναι καθόλου πολλές, βέβαια, αν τις συγκρίνεις με τις αμέτρητες εκδόσεις στο εξωτερικό, όπου εκεί δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις -, τόσος κόπος και χρόνος χαμένος, τόσος ενθουσιασμός και τόση απογοήτευση που ακολουθούσε αμέσως μετά. 

Ώσπου είπα, ως εδώ. Πάρε κορίτσι μου όλα τα θετικά τους, διάλεξε αυτό που σε εκφράζει πιο πολύ, και μπες στη διαδικασία να φτιάξεις μόνη σου την Αγία Γραφή που σε εκφράζει.

Κι έτσι έκανα.

Γιατί, βλέπεις, ήταν ωραία η καφέ Αγία Γραφή, όπως και του Φίλου, όπως και η Τρίγλωσση Εμφατική. Όμως έλειπε κάτι σημαντικό και από τις τρεις: Δεν είχαν τα Δευτεροκανονικά, τα οποία Δευτεροκανονικά ανήκουν στον Ορθόδοξο Κανόνα. Δεν μου άρεσε καθόλου που είχαν πετάξει βιβλία της Αγίας Γραφής στα σκουπίδια. Πώς ξυπνάς μια μέρα και αποφασίζεις έτσι απλά να διαγράψεις θεόπνευστα ιερά βιβλία της Αγίας Γραφής με τόσο ελαφριά την καρδιά; 

Αυτό ήταν που με χαλούσε από την αρχή. Δεν ήταν δεκτό μέσα στη συνείδησή μου. Πάρα πολύ ωραία μετάφραση η μετάφραση του Φίλου, ακόμα καλύτερη του Βάμβα, αλλά πετάξατε βιβλία εκτός, κι αυτό δεν είναι αποδεκτό. Για μένα, τουλάχιστον, για τη συνείδησή μου.

Έτσι, μετά από όλον αυτό τον κύκλο, που κράτησε αρκετά χρόνια, αφού πάντα αναζητούσα το κάτι καλύτερο, δεν ήταν επιλογές της μιας μέρας, αποφάσισα λοιπόν να επιστρέψω πίσω στην αρχή, στην μπλε, κλείνοντας τον κύκλο της αναζήτησης. Μόνο που αυτή τη φορά, θα αναλάμβανα δράση ως προς το εξώφυλλό της, αφού ήταν το μοναδικό πλην που δεν μου άρεσε σε αυτήν. Και αφού το πρόβλημα ήταν αισθητικής φύσεως, αποφάσισα η παρέμβασή μου να γίνει σε εικαστικό επίπεδο.

Ξετρύπωσα από το ντουλάπι τα ακρυλικά μου χρώματα και δυο πινέλα και έπιασα με οινόπνευμα να τρίβω το καρέ για να φύγει το πολύ χρώμα. Σε λίγη ώρα το αντιπαθητικό σχέδιο με τα χρυσοκόκκινα αραβουργήματα είχε εξαφανιστεί και στη θέση του μπήκε προσθήκη χρώματος μπλε προκειμένου να εξομοιωθεί με το υπόλοιπο μπλε χρώμα του εξωφύλλου. Όταν στέγνωσε, αποφάσισα να προχωρήσω και λίγο περισσότερο. Με τα ακρυλικά χρώματα που είχα στη διάθεσή μου ζωγράφισα πάνω στο ανάγλυφο καρέ τον σταυρό του Κυρίου να στέκεται ολόρθος και μοναχικός μέσα στην έναστρη νύχτα. Η σύνθεση ολοκληρώθηκε με την προσθήκη λίγων λουλουδιών του αγρού να του κρατούν συντροφιά. Το άφησα να στεγνώσει ξανά και έπιασα με ένα μαλακό πινέλο και κάλυψα όλη την επιφάνεια του έργου με υγρή διάφανη κόλλα χειροτεχνίας για προστασία και φινίρισμα.

Ναι, τώρα ήμουν ικανοποιημένη. Όχι για το εκπληκτικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, ένα ερασιτεχνικό αφελές σκαρίφημα έκανα με χίλιες ατέλειες και ασυμμετρίες. Ήμουν ικανοποιημένη με την όλη διαδικασία, με το ταξίδι, με το ψάξιμο να βρω τη μία Αγία Γραφή που δεν εγκατέλειψα, με την πίστη που με έσπρωχνε στις σωστές κατευθύνσεις (για μένα πάντα), με τον φόβο που ξεπέρασα με την αγάπη και την πίστη μου ώστε να βάλω την πρώτη πινελιά μου πάνω στο δερμάτινο εξώφυλλο, το θάρρος της κίνησής μου αυτής, την διαφύλαξη των Δευτεροκανονικών που δεν πρόδωσα για χάρη ενός πιο ωραίου εξώφυλλου. Ναι, ήμουν ικανοποιημένη. Το αποτέλεσμα που βγήκε δεν είναι τέλειο, ξέρω όμως ότι είναι δικό μου, η προσπάθειά μου, η τόλμη μου, το θάρρος να διορθώσω αυτό που με χαλούσε, τα έργα που συμπλήρωσαν την πίστη μου και την απέραντη αγάπη μου που τρέφω για τον Δημιουργό μου και τον Θείο Λόγο Του. 

Μικρά βήματα, μεγάλα μαθήματα. Αυτό μου έδειξε αυτή η εμπειρία. Η μπλε μου Αγία Γραφή επανήλθε στο καθημερινό μου διάβασμα, ξαναήρθε στα γόνατά μου στην αγαπημένη μου πολυθρόνα, δίπλα στο κομοδίνο του κρεβατιού μου, πάνω στο τραπέζι της κουζίνας, έξω στον κήπο, ή μέσα στο γραφείο μου. Όμως, αυτή τη φορά δεν είναι μόνη της. Μαζί της είναι και η Καινή Διαθήκη του Τρεμπέλα, και το Ψαλτήρι, και η Ιερά Σύνοψη, και το προσευχητάρι μου, και το κομποσχοίνι, και το ορθόδοξο ημερολογιάκι, το καλενδάριο, με τις εορτές και τις επετείους των αγίων και των μεγάλων επετείων της χριστιανοσύνης, με τις εικόνες του Χριστού, της Παναγίας και των αγίων, με το αναμμένο καντήλι και το άρωμα του λιβανιού να υψώνεται σαν προσευχή ως τα παλάτια του Θεού. 

Η πίστη μας είναι ένα ταξίδι, μια αναζήτηση, μια πορεία. Δεν ξέρουμε αν θα φτάσουμε ποτέ στη θέωση, δεν ξέρουμε καν αν προχωράμε σωστά. Όμως η πίστη μας κρατά στον δρόμο. Όσο προχωράμε, τόσο συναντάμε γύρω μας τη γνώση, τη σοφία, την αγάπη, την αδελφικότητα από ανθρώπους που ίσως δεν ξέρουμε όπως την οικογένεια και τους συγγενείς και φίλους μας, αλλά που έρχονται στο διάβα μας για να μας δείξουν κάτι, μια νέα ματιά, ένα καινούργιο παράθυρο, ένα ακόμα λυχνάρι, που φωτίζει στο σκοτάδι του κόσμου και κάνει τα βήματά μας σταθερά και την ελπίδα ζωντανή.

Μέχρι την επόμενη φορά,

Με αγάπη,

Εύα 💗

******

----  Η Αγία Γραφή είναι εκδόσεις Ελληνική Βιβλική Εταιρία, μεταφραστική ομάδα από τους καθηγητές Πανεπιστημίου Η. Οικονόμου, Ν. Ολυμπίου, Ν. Παπαδόπουλο, Π. Σιμωτά, Β. Τσάκωνα και επιμέλεια από την φιλόλογο-λογοτέχνιδα Κ. Χιωτέλλη, Αθήνα, 2003.

----  Η Καινή Διαθήκη που χρησιμοποιώ σε συνδυασμό με την μπλε Αγία Γραφή είναι εκδόσεις Αδελφότης Θεολόγων "Ο Σωτήρ", από Παν. Ν. Τρεμπέλα, Καινή Διαθήκη με σύντομη ερμηνεία, Αθήνα, 2023.

Άνοιξη στο κτήμα

Είχαμε και τις προηγούμενες χρονιές μαργαρίτες, φέτος όμως, ίσως λόγω των βροχών, ίσως επειδή δεν θέλαμε να τις ξεριζώσουμε και βρήκαν τον χρόνο να ρίξουν τον σπόρο τους στη γη, ίσως και επειδή τις ποτίζαμε μαζί με τα κηπευτικά σα να ήταν ήμερες κι αυτές, έδωσαν τα ρέστα τους. Ένα κατακίτρινο χαλί σαν τον ήλιο απ' άκρου σ' άκρη μέσα στο κτήμα να χαίρεται το μάτι, να ευφραίνεται η καρδιά.

Η μανταρινιά είναι μικρούλα ακόμα, δύο χρονών, αλλά στον ανθό της δεν χαρίστηκε καθόλου. Περνάς από δίπλα της και μεθάς από το άρωμά των ολόλευκων ανθών που μοιάζουν μ' αστέρια ριγμένα καταμεσίς σε πράσινη θάλασσα.

Λείπει το τρίτο, η Μόλι, η μικρή μας. Δεν ήθελε να ποζάρει, προτιμούσε το παιχνίδι. Απορώ πώς κάθισαν τα άλλα δύο, ίσα που πρόλαβα να βγάλω τη φωτογραφία και μετά εξαφανίστηκαν στο δευτερόλεπτο για παιχνίδι!

Μαργαρίτες, μαργαρίτες παντού, ό,που κι αν γυρίσεις, γεμάτο μαργαρίτες!

Τα κλαδιά της λεμονιάς λύγισαν ως τη γη από το βάρος των καρπών, μια ευλογημένη χρονιά για τα δέντρα φέτος, δόξα τω Θεώ!

Δεν ξέρω για σας, αλλά αγαπώ τις μαργαρίτες. Δεν είναι μόνο που είναι πανέμορφες, είναι που είναι άγρια λουλούδια του αγρού μεγαλωμένα μόνα τους, ευγενικά, διακριτικά, αυθεντικά, ανεπιτήδευτα, χωρίς να επιβάλλονται ή να απαιτούν, χωρίς να τα φροντίζει κανείς, παρά μόνο ο δημιουργός τους. Δόξα σοι.

Μαλάκωσαν τα κλώνια της συκιάς, ξεπρόβαλαν οι πρώτοι καρποί, πλάτυναν τα φύλλα της και μαζεύουν ήλιο.

Να' τη και η κληματαριά, πρώτη της χρονιά, μάλλον δεύτερη αλλά μωράκι είναι ακόμα, ζωηρή και φρέσκια πάραυτα, που ανυπομονεί να παράξει τον πολύτιμο καρπό παρέα με τα τζιτζίκια του καλοκαιριού που δεν θα αργήσει να φανεί. Για να δούμε, φέτος θα τα καταφέρει;

Αναρριχώμενη ομορφιά μικροκαμωμένη και λεπτεπίλεπτη, η κέρρια η ιαπωνική ντυμένη κι αυτή στα κίτρινα!

Μερικές φορές αισθάνομαι ότι ο χρόνος σα να ξεκινάει την άνοιξη. Όλα στη φύση αναγεννώνται, τα λουλούδια στους αγρούς και στους κήπους των σπιτιών, τα πουλιά που κελαηδούν στα κλαδιά των δέντρων ερωτοτροπώντας και χτίζοντας τις φωλιές τους, η φύση που ξυπνάει με ζέση μετά τον λήθαργο του αργόσυρτου σκοτεινού χειμώνα, η διάθεσή μας που αναγεννάται κι αυτή τώρα που ο καιρός έχει ζεστάνει και θέλουμε να είμαστε έξω ολοένα και δεν μας χωρά το σπίτι. 

Είναι η εποχή να υποδεχτούμε τον Κύριο, μπαίνουμε σιγά σιγά στις άγιες ημέρες του Πάσχα. Κάθαρση σπιτιού, σώματος, ψυχής, εκκλησιασμός, νηστεία, περισυλλογή, συγχώρηση, αγάπη, αγάπη πολλή. 

Λίγη ανηφόρα ακόμα, λίγο σκοτάδι ακόμα και να, σε λίγο θα δούμε να ξεπροβάλει η ανατολή, να λάμψει το φως, το φως του Χριστού και η Ανάσταση του Κυρίου. Έλα, Μόλι μου, κάθισε συντροφιά μαζί μου, σε λίγο θα πάμε να παίξουμε. 

Ήρθε η εποχή που θα γιορτάσουμε και θα χαρούμε μαζί με τις οικογένειές μας το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης, της νίκης της ζωής επί του θανάτου, την ανάσταση και την ανάταση των ψυχών όλων μας, και την ελπίδα της αιώνιας ζωής, της εκπληρωμένης υπόσχεσης.

Η φύση ξυπνά, η ψυχή το ίδιο. Μια νέα εποχή μόλις ξεκίνησε και όλα ντύνονται καινούργια, και όλα γίνονται ζωή!

Καλή Μεγαλοβδομάδα, φίλοι μου. Το φως του Κυρίου να μας συντροφεύει πάντοτε.

Καλή μας Ανάσταση!

Με αγάπη,

Εύα 💗

Πλάνο αντιγραφής Απριλίου - Αγιότητα

"Καθαγιασμός, αγιασμός, αγιότητα, τι πελώρια εκφοβιστική λέξη, με κάποιου είδους θρησκευτικό νόημα, σωστά; Αλλά τι σημαίνει πραγματικά; Για να δούμε: "διαχωρίζομαι για έναν ιερό σκοπό" ή "γίνομαι άγιος" (όπως ο Θεός, γινόμαστε μιμητές του) ή "απελευθερώνομαι από την αμαρτία". 

Όλες αυτές οι ερμηνείες μοιάζουν πάρα πολύ σημαντικές περιγραφές, σωστά; Έχει να κάνει με το εάν είμαστε ικανοί να πάμε στον Παράδεισο ή όχι. 

Έτσι, προφανώς, είναι ζωτικό να κατανοήσουμε την διαδικασία του καθαγιασμού, της αγιότητας. Και είναι καλό που πρόκειται να το διερευνήσουμε πιο πολύ σε βάθος αυτό τον μήνα με το πλάνο αντιγραφής Αγίας Γραφής Απριλίου."

(Ελεύθερη μετάφραση της γράφουσας από το εισαγωγικό κείμενο της ιστοσελίδας από όπου ανέσυρα το πλάνο για τον μήνα Απρίλιο.)

****** 

Καθαγιασμός, λοιπόν, ή αγιότητα, ή αγιοποίηση ή εξαγνισμός. Κάτι αμαρτωλό, δηλαδή, το κάνω άγιο. Κάτι ατελές, το διορθώνω και το τελειοποιώ. Κάτι βρώμικο, το καθάρω, κάτι βέβηλο ή κοσμικό το απομακρύνω ή το καταδικάζω, ώστε αυτό το κάτι να εξαγιαστεί και να πλησιάσει στα δεδομένα του Θεού. 

Τι μπορούμε να καθαρίσουμε, επομένως, ώστε να καθαγιαστεί; Τον εαυτό μας, το σώμα μας, την καρδιά μας, τα λόγια μας, τις σκέψεις μας, τους σκοπούς μας, τα εναύσματά μας, τα πάθη και τους πειρασμούς μας, τις πληγές και τις αδυναμίες μας, το πώς βλέπουμε τα πράγματα γύρω μας, το πώς φερόμαστε απέναντι στους ανθρώπους, στα ζώα, στη φύση, στο σπίτι ή τη δουλειά μας, στον Θεό, αλλά και σε εμάς τους ίδιους.

Για όλα αυτά, όταν είμαστε Χριστιανοί και πιστεύουμε στον Θεό με ενσυναίσθηση, χρειαζόμαστε την χάρη του Θεού και τον θείο Λόγο Του να μας ανοίξουν τον δρόμο. Οι new age αντιλήψεις θέλουν τον άνθρωπο κυρίαρχο του κόσμου και του εαυτού του, αυτόνομο, ανεξάρτητο, μόνος του να νικάει τις νίκες του και μόνος του να φτάνει στο ποθούμενο (επιτυχία, δόξα, χρήματα κτλ.), αρκεί να εστιάσει στο αποτέλεσμα (vision boards, mantras, confirmations κτλ.) και το σύμπαν να συνομωτήσει υπέρ του για να του το δώσει. 

Εμείς οι Χριστιανοί δεν έχουμε αυτή την αφετηρία, χρειαζόμαστε Χριστό. Χωρίς Χριστό ο άνθρωπος ού δύναται ποιείν ουδέν, που θα πει ότι δεν μπορούμε να κάνουμε βήμα από μόνοι μας, γιατί είμαστε έκπτωτοι που ζούμε σε έναν έκπτωτο και σκοτεινό κόσμο. Είναι σα να ισορροπούμε πάνω σε σκοινί με τα μάτια κλειστά. Ο new ager εμπιστεύεται τον εαυτό του, εμείς εμπιστευόμαστε τον Κύριο, για να μας φωτίσει τον δρόμο, τα βήματά μας, και να μην στραβοπατήσουμε και απωλεσθούμε στην άβυσσο. Εμπιστευόμαστε την ψυχή μας σε Εκείνον με τη ζωή μας. Γιατί από τα δύο, ψυχή και ζωή, για τον Χριστιανό αυτό που υπερέχει και κυριαρχεί είναι το πρώτο, η ψυχή του, που είναι αιώνια, και όχι η ζωή του, που έχει ημερομηνία λήξης.  

Η μεταστροφή προς μια ζωή αγιότερη δεν επιτυγχάνεται, εννοείται, από τη μία μέρα στην άλλη. Προϋποθέτει χρόνο, κόπο και αγώνα, σωματικό και πνευματικό. Είναι μία διαδικασία, ένα οδοιπορικό, ένα ταξίδι από το προσωρινό στο αιώνιο, από το φθαρτό στο άφθαρτο, από την αμαρτία στην αγιότητα, από το γήινο στο ουράνιο. Αυτό το πλάνο ρίχνει ένα φως σαν οδηγός και σαν παράδειγμα για το πώς μπορούμε να διάγουμε μια ζωή άγια, μέσα από τα Ευαγγέλια και την Αγία Γραφή, βασιζόμενοι στον Λόγο του Θεού, φτάνει να το θελήσουμε.

-----

Το πλάνο αντιγραφής Αγίας Γραφής το εντόπισα εδώ. Μπορείτε να βρείτε πολλά περισσότερα εδάφια σχετικά με την αγιότητα στις παραπομπές του κάθε εδαφίου του πλάνου, οι οποίες αναγράφονται στο τέλος της κάθε σελίδας. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμες αν θέλει κάποιος να εντρυφήσει περισσότερο μέσα στον Λόγο του Θεού, όχι μόνο για αυτό το πλάνο, αλλά και γενικότερα. Είναι αυτό που λέει κάπου μέσα στην Αγία Γραφή "διδακτοί Θεού". Μαθαίνουμε τον Λόγο μέσα από τον Λόγο. Ο Λόγος δηλαδή διδάσκει Λόγο για να διδαχθούμε όλοι εμείς.

-----

Καλό μήνα Απρίλιο, φίλοι μου.

Με αγάπη,

Εύα 💗