Μπανανούλες από τον κήπο μας!

Δεν ήξερα ότι η μπανανιά μόλις βγάλει τους καρπούς της για πρώτη της φορά μαραίνεται και πεθαίνει. Τη θέση της "μαμάς" μπανανιάς έρχονται να αντικαταστήσουν τα παραρίζια της, τα οποία με τη σειρά τους θα μεγαλώσουν για να γίνουν καινούργιες μπανανιές και να συνεχιστεί έτσι ο κύκλος ζωής - θανάτου - ζωής των όμορφων αυτών εξωτικών φυτών.

Χάρηκα τόσο πολύ όταν είδα το δικό μας τσαμπί γεμάτο μπανανάκια έτοιμα για βρώση. Ήταν η πρώτη φορά που η μπανανιά μας έβγαζε καρπούς. Τι έκπληξη! Τι ομορφιά στην εμφάνιση και τι νοστιμιά να τις γεύεσαι! Σε τίποτα δεν υστερούσαν από τις κανονικές μπανάνες του εμπορίου, μόνο που οι δικές μας ήταν μινιατούρες, κάθε μπανανούλα και μπουκιά. 

Πόσο στενοχωρήθηκα όταν έμαθα τη μοίρα της σκληρής πραγματικότητας της φύσης της. Γιατί η μπανανιά μας είχε βρει τον χώρο της, της άρεσε πολύ εκεί που την είχαμε φυτέψει, είχε βρει τις ιδανικές συνθήκες και μεγάλωνε και ομόρφαινε καθημερινά. 

Απολαύσαμε τις κουκλίστικες μπανανίτσες γεμάτοι ενθουσιασμό και χαρά, γιατί άλλο πράγμα είναι να τρως κάτι δικό σου από τον κήπο σου, έχει άλλη χάρη και άλλη νοστιμάδα. Όσο οι μέρες περνούσαν και οι μπανάνες ωρίμαζαν, αποφάσισα να μη τις αφήσω να πάνε χαμένες. Έτσι, ανέσυρα από τα κιτάπια μου μια παλιά συνταγή, και ξεκίνησα να φτιάχνω το banana bread που μου ζήτησε ο γιος μου. Βγήκε πολύ νόστιμο, μέχρι το βράδυ είχε σχεδόν εξαφανιστεί!

Δεν είχα φυλάξει το σάιτ, την είχα βρει κάπου στο διαδίκτυο, αλλά μπορώ να μεταφέρω εδώ τη συνταγή για όποιον ενδιαφέρεται να τη φτιάξει. 

Συνταγή για banana bread (κοινώς, μπανανόψωμο, πιο πολύ μοιάζει με μπανανο-κέικ):

Πριν ξεκινήσουμε τη διαδικασία προθερμαίνουμε τον φούρνο μας στους 180ο Κελσίου, αντίσταση πάνω - κάτω και σχάρα στην κάτω θέση.

Θα χρειαστούμε:

-  3 ώριμες μπανάνες εμπορίου (εγώ χρησιμοποίησα για κάθε μπανάνα κανονική 4 δικές μου μινιατούρες, άρα 12 μίνι μπανανούλες από τη μπανανιά μας)

Τις λιώνουμε με πιρούνι μέσα σε ένα μπολ μέχρι να ομογενοποιηθούν και μετά προσθέτουμε:

-  3/4 της κούπας ζάχαρη

-  1 μεγάλο αυγό (από τις κότες μας)

-  1/3 της κούπας λάδι (που βγάλαμε φέτος από τις ελιές μας)

και τα ανακατεύουμε όλα μαζί καλά με το πιρούνι μας.

Μετά προσθέτουμε:

- 1/3 της κούπας γάλα φρέσκο και ανακατεύουμε

-  1 κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις που θα κοσκινήσουμε και θα προσθέσουμε μέσα στο μπωλ

- 1 κουτ. σούπας μαγειρική σόδα που θα ανακατέψουμε μαζί με το αλεύρι.

Κάνουμε ένα τελικό ανακάτεμα με το πιρούνι μας μέχρι να ομογενοποιηθούν όλα τα υλικά μας μαζί.

- Εγώ προαιρετικά πρόσθεσα και ένα σακουλάκι σταγόνες κουβερτούρας τις οποίες ανακάτεψα μαζί με τα υπόλοιπα υλικά.

Λάδωσα με πινέλο την εσωτερική επιφάνεια ενός μικρού πυρέξ και έβαλα το μείγμα μου στο πυρέξ. 

- Το τοποθέτησα στην κάτω σχάρα του φούρνου και το έψησα στους 180ο Κελσίου για μία ώρα. 

-  Όταν το έβγαλα από τον φούρνο, πασπάλισα με λίγη ζάχαρη άχνη για εμφάνιση πιο πολύ. Το σερβίρουμε αφού το έχουμε αφήσει πρώτα να κρυώσει πάνω σε σχάρα ή σε ξύλινη επιφάνεια κοπής.

Καλή επιτυχία και καλή σας όρεξη!

Εδώ, άλλη μια φωτογραφία του μπανανο-τσαμπιού μαζί με τα εσπεριδοειδή (πορτοκάλια, λεμόνια) που μόλις κόπηκαν από τα δέντρα:

Και άλλη μια φωτογραφία από την βερυκοκιά που έχει ντυθεί νυφούλα μέσα στον ανθό εδώ και μια εβδομάδα:

Σήμερα ήταν η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, μεγάλη γιορτή όπου τιμάται το ιερό σύμβολο της χριστιανικής πίστης. Εύχομαι ο Σταυρός του Κυρίου να ευλογεί τα βήματά μας πάντοτε!

Με αγάπη,

Εύα 💗

Η συναυλία του André Rieu στην Αθήνα

Ναι, ήμουν κι εγώ εκεί. Ναι, ήταν καταπληκτικά! Οι μουσικοί, η οργάνωση, τα εφέ, ο ήχος, τα κοστούμια, η ποικιλία του ρεπερτορίου, η χαρούμενη διάθεση, ο ίδιος ο μαέστρος, που μας χάρισε μια τόσο ατμοσφαιρική, εμπνευσμένη, υπέροχη, μοναδική, χαρούμενη μουσική βραδιά. 

Γιατί, παρά τα αδιάκοπα προβλήματα, παρά τους διχασμούς και τις εντάσεις, στο τέλος της ημέρας, σε αυτή την κουκκίδα του κόσμου, αυτή την γλυκειά ανοιξιάτικη βραδιά, για λίγες ώρες, αυτό που μίλησε ήταν η μουσική, η γλώσσα που μας ενώνει όλους, με έναν τρόπο ουράνιο, αυθεντικό, μαγευτικό.

Ευχαριστούμε πολύ την Johann Strauss Orchestra και τους διεθνούς φήμης σολίστες που συμμετείχαν για το άρτιο τεχνικό και καλλιτεχνικό αποτέλεσμα που μας προσφέρατε.

Ευχαριστούμε πολύ τους διοργανωτές για την άψογη διοργάνωση και το εξαίρετο αποτέλεσμα που εκπονήσατε.

Αλλά πάνω απ' όλα, ευχαριστούμε εσάς, κύριε Rieu, για την Μελίνα, τον Ζορμπά, τα παιδιά του Πειραιά, τον Χατζηδάκη, τον Θεοδωράκη, που τιμήσατε με την παρουσία και τη συμβολή σας, που σμίξατε τον δικό μας μουσικό πολιτισμό με τον δικό σας, όπως τιμήσατε και όλους εμάς που συναντηθήκαμε εδώ από όλα τα μέρη της Ελλάδας, και όχι μόνο, που δώσαμε ραντεβού με τη μουσική σε αυτό τον χώρο, σε αυτή την πόλη, για πρώτη φορά, που μπορέσαμε να σας θαυμάσουμε, να σας απολαύσουμε, να ταξιδέψουμε μαζί σας και να εμπνευστούμε. 

Κι αν τυχόν καθυστέρησαν κάποιοι στο ραντεβού τους, όπως προσέξατε εμφανώς κι εσείς, μη μας το καταλογίζετε. Είμαστε μεσογειακοί τύποι, η ακρίβεια στα ραντεβού ποτέ δεν ήταν το πιο δυνατό μας σημείο. Αλλά η καρδιά μας και η φιλοξενία μας και η αγάπη μας για τη μουσική είναι μεγάλη, ειλικρινής και αληθινή πάντοτε.

Μέχρι την επόμενη φορά!

Με αγάπη,

Εύα 💗

*****  To site του διεθνούς φήμης μαέστρου, καθώς και το πρόγραμμα για τις επόμενες συναυλίες του μπορείτε να το βρείτε εδώ.

***** Τα βιντεάκια και οι φωτογραφίες της ανάρτησης τραβήχτηκαν από το κινητό μου, ως εκ τούτου, συγχωρήστε μου τις όποιες τεχνικές ελλείψεις λόγω ερασιτεχνικού εξοπλισμού και λήψεων. Ευχαριστώ.

Ο καλός άνθρωπος

"Υπάρχουν άνθρωποι που είναι κατά πάντα καλοί άνθρωποι, αλλά καθόλου Χριστιανοί. Ούτε μυρμήγκι πειράζουνε, αλλά με τη ζωή τους, ποδοπατούνε τον Χριστό. Αυτοί οι άνθρωποι πάνε κατευθείαν στην κόλαση και μάλιστα σε ειδική κόλαση. Να ξέρετε, ότι η κόλαση είναι γεμάτη από καλούς ανθρώπους. Γιατί ο Χριστός δεν ήρθε στη γη για να κάνει καλούς ανθρώπους, αλλά ήρθε για να κάνει πολίτες της Βασιλείας των Ουρανών, να τους πολιτογράψει, να τους αλλάξει το αίμα (με τη Θεία Κοινωνία) και από κοινούς ανθρώπους, να τους κάνει καινούς (καινούριους). Άρα το ζήτημα δεν είναι να είμαι καλός ή κακός άνθρωπος, αλλά αν είμαι με τον Χριστό, με τη Ζωή, ή όχι. Είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Καταλάβατε...."   

~ Άγιος Ιωάννης Κροστάνδης 

Κατάλαβα.

Με αγάπη,

Εύα 💗

*****  Η φωτό αλλιεύτηκε από το διαδίκτυο.

Γιατί άλλο τέχνη, κι άλλο βλασφημία και προπαγάνδα

Από τα παλλόμενα πέη στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου επί εποχής προοδευτικής αριστεράς πριν από λίγα χρόνια, στις βλάσφημες καρικατούρες των ιερών και οσίων της χριστιανικής πίστης των Ελλήνων στην Εθνική Πινακοθήκη από τη συντηρητική δεξιά σήμερα. Δεν ξέρεις από πού να κρυφτείς πια, τα πράγματα έχουν αρχίσει και ξεφεύγουν επικίνδυνα.

Καλή είναι η ελευθερία της έκφρασης, δεν θα διαφωνήσω, αγαπώ την τέχνη, αλλά, όταν ο "προοδευτισμός" που έχει γίνει με το έτσι θέλω το μότο της σύγχρονης εποχής αγγίζει τα όρια της επιδημικά αρρωστημένης και διαστροφικής ανηθικότητας, τότε αυτοακυρώνεται ως προς τον ορισμό της, γίνεται σήψη και δυσωδία που μας ασφυκτιά και μας αηδιάζει όλους.

Δεν επιβραβεύουμε την βία, δεν είμαστε μασκοφόροι μπαχαλάκηδες αγνώστου προελεύσεως που τα σπάνε κάθε Κυριακή στο Σύνταγμα και τα Εξάρχεια, ανήκουμε στη μεριά των φυσιολογικών. Δεν μπορούμε όμως να μην αναγνωρίσουμε το θάρρος και το σθένος του ενός που ξεμπροστιάζει αυτή τη σήψη, πόσο μάλλον όταν γίνεται από επιλογή και εις βάρος της δημόσιας εικόνας του, και δει, πολιτικής. 

Αυτού του ενός την ανδρεία επικροτούμε, που τόλμησε να κάνει δημόσια ομολογία πίστεως σε μια εποχή που η πίστη στον Χριστό, στην Παναγία Θεοτόκο, στους αγίους και στα θεία είναι αντικείμενο χλεύης και ειρωνίας και βάλλεται από παντού. Την σκοτεινή αυτή ώρα που όλες οι δημόσιες περσόνες επιλέγουν συστηματικά (ή συστημικά) να κωφεύουν αδιαφορώντας απέναντι σε κάθε τι που προσβάλλει πατρίδα, πίστη και οικογένεια, στην προκειμένη, την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη των Ελλήνων, όταν ακόμη και ο ίδιος ο προκαθήμενος της Εκκλησίας, αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος, να έχει, πολύ βολικά, εξαφανιστεί από παντού την ώρα που ο κόσμος γύρω μας χάνεται, αυτός ο ένας, ο κ. Νίκος Παπαδόπουλος, ιατρός χειρουργός και βουλευτής στο κόμμα της Νίκης, αποφάσισε εμπράκτως να πει: ως εδώ και μη παρέκει.

Γράφει ο Βασίλης Αθανασιάδης στο facebook:

Η προσβολή οποιασδήποτε θρησκείας είναι απαράδεκτη. Η βεβήλωση της Ορθοδοξίας και της Χριστιανικής Πίστης δεν αποτελεί Τέχνη ή άποψη. Παρά το γεγονός ότι ή χρήση βίας δεν αποτελεί λύση, συγχαρητήρια στο βουλευτή Κο Παπαδόπουλο για το ηχηρό μήνυμα που στέλνει ενάντια στην ισοπέδωση και στην αρρωστημένη ελεύθερη σκέψη και έκφραση. Οι εικόνες στη Χριστιανική μας πίστη είναι ιερές ,τα πρόσωπα αποτελούν σύμβολα λατρείας, προσκυνήματος , προσευχής και ελπίδας. Σεβόμαστε παράλληλα κάθε μορφή θρησκείας και λατρευτικής έκφρασης. Στην εικόνα βλέπουμε την Παναγία να κρατά τον νεογέννητο Χριστό μας. Αυτή η εικόνα με ξεπερνά. Φανταστείτε αν αντίστοιχο σχέδιο εμφάνιζε τον Μωάμεθ. Μόνο ντροπή στους υπεύθυνους της Πινακοθήκης.

Δεν έχω παρά να συμφωνήσω με τον γράφοντα. Όλα αυτά τα άθλια, για μένα, εκτρώματα που έχει κατασκευάσει ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης δεν είναι μορφή τέχνης. Προσβάλλουν βαθιά το θρησκευτικό φρόνημα,την ελληνική ταυτότητα, το ελληνικό ήθος, την ελληνική πίστη, τους ίδιους τους Έλληνες στην συντριπτική πλειοψηφία τους, άσχετα αν από πνευματική επιλογή δεν φωνασκούν στα κανάλια προκειμένου να επιβάλουν τις ηθικές αρχές και αξίες του τόπου μας με το έτσι θέλω. 

Υπάρχουν όμως και όρια.

Οι χριστιανοί Έλληνες είναι ευγενικοί, διακριτικοί, και τα πιστεύω τους είναι φρονήματα αγάπης, απέναντι στον συνάνθρωπο και απέναντι στον Θεό. Έτσι είναι όλοι όσοι ακολουθούν με επίγνωση τον Χριστό. Το γεγονός ότι κάποιος αντέδρασε σε μια τόσο εξώφθαλμη ανθελληνική, αντιχριστιανική - αντίχριστη προπαγάνδα, ακόμη κι αν ο άνθρωπος εξωθήθηκε στα όριά του και οδηγήθηκε από συναισθηματική οργή και αγανάκτηση για αυτά τα αίσχη που συντελλούνται γύρω μας, δίνει ελπίδα και ένα εφαλτήριο ότι, παιδιά, φτάνει με την αναγούλα, φτάνει με τον εμετό. Ο εμετός δεν είναι μόδα, ποτέ δεν ήταν, κι όταν έρχεται στο προσκήνιο, σίγουρα δεν έρχεται στο όνομα της τέχνης. 

Κι όταν μου προσβάλλεις την πίστη, θα αντιδράσω, και μπορεί να μη σου αρέσει καθόλου αυτό, όσο ευγενικός τύπος κι αν μπορεί να είμαι. Όχι εγώ, ο καθένας. Και είμαστε πολλοί. Γιατί κανένας δεν παίζει με την πίστη και κανένας δεν παίζει με τον Θεό. Για να συνεννοούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε.

Με αγάπη,

Εύα 💗

 

*****  Το συμβάν με το επεισόδιο του βουλευτή Νίκου Παπαδόπουλου στην Εθνική Πινακοθήκη μπορείτε να το δείτε και εδώ.

*****  Έτερα έργα του καλλιτέχνη ίδιας προσέγγισης μπορείτε να τα θαυμάσετε εδώ.