Πολίτικη Κουζίνα

"Η πολίτικη κουζίνα είναι πολιτική κουζίνα.

Γιατί κάποιοι άφησαν το φαγητό τους στη μέση."

Υπέροχη ταινία.

Λατρεμένη Ευανθία.

Λατρεμένη π(Π)όλη..

---

φωτό από εδώ.

---

Με αγάπη,

Εύα 💗

Από δόξα σε δόξα

Η καμπάνα χτυπάει πένθιμη όλο το πρωί.
Σε τζαμί μεταλλάχτηκε από σήμερα η Αγια-Σοφιά.
Ιμάμηδες αντί για ψάλτες.
Μουσουλμάνοι αντί για χριστιανούς πιστούς που γέμιζαν κάποτε τις κλίτες.
Και μια Θεία Λειτουργία που έχει μείνει μισοτελειωμένη από τότε.

Κάποιοι φτάνουν να μιλούν για μια νέα άλωση.

Κι απ' όλες της μέρες της εβδομάδας, Παρασκευή, ημέρα Σταύρωσης του Κυρίου...

Στην Καινή Διαθήκη εντοπίζεται ένα κυρίαρχο χαρακτηριστικό της Ορθοδοξίας, το οποίο συνοψίζεται στους εξής στίχους:

"Όλοι εμείς, λοιπόν, χωρίς κάλυμμα στο πρόσωπο, κοιτάζουμε σαν σε καθρέφτη τη λαμπρότητα του Κυρίου και μεταμορφωνόμαστε σ' αυτήν τη λαμπρή εικόνα του. 

Με την ενέργεια του Κυρίου, που είναι το Πνεύμα, βαδίζουμε από δόξα σε δόξα."

~ Επιστολή Προς Κορινθίους Β' 3:18

Ως Χριστιανοί, λοιπόν, και ως Ορθόδοξοι, εμείς οι πιστοί, χωρίς κάλυμμα στο πρόσωπο, έτσι ξέρουμε να βαδίζουμε: από δόξα σε δόξα.

Εμένα όμως για κάποιον μυστήριο λόγο, τον τελευταίο καιρό μου κάνει σα να οδεύουμε από ήττα σε ήττα. Ελπίζω να είναι ιδέα μου. Κι αν δεν είναι, ελπίζω να συνέλθουμε γρήγορα.

Με αγάπη,

Εύα 💗

---

Η φωτό από ταξίδι μου στην Κωνσταντινούπολη.

---

Πολυπληθή ευρήματα στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης

32 βυζαντινά πλοία χρονολογημένα γύρω στο 1000 μ.Χ. ανακαλύφθηκαν με όλο το ξύλινο σκαρί τους και πολλά με τα εμπορεύματά τους βυθισμένα στην υγρή άμμο του πυθμένα του «Λιμανιού του Θεοδοσίου» στο Γενίκαπι της Κωνσταντινούπολης, ενώ παράλληλα με την ανακάλυψη του μικρού αυτού στόλου, βρέθηκαν κυκλικά και τετράγωνα οικήματα ηλικίας τουλάχιστον 8,000 χρόνων, πράγμα που πιστοποιεί την αδιάλειπτη κατοίκηση της περιοχής σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας.

Παρόλο που προϋπήρχαν ενδείξεις κατοικισμού από όλες τις περιόδους (περιοχή Φικίρτεπε-Χαλκηδόνος περίπου 4η χιλιετία π.Χ., στην ασιατική πλευρά ευρήματα από τη νεολιθική περίοδο, στην περιοχή του ανακτόρου Τόπκαπι ευρήματα χαλκολιθικής εποχής κλπ), η πρώτη σύσταση οργανωμένης πόλης στην συγκεκριμένη περιοχή ανήκει στους Μεγαρείς, οι οποίοι ίδρυσαν αποικία στην περιοχή της σημερινής Χαλκηδόνας το 680 π.Χ., την οποία και ονόμασαν Βυζάντιο από τον ιδρυτή της Βύζαντα.

Τα οικήματα είχαν κτιστεί σ’ αυτό το σημείο προτού η στάθμη των υδάτων ανεβεί μετακινώντας την γραμμή της ακτής κατά 400 μέτρα και σχηματιστεί το «Ελευθέριον», λιμάνι που οφείλει το όνομά του στον χορηγό ευγενή που ανέλαβε την κατασκευή του επί Μεγάλου Κωνσταντίνου (4ος αι. μ.Χ.). Η αρχαιολογική σκαπάνη «χτύπησε» στην προκυμαία, σε ξύλινους πασσάλους, καθώς και στον σκελετό ενός ακόμη βυζαντινού πλοίου.

Τρεις εβδομάδες νωρίτερα στην ίδια περιοχή είχε ανακαλυφθεί νεκροταφείο, χρονολογημένο το 6300-6000 π.Χ., το οποίο περιλάμβανε τα λείψανα δύο παιδιών, μιας γυναίκας και ενός άνδρα.

Οι ανακαλύψεις των ανασκαφών στην περιοχή Γενίκαπι, που έγιναν στο πλαίσιο του έργου της υποθαλάσσιας σιδηροδρομικής ζεύξης της ευρωπαϊκής και ασιατικής ακτής της Πόλης, δεν σταμάτησαν όμως εκεί. Σύμφωνα με τον τούρκο αρχαιολόγο Μετίν Γκιοκτσάι, πιστεύεται πως βρέθηκε τμήμα του χαμένου ως τώρα πρώτου οχυρωματικού τείχους του Μεγάλου Κωνσταντίνου, όταν μετέφερε την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην πάλαι ποτέ αποικία των Μεγαρέων, τα οποία είχαν καταστραφεί από μεγάλο σεισμό στις αρχές του 5ου αιώνα, για να οχυρωθεί εκ νέου από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β’, τα τείχη των οποίων βλέπουμε σήμερα.

.

Εις την Πόλιν

«Ινστανμπούλ»: Εις την Πόλη. Μία πόλη με Π κεφαλαίο, όπου μόνη της ξεδιπλώνει μπροστά σου τα κιτρινισμένα από το χρόνο φύλλα της ιστορίας της, τα τόσο γνωστά και οικεία, που μέχρι σήμερα προξενούν ρίγη δέους αλλά και θλίψης. Παρά τις αλλοιώσεις, τις φθορές και τις τροποποιήσεις, όλα σχεδόν φωνάζουν Ελλάδα. Χτισμένη η μισή στην ευρωπαϊκή ήπειρο και η άλλη μισή στην ασιατική, επάνω στο στρατηγικό πέρασμα του Βοσπόρου, η Κωνσταντινούπολη διεκδικήθηκε ανά τους αιώνες από αμέτρητους κατακτητές, που άφησαν ανεξίτηλα σημάδια επάνω της και δημιούργησαν μία πόλη-μωσαϊκό, στην οποία παντρεύονται όλες οι θρησκείες και όλοι οι πολιτισμοί.

Παλιές συνοικίες με έντονη την πατίνα του χρόνου εναλλάσσονται με σύγχρονες εξευρωπαϊσμένες περιοχές, τόσο αρμονικά μεταξύ τους όσο η μετάβαση από το χθες στο σήμερα. Σημείο αναφοράς φυσικά η Αγια-Σοφιά «το μέγα μοναστήρι», που με τον μεγαλειώδη όγκο της διαβαίνει τους αιώνες, βρέχοντας τα πόδια της στα νερά του Κεράτιου κόλπου. Ένα μνημείο στο οποίο κάθε χριστιανός ορθόδοξος οφείλει να αποτίσει φόρο τιμής και πίστης τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του. Οι Τούρκοι δεν έχουν αλλάξει το όνομά της, ίσως από μία ενδόμυχη συναίσθηση ότι δεν θα είναι ποτέ πραγματικά δική τους. Παρόλες τις αλλοιώσεις που έχει υποστεί, εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να προκαλεί ιερό δέος με το μεγαλείο της, ιδιαίτερα σε εμάς που τη θεωρούμε αναπόσπαστο κομμάτι της ορθοδοξίας, αλλά και οργή για την κατάφορη επέμβαση στα ιερά και όσια. Το Πατριαρχείο είναι ένα ακόμη σημείο άρρηκτα συνδεδεμένο με την ελληνικότητα και την ορθοδοξία, κρυμμένο θαρρείς μέσα στα ιλλιγγιώδη μικροσκοπικά στενά του Φαναριού να κρατά άσβηστο το φως της χριστιανικής πίστης σε ένα περιβάλλον θρησκευτικά αφιλόξενο έως και εχθρικό.

Η Πόλη προσφέρει πολλές επισκέψιμες γωνιές, όπως τα διάσπαρτα τζαμιά με κυριότερο το Μπλε Τζαμί (όλα χτισμένα με γνώμονα την Αγια-Σοφιά), με τα υπέροχα βιτρώ που φιλτράρουν γλυκά το δυνατό φως του ήλιου, τα χειροποίητα χαλιά που καλύπτουν απ’ άκρη σ’ άκρη το εσωτερικό δάπεδο για τους πιστούς μωαμεθανούς και επισκέπτες, και τα αναρίθμητα καντηλέρια που κρέμονται από την οροφή και που μπορείς να τα αγγίξεις με ένα σήκωμα του χεριού σου. Έξω από κάθε τζαμί υπάρχουν λουτήρες, γεμάτοι από πιστούς που ξεπλένουν σώμα και ψυχή πριν εισχωρήσουν ξυπόλητοι στους χώρους λατρείας τους για να προσευχηθούν γονυπετείς με κατεύθυνση προς τη Μέκκα. Στο ίδιο αποσκοπεί και η αποχή τους από το αλκοόλ. Είναι πραγματικά αξιοπερίεργο σε εμάς, τους μαθημένους διαφορετικά, να βλέπεις ολόκληρες παρέες νέων αλλά και μεγαλύτερων να παραγγέλνουν με το φαγητό τους νερομένο γιαούρτι ή αναψυκτικά!

Το Ντολμά Μπαχτσέ και το Τοπ Καπί, το παλάτι του σουλτάνου, είναι τα δύο ονομαστά ανάκτορα που βρίσκονται μέσα στην Πόλη και δείχνουν με την υπερβολική χλιδή τους την οικονομική, ταξική και κοινωνική διαφοροποίηση που υπήρχε και που εξακολουθεί να υπάρχει. Στην Κωνσταντινούπολη δεν υπάρχει μεσαία τάξη, παρά οι πολύ πλούσιοι και οι πολύ φτωχοί. Οι πολιτικοί είναι εκείνοι που χειρίζονται τα ηνία της χώρας και των κατοίκων της, και οι κάτοικοι ακολουθούν σιωπηλά, ανεκτικά με μία υποχθόνια δυσαρέσκεια, που δεν τολμά να εκδηλωθεί. Αντίθετα από την γενική αντίληψη, ο κόσμος είναι απλοϊκός, εγκάρδιος και αφοπλιστικά φιλόξενος.

Ένα ακόμη στοιχείο που προξενεί εντύπωση είναι η έντονη κινητικότητα σε κάθε γωνιά της, σε ξηρά, θάλασσα και αέρα, κάτι εύλογο εάν συλλογιστείς ότι ο σταθερός πληθυσμός της πόλης υπερβαίνει τον πληθυσμό ολόκληρης της Ελλάδας, περίπου 12,000,000 που με τους επισκέπτες της φτάνει στα 20,000,000! Ένα ατέλειωτο μελίσσι από ανθρώπους και αυτοκίνητα που κατακλύζουν θορυβώδικα μία πόλη που δεν κοιμάται ποτέ. Ο Κεράτιος κόλπος και ο Βόσπορος δίνουν πρόσβαση σε εκατοντάδες εμπορικά και τουριστικά πλοία όλων των μεγεθών που οργώνουν τις θάλασσες κάτω από έναν ανήσυχο ουρανό γεμάτο διαβατάρικα γλαροπούλια και βιαστικά σύννεφα.

Ένας επισκέπτης βέβαια που σέβεται τον εαυτό του δεν θα παρέλειπε ποτέ να δοκιμάσει την εξαιρετική πολίτικη κουζίνα, αλλά και να κάνει τουλάχιστον μία στάση στο Grand Bazaar, το Μεγάλο Παζάρι, με τα αμέτρητα μαγαζάκια τα κολλητά το ένα στο άλλο, μέσα στις δαιδαλώδεις σκεπαστές στοές και τους μικροπωλητές να μιλούν τόσο καλά την ελληνική γλώσσα, που θαρρείς ότι βρίσκεσαι στο Μοναστηράκι.


Η Κωνσταντινούπολη είναι μία πόλη που δεν ξεχνιέται. Από την Αγια-Σοφιά μέχρι τα Πριγκιποννήσια, από τον Γαλατά μέχρι τη γέφυρα της Ανατολίας, την κουβαλάς μαζί σου, μέσα σου με όλες τις ευωδιές και τα χρώματα, με τους απλούς της ανθρώπους, τη μοναδικότητα, την ιστορία και τη διαχρονικότητά της...

*********

Η ανάρτηση είναι δοκιμαστική, κάτι σαν test drive μιας ανίδεης νέας blogger που πειραματίζεται με το καινούργιο της παιχνίδι.

Νέος χρόνος, νέοι κόσμοι... 

Καλή αρχή και καλώς σας βρήκα!