Πόθος λευτεριάς

Περπατώ σε ίχνη ηρώων

που 'ναι νεκροί από χρόνια

θανάτου εμβατήριο 

γυρεύει ν' ακουστεί

να αναστήσει

θαμμένες στον χρόνο 

ιστορίες

να δικαιώσει αυτούς που τα 'βαλαν με μοίρες

κι ερινύες

άδεια τα χέρια, θνητή

και κουρασμένη η ψυχή...

σε πάτρια γη 

σαν πάλευε από πάντα να επιστρέψει

του λυτρωμού 

το αθάνατο νερό 

έχει στερέψει...

νόθος ο πόθος λευτεριάς,
τον έχουμε μιάνει

Είμαστε εμείς!

και όχι αυτοί

που έχουμε στα μάτια τους 

πεθάνει...

Περί θρησκείας

- Μου κάνει εντύπωση πώς εσύ, που αγαπάς το διάβαμα, δεν έχεις ασχοληθεί ποτέ με ζητήματα της θρησκείας.

- Πώς, έχω κατά καιρούς.

- Δηλαδή, έχεις διαβάσει πράγματα;

- Ε, ναι.. αυτά που κάνουμε όλοι στο σχολείο.

- Από Καινή Διαθήκη καθόλου;

- Υπάρχει στο σπίτι, την είχαμε αγοράσει όταν ζητήθηκε από τον καθηγητή των Θρησκευτικών του μεγάλου, στο Γυμνάσιο.

- Διαβασμένη;

- Δεν θα το' λεγα..

- Βίους αγίων;

- Τίποτα, η αλήθεια είναι..

 Η κουβέντα, που μετά από αυτή τη στιχομυθία μεταφέρθηκε σε άλλα άσχετα πράγματα, έλαβε χώρα στις κερκίδες του γηπέδου που προπονείται ο μικρός μου γιος. Πρωταγωνιστές εγώ και ο πατέρας του καλύτερου φίλου του γιου μου και οικογενειακός φίλος. Χρόνια εντρυφημένος μέσα στα θεολογικά ζητήματα. Μερικές φορές μου δίνει την εντύπωση πως τα έχει διαβασμένα σχεδόν όλα, πολλά από τα οποία αντικατοπτρίζονται στην καθημερινότητά του. Μέχρι που πήγε και έκανε μαθήματα αγιογραφίας για τη Χάρη του Θεού, την οποία επιζητά σε κάθε φάση της ζωής του ίδιου και της οικογένειάς του, η οποία τον ακολουθεί κατά πόδας σε αυτό τον έντονα θρησκευτικού ύφους βίο.

Προβληματίστηκα σκεφτόμενη πως η Ορθοδοξία είναι μια σημαντική πτυχή της ταυτότητάς μου που με ορίζει ως άτομο και ως Ελληνίδα, με την οποία ωστόσο πράγματι δεν είχα ασχοληθεί ποτέ επισταμένως. Ό,τι γνωρίζω και ό,τι πιστεύω προέρχεται έξωθεν, όχι από δική μου αναζήτηση απαντήσεων. Οι απαντήσεις μου είναι δοσμένες. Από τους γονείς μου, τους δασκάλους μου και από ό,τι έρχεται κατά καιρούς στην αντίληψή μου μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης κυρίως, αλλά και γενικά, του Τύπου. Μόνη μου, να καθίσω και να ασχοληθώ με το θέμα, να ασχοληθώ με έναν τρόπο τέτοιο ώστε να μπορώ να αποκτήσω δική μου συνειδητοποιημένη άποψη, δεν το είχα κάνει ποτέ. 

Το χειρότερο είναι ότι δεν ένιωσα την ανάγκη να το κάνω, παρόλο που οι πεποιθήσεις μου είχαν καλουπωθεί και οριοθετηθεί, δεν ξέρω από ποιον, πάντως όχι από μένα. Δεν ξέρω αν φταίνε οι προκαταλήψεις ή τα κακώς κείμενα κάποιων ιερέων, με όλα τα μικρά ή μεγαλύτερα σκάνδαλα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας κάθε τόσο, που με έχουν απομακρύνει από την ενεργή συμμετοχή μου στο corpus της εκκλησίας. Όμως, από την άλλη, δεν μπορούσα να πειστώ ότι αυτά τα μεμονωμένα παραδείγματα οροθετούν από μόνα τους μια ολόκληρη θρησκεία. Δεν συμφωνούσα. Σε μια πολύ απομακρυσμένη γωνιά του μυαλού μου πίστευα πάντα πως πίσω από αυτό το παραπέτασμα κρύβεται κάτι μεγάλο, πολύ μεγαλύτερο από τα στεγανά που του έχουμε βάλει εμείς οι άνθρωποι. 

Παρόλα αυτά προτιμούσα να καλύπτομαι από αυτό το παραπέτασμα που με είχε βολέψει, αφού μου πρόσφερε κάτι έτοιμο, καλουπωμένο και μασημένο, ένα έτοιμο συναρμολογημένο παιχνίδι σε συσκευασία δώρου. Άρχισε να με ενοχλεί που δεν είχα ποτέ μου ασχοληθεί λίγο πιο ουσιαστικά, με δικό μου προσωπικό κάματο και σκέψη και αυτό ήθελα να σταματήσει. Αν ήταν να αποδεχτώ ή όχι, συμμετέχοντας ή μη σε αυτή την πτυχή της πνευματικής ζωής, θα ήθελα να είναι δική μου πλέον επιλογή και κανενός άλλου.

Έτσι, την επόμενη φορά που ξαναβρεθήκαμε με τον πατέρα του φίλου του γιου μου, άνοιξα εγώ πρώτη το θέμα. Με ενδιέφερε να μάθω περισσότερα και, επειδή δεν είχα ιδέα από πού να ξεκινήσω, θεώρησα ότι μια πρόταση από εκείνον, που ήταν πιο προχωρημένος στα αναγνώσματά του, θα ήταν ίσως μια καλή κίνηση. Μου πρότεινε ένα βιβλίο κάποιου που ούτε ιερέας ήταν ή εκπρόσωπος της εκκλησίας, ούτε καν συγγραφέας. Ο άνθρωπος περιγράφει τις αναζητήσεις του πάνω στα θέματα της θρησκείας μέσα από δυο εκ διαμέτρου αντίθετες διαδρομές που τον δίχαζαν θρησκευτικά, τις οποίες αποφάσισε να διανύσει αμφότερες προτού καταλήξει στις δικές του αποφάσεις: του Ινδουισμού από τη μια και της Ορθοδοξίας από την άλλη.

Με ενδιέφερε ένας τέτοιος τρόπος προσέγγισης, που θα με έπαιρνε από το χέρι και ως αρχάρια δεν θα θεωρούσε δεδομένη την οποιαδήποτε γνώση πάνω στο θέμα. Ο συγγραφέας αναζητά μαζί με εμένα, τον αναγνώστη, την απάντηση, ή, έστω, την προσέγγιση ή την υποψία της. Ανεβαίνει στα μοναστήρια του Αγίου Όρους, αρχικά ως επαναστατική παρόρμηση της νεανικής ηλικίας του ίδιου και της παρέας του και έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με τον γέροντα Παΐσιο. Η επίδραση επάνω του είναι καθοριστική. Ωστόσο, αισθανόταν ότι ο ινδουισμός και η γιόγκα, ίσως λόγω μόδας ίσως λόγω χαρακτήρα, του πήγαιναν περισσότερο. Του φαίνονταν πιο προχωρημένες, πιο εξελιγμένες μορφές πνευματικής πορείας. Επρόκειτο για δύο συστήματα εκ διαμέτρου αντίθετα, πώς να αποφασίσει; 

Παίρνει λοιπόν την απόφαση να ταξιδέψει ως εκεί, να ζήσει στα άσραμ της Ινδίας, να γνωρίσει από κοντά τους μεγάλους Ινδούς γιόγκι που είχαν ξεσηκώσει όλο σχεδόν τον δυτικό νεαρόκοσμο της δεκαετίας του '70, όπως είχε κάνει και με το Άγιον Όρος. Έτσι, η απόφασή του θα ήταν αμερόληπτη και επί ίσοις όροις.

Τίτλος του βιβλίου - που δεν έχω τελειώσει ακόμα το διάβασμά του - είναι: Οι γκουρού, ο νέος και ο γέροντας Παΐσιος. Συγγραφέας ο Διονύσιος Φαρασιώτης. Γραφή καθάρια με γρήγορη ροή που σε παίρνει μαζί της και σε ταξιδεύει. Ιδέες και σκέψεις που γεννούν στον αναγνώστη απορίες και ερωτηματικά, που του ανοίγουν περισσότερες από μία προοπτικές, ώστε να δει τα πράγματα με καθαρότερη, πιο αμερόληπτη ματιά, που τον βάζει στη διαδικασία να σκεφτεί. Αν και σε κάποια σημεία μου φάνηκαν κάπως υπερβολικές και τραβηγμένες οι παρατηρήσεις του, ωστόσο, αν επιλέξει να τα προσπεράσει κανείς αυτά που θυμίζουν κάπως παραμύθι με κακούς δαίμονες και δράκοντες, διαπιστώνει ότι το κείμενο είναι γεμάτο από προβληματισμούς που έχουν απασχολήσει λίγο ως πολύ κάθε χριστιανό ορθόδοξο που τον ενδιαφέρει να γνωρίζει σε ένα βαθύτερο και πιο ουσιώδες επίπεδο το τι πρεσβεύει πραγματικά η θρησκεία του.

Δεν ξέρω αν ξεκίνησα με το σωστό ανάγνωσμα, δεν ξέρω καν αν απευθύνθηκα στον σωστό άνθρωπο, ίσως όχι. Ίσως το καλύτερο θα ήταν να είχα απευθυνθεί σε έναν ιερέα, έναν πνευματικό. Όπως και να' χει, είναι όμως μια αρχή, στην οποία σκοπεύω να δώσω και συνέχεια. Αισθάνομαι ότι οφείλω τουλάχιστον αυτό στη θρησκεία μου, να την γνωρίσω λίγο καλύτερα, τρυπώνοντας κάτω από το επιδερμικό φαίνεσθαι και να δοκιμάσω να ταξιδέψω προς την ουσία των εννοιών, που μόνο το κέλυφός τους γνωρίζω. Κάποιες πλευρές θεωρούν τον Χριστό ως τον ανώτερο γιόγκι όλων. Κάποιες άλλες ως τον μεγαλύτερο επαναστάτη. Πολλοί αμφισβητούν την θεϊκή του υπόσταση. Άλλοι, μόνο αυτήν αναγνωρίζουν. Κάποιοι λίγοι τον θεωρούν απάτη. Τόσες απόψεις και πεποιθήσεις, που όμως δεν με απασχόλησαν ποτέ, όχι στ' αλήθεια. Και αναρωτιέμαι πώς γίνεται να έχω φτάσει 43 χρονών και να μη με έχουν απασχολήσει ποτέ στ' αλήθεια;...

Περίθαλψη και ..περίθαλψη

Με τον Λύκο να συγκατοικεί μαζί μου τα τελευταία είκοσι και κάτι χρόνια, έχω φτάσει να ξέρω σχεδόν απ' έξω και ανακατωτά ό,τι έχει να κάνει με ιατρικές εξετάσεις, φάρμακα και κρατικά νοσοκομεία. Αυτό που δεν ήξερα μέχρι προχτές ήταν η πραγματική διάσταση της χαοτικής διαφοράς των τελευταίων σε σχέση με την ιδιωτική περίθαλψη που γνώριζα ως επί το πλείστον ως θεωρία.

Χάρη σε έναν εξάδελφο που εργάζεται ως γιατρός χειρουργός σε μια ιδιωτική κλινική των νοτίων προαστίων, τα πράγματα ήρθαν τελικά έτσι ώστε να κλείσω το τελευταίο μου τσεκ-απ εκεί. Και μια διαδικασία που σε φυσιολογικές συνθήκες δημοσίου θα έπαιρνε περίπου ένα δίμηνο για να ολοκληρωθεί, εκεί ολοκληρώθηκε μέσα σε ..δυόμισι ώρες! Μπήκα στην ώρα μου σε όλα μου τα ραντεβού, ήταν όλοι ενημερωμένοι για το ότι θα ερχόμουν, μου συμπεριφέρθηκαν ως άνθρωπο και ως ασθενή, μου μιλούσαν σταθερά με χαμόγελο, με ενημέρωναν για κάθε κίνηση με κάθε λεπτομέρεια χωρίς καν να τους το ζητήσω, με καθησύχαζαν στα διακαστικά κάποιων εξετάσεων που δεν είχα ξανακάνει και είχα μια αγωνία όσο να' ναι, και κάθε τόσο με ρωτούσαν αν ήμουν εντάξει, αν χρειαζόμουν τίποτα ή πονούσα ή οτιδήποτε προκειμένου να αισθανθώ άνετα και ασφαλής. Με το που ολοκλήρωσα τις επισκέψεις μου στα διάφορα τμήματα ενημερώθηκα πως όλα τα διαδικαστικά είχαν τακτοποιηθεί από εκείνους όση ώρα εγώ προχωρούσα με τις εξετάσεις μου και πως τα αποτελέσματα θα βρίσκονταν στο σπίτι μου εντός δύο ημερών, χωρίς εγώ να χρειάζεται να κουνήσω δαχτυλάκι!...

Να πω ότι καταϋποχρεώθηκα; Και λίγο θα είναι... Κάνοντας την αναπόφευκτη σύγκριση του Γολγοθά που καλούμαι να διανύσω κάθε φορά που έρχεται η εποχή του τσεκ απ μου, μιας περιπέτειας χρονοβόρας, ψυχοφθόρας και πολλές φορές ατελέσφορης λόγω ανεπάρκειας ή ανικανότητας του προσωπικού που υπάρχει διαθέσιμο, με την περιποίηση που δέχτηκα στην ιδιωτική κλινική, με όλους τους γιατρούς και τις γραμματείς των τμημάτων να σφάζονται στα πόδια μου για να με εξυπηρετήσουν, δεν μπορώ παρά να αισθανθώ ντροπή και θλίψη για το χάλι του σημερινού Εθνικού Συστήματος Υγείας. Ένα σύστημα που αρέσκεται να ταλαιπωρεί τους ασθενείς του, να τους υποχρεώνει να τρέχουν εκείνοι, οι άρρωστοι (!) και για την τελευταία γραφειοκρατική διαδικασία περιμένοντας με τις ώρες στις ουρές για να εξυπηρετηθούν, ώσπου να φτάσει η σειρά τους να τους ξεπετάξουν κακείν κακώς οι υφιστάμενοι του μόνιμα απόντος γιατρού τους, μόνο για να πάνε στον επόμενο μπελά τους... Μπελάδες που όπως δείχνουν τα πράγματα, δυστυχώς, έχουν ξεχάσει πως πρόκειται για ασθενείς συνανθρώπους τους και λειτούργημά τους είναι να σκύψουν με αφοσίωση, υπομονή και επιμονή πάνω στο πρόβλημα της υγείας τους μέχρι να βρουν, ως θεράποντες γιατροί τους, μια λύση...

Προμελετημένο έγκλημα

Η έκπληξη ήταν από αυτές που σου μένουν για μια ζωή. Είχαμε να του μιλήσουμε κάπου τρεις μέρες. Μας είχε προϊδεάσει με τα λεγόμενά του ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να επικοινωνήσουμε όλη την εβδομάδα επειδή ο λόχος του θα βρισκόταν σε συνεχή επιφυλακή. Μας είπε ότι η άδειά του ίσως και να αναβαλόταν επ' αόριστον, γιατί θα ερχόταν νέος λόχος στο στρατόπεδο και χρειάζονταν όλοι για να κάνουν υπηρεσίες.

Προμελετημένο έγκλημα πράξη πρώτη όλο το σενάριο.

Ο άντρας μου κάθε τόσο με ρωτούσε αν πήρε το παιδί κανένα τηλέφωνο. Παρόλο που ξέρει πως δεν υπήρχε περίπτωση να μη του το έλεγα αν είχε πάρει, όταν περιμένεις κάτι πολύ, και μόνο με τη λεκτική επιβεβαίωση μερικές φορές σβήνεται οποιαδήποτε ελπίδα να έχει γίνει κάτι διαφορετικό από αυτό που ξέρεις ότι έχει γίνει πραγματικά. Έφυγε για λίγο προς την είσοδο και μετά από ένα λεπτό ξαναγύρισε λες κι είχε αλλάξει γνώμη. "Θα δοκιμάσω να τον πάρω τηλέφωνο τώρα, ίσως και να το σηκώσει."  με αιφνιδίασε, αφού ποτέ δεν τον είχε ξαναενοχλήσει σε ώρα υπηρεσίας ως εκείνη την ώρα.

Προμελετημένο έγκλημα πράξη δεύτερη, αφού ο λόγος που πήγε στην είσοδο ήταν για να ανοίξει την πόρτα - που δεν είχα ακούσει γιατί μέχρι εκείνη τη στιγμή εγώ βρισκόμουν σε άλλο δωμάτιο - για να δει προς κατάπληξή του ..το παιδί! Το οποίο όχι μόνο είχε πάρει έγκριση αδείας, αλλά χωρίς να πει τίποτα σε εμάς, είχε πάρει το αεροπλάνο από τη Λάρνακα για την Αθήνα και μέσα σε λίγες ώρες βρισκόταν μαζί μας! Εγώ ακόμα δεν είχα καταλάβει το παραμικρό. 

"Έλα Λευτέρη, τι κάνεις;" έκανε πως μιλούσε στο τηλέφωνο κι εγώ παραξενεύτηκα, αφού ήξερα πόσο απίθανο ήταν να μπορούσε να απαντήσει στο τηλέφωνο. "Μια χαρά!" ακούστηκε φωνή από την είσοδο του σπιτιού. Προς στιγμήν σάστισα, να πω ψέματα; Η λογική μου έλεγε ότι το παιδί βρίσκεται στην Κύπρο, αλλά τα αυτιά μου με διέψευδαν. Τι γίνεται; Τώρα τον ακούω και live;;; Ο άντρας μου δεν κρατήθηκε άλλο, μαρτυρήθηκε αμέσως από το πλατύ χαμόγελο που ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του. "Μια χαρά, τώρα που γύρισα σπίτι!" ξανάπε η φωνή και είδα το φανταράκι μου να μπαίνει καμαρωτός και γελαστός στο σαλόνι... Το καθαρματάκι κατέστρωσε ολόκληρο σχέδιο για να μας κάνει έκπληξη! Συνωμότες μπαμπάς και γιος για να με τρελάνουν, καταλάβατε; Ε, και με τρέλαναν, αφού δεν την περίμενα με τίποτα μια τέτοια έκπληξη...

Με τίποτα όμως!...

"Οικονομική θέρμανση" για τις κρύες νύχτες του χειμώνα

Φτάσαμε στο Ολυμπιακό Κλειστό Γήπεδο Παλαιού Φαλήρου (tae kwon do) νωρίς το απόγευμα του Σαββάτου. Είχαμε ενημερωθεί από τον προηγούμενο μήνα για αυτή την έκθεση που αφορούσε εναλλακτικές μορφές θέρμανσης και επειδή τώρα είναι ο καιρός να προνοήσουμε για τις δύσκολες μέρες του χειμώνα μπροστά μας είπαμε να την επισκεφτούμε.

Με τις τιμές του πετρελαίου να έχουν ανεβεί σε δυσθεώρητα ύψη, μας ενδιέφερε να εξετάσουμε όλα τα εναλλακτικά ενδεχόμενα πριν καταλήξουμε σε κάποια λύση αποδοτική μεν, συμφέρουσα δε, που να συμπληρώνει την κεντρική θέρμανση του σπιτιού.

Η διεθνής έκθεση "Οικονομική θέρμανση" με τις κορυφαίες και πιο αξιόπιστες εταιρείες με θέμα την εναλλακτική θέρμανση στον κόσμο συγκεντρωμένες στο ίδιο μέρος, υποσχόταν να δώσει όλες τις απαντήσεις πάνω σε μια τεράστια ποικιλία εναλλακτικών οικονομικών μορφών θέρμανσης, αναδείχνοντας, όπως επιβάλλουν οι χαλεποί καιροί που ζούμε, το δρόμο προς μια οικονομικότερη θέρμανση που να μην απαιτεί μεγάλη ή και καθόλου κατανάλωση πετρελαίου.

Κατασκευαστές από όλα τα μέρη του κόσμου συγκεντρώθηκαν σε αυτή τη τριήμερη εκδήλωση που βρήκε θερμή ανταπόκριση από έναν κόσμο που πλέον δεινοπαθεί από τις αλλεπάλληλες οικονομικές αφαιμάξεις που υφίσταται και μια έκπτωση των δαπανών θέρμανσης ύψους 60, 70, ακόμα και 80% θα ήταν μια ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη προσαρμογή στα έξοδα του νοικοκυριού.  

Ας μην ξεχνάμε πόσα νοικοκυριά έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο χάρη στην αλματώδη αύξηση της τιμής του πετρελαίου, αλλά και πόσες επιχειρήσεις αδυνατούν πλέον να καλύψουν αυτό το δυσβάσταχτο έξοδο, ακόμα και σχολεία που δεν διαθέτουν πλέον τα ποσά που απαιτούνται για να ζεσταθούν επαρκώς τα παιδιά μας μέσα στις τάξεις τους.

Πράσινη τεχνολογία στην υπηρεσία φθηνής παροχής θέρμανσης για κάθε σπιτικό

Νέες μορφές καύσιμης ύλης, καυσόξυλα από συμπιεσμένο πριονίδι οξιάς κτλ. δίνουν μια οικονομική λύση διατηρώντας παράλληλα ανέπαφη τη θαλπωρή του παλιού κλασικού τζακιού με τα πυρακτωμένα κούτσουρα πεύκου ή ελιάς να ζεσταίνουν την ατμόσφαιρα του σπιτιού τις κρύες νύχτες του χειμώνα.

Δεν θα μπορούσε να λείπει ο Προμηθέας, το μυθικό πρόσωπο χάρη στο οποίο το ανθρώπινο είδος απέκτησε το θείο δώρο της φωτιάς και του πολιτισμού που συνεπαγόταν (..έστω και κρυμμένος σε εταιρική επωνυμία :)

Η έκθεση ήταν άκρως ενημερωτική απαντώντας σε πολλές απορίες του κοινού που αντιμετωπίζει με δυσπιστία το καινούργιο και καινοτόμο αυτών των λύσεων, αλλά και εκείνων που αναζητούν μια οικονομική λύση θέρμανσης. Οι συμμετέχοντες κατασκευαστές κατέρριψαν κάθε προηγούμενο ρεκόρ, ενώ μια πρώτη εκτίμηση θέλει τους επισκέπτες να έχουν ξεπεράσει τους 40.000.

Εδώ, το Παλαιό Φάληρο στο τελευταίο φέγγος της μέρας.

Η έκθεση "Οικονομική θέρμανση" έληξε το βράδυ της Κυριακής. Όσοι δεν την πρόλαβαν ή δεν κατάφεραν να την επισκεφθούν και ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα μπορούν να επισκεφθούν την ιστοσελίδα:  http://oikonomiki-thermansi.gr