Πόθος λευτεριάς

Περπατώ σε ίχνη ηρώων

που 'ναι νεκροί από χρόνια

θανάτου εμβατήριο 

γυρεύει ν' ακουστεί

να αναστήσει

θαμμένες στον χρόνο 

ιστορίες

να δικαιώσει αυτούς που τα 'βαλαν με μοίρες

κι ερινύες

άδεια τα χέρια, θνητή

και κουρασμένη η ψυχή...

σε πάτρια γη 

σαν πάλευε από πάντα να επιστρέψει

του λυτρωμού 

το αθάνατο νερό 

έχει στερέψει...

νόθος ο πόθος λευτεριάς,
τον έχουμε μιάνει

Είμαστε εμείς!

και όχι αυτοί

που έχουμε στα μάτια τους 

πεθάνει...