Περί ευθύτητας

Υπάρχει το σωστό και υπάρχει το λάθος. Δεν υπάρχει κάτι ενδιάμεσο. Ό,τι ζει στον αναμεταξύ χώρο, του ενδιάμεσου, ανήκει στην πλευρά του λάθους. 

" Το 'ναι' σας να είναι ναι και το 'όχι' σας να είναι όχι. Καθετί πέρα από αυτά, προέρχεται από τον πονηρό."

~ Κατά Ματθαίον 5:35

Με αγάπη,

Εύα 💗

-----

***  Η φωτογραφία είναι από την επιστροφή μας από τον Πόρο προς τη Νέα Πέραμο, στην παραλιακή οδό Κορίνθου - Επιδαύρου.

-----

***  Το εδάφιο είναι από την Αγία Γραφή, εκδ. Ε.Β.Ε., Αθήνα 2003.

Κατά Ματθαίον, ια' 28-30

 

28 -  Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλει σας αναπαύσει.

29 -  Άρατε τον ζυγόν μου εφ' υμάς, και μάθετε απ' εμού. Διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν. Και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών.

30 -  Διότι ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίον μου ελαφρόν.

~  Κατά Ματθαίον ια' 28 - 30

******

---- Ζυγός =  Ξύλινη (συνήθως) κατασκευή που προσαρμόζεται στον τράχηλο των ζώων (π.χ. βοοειδή) προκειμένου να ζεύξουν (= να οργώσουν με το άροτρο) το χωράφι. (από εδώ.)

----  Ταπεινός =  Αυτός που δέχεται να μπει κάτω από τον ίδιο ζυγό με τον Χριστό. Αυτός που έχει καταλάβει ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνος του.

----  Όταν δεχόμαστε την πρόσκληση του Ιησού Χριστού να μπει στον ίδιο ζυγό μαζί μας, μας συμβαίνουν τα εξής: 

α) Το βάρος των προβλημάτων μας διαμοιράζεται στα δύο, αφού μέρος του βάρους αυτών το επωμίζεται ο Κύριος, αν όχι το μεγαλύτερο. Εμείς κάνουμε το πρώτο βήμα (ελεύθερη βούληση και πίστη), εκείνος όλα τα υπόλοιπα. Αυτό εξ' άλλου είναι υπόσχεση μέσα από τον λόγο του Θεού: 

"Ο Κύριος, αυτός είναι που προπορεύεται μπροστά από σένα. Αυτός θα είναι μαζί σου. Δεν θα σε αφήσει, ούτε θα σε εγκαταλείψει. Να μη φοβάσαι, ούτε να δειλιάζεις." ~ Δευτερονόμιο 31: 8

β) Οι σκοτούρες (λέξη που έρχεται από το σκότος, εξ' ου και σκοτούρες) φωτίζονται, γιατί δίπλα μας συμβαδίζει το φως του κόσμου που είναι ο Χριστός και ο θείος λόγος Του. Έχουμε έτσι παρηγοριά και οδηγό ότι υπάρχει κάποιος να μας καθοδηγεί και να μας προσέχει από τα ολισθήματα και τις τρικλοποδιές τούτου του πονηρού κόσμου που σε ρίχνουν στη λάσπη και τον βάλτο της αμαρτίας. 

----  Ο Κύριός μας περπατάει δίπλα μας και μας δείχνει τον δρόμο τον ανηφορικό και τεθλιμμένο, αυτόν που μας οδηγεί στη βασιλεία των ουρανών και την προσωπική μας σωτηρία.

----  Το να βρίσκεσαι κάτω από τον ίδιο ζυγό με τον Χριστό δεν μας αφήνει να λοξοδρομήσουμε και να οδηγηθούμε στην πλατειά λεωφόρο της απώλειας και του χαμού.

----  Βαδίζω με τον Χριστό σημαίνει έχω επιλέξει να βαδίζω τον δρόμο μου δίπλα Του. Απαλλάσσομαι από το φορτίο των καθημερινών μου προβλημάτων, είτε στην υγεία μου είτε στο σπίτι και την οικογένειά μου, ό,τι κι αν είναι αυτό κάθε φορά, αφήνοντάς Τον να πάρει Εκείνος τις αποφάσεις για μένα και να μην εμπιστεύομαι τις δικές μου επιλογές με τους εγωισμούς, τα πάθη και την τυφλότητα της θνητότητας και της αμαρτωλότητάς μου. Ξέρω ότι του έχω εμπιστοσύνη απόλυτη, γιατί μελετώ την Αγία Γραφή, άρα γνωρίζω την ακεραιότητα, την πιστότητα και την δικαιοσύνη Του απέναντί μου, καθώς και τις επαγγελίες και τις υποσχέσεις που μου προσφέρει απλόχερα σε καθημερινή βάση, και ξέρω ότι χάρη σε Εκείνον που μου μιλάει καθημερινά μέσα από το πνεύμα το άγιο και τον γραπτό του λόγο, θα φυλάξω την ψυχή μου καθαρή και προστατευμένη, μέχρι να με οδηγήσει με τη δική Του δύναμη και τη δική Του σοφία σε οδό σωτηρίας και αναψυχής.

Με αγάπη,

Εύα 💗

******

----  Η Αγία Γραφή, μτφ. Νεοφύτου Βάμβα, εκδ. Ελληνική Βιβλική Εταιρία, Αθήνα 2021.

"Δεν πειράζει για το γάλα"

Βρίσκομαι, λέει, στον ίδιο χώρο με ένα μωρό, που όμως δεν είναι δικό μου, αλλά και δικό μου ταυτόχρονα. Η μαμά μου που ήταν εκεί μου λέει "φτιάξε του ένα γάλα γιατί το μωρό πεινάει". Εγώ στο μεταξύ πάλευα με ένα κολάζ, μόλις μου είχε έρθει μια έμπνευση για αυτόν τον διαγωνισμό στον οποίο θα συμμετείχα και βρισκόμουν στη μέση της διαδικασίας. Είχα το μυαλό μου στο γάλα, αλλά περισσότερο στην εικόνα που είχα οραματιστεί και ήθελα διακαώς να φτιάξω για να μη μου φύγει η ιδέα. Αισθανόμουν ότι ο χρόνος τελείωνε και έπρεπε να το τρέξω για τον διαγωνισμό. Έστρεψα το κεφάλι μου να δω το μωρό, αλλά το μωρό ήταν τώρα νήπιο και στο δευτερόλεπτο πάνω, άρχισε να περπατάει προς το μέρος μου και να μιλάει. Πάντα χαμογελαστό, πάντα πανέμορφο.. Ένιωσα τρομερή έκπληξη, αλλά και κάτι άλλο, διαφορετικό. Ήταν ένα μικρό παιδάκι πια που ακόμα περίμενε από μένα το γάλα του, το οποίο ακόμα δεν του το είχα δώσει. Γεμάτο με μια απίστευτη αγάπη και υπομονή με περίμενε. Τα έχασα γιατί τώρα είχα αρχίσει να ξεκαθαρίζω μέσα μου ποιο ήταν αυτό το παιδί που βρισκόταν στο σπίτι μου. "Μια στιγμή, περίμενε, σου φτιάχνω το γάλα σου" του είπα "εντάξει" μου απάντησε,"σε περιμένω." Μου χαμογελούσε με μια αποστομωτική γλύκα και αθωότητα που με έκανε να τα χάσω. Το στρογγυλό προσωπάκι του έλαμπε ολόκληρο από μιαν απίστευτη μοναδική Αγάπη. Ήταν ολόξανθο και τα μάτια του έλαμπαν στο χρώμα του ουρανού. Εγώ γύρισα ξανά πίσω σε αυτό που έφτιαχνα, γιατί είχα ένα ακόμα κομμάτι κολάζ να κολλήσω, το κρατούσα στα χέρια και έπρεπε να το τελειώσω. Θα το τελείωνα και μετά θα του έφτιαχνα το γάλα. Εκείνη την ώρα ήρθε κάποιος, ο οποίος μάλλον ήταν διαγωνιζόμενος, και περίλυπος μου είπε ότι είχε χάσει στον διαγωνισμό. Γεμάτη αγωνία να κολλήσω και το τελευταίο κομμάτι, στράφηκα στο έργο που έφτιαχνα για να προλάβω. Αυτός μου είπε ότι δεν χρειάζεται να τρέχω πλέον, γιατί ο διαγωνισμός έχει λήξει. Όμως εγώ, επέμενα να πασχίζω να το τελειώσω. Ξαφνικά, μου ήρθε στο μυαλό ότι με αυτά και μ' εκείνα, δεν είχα ακόμα ταΐσει το μωρό, το οποίο όλη αυτή την ώρα με κοιτούσε και με περίμενε. Γυρίζω και το κοιτάζω κι εγώ, και τότε καταλαβαίνω ποιος είναι αυτό το παιδί. Με πλημμύρισε μια απίστευτη θάλασσα αγάπης και ζεστασιάς και μου είπε: "Δεν πειράζει για το γάλα" και μου χαμογελάει με το πιο όμορφο χαμόγελο που έχω δει στη ζωή μου. Και φεύγει.. κι έχω μείνει να τον κοιτάζω να παίρνει τη θέση του σε μια χορωδία, έτσι, πιο ψηλά από μένα, αλλά όχι τόσο ώστε να μη τον βλέπω, να ψάλλει κι Εκείνος μαζί με τους αγγέλους και να μου χαμογελάει.. 

Και ξύπνησα... 

Η καρδιά μου κοπανούσε, είχε σφιχτεί σα γροθιά πάνω στο στήθος μου και σκεφτόμουν με μια ενοχή ότι τελικά δεν είχα προλάβει να δώσω το γάλα σε αυτό το παιδί που με επισκέφτηκε, αλλά και με μια απέραντη αίσθηση αγαλλίασης για όλο αυτό που είχε συμβεί. Και στο μυαλό μου ξαφνικά καρφώθηκε μια φράση που την είχα ξανακούσει: "Διψούσα και δεν μου δώσατε να πιω, τώρα δε σας ξέρω, δεν σας αναγνωρίζω." Όμως, με ήξερε, μου μίλησε, μου χαμογέλασε, με πλημμύρισε από μια απέραντη θάλασσα αγάπης, με έκανε να νιώσω ασφαλής και προστατευμένη, μου είπε ότι δεν πειράζει.. Πόσο ήθελα να του είχα δώσει αυτό που ζητούσε, πόσο μετάνιωσα γι' αυτό.. ήμουν απασχολημένη με το κολάζ και τον άφησα να φύγει... Ένιωσα ενοχή και με μια διάθεση μετάνοιας για την αδιαφορία που Του έδειξα... αλλά και μια αίσθηση ότι δεν με τιμώρησε, ότι δεν τον πείραξε που δεν του έδωσα να πιει.. αλλά ούτε κι εγώ του είχα δώσει να πιεί και μέσα μου με πείραζε... με πείραζε βαθειά...  Άνοιξα τον υπολογιστή και αναζήτησα με λέξεις-κλειδιά τη φράση. Και τη βρήκα.. Ήταν στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο... Άνοιξα την Καινή Διαθήκη που βρισκόταν πάνω στο τραπέζι, αναζήτησα ξεφυλλίζοντας και βρέθηκα μπροστά του. Το κεφάλαιο τιτλοφορούνταν: 

Μια εικών της τελικής κρίσεως - Χωρισμός των προβάτων από τα ερίφια

Παραθέτω το κεφάλαιο ολόκληρο, αφού περιέγραφε αυτό ακριβώς που είχα δει στο όνειρό μου και την ενοχή, αλλά και την παρηγορία ταυτόχρονα που με έκανε να νιώσω:

"Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου με τη δόξα του και όλοι οι άγιοι άγγελοι μαζί του, τότε θα καθήση στον ένδοξο θρόνο του, και θα συναχθούν μπροστά του όλα τα έθνη, και θα χωρίση τους μεν από τους δε, όπως ο βοσκός χωρίζει τα πρόβατα από τα γίδια, και θα θέση τα μεν πρόβατα στα δεξιά του, τα δε γίδια στα αριστερά. Τότε ο Βασιλεύς θα ειπή σ' αυτούς στα δεξιά του "Ελάτε σεις, οι ευλογημένοι του Πατέρα μου, και κληρονομήσετε τη Βασιλεία, που έχει ετοιμασθή για σας απ' την αρχή του κόσμου. Διότι πείνασα και μου δώσατε να φάγω, δίψασα και με ποτίσατε, ξένος ήμουν και με πήρατε στο σπίτι σας, γυμνός και με ντύσατε, ασθένησα και με επισκεφτήκατε, ήμουν στη φυλακή και ήλθατε να με ειδήτε".  Τότε οι ευσεβείς θα του αποκριθούν λέγοντας "Κύριε, πότε σε είδαμε πεινασμένο και σε θρέψαμε, ή διψασμένο και σε ποτίσαμε; Πότε επίσης σε είδαμε ξένο και σε πήραμε στο σπίτι μας, ή γυμνό και σε ντύσαμε; Πότε πάλι σε είδαμε ασθενή ή φυλακισμένο και σε επισκεφθήκαμε;". Ο δε Βασιλεύς θα αποκριθή και θα τους πη "Αληθινά σας λέγω, αφού κάνατε αυτά σε ένα απ' αυτούς τους μικρούς και ασήμους αδελφούς μου, σε μένα το κάνατε. Τότε θα ειπή σ' εκείνους, που θα είναι στα αριστερά "Φύγετε από μένα σεις, οι καταραμένοι, και πηγαίνετε στο πυρ το αιώνιο, που έχει ετοιμασθή από το Διάβολο και τους αγγέλους του. Διότι πείνασα και δεν μου δώσατε να φάγω, δίψασα και δεν με ποτίσατε, ήμουν ξένος και δεν με πήρατε στο σπίτι σας, γυμνός και δεν με ντύσατε, ασθενής και φυλακισμένος και δεν μ' επισκεφθήκατε". Τότε θα του αποκριθούν και αυτοί λέγοντας "Κύριε, πότε σε είδαμε πεινασμένο ή διψασμένο ή ξένο ή γυμνό ή ασθενή ή φυλακισμένο και δεν φροντίσαμε για σένα;" Θα αποκριθή δε σ' αυτούς λέγοντας "Αληθινά σας λέγω, αφού δεν κάνατε αυτά σε ένα απ' αυτούς τους μικρούς και ασήμους, ούτε σε μένα τα κάνατε". Και θα πάνε αυτοί σε κόλασι αιώνια, οι δε ευσεβείς σε ζωή αιώνια".

~ Κατά Ματθαίον, κεφ. 25: 31-46

***

Η Καινή Διαθήκη, μτφρ. στη δημοτική Ν.Ι. Σωτηροπούλου, Αθήνα 2012

***

Είμαστε κοντά...

Με αγάπη,

Εύα 💗