SWP - Υπακοή στον Θεό (ημέρα 5η)

Καλημέρα, καλημέρα, με άλλον ένα λόγο Θεού για να συζητήσουμε και να αναλύσουμε. Υπακοή στον Θεό είναι το αφιέρωμα, λοιπόν, με το οποίο καταγινόμαστε για τον μήνα Σεπτέμβριο και σήμερα θα ασχοληθούμε με το βιβλίο Δευτερονόμιο από την Αγία Γραφή, εκδόσεις Πέργαμος, κεφάλαιο 6 και εδάφια 4 έως 9.

Τι όμορφα τα σημερινά εδάφια, προσωπικά, με συγκίνησαν πολύ και φώτισαν κάποια πράγματα στα οποία με δίχαζαν και με μπέρδευαν εδώ και καιρό. Βλέπετε πόσο αβίαστα ξεκαθαρίζουν τα πράγματα, όταν μελετάμε την Αγία Γραφή συστηματικά και σε βάθος. Βλέπουμε την γνώση του κόσμου, όπως την ξέρουμε, από τη μια μεριά, και βλέπουμε την αλήθεια του Θεού, όπως μας αποκαλύπτεται, από την άλλη. Κι έτσι, μέσα από αυτή τη διαδικασία, αρχίζουμε και μαθαίνουμε την αλήθεια, μπορούμε πλέον να εξακριβώσουμε τι συμφωνεί με τον Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή δηλαδή, και τι έχει παραποιηθεί με το πέρασμα του χρόνου και τις δοξασίες των ανθρώπων.

Ας πάμε στο σημερινό απόσπασμα να τα δούμε από πιο κοντά.

Στίχος 4: Κατ' αρχάς, ο Θεός απευθύνεται στον Ισραήλ. Εδώ υπάρχει μεγάλη συζήτηση και πολύ μπέρδεμα με χριστιανούς, θα έλεγα, ακατήχητους. Όταν ο Θεός μιλάει για τον Ισραήλ, δεν εννοεί τη σημερινή γεωγραφική έκταση της χώρας του Ισραήλ, ούτε απευθύνεται στους κατοίκους της μόνο. Αυτό συνέβαινε στην Παλαιά Διαθήκη, όπου ο Ιησούς Χριστός, Υιός Θεού, δεν είχε ακόμα ενανθρωπιστεί, δεν είχε σαρκωθεί, σταυρωθεί και αναστηθεί. Δεν είχε δώσει ακόμα το αίμα Του θυσία, ώστε να σωθούμε, όλοι όσοι Τον ακολουθούν. Ωραία; Τότε σε ποιον απευθύνεται;

Η απάντηση έρχεται από την Καινή Διαθήκη, τη νέα συμφωνία που μας άφησε ο Θεός, μέσω του Υιού Του. Τι είχε πει ο Κύριος όταν ήρθαν Έλληνες στον απόστολο Φίλιππο για να δουν τον Χριστό; Τώρα ήρθε η στιγμή που θα δοξαστεί ο Υιός του Ανθρώπου. Πώς θα δοξαστεί; Μέσα από τους Έλληνες, που πρώτοι πίστεψαν στον Κύριο, μαζί με τους αποστόλους (ανάμεσά τους και Έλληνες, Λουκάς, Φίλιππος, Τίτος, Τιμόθεος κτλ.) Έχουμε, λοιπόν, έναν λαό, τον Ισραήλ, που, ναι μεν επιλέχτηκε ως ο εκλεκτός λαός του Θεού, αλλά που όμως μεταλλάχτηκε σε έναν λαό αποστάτη και αρνητή του Ιησού Χριστού. Οι Εβραίοι έκαναν τα πάντα να τον απαξιώσουν, μηχανεύτηκαν ό,τι πιο σατανικό μπορούσαν να φανταστούν για να τον παγιδεύσουν, να τον βασανίσουν, να τον ανεβάσουν στον Σταυρό, να του δώσουν να πιει χολή, να τον φτύσουν, να τον χλευάσουν, να μοιράσουν τα ιμάτιά Του, μέχρι να φτάσουν να τον θανατώσουν σταυρικά. Είναι ο λαός που περίμενε τον Μεσσία, και όταν ο Μεσσίας ήρθε και δίδαξε περπατώντας ανάμεσά τους, αυτοί τι έκαναν; Τον αρνήθηκαν. Κι όταν Εκείνος αναστήθηκε, και πάλι οι Εβραίοι Τον αρνήθηκαν για μία ακόμη φορά.

Εσείς πιστεύετε ότι αυτό δεν θα τους γυρίσει μπούμερανγκ; Ήδη το ζουν, και δεν αργεί ο καιρός που, σύμφωνα με τις προφητείες της Αποκάλυψης Ιησού Χριστού, διά αποστόλου Ιωάννη, όπου ο Αντίχριστος, θα έρθει να στήσει τον θρόνο του μέσα στον ναό του Σολομώντα των Εβραίων και τότε θα δουν όλοι την τιμωρία όλων όσων αποστάτησαν και γύρισαν την πλάτη τους στον Θεό. Κοντά είναι τα γεγονότα, όποιος έχει μάτια να δει, ας δει, κι όποιος έχει αυτιά να ακούσει, ας ακούσει, όπως έλεγε και ο Χριστός.

Προχωράμε. Ο Ισραήλ δεν είναι ο λαός των Εβραίων μεμονωμένα και κυριολεκτικά, είναι ο εκλεκτός λαός σε παγκόσμια κλίμακα. Ποιοι ανήκουν στον εκλεκτό λαό πλέον; Όλοι όσοι πιστεύουν στον Κύριο, ακολουθούν τις εντολές Του και υπακούν τον Λόγο Του. Είμαι εγώ, είσαι εσύ, είναι ο καθένας μας, Έλληνας, Αμερικανός, Γάλλος, Κινέζος, ακόμα και Εβραίος, φτάνει να πιστεύουμε στον έναν και αληθινό Θεό, τον σταυρωθέντα και αναστηθέντα Κύριό μας Ιησού Χριστό. Γι' αυτό ο Κύριος λέει κάπου στην Αγία Γραφή ότι θα μαζέψει τα δικά Του πρόβατα από πολλές στάνες. 

Επίσης, όταν μιλάει μέσα στην Αγία Γραφή ο Θεός, είναι ο Ιησούς Χριστός που μιλάει. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Κύριος, ο Ιησούς Χριστός είναι ο Λόγος Θεού. Κανένας δεν έχει δει τον Θεό Πατέρα, παρά μόνον ο Ιησούς Χριστός, και μόνο μέσω του Υιού, μπορεί να φτάσει κανείς στον Πατέρα. Γιατί ο Ιησούς Χριστός είναι ο δρόμος για να φτάσεις ως εκεί. Όταν, λοιπόν, ακούς χριστιανούς να απορρίπτουν το μεγαλύτερο μέρος της Αγίας Γραφής, την Παλαιά Διαθήκη, γιατί "έχει να κάνει με Εβραίους", απλά απορρίπτεις Χριστό. Τι είχε πει ο Χριστός; Ούτε μία τελεία δεν πρέπει να αλλάξουμε, πόσο μάλλον να διαγράψουμε ολόκληρο κομμάτι από τον Λόγο του Θεού. Απορρίπτεις Αγία Γραφή; Απορρίπτεις Θεό. Και είναι λυπηρό να βλέπω την εκκλησία μας να κάνει το ίδιο. Σήμερα, παραδείγματος χάριν, εορτάζεται η μνήμη του προφήτη Ζαχαρία. Όμως στο ημερήσιο ανάγνωσμα της εκκλησίας, πέρα από απειροελάχιστες αναφορές στη Γένεση, στον Ησαΐα, τους Ψαλμούς και τις Παροιμίες τα Χριστούγεννα, έχει πέσει γενικό delete σε όλη την Παλαιά Διαθήκη, κρατώντας τους πιστούς σε απόλυτο σκοτάδι. Πώς το επιτρέπετε αυτό να γίνεται, εσείς του ιερατείου; Δεν βλέπετε ότι γίνεται μεγάλη αμαρτία εδώ με αυτό που κάνετε; Ούτε μία τελεία δεν πρέπει να αλλοιωθεί, το λέει ο Χριστός, κι εσείς τι κάνετε; Διαγράφετε Χριστό και μας αναγκάζετε να Τον αναζητήσουμε μόνοι μας, όσοι από εμάς ενδιαφερόμαστε, τουλάχιστον, πραγματικά.

Πάμε παρακάτω, στίχος 5: Αγάπη. Ο Κύριος ζητάει να Τον αγαπάς. Κάπου είχε πει ο Χριστός: Αγάπη θέλω, και όχι θυσία. Που σημαίνει, όχι σουβλιστά αρνιά το Πάσχα, όχι χριστουγεννιάτικο δέντρο τα Χριστούγεννα, όχι παγανιστικά έθιμα, που ακόμα υιοθετούμε και εφαρμόζουμε στη ζωή μας. Θέλει την αγάπη μας, όχι τις τελετουργίες και τις δεισιδαιμονίες που κουβαλάμε τόσα χρόνια τώρα. Αυτά πρέπει κάποτε να τα καθαρίσουμε από την πίστη μας, να αφήσουμε την πίστη μας προς τον Θεό αγνή και αμόλυντη. Ο Θεός, έχει πει κάπου αλλού ότι είναι Θεός ζηλιάρης, ζητάει αποκλειστικότητα. Δεν μπορείς να προσκυνάς τον Θεό, αλλά να προσκυνάς και ό,τι άλλο προσκυνάς. Δεν λέει πουθενά μέσα στην Αγία Γραφή ότι επιτρέπεται να προσκυνάς και κάτι άλλο. Θα μου πεις το λένε οι άνθρωποι. Ναι, το λένε, δεν το λέει ο Θεός, όμως. Εμείς, ως πιστοί χριστιανοί, τι πρέπει να ακολουθήσουμε, τα των ανθρώπων ή τα του Θεού; Οφείλουμε, κατά τη γνώμη μου πάντα, να καθίσουμε με τον εαυτό μας να τα ψάξουμε αυτά τα πράγματα και να τα σκεφτούμε σε βάθος, γιατί μπορεί να αμαρτάνουμε χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Γι' αυτό χρειάζεται η μελέτη και η διάκριση.

Πώς θέλει όμως ο Θεός να Τον αγαπάμε; Το λέει καθαρά στον στίχο 5: Με ΟΛΗ την καρδιά μας, με ΟΛΗ την ψυχή μας, με ΟΛΗ τη δύναμή μας. Πώς θέλει να αγαπάμε, δηλαδή; Με όλο μας το είναι. Μα, εγώ έχω δουλειά τώρα, δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ με τον Θεό. Ναι, δεν προλαβαίνεις, αλλά είναι αμαρτία. Μεγαλώνω παιδιά τώρα, δεν μπορώ. Αμαρτία. Μα, θέλω να πάω διακοπές, θα ασχοληθώ όταν γυρίσω. Αμαρτία. Αγαπάμε τον Θεό πάνω και πρώτα από όλους και από τα πάντα, μόνο τότε δεν είναι αμαρτία. Καρδιά είναι το συναίσθημα που τρέφουμε προς Εκείνον. Ψυχή είναι η πίστη μας προς Εκείνον. Δύναμη είναι οι πράξεις μας, πάλι προς δόξα Εκείνου. Ό,τι κάνουμε, ό,τι σκεφτόμαστε, ό,τι αισθανόμαστε, Εκείνον βάζουμε πρώτον, και μέσα από Εκείνον, φιλτράρονται όλα τα υπόλοιπα.

Στον στίχο 6 μιλάει για τον Λόγο του Θεού. Δηλαδή; Για την Αγία Γραφή. Θέλει την Αγία Γραφή μέσα στην καρδιά μας, που σημαίνει, ότι ο Λόγος του Θεού, γίνεται μέρος του εαυτού μας. Ο Λόγος του Θεού είναι που μας μεταμορφώνει από ά-χριστο σε χριστό, από νεκρό σε αναγεννημένο, σε αναστημένο. Γι' αυτό κάπου ο Χριστός λέει άφησε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους. Νεκρός για τον Θεό είναι όποιος δεν έχει ποτιστεί από Λόγο Θεού, δεν έχει αναστηθεί. 

Τι λέει, όμως, τώρα στον στίχο 7; Τα λόγια του Θεού, δηλαδή την Αγία Γραφή, πρέπει να τα διδάσκεις; Πρέπει να μιλάς για αυτά; Μα, οι ιερείς και οι ιεροκήρυκες δεν έχουν επωμιστεί αυτό το έργο; Δεν είναι οι πατέρες της εκκλησίας που μας τα αναλύουν; Δεν είναι η εκκλησία που θεωρεί αιρετικούς όσους ασχολούνται με τα της Αγίας Γραφής από μόνοι τους; Λοιπόν, όπως βλέπετε μέσα στον Λόγο του Θεού, η Αγία Γραφή δεν μιλάει πουθενά για ιερείς, ιεροκήρυκες και πατέρες της εκκλησίας, ως προς το συγκεκριμένο. Στίχος 7: ΕΣΥ θα τα διδάσκεις, ΕΣΥ θα μιλάς για αυτά, και όταν είσαι στο σπίτι και όταν δεν είσαι στο σπίτι, και όταν κοιμάσαι, και όταν ξυπνάς, ΕΣΥ είσαι ο φορέας, ο αγγελιοφόρος, ο δάσκαλος, ο κήρυκας του Ευαγγελίου. Σε σένα έχει δοθεί η ευθύνη, κι όταν αποποιείσαι αυτή την ευθύνη με τη δικαιολογία ότι ο παπάς της ενορίας μου θα με φωτίσει, άρα εγώ είμαι εντάξει, το έχω κάνει το καθήκον μου, έλα, όμως, που, σύμφωνα με τον Λόγο του Θεού, αμαρτάνεις; Θυμάστε ποια ήταν η τελευταία εντολή του Χριστού προς τους μαθητές του, λίγο πριν την προδοσία;  Να διδάσκετε όλα όσα παρήγγειλα σε σας. Είναι στο Κατά Ματθαίον, τελευταίο κεφάλαιο. Τώρα, αν εσύ, που θες να λέγεσαι χριστιανός, δεν θεωρείς τον εαυτό σου μαθητή Χριστού, ώστε να ακολουθήσεις την εντολή που σου δόθηκε, τότε αυτό είναι μεταξύ εσένα και του Θεού, τουτέστιν, δεν με αφορά. Πόσα πράγματα ανατρέπονται λοιπόν, όσο μελετάς την Αγία Γραφή, όταν βουτάς εσύ ο ίδιος και όχι μέσα από μεσάζοντες μέσα στην αλήθεια του Θεού. Η αλήθεια απευθύνεται σε σένα, κι εσύ είσαι που πρέπει να σκύψεις και να μελετήσεις, για να την ανακαλύψεις.

Στίχος 8: Πάλι μιλάει για τον λόγο του Θεού. Θέλει να τα δέσεις με σημάδι πάνω στο χέρι και στο μέτωπο. Τι; Χέρι και μέτωπο; Δεν σας θυμίζει κάτι αυτό από την Αποκάλυψη; τον αριθμό του θηρίου 666 που θα χαράξει ο Αντίχριστος στο χέρι και στο μέτωπο των ανθρώπων; Και ο Θεός, δηλαδή, και ο Σατανάς, ζητούν πιστοποίηση στο χέρι και στο μέτωπο! Γιατί χέρι; Γιατί το χέρι συμβολίζει τη δύναμη του ανθρώπου, με αυτό γράφουμε, με αυτό εργαζόμαστε, με αυτό πολεμάμε. Και γιατί μέτωπο; Γιατί εκεί βρίσκεται το μυαλό μας, που σκέφτεται, διαλογίζεται, επεξεργάζεται, αναλύει, διυλίζει και καταλήγει στο ξεκαθάρισμα του χρήσιμου και ωφέλιμου από το περιττό και ανούσιο. Στην περίπτωση του Θεού, ο θησαυρός που αποκαλύπτεται σε μας είναι η αλήθεια, στην περίπτωση του διαβόλου, είναι η εξαπάτηση, το ψέμα, το σκοτάδι.

Στίχος 9: Τα λόγια του Θεού θέλει να τα γράφεις. Λοιπόν, εδώ, θέλω να καταθέσω το προσωπικό  μου δίλημμα, σχετικά με το αν κάνω καλά που γράφω σε αυτό το blog για Θεό και πίστη, που ασχολούμαι με την αντιγραφή χωρίων από την Αγία Γραφή και γενικά που ασχολούμαι με όλα αυτά τα θεολογικά. Ήμουν διχασμένη, γιατί ήξερα ότι γενικά η ορθοδοξία έχει ένα θέμα με όλους όσους ασχολούνται με τα θεολογικά, ότι ο κόσμος θα υποπέσει στον προτεσταντισμό, γιατί οι προτεστάντες κάθονται και γράφουν την Αγία Γραφή και σημειώνουν πάνω στην Αγία Γραφή και ασχολούνται με αυτήν, όταν ο Λόγος του Θεού είναι ιερός και άρα, όσοι σημειώνουν και γράφουν λόγια Θεού και ασχολούνται, πράττουν αμαρτία. Διαφωτίστηκε λοιπόν και αυτό το δίλημμα που είχα τόσον καιρό, με το αν κάνω καλά που ασχολούμαι με τα του Θεού. Τι λέει εδώ το εδάφιο της Αγίας Γραφής; Γράφε τα, γράφε τα παντού. ΕΣΥ γράφε τα, εσύ που δεν είσαι ιερέας, αλλά ένας απλός λαϊκός, εσύ που δεν είσαι θεολόγος, αλλά μεροκαματιάρης ή νοικοκυρά, ή αγρότης, εσύ που δεν έχει σημασία αν είσαι ορθόδοξος ή προτεστάντης ή καθολικός. Μιλάει πουθενά η Αγία Γραφή ότι μόνο ένα ειδικό κομμάτι της χριστιανοσύνης επιτρέπεται να το κάνει; Όχι. Μιλάει για κάθε πιστό που θέλει να ακολουθεί τον λόγο του Θεού και να υπακούει στις εντολές Του και που αγαπάει τον Θεό με όλη την καρδιά του και την ψυχή του και τη δύναμή του, σημερινά εδάφια είναι αυτά.

Πόσα πράγματα, λοιπόν, ανατράπηκαν σήμερα μέσα σε λίγες γραμμές του Λόγου του Θεού, απλά μελετώντας την Αγία Γραφή. Αρχίζω και σκέφτομαι ότι γι' αυτό ίσως δεν θέλουν να την μελετάμε, δεν ξέρω. Ελπίζω μόνο αυτό να μη γίνεται με ύπουλους σκοπούς και ατζέντες, για να μας κρατούν στην άγνοια. Γιατί, αν πράγματι αυτό είναι που κάνουν, όπως λέει και στην Αγία Γραφή, θα είναι οι πρώτοι που θα ριχτούν στην γέεννα του πυρός και δεν θα υπάρχει τίποτα που να μπορεί να τους σώσει πλέον.

Ημέρα 5η: Δευτερονόμιο 6: 4-9

Αγία Γραφή, μτφρ. Φίλου, εκδ. Πέργαμος, Αθήνα 2016

Με αγάπη,

Εύα 💗