SWP - Υπακοή στον Θεό (ημέρα 16η)

Διάβαζα το απόσπασμα σήμερα και κάτι μου ταρακούνησε λίγο τις ενοχές. Τι μας λέει το σημερινό εδάφιο; Πάλι μιλάει για υπακοή, αφού αυτό είναι το αφιέρωμά μας για τον μήνα Σεπτέμβριο, αλλά διαβάστε εδώ: Ακούστε τη φωνή Μου, που, πώς ακούμε τη φωνή του Θεού; Διαβάζουμε τον Λόγο του Θεού, που βρίσκεται μέσα στην Αγία Γραφή, και ό,τι διαβάζουμε, το ακούμε με τα μάτια, και μετά το ακούμε με τα αυτιά του σώματός μας, και μετά με τα αυτιά και τα μάτια και τη νόηση του έσω εαυτού μας, ο Λόγος γίνεται χωνευτήρι μέσα μας, και έτσι Τον ακούμε. 

Ο Θεός εκεί μέσα μας μιλάει, μέσα στην καρδιά μας, μέσα στον νου και την ψυχή μας. Η φωνή έρχεται μέσω μελέτης, που σημαίνει πως για να ακούσεις τον Θεό, αν θέλεις να Τον ακούσεις, επιβάλλεται να αφιερώσεις ένα κομμάτι από τον χρόνο σου - από σένα εξαρτάται πόσο μεγάλο - για να καθίσεις να διαβάσεις τον Λόγο του Θεού, να τον μελετήσεις, να κάνεις την έρευνά σου, να ψάξεις να βρεις τι σημαίνουν οι άγνωστες λέξεις που συναντάς, να καταγράψεις τις απορίες σου, να διαβάσεις τις παραπομπές αυτού που διαβάζεις (πρώτης τάξεως μελέτη η μελέτη των παραπομπών, να μαθαίνεις την Αγία Γραφή μέσα από την Αγία Γραφή!), κι έτσι, αφιερώνοντας τον χρόνο σου σε Εκείνον, έρχεται Εκείνος και σε πληροφορεί, ως γνώση, ως συμμόρφωση και ως καθοδήγηση. 

Σημείωση εδώ. Ναι, υπάρχουν και πάρα πολλοί άνθρωποι που λένε ότι ακούν τη φωνή του Θεού εξωτερικά, σαν κανονική φωνή. Και υπάρχουν κι άλλοι, που λένε ότι την ακούν σαν όραμα μέσα στον ύπνο τους. Παιδιά, προσοχή, προσοχή, προσοχή. Όλα αυτά είναι λίαν επικίνδυνα για να τα ακολουθήσουμε. Ο Χριστός μας έχει προειδοποιήσει ουκ ολίγες φορές, ότι δεν είναι όλα τα πνεύματα αθώα. Και αν διαβάσεις την Αγία Γραφή, υπάρχουν και οι φωνές εκείνες που δεν έρχονται από την πλευρά του φωτός, Και ότι ο ίδιος ο διάβολος μπορεί να μεταμφιεστεί σε άγγελο φωτός, αν το βάλει σκοπό να σε παραπλανήσει και να σε απομακρύνει από την αλήθεια και την οδό του Θεού. Γι' αυτό, πολύ, πολύ προσοχή. Η ασφαλής οδός για εμάς είναι η οδός της αληθείας. Και αυτή βρίσκεται μέσα στον Λόγο του Θεού, μέσα στην Αγία Γραφή.

Όταν, λοιπόν, για να συνεχίσουμε, καταθέτουμε τον χρόνο και τον κόπο μας να ακούσουμε τη φωνή του Θεού, που είναι η δική μας εργασία που καλούμαστε να κάνουμε από τη μεριά μας με τη μελέτη της Αγίας Γραφής, έρχεται η υπόσχεση του Θεού να μας διαβεβαιώσει ότι Εκείνος είναι δικός μας, και εμείς δικοί Του. Εμείς και ο Θεός, δηλαδή, πλέον ανήκουμε στην ίδια ομάδα, στο ίδιο στρατόπεδο. Δεν στρεφόμαστε άλλο στον κολλητό μας για καθοδήγηση, ή τον γείτονα ή τον συγγενή, ούτε ψάχνουμε στην τηλεόραση για απαντήσεις, αλλά ούτε και στον εαυτό μας, αφού εδώ, μέσα στο μυαλό μας, συντελείται ο μεγαλύτερος πνευματικός πόλεμος, προκειμένου να ηττηθούμε από τον σκοτεινό. Όντας με το μέρος μας, ο Θεός προπορεύεται για εμάς, μας προφυλάσσει από τα αδέσποτα βέλη που έρχονται κατά πάνω μας, μάχεται τις μάχες μας με Εκείνον στο πλευρό μας, και γινόμαστε ένα, χάρη στην Θεία Χάρη Του και το Πνεύμα το Άγιο, που είναι δίπλα μας πάντα.

Δεύτερη εντολή που θέλει να υπακούσουμε είναι να περπατάμε στους δρόμους Του. Αυτό ξαναναφέρθηκε και σε προηγούμενες μέρες του αφιερώματος, αλλά εδώ μας λέει κάτι καινούργιο. Δεν λέει απλά αυτό, γίνεται πιο συγκεκριμένος, ζητάει από εμάς να περπατάμε στους δρόμους που Εκείνος επέλεξε για εμάς να περπατήσουμε!

Τι; Και τα σχέδιά μας; Και όλα όσα έχουμε προγραμματίσει, οι λίστες μας, τα χρονοδιαγράμματά μας; 

Ναι, κατά τον Θεό, σε όλα αυτά πρέπει να πατήσουμε το delete. Ο Θεός θέλει να εμπιστευόμαστε Αυτόν, και Αυτόν να ακολουθούμε, Αυτόν να υπηρετούμε, Αυτού τις εντολές να εκτελούμε, και στους δικούς Του δρόμους να πορευόμαστε, ΟΧΙ στους δικούς μας δρόμους. Η εντολή είναι, ξέχνα τους δικούς σου δρόμους-τρόπους-αντιλήψεις-απόψεις-αισθήματα-θέλω-πεποιθήσεις-προσωπικές γνώσεις, και ξεκίνα να ακολουθείς αυτά που Εγώ σου ζητάω από σένα να ακολουθείς. 

Πώς είπαμε πως το λένε αυτό, όταν αποφασίζεις να το κάνεις; 

Το λένε μετάνοια.

Εδώ είναι που δυσκολεύουν τα πράγματα, γιατί έρχεται το δίλημμα. Ποιον, λοιπόν, επιλέγω να εμπιστεύομαι πρώτα και πάνω από όλους και όλα στα σχέδιά μου και στα όνειρα που έχω για το μέλλον και στον τρόπο που θα ζήσω τη ζωή μου και όλα τα σχετικά; Σε ποιο στρατόπεδο επιλέγω να πολεμάω για το υπόλοιπο της ζωής μου; Ποιον στρατηγό επιλέγω να υπηρετήσω μέχρις εσχάτων; Γιατί, όπως λέει και στην Αγία Γραφή, δεν μπορείς να υπηρετείς δύο αρχηγούς ταυτόχρονα, ή τον έναν θα ακολουθήσεις ή τον άλλον. Κι όταν φτάσεις σε αυτό το σταυροδρόμι, ποιον δρόμο τελικά θα ακολουθήσεις;

Εδώ είναι που έρχεται το μεγάλο ερώτημα, που δεν είναι άλλο πέρα από το κατά πόσο πιστεύουμε αληθινά στον Θεό, αληθινά όμως, όχι φούμαρα. Τον πιστεύουμε αρκετά, ώστε να Τον εμπιστευτούμε με τη ζωή μας; Ή απλά λέμε ότι πιστεύουμε, ενώ στην πραγματικότητα πιστεύουμε σε όλα τα άλλα, εκτός από τον Θεό;

Είναι ένα βαθύτατο θεολογικό ερώτημα, που αγγίζει άμεσα υπαρξιακά ζητήματα, και που, αν απαντηθεί, θα αρχίσει να ξεκλειδώνει αλυσιδωτά και μια σειρά άλλων ερωτήσεων ως προς το ποιοι είμαστε, από πού ήρθαμε, ποιος είναι ο σκοπός μας πάνω στη γη, πού πάμε. 

Και με αυτά τα υπέροχα ανοίγματα στον ουρανό, κι αυτό το λαμπερό ολόγιομο φεγγάρι που έχει απόψε, θα σας καληνυχτίσω. Θα τα πούμε και πάλι αύριο με τη συνέχεια του αφιερώματός μας, πρώτα ο Θεός. Σας ευχαριστώ που μου κάνετε παρέα. Να είστε όλοι καλά, και να έχετε την ειρήνη του Θεού μέσα σας πάντοτε.

Ημέρα 16η - Ιερεμίας 7: 23

Αγία Γραφή, μτφρ. Φίλου, εκδ. Πέργαμος, Αθήνα 2016

Με αγάπη,

Εύα 💗