SWP - Υπακοή στον Θεό (ημέρα 27η)

Δεν θα έπρεπε, ως χριστιανοί, να παραξενευόμαστε από τις δοκιμασίες που μας ταλανίζουν στη ζωή, και δεν είναι σωστό να κατηγορούμε τον Θεό για ό,τι κακό μας συμβαίνει. Είμαστε ακόλουθοι Χριστού, και ο Χριστός κακοπάθησε, και μάλιστα άδικα, για να έχουμε εμείς την ελπίδα της σωτηρίας. Μας τοποθέτησε μακριά από την αμαρτία, ώστε να μπορούμε να ζούμε με γνώμονα τον Λόγο και τις εντολές του Κυρίου. Και αυτό, αναγκαστικά, έχει τις συνέπειές του.

Τη στιγμή που έρχεται φώτιση Θεού μέσα μας, έρχεται αυτόματα η καταδίκη. Καταλαβαίνουμε πόσο μακριά από τον Θεό βρίσκονται οι ασυδοσίες, τα γλεντοκόπια και οι πειρασμοί, με τα οποία είχαμε μεγαλώσει και συνηθίσει μέχρι τότε. Αυτά όμως όλα, πλέον, μας ενοχλούν, ενοχλούν την συνείδησή μας. Και κάθε φορά που πέφτουμε σε ατόπημα, δεν το ξεπερνάμε εύκολα, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Αισθανόμαστε τύψεις για τα ατοπήματά μας, που τώρα δεν ανήκουν πια στο καλό κομμάτι της ημέρας, αλλά στην πτώση που νιώθουμε μέσα μας να συντελείται. Είναι το Πνεύμα το Άγιο που μας ενοχλεί στη συνείδηση, γιατί μας θέλει καθαρούς και άγιους.

Όταν, λοιπόν, οι συνήθειές μας αλλάζουν και πράγματα που συνηθίζαμε να κάνουμε δεν τα κάνουμε πια, όταν δεν μας αρέσουν πλέον ορισμένες παρέες, και απομακρυνόμαστε σιγά σιγά από περιβάλλοντα που δεν έχουν καμία σχέση να κάνουν με τον Θεό και αυτά που θέλει από εμάς, είναι φυσικό αυτή η μεταστροφή να γίνει αντιληπτή από τους άλλους. Βλέπουν ότι κάτι έχει αλλάξει με εμάς. Κι όταν, αρχίζουμε να εκφράζουμε έμπρακτα πράγματα Χριστού στους γύρω μας μέσα από την αλλαγή που συντελείται εντός μας, οι γύρω μας, αν δεν έχουν αυτή την καταδίκη από το Άγιο Πνεύμα μέσα τους όπως εμείς, αρχίζουν να χλευάζουν, να υποτιμούν, να αντιμάχονται, να εχθρεύονται, να μας επιτίθενται, να μας διαγράφουν. 

Όσο πιο μακριά βρίσκονται εκείνοι από τον Θεό, όσο πιο νεκροί - κατά την Αγία Γραφή, τόσο πιο έντονη είναι η δυσφορία τους προς εμάς. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι εμείς είμαστε εκείνοι που διαγράφουμε στην ουσία πρόσωπα, πράξεις, περιβάλλοντα, συμπεριφορές. Χάρη στη μεταστροφή που συντελείται μέσα μας, ο εαυτός μας δεν ανέχεται, δεν αντέχει να ζει μέσα στη βρωμιά και την αμαρτία. Και, σιγά σιγά, ως χριστιανοί κατά χάρη, όχι στο όνομα μόνο, απομακρυνόμαστε, αποσυρόμαστε από τα του κόσμου τούτου. Ο κόσμος δεν μας εκφράζει πλέον, δεν είναι πλέον το σπίτι μας όλο αυτό που ξέραμε μέχρι σήμερα. Σπίτι μας τώρα είναι ο Χριστός και όλο αυτό που πρεσβεύει.

Όμως, ας μην φοβόμαστε την κριτική του κόσμου. Ο Θεός ανταποδίδει κατά τα έργα μας και θα δώσουμε όλοι λόγο σε εκείνον που είναι έτοιμος να κρίνει ζωντανούς και νεκρούς. Ο Κύριος μας έδειξε πώς είναι να κακοπαθείς από έναν κόσμο που ελέγχεται από τον σατανά, θέτοντας το δικό Του παράδειγμα προς δική μας μίμηση. Μας παροτρύνει να οπλιστούμε με το δικό Του φρόνημα, της υπομονής, της ανοχής, της συγχωρητικότητας, της αγάπης, της πραότητας, της αδελφοσύνης, δοξάζοντας τον Θεό για όλα, τα καλά και τα άσχημα. Μας παροτρύνει επίσης να απέχουμε από το κακό. Όταν το κακό έρχεται να σου επιτεθεί, δεν θέλει να το ανταποδίδουμε, γιατί η εκδίκηση ανήκει στον Κύριο. 

Ο Κύριος ξέρει πόσο υποφέρουμε, και η κρίση Του είναι κοντά. Η υπακοή μας στο θέλημά Του να υπομένουμε τις κακουχίες, είναι η απόδειξη ότι βαδίζουμε πάνω στον δρόμο του Κυρίου, ένα σημάδι ότι ο Κύριος είναι ικανοποιημένος από το μέγεθος της πίστης μας και της υπακοής μας προς το άγιο θέλημά Του, γιατί ξέρει ότι οι δικές μας δοκιμασίες γίνονται καμίνι στο οποίο σμιλεύεται η ποιότητα του χαρακτήρα μας, αυθεντική και ατόφια κατά το δικό Του πρότυπο. Κοινωνώντας τον πόνο Του Χριστού, κοινωνούμε Χριστό, κοινωνούμε χαρακτήρα Χριστού και κοινωνούμε και την ευαρέστησή Του σε όσους ακολουθούν τις διδαχές και τις εντολές Του, με το Πνεύμα Κυρίου και τη Θεία Χάρη να παραμένουν μέσα στις καρδιές μας προς δική μας σωτηρία και δική Του δόξα.

Ημέρα 27η - Α' επιστολή Πέτρου 4: 16-17

Αγία Γραφή, μτφρ. Φίλου, εκδ. Πέργαμος, Αθήνα 2016

Με αγάπη,

Εύα 💗