SWP - Υπακοή στον Θεό (ημέρα 19η)

Μία δήλωση πριν ξεκινήσω. Δεν είμαι θεολόγος, δεν είμαι ιερέας, δεν είμαι μοναχή ή ηγουμένη, δεν είμαι ιεροκήρυκας. Ζω μια απλή συνηθισμένη ζωή και είμαι ένας απλός άνθρωπος, όπως οι περισσότεροι, που έτυχε να συναντήσει τον κόσμο του Κυρίου μέσα από τον Θείο Λόγο Του. Γεύτηκα λίγο από το φως, και τώρα μου είναι αδιανόητο να φύγω από εκεί. Βρήκα το χωράφι με τον θησαυρό, όπως λέει και στην Αγία Γραφή, και τώρα δεν τον αφήνω με τίποτα. Και ασχολούμαι με αυτό, για να μάθω περισσότερα. Κι όσο πιο πολύ ασχολούμαι, τόσο πιο πολύ αγαπάω αυτά που μαθαίνω. Επειδή, αυτά που έρχονται στο φως όσο σκαλίζω μέσα στον Λόγο του Θεού, είναι συνταρακτικά για τη ζωή του ανθρώπου, και ένιωσα την ανάγκη του επείγοντος να τα μοιραστώ, να τα μεταδώσω, ότι όλα αυτά πρέπει να ειπωθούν, για να μπορέσει ο άνθρωπος να δει την αλήθεια μέσα από το πρίσμα του Θεού και Δημιουργού του. Είναι ο Πατέρας μας, και μας άφησε αυτό το ιερό βιβλίο, γιατί ήθελε κάτι να μας πει. Ότι μας αγαπάει, ότι μας σκέφτεται νύχτα μέρα, ότι θέλει το καλό μας, γι' αυτό μας προειδοποιεί για τους κινδύνους τούτου του κόσμου, που κυριαρχείται από κάποιον άλλο, τον σκοτεινό. 

Σκοπός του σκοτεινού είναι να καταστρέψει τους ανθρώπους. Γιατί οι άνθρωποι δεν είναι παιδιά του διαβόλου, αλλά του Θεού. Είμαστε φτιαγμένοι από την αστερόσκονη του Κυρίου, έχουμε πνεύμα Θεού μέσα μας, έχουμε δυνάμεις που ούτε καν γνωρίζουμε ότι τις διαθέτουμε. Γιατί ο σκοτεινός έχει σκοτεινιάσει τα πάντα γύρω μας για να μην μπορούμε να δούμε πέρα από αυτά που θέλει εκείνος για μας. Πώς θα μας εξουσιάσει, πώς θα μας εξαπατήσει, πώς θα μας οδηγήσει στα βάθη της αβύσσου μαζί του. Αν δεν ήταν ο Θεός να μας προστατεύει, θα μας είχε εξοντώσει όλους εδώ και αιώνες με τους πιο φρικτούς και βασανιστικούς τρόπους. Δεν αντέχει το φως των ανθρώπων που είναι εκ Θεού, ούτε όλα αυτά τα χαρίσματα που μας έχει δώσει ο Κύριος. Φθονεί αυτά που έχουμε, και κάνει τα πάντα, με απάτες, με ψέματα, με ελιγμούς και δωροδοκίες, προκειμένου να μας κρατάει μέσα στο δικό του σκοτάδι.

Γι' αυτό η τελευταία εντολή του Ιησού Χριστού στους μαθητές Του ήταν διαδώστε το Ευαγγέλιο στα πέρατα του κόσμου. Γιατί το ζήτησε αυτό; Για να μάθουμε όλοι ότι το Ευαγγέλιο είναι το φως που σπάει τα σκοτάδια, κι ότι είμαστε άξιοι της σωτηρίας και της αιώνιας ζωής, ότι είμαστε παιδιά του Ενός, του Παντοδύναμου, του Θεού Πατέρα, άξιοι κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών. Ο κόσμος πρέπει να ξέρει ότι έχει δικαίωμα στην αγάπη, στην ελευθερία, στην αλήθεια. Και όλα αυτά τα βρίσκει κανείς σκάβοντας με τα χέρια του μέσα στον Θείο Λόγο, τα ιερά γράμματα, την Αγία Γραφή. Υπάρχει δύναμη εκεί μέσα, από εμάς εξαρτάται να την ανακαλύψουμε και να την οικειοποιηθούμε.

Σήμερα είναι η 19η ημέρα του αφιερώματός μας στην Υπακοή στον Θεό. Όπως είπα και χθες, στο κεφάλαιο 14 στο Κατά Ιωάννη ευαγγέλιο μιλάει ο ίδιος ο Χριστός. Είναι λίγο προτού παραδοθεί από τον Ιούδα τον Ισκαριώτη στους αρχιερείς και οδηγηθεί στα μαρτύρια και την Σταύρωση. Είναι πιο ανθρώπινος από ποτέ. Τα λόγια Του ξεχειλίζουν από αγάπη και στοργή, οι στιγμές είναι πολύ δυνατές και συγκινητικές. Είναι το δικό Του αντίο στους αγαπημένους Του μαθητές, που Τον ακολουθούσαν επί τρία χρόνια, ζήσανε όλη την διδασκαλία Του, τους τρόπους Του, τη ζωή Του, τον χαρακτήρα Του, και όλα αυτά έγιναν μια ανεκτίμητη παρακαταθήκη στην μετέπειτα διάδοση του Ευαγγελίου, που είναι το χαρμόσυνο μήνυμα της σωτηρίας του ανθρώπου, της νίκης κατά του θανάτου, της αμαρτίας, του σκοταδιού.

Ο Κύριος δεν μιλάει μόνο στους μαθητές Του τότε, μιλάει σε σένα τώρα. Η αξία της Αγίας Γραφής είναι ότι κάθε της λέξη απευθύνεται σε σένα, σε όλους εμάς, που πιστεύουμε στον Λόγο του Θεού, που είμαστε οι ακόλουθοι του Χριστού, υπάκουοι στο θέλημα και τις εντολές Του, πιστοί χριστιανοί. Κι εδώ μιλάει για αγάπη και την δείχνει έμπρακτα. 

Το πόσο μας αγαπάει το δείχνει στον στίχο 15. Αν με αγαπάς, φύλαγε τις εντολές. Γιατί, αν το κάνεις, εγώ θα σου στείλω έναν άλλον Παράκλητο, για να είναι κοντά σου βοηθός, δάσκαλος, καθοδηγητής, εμψυχωτής, για το υπόλοιπο της ζωής σου. Αυτή η φωνή μέσα μας που μας ειδοποιεί ότι κάτι δεν μας κάθεται σωστά στην κατάσταση που βιώνουμε κάποια δεδομένη στιγμή, ή όταν μας ωθεί σε αυτή την απόφαση αντί της άλλης, ή που ξυπνάει μέσα μας την απάντηση σε κάτι που μας βασάνιζε καιρό, ή μας έβαζε σε δίλημμα, ναι, αυτή η μικρή ψιθυριστή φωνή στο πίσω μέρος του μυαλού μας είναι ο Παράκλητος, είναι το Πνεύμα του Θεού που μας μιλάει, είναι το Άγιο Πνεύμα. 

Το οποίο Άγιο Πνεύμα δεν γίνεται αντιληπτό σε όλους. Είναι ένα δώρο που δεν χαρίζεται στους ανάξιους, οι περισσότεροι δεν έχουν ιδέα τι είναι αυτό το Άγιο Πνεύμα, αφού απλά, δεν το έχουν γνωρίζει, γιατί αν το γνώριζαν η ζωή τους θα ήταν διαφορετική. Το Άγιο Πνεύμα γίνεται διακριτό μόνο στους πιστούς που έχουν καθαρή καρδιά, που αγαπούν τον Θεό, που επιζητούν την παρουσία Του, που κάνουν τον αγώνα τους να απέχουν από την αμαρτία και το κακό, και που εργάζονται στο έργο του Θεού, υπακούοντας το θέλημά Του, φυλάττοντας τον Λόγο Του, και τηρώντας τις εντολές Του. 

Είναι ένα δούναι και λαβείν. Δώσε αίμα και λάβε Πνεύμα, έλεγαν οι πατέρες της ορθοδοξίας. Πρέπει να δώσουμε αίμα, δηλαδή να θυσιάσουμε κάτι από εμάς, τον χρόνο μας, την κούρασή μας, τις σκέψεις μας, τη διάθεσή μας, για να λάβουμε τα δώρα του Θεού και να τα βλέπουμε να εργάζονται με τη σειρά τους και αυτά στη ζωή μας. Όσο εμείς εργαζόμαστε προς αυτή την κατεύθυνση, ο Παράκλητος μένει μαζί μας, ζει μέσα μας. Κι όταν το Άγιο Πνεύμα, που είναι Άγιο, κατοικεί μέσα μας, τότε, συνεπακόλουθα, επειδή ακριβώς είναι Άγιο, εξαγιάζει όλο μας το είναι, μας καθαρίζει, μας εξαγνίζει, μας κάνει άγιους, όπως άγιους μας θέλει ο Θεός να είμαστε. Έτσι, βήμα το βήμα, σκέψη τη σκέψη, σελίδα τη σελίδα, προσευχή την προσευχή, με τη σταδιακή στροφή μας προς τον Χριστό, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, αρχίζουμε σταδιακά να μοιάζουμε στον Χριστό, με τα έργα μας, με τον τρόπο που μιλάμε, που αντιδράμε, γενικά με την παρουσία μας στον χώρο όπου βρισκόμαστε, με τον τρόπο και τον χαρακτήρα μας. Όταν είμαστε ενωμένοι με τον Χριστό, γινόμαστε ένα μαζί Του, και Εκείνος μαζί μας, και εμείς, δια Χριστού και Πνεύματος Αγίου, με τον Θεό Πατέρα. 

Λέμε, λοιπόν, ότι αγαπάμε τον Χριστό. Ωραία. Τι σημαίνει όμως αυτό πρακτικά; Πώς ακριβώς Τον αγαπάμε; Με το να το λέμε; Να το αισθανόμαστε; Χριστέ μου, σ' αγαπώ; Φτάνει, άραγε, αυτό για να λάβουμε Πνεύμα αληθείας, Πνεύμα Χριστού;

Στο σημερινό εδάφιο, ο Χριστός μας λέει επακριβώς πώς θέλει να Τον αγαπάμε: "Εκείνος που έχει τις εντολές μου και τις τηρεί, εκείνος είναι που με αγαπάει." Στίχος 21. Θέλει την υπακοή μας στα λόγια Του που άφησε παρακαταθήκη για εμάς. Αυτά που γράφει στην Αγία Γραφή θέλει να τα έχουμε, "εκείνος που έχει τις εντολές μου". Πότε έχω τις εντολές του Κυρίου; Όταν τις ξέρω. Και πότε τις ξέρω; Όταν τις μελετώ, νύχτα-μέρα, όπως γράφει ο Δαβίδ στους Ψαλμούς. Νύχτα-μέρα, ο Λόγος του Θεού είναι στη σκέψη μου, χαράζω τις εντολές Του πάνω στις πλάκες της καρδιάς μου, γίνονται κομμάτι της ύπαρξής μου. Αυτό σημαίνει έχω τις εντολές του Κυρίου. Και όταν αυτές τις εντολές αρχίζω να τις εφαρμόζω, να τις κάνω πράξη στη ζωή μου, στην καθημερινότητά μου, τότε έχουμε φτάσει να λέμε Αγαπώ Χριστό. Και τότε έρχεται ο Χριστός μέσα μας, ζούμε την αγάπη Του, και η αγάπη Του αυτή μας φανερώνεται. Όταν αγαπάμε τον Χριστό με αυτό τον τρόπο που μας ζητάει, έρχεται ο Χριστός σε εμάς, φανερώνοντας τον εαυτό Του για μας, για τους μαθητές Του, τους πιστούς Του, τους ακολούθους Του, τους χριστιανούς. 

Έτσι φανερώνεται ο Χριστός στη ζωή μας. Αν δεν έχει προηγηθεί η διαδικασία που αναφέραμε σήμερα, αλλά και στις προηγούμενες μέρες του αφιερώματος περί υπακοής στον Θεό, όσο κι αν ακούς ανθρώπους να λένε, εδώ είναι ο Χριστός ή εκεί είναι ο Χριστός, μην πείθεστε. Ο Χριστός για να αποκαλυφθεί, θα αποκαλυφθεί σε αυτούς που Τον αγαπούν έμπρακτα, μέσα από την φύλαξη και την τήρηση των Λόγων Του και των εντολών Του. Γιατί αυτή είναι η οδός του Κυρίου, όπως μας την έδωσε παρακαταθήκη μέσα από το Ιερό Ευαγγέλιο.

Ημέρα 19η (και 18η από χθες) - Κατά Ιωάννη 14:21

Αγία Γραφή, μτφρ. Φίλου, εκδ. Πέργαμος, Αθήνα 2016

Με αγάπη,

Εύα 💗