SWP - Υπακοή στον Θεό (ημέρα 20η)

Προς Ρωμαίους επιστολή σήμερα, που για πολλούς αποκαλείται το ευαγγέλιο του αποστόλου Παύλου, γιατί μέσα σε αυτό περιέχεται συμπυκνωμένη όλη η θεολογία του Χριστού. Είναι, θεωρώ, αν όχι το πιο δύσκολο, πάντως από τα πιο δύσκολα σε νοήματα βιβλία μέσα στην Αγία Γραφή. 

Στο σημερινό εδάφιο υπάρχει ένα τρομερό δίλημμα σχετικά με την υπακοή. Μιλάει για δύο κατηγορίες ανθρώπων, που και οι δύο υπηρετούν κάτι. Σήμερα, ωστόσο οι κατηγορίες που έχουν διαμορφωθεί είναι τρεις. 

Στην πρώτη κατηγορία θα μπορούσαμε να κατατάξουμε αυτόν που υπηρετεί μια φιλοδοξία επαγγελματική, ας πούμε, δουλεύει πάνω στον στόχο του να ανεβεί βαθμίδες επαγγελματικά και κοινωνικά, να αποκτήσει οικονομική άνεση, να ζήσει το όνειρο της επίγειας ευμάρειας, να φτιάξει το σπίτι του, την οικογένειά του, τη δουλειά του, και να καταξιωθεί κοινωνικά, ως ηθική αμοιβή των κόπων του για τον ίδιο και αυτούς που αγαπά. Είναι μια πολύ ωραία κατηγορία. 

Στη δεύτερη κατηγορία είναι αυτός που προσπαθεί μέσω πλαγίων οδών να αποκτήσει αυτή την ευμάρεια, μέσω κλοπών, ληστειών, παράνομου εμπορίου ποικίλης ύλης, ακόμα και ανθρώπων, μέσω της ανομίας με δυο λόγια, προκειμένου να εξυπηρετήσει ατομικά τον εαυτό του με υλικά αγαθά, χρήμα, περιουσία, πάθη, σπατάλες, ίσως και με σκοτεινή καταξίωση από τους σχετικούς κύκλους στους οποίους δραστηριοποιείται ώστε να αναδειχτεί, ως την ηθική του αποζημείωση για τους κόπους του και τα ρίσκα που έχει πάρει επιλέγοντας αυτή την πλάγια οδό. 

Και υπάρχει κι άλλη μια τρίτη κατηγορία, όπου τα πάντα του ανθρώπου ορίζονται από την δύναμη και την αγιότητα του Κυρίου, και ό,τι στόχους θέτει στη ζωή του, τους θέτει με γνώμονα να συμβαδίζουν με το θέλημά Του πρώτα. Ζητάει έγκριση από τον Θεό, προτού κάνει το επόμενο βήμα του. Κι αν έρθουν τα δώρα στη ζωή του, καλώς θα τα δεχτεί, εννοείται. Όμως, τα δώρα αυτά δεν είναι ο αυτοσκοπός, ό,τι κάνει το κάνει για να ευχαριστήσει τον Δημιουργό Του πρώτα, κι ύστερα, ακολουθούν όλα τα υπόλοιπα, φτάνει να συμβαδίζουν με το θέλημά Του και τον Θείο Λόγο Του. Εκεί βρίσκεται η αφετηρία της τρίτης κατηγορίας αυτών των ανθρώπων.

Στις δύο πρώτες κατηγορίες, βλέπουμε ότι διακυβεύεται μια αμοιβή υλικής φύσεως, αλλά και κοσμικής, αφού έχει να κάνει με την κοινωνία, με τον κόσμο και του ανθρώπου σε σχέση με αυτόν, αλλιώς δεν θα υπηρετούσε κανέναν στόχο και κανέναν σκοπό, αν δεν υπήρχε αυτή η απολαβή είτε προσωπική είτε κοινωνική είτε οικονομική. Στην τρίτη κατηγορία δεν ισχύει κάτι τέτοιο, ο εαυτός δεν είναι προτεραιότητα, αλλά εργαλείο προς έναν σκοπό έξω και πάνω από αυτόν. Αυτό που υπηρετεί είναι κάτι ανώτερο και έξω από το κοσμικό ή ατομικό επίπεδο. Ο σκοπός του είναι να δοξάσει τον Θεό μέσα από εκείνον, μέσα από τα έργα του, τα επιτεύγματά του, τον τρόπο ζωής του, και αυτά που πρεσβεύουν αυτό τον τρόπο ζωής που έχει επιλέξει. Άρα, οι δύο πρώτες κατηγορίες, ενώ μοιάζουν μεταξύ τους σε κίνητρα και αυτοσκοπούς, η τρίτη κατηγορία διαφέρει.

Το δίλημμα, λοιπόν, εδώ που σου βάζει, μέσω αποστόλου Παύλου, ο Ιησούς Χριστός είναι: α) αν ξέρεις σε ποια από τις τρεις κατηγορίες ανήκεις και, β) αν ήρθε η ώρα για σένα που θα πρέπει να επιλέξεις τι θα υπηρετήσεις (που θα πει, σε τι θα υπακούσεις, που θα πει, σε ποιον θα είσαι δούλος), αυτός τον οποίο θα υπηρετείς θα είναι η αμαρτία, δηλαδή ο διάβολος, που ο μισθός της είναι ο θάνατος, ή θα είναι ο Θεός, που ο μισθός από Εκείνον θα είναι δικαιοσύνη, η ηθική νομιμότητα, άρα αρμονία, άρα ειρήνη, ευημερία, αλήθεια, πληρότητα, αιώνια ζωή. Η βιβλική αλήθεια που σου δίνεται εδώ είναι ότι δεν μπορείς να υπηρετείς δύο αφεντικά, δύο κυρίους συγχρόνως. Ή τον έναν θα διαλέξεις να υπηρετείς ή τον άλλο. 

Ναι, αλλά εδώ  αναφερθήκαμε σε τρεις κατηγορίες, όχι σε δύο, πού είναι η τρίτη κατηγορία; 

Ο Χριστός κάπου είπε, όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου. Που σημαίνει ότι καλούμαστε, ως άνθρωποι, μιας και έχουμε το αυτόβουλο, να διαλέξουμε το αφεντικό μας, αν θα είναι το φως ή αν θα είναι το σκοτάδι. Οι κατηγορίες, λοιπόν, σύμφωνα με τον Άγιο Λόγο του Θεού, δεν είναι τρεις, αλλά δύο. Προσέξτε ότι πουθενά μέσα στην Αγία Γραφή δεν γίνεται αναφορά στο άτομο, ως επιλογή πορείας ζωής. Δεν μιλάει για τρεις κατηγορίες, αλλά μόνο για δύο. Δεν σου δίνει τρίτη οδό, να διαλέξεις τον εαυτό σου, και τα θέλω σου, που διαφημίζονται τόσο πιεστικά πολύ με τις γιόγκα φιλοσοφίες, τα ινδουιστικά, βουδιστικά ή new age κινήματα. Εδώ ο Χριστός είναι ξεκάθαρος. Αν δεν ακολουθείς Χριστό και ακολουθείς τον εαυτό σου, δεν ανήκεις σε αυτόν. Ακόμα κι αν είσαι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου. Έχω γνωστούς μου που το υποστηρίζουν αυτό σθεναρά, ότι είναι καλοί άνθρωποι, άρα, έχουν τον Θεό με το μέρος τους, άρα, είναι καλυμμένοι. 

Βλέπετε όμως, ότι ο δικός σου δρόμος, αυτός που φτιάχνεις μόνος σου με τα χέρια σου, δεν είναι δρόμος Χριστού. Το λέει ο ίδιος ο Χριστός ότι αυτή την οδό, την δική σου, την απορρίπτει, ως μη ανήκουσα σε Αυτόν. Που θα πει ότι ο δικός σου δρόμος, δεν σε οδηγεί σε σωτηρία. Ο κύριος που υπηρετείς, ακόμα κι αν είσαι εσύ ο ίδιος και δουλεύεις τίμια και σωστά με τα ίδια σου τα χέρια και που όλος ο κόσμος σου το αναγνωρίζει και το παραδέχεται και το θαυμάζει, δεν ανήκει στο φως, αλλά στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Και γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί δίνεις αξία και εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, δεν αφήνεσαι στην εμπιστοσύνη του Κυρίου, άρα δεν έχεις πίστη Θεού μέσα σου, άρα, δεν ανήκεις σε Αυτόν, ανήκεις στον σκοτεινό, και ως εκ τούτου δεν είσαι δούλος Κυρίου και δεν μπορείς να λάβεις κανένα δώρο εκ Θεού, που θα σε βάλει στη σφαίρα των αθανάτων, των αγίων, της αιώνιας ζωής. Η ζωή σου, με τα επίγεια κίνητρα και αφετηρίες σου, θα παραμείνει επίγεια και θνητή, και, χωρίς να το έχεις καταλάβει, θα έχεις πέσει στην παγίδα του σκοτεινού που σε έριξε στον κόσμο και τη φθορά του, στερώντας σου, ουσιαστικά, τον ουρανό.

Ημέρα 20η - Προς Ρωμαίους 6:16

Αγία Γραφή, μτφρ. Φίλου, εκδ. Πέργαμος, Αθήνα 2016

Με αγάπη,

Εύα 💗