SWP - Υπακοή στον Θεό (ημέρα 15η)

Το να τιμάς τον πατέρα σου και τη μητέρα σου είναι μια εκ των Δέκα Εντολών που έχει δώσει ο Θεός στον άνθρωπο. Αυτή η εντολή έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, φαίνεται και από την κατάταξη στην οποία βρίσκεται, αμέσως μετά τις εντολές του ανθρώπου προς τον Θεό και η πρώτη από τις εντολές του ανθρώπου σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους. Είναι μια σημαντική εντολή, η οποία καθορίζει τις αρμονικές σχέσεις ανάμεσα τους γονείς και τα παιδιά τους, μια εντολή που αγγίζει τον πυρήνα του οικογενειακού ιστού, και που η τήρηση ή η καταπάτησή της καθορίζει την ευτυχία ή την δυστυχία μέσα στις οικογένειες. 

Παρατηρούμε ότι στον Δεκάλογο των Εντολών, δεν υπάρχει η εντολή αγάπα τα παιδιά σου. Πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει επειδή θεωρείται αυτονόητο ένας γονιός να αγαπάει τα παιδιά του και ότι κάνει τα πάντα, προκειμένου να τα βλέπει να μεγαλώνουν σωστά και να προκόβουν, ακόμα κι αν η ανωριμότητα της ηλικίας των παιδιών δεν τα αφήνει να το αναγνωρίσουν και να το εκτιμήσουν ως οφείλουν. Με αυτή την αφετηρία, το να αγαπάει το παιδί τον γονιό του, ή να τον τιμάει ή να τον σέβεται, σεβόμενος αυτά που του λέει ο γονιός, δεν θεωρείται πάντα αυτονόητο. Σου δίνει, λοιπόν, την εντολή Τίμα τους γονείς σου, και όχι αγάπα, γιατί την τιμή είναι πιο επιτακτικό να την αναγνωρίζεις και να την σέβεσαι όντας παιδί, όποιας ηλικίας και αν είσαι.

Το να τιμάς τον γονιό σου είναι μια εντολή που δεν σταματάει στην ενηλικίωση, είναι μια εντολή που βαστάει εφ' όρου ζωής. Για το παιδί, το να τιμάει τους γονείς του είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει σαν ευχαριστώ, σαν αναγνώριση όλων των θυσιών, και των δυσκολιών και των αγώνων που υπέμειναν αυτοί οι γονείς, μπορούσαν - δεν μπορούσαν, για να είναι εκείνος ένας άνθρωπος με βάσεις, έτοιμος να αντιμετωπίσει την ζωή και τις προκλήσεις της. Και είναι πραγματικά λυπηρό όταν βλέπει κανείς νέους ανθρώπους, που τους έχουν προσφερθεί τα πάντα έτοιμα στο χέρι, να διαγράφουν εντελώς τους γονείς τους από τη νέα τους ζωή, με το που ανοίξουν τα φτερά τους. Είναι καταπάτηση εντολής, και όχι προσωπικών γούστων ή αντιλήψεων και απόψεων. Η εντολή είναι εντολή, και ο Θεός που είναι δίκαιος και όλα τα βλέπει, δεν μπορεί να δεχτεί να καταπατάται η εντολή που ο ίδιος έχει δώσει, σε ανθρώπους αχάριστους, άκαρδους, εγωιστές και συμφεροντολόγους, όπως τα παιδιά εκείνα, που επιλέγουν να μην τιμούν τους γονείς τους για τον οποιονδήποτε λόγο ή δικαιολογία, όσο σημαντικά κι αν αυτά μπορεί να φαντάζουν μέσα στο ανώριμό τους μυαλό.

Ημέρα 15η - Παροιμίες 6: 20

Αγία Γραφή, μτφρ. Φίλου, εκδ. Πέργαμος, Αθήνα 2016

Με αγάπη,

Εύα 💗

SWP - Υπακοή στον Θεό (ημέρα 14η)

Ο δρόμος προς μια δίκαιη εν Χριστώ ζωή παράγει καρπούς, εφόσον μένουμε σταθεροί στην πειθαρχία και είμαστε δεκτικοί στη διόρθωση. Πειθαρχία και διόρθωση λειτουργούν μόνο όταν υπάρχει ταπείνωση και υπακοή απέναντι στον Θεό. Ένας εγωιστής ή υπερήφανος δεν θα μπορούσε ποτέ να δεχτεί να τον διορθώνουν, γιατί μέσα του αισθάνεται ανώτερος από τους άλλους. Κι όταν ο Θεός θελήσει να τον συμμορφώσει, θα δεχτεί πολλή αντίσταση με τον εαυτό του, γιατί έχει πλάσει τον χαρακτήρα του με τέτοιον τρόπο, που να μην μπορεί να δέχεται υποδείξεις από κανέναν. Δεν αισθάνεται ότι κάνει κάπου λάθος, γι' αυτό και ο Θεός κατατάσσει αυτού του είδους τις συμπεριφορές στις υψηλότερες βαθμίδες της αμαρτίας.

Ο δρόμος, αντίθετα, του δικαίου, είναι πηλός στα χέρια του Θεού. Ο χριστιανός αφήνεται στο άγγιγμα του Θεού, δέχεται τις διορθώσεις Του και, όσο εκείνος προχωράει στον δρόμο του Θεού, τόσο πιο πολύ μαθαίνει. Κι όσο μαθαίνει, τόσο ανεβαίνει πνευματικά και η θέα αλλάζει όσο ανηφορίζει, αποκτάει προοπτική και μια πανοραμική ματιά, μια όλο και πιο ολοκληρωμένη εικόνα που πλέον τον βοηθάει να εξηγούνται πράγματα γι' αυτόν, τα οποία, στο χαμηλότερο επίπεδο που βρισκόταν πριν, του ήταν αδύνατο να του αποκαλυφθούν.

Στη μετάφραση των Εβδομήκοντα - η πρώτη και παλαιότερη μετάφραση της Αγίας Γραφής που έχει γίνει ποτέ, στην ελληνιστική κοινή -, η λέξη που χρησιμοποιείται εδώ είναι "παιδεία", αντί για τη λέξη "πειθαρχία" που χρησιμοποιείται από τις περισσότερες μεταφράσεις του κόσμου, ακόμα κι εδώ, στην Ελλάδα. Η αρχική όμως λέξη είναι παιδεία, ο Θεός θέλει να μένουμε σταθεροί στην παιδεία. Η λέξη παιδεία, προέρχεται από το ρήμα παιδεύω. Ο Θεός ζητάει από εμάς να είμαστε ανοιχτοί ως προς αυτό, να έχουμε, δηλαδή, τον χαρακτήρα εκείνο που δέχεται αυτή την παιδεία, αυτό το παίδεμα από τον Θεό. 

Είναι μια μορφή υπακοής κι αυτό, σε ένα άλλο επίπεδο. Όταν μένεις σταθερός στο να αποδέχεσαι την παιδεία, την εκπαίδευση από τον Θεό, είσαι ανοιχτός και στις διορθώσεις που θα κάνεις στον εαυτό σου, ώστε να μοιάσεις λίγο περισσότερο στο παράδειγμα του Χριστού, το απόλυτο πρότυπο για τα χριστιανικά και ανθρώπινα δεδομένα. Όταν, μάλιστα, έχεις φτάσει στη δυνατότητα να τα εφαρμόζεις όλα αυτά στην καθημερινή σου ζωή, στο ημερήσιο τυπικό σου, στον κανόνα σου της ζωής, και να τα κάνεις πράξη, τότε η υπόσχεση του Θεού που έρχεται, επειδή ακριβώς αποδέχεσαι όλη αυτή την παιδεία που σου έχει προσφέρει ο Θεός και την έχεις κάνει πράξη στη ζωή σου, είναι η επιβεβαίωση ότι βαδίζεις στην οδό του Κυρίου.

Ημέρα 14η - Παροιμίες 10: 17

Αγία Γραφή, μτφρ. Φίλου, εκδ. Πέργαμος, Αθήνα 2016

Με αγάπη,

Εύα 💗

SWP - Υπακοή στον Θεό (ημέρα 13η)

Όσο πιο κοντά έρχεται ο άνθρωπος στον Θεό, τόσο πιο εύκολη γίνεται η επικοινωνία ή η προσευχή (το ίδιο πράγμα είναι αυτά τα δύο ουσιαστικά) μαζί Του. Η αμεσότητά μας αυτή φέρνει την ανταπόκριση στα αιτήματα και τους προβληματισμούς μας και από τη μεριά του Θεού, η οποία γίνεται, με τη σειρά της, το ίδιο φυσικά και αβίαστα.

Το να τηρείς το θέλημα του Θεού μέσα από την υπακοή, φέρνει ως αποτέλεσμα τη διδαχή από τον Θεό, στο να αποσαφηνίζονται οι τρόποι με τους οποίους περιμένει να Τον ακολουθήσεις. Όσο μένουμε κοντά στον Θεό, ο Θεός μας διδάσκει, μιλάει μέσα μας, στη συνείδησή μας, αλλά και φωναχτά, μέσα από τον Λόγο Του, μας αναλύει με κάθε λεπτομέρεια τι χρειάζεται να ξέρουμε, ώστε να μάθουμε, να συναισθανθούμε, να κατανοήσουμε και να ωφεληθούμε. Κι όταν δεν είμαστε σίγουροι, υπάρχει ο Παράκλητος που μας αποκαλύπτει την κεκαλυμμένη αλήθεια, οδηγώντας μας σε δρόμο ευθύ, χωρίς σκαμπανεβάσματα, χωρίς δυσκολίες και κινδύνους να ελλοχεύουν βάζοντάς μας σε κίνδυνο ή αποπροσανατολίζοντάς μας.

Στο σημερινό εδάφιο αυτό που παρατηρούμε είναι ένα πάρε-δώσε ανάμεσα στον άνθρωπο με τον Θεό. Προσφέρουμε την υπακοή μας σε Κείνον, μας επιστρέφει ως αντάλλαγμα την διδαχή και την καθοδήγηση μέσα από ασφαλείς δρόμους και ορθές διδαχές, είτε μέσα από την Αγία Γραφή, είτε από το Πνεύμα το Άγιο που κατοικεί μέσα μας. Το οποίο, βέβαια, κατοικεί μέσα μας, όσο εμείς ακολουθούμε τις οδούς και τους τρόπους του Θεού.

Ημέρα 13η - Ψαλμοί 143: 10 

Αγία Γραφή, μτφρ. Φίλου, εκδ. Πέργαμος, Αθήνα 2016

Με αγάπη,

Εύα 💗

SWP - Υπακοή στον Θεό (ημέρα 12η)

Η υπακοή μας στον Θεό λειτουργεί μόνο όταν το κάνουμε ελεύθερα, με όλη μας την καρδιά, όπως και το να αναζητάς την αλήθεια του Θεού. Σήμερα το αφιέρωμα στην υπακοή στον Θεό έχει έναν μόνο στίχο και μιλάει για την ελευθερία του ανθρώπου να μπορεί να διαλέγει μόνος του τον δρόμο προς τον Θεό. Κανένας δεν του το επιβάλλει - ή, δεν πρέπει να του το επιβάλει -, πόσο μάλλον ο Θεός. Γιατί ο Θεός είναι αγάπη και σίγουρα δεν θέλει ό,τι κάνεις για Κείνον να το κάνεις επειδή σου δίνει διαταγή να το κάνεις. 

Ο Θεός έχει δώσει στους ανθρώπους το δώρο του αυτόβουλου. Σου δίνει το δικαίωμα που πηγάζει από την ελεύθερη και συνειδητή βούληση να κάνεις μόνος σου τις επιλογές σου, να διαλέξεις μόνος σου αν θα ακολουθήσεις τον Θεό ή όχι. Δεν σε θέλει να υπακούς στις εντολές από υποχρέωση ή επειδή κάποιος θεσμός το έχει καθιερώσει, και, άρα, οφείλεις να υπακούσεις. Δεν λειτουργεί έτσι ο Θεός της χριστιανοσύνης.

Η αγάπη μας προς τον Θεό πρέπει να έρχεται από καθαρή καρδιά. Πρέπει ο άνθρωπος να είναι ελεύθερος να αναζητήσει την αλήθεια του Θεού από μόνος του, να μελετήσει ποια είναι αυτά που ο Θεός θέλει από Σένα μόνος του, και αν τα κάνεις από αγάπη, τότε τα δέχεται και ο Θεός με χαρά και ανταποκρίνεται χαρίζοντάς σου όλες τις υποσχέσεις που φυλάει για σένα με την εύνοιά Του. 

Γιατί ο Θεός αγάπη εστί, δεν έχει αγάπη, είναι αγάπη. Και αγάπη χωρίς ελευθερία, στα μάτια του Θεού, δεν λογαριάζεται για αγάπη. Χωρίς ελευθερία, η αγάπη χάνει αυτόματα το νόημά της. Χωρίς ελευθερία, η αγάπη έχει αυτοακυρωθεί. 

Ό,που δεν εμπεριέχεται ελευθερία στην αγάπη, να ξέρετε ότι δεν είναι εκ Θεού, προέρχεται από κάτι άλλο, και αυτό το κάτι που έρχεται, δεν είναι ποτέ για καλό.

Ημέρα 12η - Ψαλμοί 119: 12

Αγία Γραφή, μτφρ. Φίλου, εκδ. Πέργαμος, Αθήνα 2016

Με αγάπη,

Εύα 💗

SWP - Υπακοή στον Θεό (ημέρα 11η)

Μακάριος σημαίνει ευλογημένος, ευτυχισμένος, πλήρης. Αυτό χαρίζει ο Θεός σε όποιον απομακρυνθεί από τα μονοπάτια των ασεβών και των αμαρτωλών. Τι όμορφη υπόσχεση! Δεν θέλει δίκαιους με ασεβείς να μπερδεύονται μέσα στο ίδιο κουβάρι. Πολύ δύσκολο να εφαρμοστεί τη σήμερον ημέραν, αλλά αυτό είναι που επιθυμεί ο Θεός. Σκέφτομαι ότι το κάνει μάλλον για την προστασία των πιστών. Όσο ο πιστός ανακατεύεται με τον αμαρτωλό, τον αλαζόνα, τον νάρκισσο, τον χλευαστή, τον εγωιστή, τον φιλόδοξο, τον φιλοχρήματο, τον φιλήδονο, τον σκληρόκαρδο, τον αυθάδη, και τόσα άλλα, ο κατάλογος δεν έχει τέλος, ο άνθρωπος του Θεού, που δεν έχει τίποτα κοινό με όλα αυτά, δέχεται συνεχή επίθεση, πληγώνεται, προσβάλλεται, ματώνει, υπομένει. 

Και σα να μη έφταναν όλα αυτά, υπάρχει και κάτι άλλο, πολύ χειρότερο, που αναγκάζεται να υφίσταται ο πιστός. Δεν του απομένει ούτε χρόνος ούτε ενέργεια, ούτε διάθεση για να ασχοληθεί με τα του Θεού, αφού χάνει διαρκώς την ειρήνη που έχει μέσα του, μιας και του την απομυζούν όλοι αυτοί οι ασεβείς με τους οποίους συναναστρέφεται. Χωρίς ειρήνη, πώς θα μελετήσεις; πώς θα σταθείς γαλήνιος μπροστά στον Θεό; πώς θα προσευχηθείς; πώς θα εντρυφήσεις στον Λόγο του Θεού; Αυτά τα δύο δεν μπορούν να συνδυαστούν. 

Ο Χριστός είχε πει κλείσου στο πιο απόμερο δωμάτιο του σπιτιού σου για να επικοινωνήσεις μαζί Του με προσευχή και μελέτη. Πόσες φορές ο ίδιος δεν απομακρυνόταν ακόμα και από τους μαθητές του, πόσο μάλλον από τους ασεβείς Φαρισαίους και το ανίδεο πλήθος, ανέβαινε στο βουνό, απομονωνόταν στο όρος των Ελαιών, προκειμένου να ανακάμψει, ξαναβρίσκοντας την ειρήνη μέσα Του, επικοινωνώντας με τον Θεό Πατέρα. Αν το έχει ανάγκη Εκείνος, πόσο μάλλον εμείς, που είμαστε απλά πρόβατα ανάμεσα σε λύκους. Ο Θεός, λοιπόν, μας θέλει απομονωμένους, μας θέλει χώρια, μακριά από τα πλήθη της απιστίας, της πτώσης και της διαφθοράς, για να προστατευτούμε και να μένουμε ανεπηρέαστοι κοντά Του, άγιοι και καθαροί από τη βρωμιά και τον βούρκο που μας περιβάλλει. 

Ημέρα 11η - Ψαλμοί 1: 1-2

Αγία Γραφή, μτφρ. Φίλου, εκδ. Πέργαμος, Αθήνα 2016

Με αγάπη,

Εύα 💗

SWP - Υπακοή στον Θεό (ημέρα 10η)

Παραμένουμε στο αφιέρωμα Υπακοή στον Θεό, το θέμα μας για τον μήνα Σεπτέμβριο και σήμερα φτάσαμε αισίως στην δέκατη μέρα του προγράμματος. Το απόσπασμα για σήμερα είναι από το βιβλίο Α' Βασιλείς της Αγίας Γραφής, κεφάλαιο 2 και εδάφια 1 έως 4. Ο βασιλιάς Δαβίδ βρίσκεται στις τελευταίες του στιγμές και καλεί τον γιο του Σολομώντα, επόμενο διάδοχο στον θρόνο του Ισραήλ για τις τελευταίες πατρικές συμβουλές. Η πρώτη συμβουλή που του δίνει είναι: Γίνε ισχυρός και άνδρας. Ωρίμασε, δηλαδή, και ενισχύσου, γιατί έχεις ένα βασίλειο να κυβερνήσεις. Η συμβουλή αυτή αφορά την φυσική-σωματική του κατάσταση. Η δεύτερη συμβουλή αφορά στην πνευματική κατάσταση του νέου: Φύλαξε τις εντολές του Κυρίου, περπάτα στους δρόμους Του, φύλαξε τα διατάγματα-κρίσεις-μαρτυρίες Του, ώστε να ευημερείς σε όλα όσα κάνεις.

Εδώ ο Δαβίδ, ως βασιλιάς που στάθηκε πάντοτε δίπλα στον Θεό, παρόλο που παραστράτησε κάποιες φορές, επανήλθε μετανοημένος ξανά πίσω στην οδό του Κυρίου. Αυτές του οι εμπειρίες ζωής με τον Θεό, του έμαθαν τι συνεπάγεται η υπακοή στο θέλημα του Θεού, με τις ευλογίες να έρχονται ως ανταμοιβή, και τι όταν φεύγεις από τον δρόμο του Θεού, με απροσδόκητες και δυσάρεστες επιπτώσεις. Μία από αυτές, στις οποίες αναφέρεται ο Δαβίδ, και με την οποία προειδοποιεί τον γιο του Σολομώντα, είναι ο φόβος διάσπασης του βασιλείου του Ισραήλ. Ο Σολομώντας, αν θέλει να ηγηθεί του βασιλείου με συνοχή και χωρίς προβλήματα, οφείλει να ακολουθήσει τον δρόμο που ακολούθησε ο πατέρας του, κι αυτός είναι να μείνει με καρδιά καθαρή δίπλα στον Θεό, να ακολουθήσει οδό αληθείας και να υπακούσει στον Κύριό του. Ο Θεός περιμένει από τον διάδοχο του Δαβίδ, Σολομώντα, να κρατήσει ανόθευτη τη γενεαλογική γραμμή του Δαβίδ, γιατί από εκεί θα προερχόταν ο Μεσσίας που είχαν προφητεύσει οι προφήτες, που είναι ο Ιησούς Χριστός.

Ήταν σημαντικό λοιπόν να εστιάσει στην διατήρηση της υπακοής απέναντι στο σχέδιο που ο Θεός είχε φτιάξει για την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους, με τον ερχομό του Μεσσία, του Χριστού, του Εκλεκτού του Θεού, Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. Μόνο με την τήρηση του Λόγου του Θεού αυτό το πλάνο δεν θα εκτροχιαζόταν από τις ράγες. Το σχέδιο έπρεπε να τηρηθεί στο γράμμα. 

Το ίδιο πρέπει να ισχύει για κάθε σχέδιο που έχει φτιάξει ο Θεός για όλους εμάς, τους πιστούς του. Οφείλουμε να δείχνουμε εμπιστοσύνη στο σχέδιό Του, ώστε όλα τα όμορφα που έχουν προγραμματιστεί για εμάς να μην εκτροχιάζονται από τις ράγες του τρένου της ζωής μας. Ο Δαβίδ σε κάποια στιγμή αδυναμίας και αλαζονείας του, δεν έμεινε πιστός στον Λόγο του Θεού, ο δρόμος του άλλαξε ρότα, και ο Θεός τον τιμώρησε με το να μην του επιτρέψει να χτίσει τον ναό του Σολομώντα, που ήταν το όνειρο ζωής για κείνον. Το ίδιο συνέβηκε και με τον Σολομώντα, αμάρτησε, έφυγε από τον δρόμο του Θεού, και, παρόλο που είχε δεχτεί όλη τη σοφία του Θεού ως δώρο από πολύ νεαρή ηλικία, εξαιτίας ακριβώς της αποστασίας του, είδε το ισχυρό βασίλειο του Ισραήλ το οποίο κυβερνούσε να διασπάται σε κομμάτια, με τις συνεπακόλουθες επιπτώσεις με πολέμους, απώλειες και πισωγύρισμα. Έτσι χάνονται βασίλεια και πέφτουν κυβερνήσεις, όταν γυρίζουμε την πλάτη μας στον Θεό και απομακρυνόμαστε από το σχέδιό του για εμάς και τη σωτηρία μας. Και για να μας τιμωρήσει, γυρίζει ξανά τον χρόνο πίσω, μέχρι να συμμορφωθούμε και να μάθουμε ξανά από την αρχή αυτά που αρνηθήκαμε να μάθουμε.

Όταν μελετούμε την Αγία Γραφή πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου ότι ο Θεός μιλάει σε πολλαπλά επίπεδα. Επίσης ο Λόγος του Θεού είναι πάντοτε επίκαιρος και, ό,τι συνέβαινε κάποτε σε κάποιους, συμβαίνει τώρα σε εμάς. Για τον Θεό ο χρόνος είναι κυκλικός, ό,τι αποφεύγουμε, σε ό,τι επαναστατούμε, με το πλήρωμα του χρόνου έρχεται και μας ξαναβρίσκει, μέχρι να πάρουμε το μάθημά μας και να συνεχίσουμε τη ζωή μας λίγο σοφότεροι από ό,τι πριν. Είναι άξιο θαυμασμού το πώς ο ένας εκλαμβάνει το μήνυμα του Λόγου με τον έναν τρόπο και ο άλλος με έναν άλλο. Αυτή είναι η σοφία του Θεού που ενεργεί στον καθένα από εμάς ξεχωριστά. Ακόμα και για το ίδιο το άτομο, σήμερα διαβάζει το κείμενο με μια α' αντίληψη, και σε δύο μήνες, το αντιλαμβάνεται αλλιώς, από μια άλλη οπτική γωνία. Ο Λόγος του Θεού είναι ζωντανός και επίκαιρος και απευθύνεται μεμονωμένα στον καθέναν, ώστε να τον ενισχύσει εκεί που ο καθένας το χρειάζεται σε εντελώς προσωπικό επίπεδο.

Όταν, λοιπόν, Ο Λόγος του Θεού, στην προκειμένη, μιλάει για βασίλειο, μιλάει στο χαμηλό γήινο ιστορικό επίπεδο, για το τι έγινε με τους Ισραηλίτες την δεδομένη ιστορική στιγμή. Ταυτόχρονα, όμως,  μιλάει και σε άλλα επίπεδα, ώστε να πλησιάσει τον αναγνώστη και μελετητή, προκειμένου να τον εισαγάγει σε μια πιο πνευματική διάσταση, στην οποία θα μπορέσει να βρει το κοινό σημείο αναφοράς που απασχολεί τον ίδιο στην τωρινή δεδομένη του στιγμή, και να αρχίσει να θέτει τα προσωπικά του ερωτήματα στον Θεό, ώστε να μπορέσει να λάβει απαντήσεις, έστω, κατευθύνσεις, για ό,τι τον απασχολεί. Βασίλειο μπορεί να είναι η χώρα μου, που κινδυνεύει να διαλυθεί, αν το έθνος δεν ακολουθεί τους δρόμους του Θεού. Μπορεί επίσης να είναι η οικογένειά μου, που κινδυνεύει να μπει σε διαμάχες, διασπάσεις και χωρισμούς, όσο το ζευγάρι δεν μένει από κοινού κάτω από τις φτερούγες προστασίας και καθοδήγησης του Κυρίου. Τέλος, βασίλειο μπορεί να θεωρηθεί και ο ίδιος μας ο εαυτός, όταν ακολουθούμε ξένους θεούς, ή αδυνατούμε να δείξουμε εγκράτεια, ή σύνεση, ή αδιαφορία στο θέλημα του Θεού και με αυτόν τον τρόπο, αυτοκαταστροφικά, οδηγούμε μόνοι μας τον εαυτό μας στην βίωση δυσάρεστων συνεπειών, φυσικών επακόλουθων, χάρη στη μη υπακοή μας στο θέλημα και τη βούληση του Θεού να κατευθύνει τις ζωές μας σε δρόμο ασφαλή, σε οδό σωτηρίας.

Ημέρα 10η - Α' Βασιλείς 2: 1-4

Αγία Γραφή, μτφρ. Φίλου, εκδ. Πέργαμος, Αθήνα 2016

Με αγάπη,

Εύα 💗

SWP - Υπακοή στον Θεό (ημέρα 9η)

Σήμερα ασχολούμαστε με ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο της Αγίας Γραφής Ιησούς του Ναυή (στα αγγλικά Joshua) πρώτο κεφάλαιο, στην αρχή του. 

Ο Ιησούς του Ναυή ήταν, πολύ επιγραμματικά, ο βοηθός του Μωυσή στα τελευταία χρόνια  της ζωής του μεγάλου προφήτη, ο οποίος, μετά τον θάνατο του τελευταίου, ανέλαβε τη διεκπεραίωση της μεγάλης υπόσχεσης του Κυρίου να οδηγήσει τον λαό του Ισραήλ, μετά από μια 40ετή περιπλάνηση μέσα στην έρημο, στη γη Χαναάν, τη γη, δηλαδή, της επαγγελίας. Μια υπόσχεση του Θεού παίρνει σάρκα και οστά, με τον Ιησού να αναλαμβάνει δράση, να πολεμήσει για την κατάκτηση της γης και να την κατακτήσει, έχοντας αρωγό τον Θεό και Κύριο.

Ο Ιησούς του Ναυή, είναι κατά την χριστιανική οπτική, η προ-εικόνα, η προτύπωση του Ιησού Χριστού. Ίδιο όνομα (στα ελληνικά το όνομα Ιησούς σημαίνει ο Κύριος σώζει, ο Θεός Σωτήρ), ίδια αποστολή. Ο Ιησούς του Ναυή καθοδηγεί τους Εβραίους στην εκπλήρωση της υπόσχεσης του Θεού να κατοικήσουν στη γη όπου ρέει γάλα και μέλι, Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, καθοδηγεί τους μαθητές Του και όλους τους πιστούς χριστιανούς ανά τη γη, στην γη της σωτηρίας, μια πνευματική γη, όπου όλα τα αόρατα γίνονται ορατά και πνεύμα Θεού κατοικεί μέσα στις καρδιές των χριστιανών, κάνοντας υπακοή στον Κύριο που σώζει, στον Θεό Σωτήρα.

Αν διαβάσει κανείς ολόκληρο το πρώτο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου, θα διακρίνει μια διαφορετική, από όσα είχαμε συνηθίσει ως τώρα, τακτική. Ο Θεός εδώ τον βάζει κατευθείαν στα βαθιά, σε μια αποστολή για την οποία δεν ήταν επουδενί έτοιμος να εκτελέσει. Δεν είναι η πρώτη περίπτωση που ο Θεός διαλέγει τους πιο απρόβλεπτους, ακατάλληλους, θα λέγαμε, υποψήφιους να εκτελέσουν το θέλημα του Θεού, η Αγία Γραφή είναι γεμάτη από παρόμοια παραδείγματα. Σήκω, Ιησού του Ναυή, διέσχισε τον Ιορδάνη ποταμό, μαζί με όλο τον λαό, σε αυτή την απέραντη γη, την οποία υποσχέθηκα στους προγόνους σας, και πήγαινε να την κατακτήσεις. 

Ο Ιησούς της Παλαιάς Διαθήκης, ο Ιησούς του Ναυή, είναι άμαθος, και του έρχεται κεραυνός εν αιθρία όταν του δίνεται η διαταγή από τον Θεό να πολεμήσει έναν σωρό λαούς προκειμένου να τους διώξει από αυτή τη γη και να κατοικήσουν εκείνοι εκεί. Γιατί το κάνει αυτό ο Θεός; Τι του έφταιξαν οι λαοί που ήδη ζούσαν εκεί; Και γιατί, γενικότερα, ο Θεός είναι τόσο κακός και εκδικητής στην Παλαιά Διαθήκη; Αφού, πολλοί είναι εκείνοι που έχουν αυτή τη γνώμη. Δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τον χαρακτήρα του Θεού, γι' αυτό δεν μπορούν να καταλάβουν πώς ενεργεί και για ποιους λόγους. Ο λόγος, λοιπόν, είναι πως ο Θεός είχε απηυδήσει από την ακολασία όλων αυτών των λαών που ζούσαν μέχρι τότε εκεί, την κακία, τη βία, την αγριότητα, τη σφαγή, τους βιασμούς, την τρομοκρατία και την αποστασία τους, λατρεύοντας άλλους θεούς, εξίσου αρρωστημένους, που εμφανίστηκαν πολύ βολικά για να ευχαριστούν τα κτηνώδη γούστα και ορέξεις τους, και όχι τον Έναν, τον Αληθινό, τον Κύριό μας. 

Αν, λοιπόν, σας πω ότι η γη της Χαναάν είναι η σημερινή Παλαιστίνη και όλη η ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής από τις ακτές της Μεσογείου μέχρι τον Ευφράτη ποταμό, είναι η γη της επαγγελίας που διαβάζουμε στην Αγία Γραφή, νομίζω ότι παίρνετε μια ιδέα για το τι είδους λαοί ζούσαν εκεί τότε, και απόγονοί τους ζουν εκεί μέχρι και σήμερα. Κι όλοι αυτοί οι λαοί έχουν, για κάποιον μυστήριο λόγο, έναν κοινό εχθρό που μισούν θανάσιμα, τον Κύριο, και τους χριστιανούς πιστούς Του. Ήταν οι φυλές της αποστασίας, είχαν γυρίσει την πλάτη τους στον Θεό, κι Εκείνος, οργισμένος, αποφάσισε να τους τιμωρήσει με τον αφανισμό τους. Ενώ τον λαό του Ισραήλ , παρόλο που και εκείνος ήταν αποστάτης, δεν μπορούσε να τον βλάψει, γιατί το είχε υποσχεθεί. Που σημαίνει πως, όταν ο Θεός σου υπόσχεται κάτι, όπως και δήποτε, αυτή η υπόσχεση θα σου εκπληρωθεί, ακόμα κι αν πάρει σαράντα χρόνια, όπως έγινε με τους Εβραίους στην έρημο, γιατί δεν μπορεί να παραβεί τον όρκο που ο ίδιος έδωσε, λόγω των ιδιοτήτων που Τον χαρακτηρίζουν. Ο Θεός που πιστεύουμε είναι άγιος, είναι δίκαιος, είναι πιστός, δεν μπορεί να πει ψέματα. Ψέματα λέει ο σκοτεινός και όλα τα τσιράκια του, και όλοι οι αποστάτες, που κάνουν πάρτι αυτές τις έσχατες μέρες, φλομώνοντας τους ανίδεους με ένα κάρο ψέματα και απάτες. Γι' αυτό ο Θεός προτρέπει συνεχώς να γρηγορούμε, για να μην πιανόμαστε στον ύπνο.

Στους σημερινούς στίχους ο Θεός, πρώτα δίνει την εντολή να κατευθύνει τον λαό στη γη που είχε υποσχεθεί στους προγόνους τους, και μετά τον ενδυναμώνει με προτροπές ότι θα είναι μαζί του κι ότι δεν θα τον αφήσει ούτε θα τον εγκαταλείψει. Με αυτή την υπόσχεση από μέρους του Θεού, αρχίζει να του δίνει οδηγίες πώς θα τα καταφέρει να φέρει σε πέρας το δύσκολο αυτό εγχείρημα. Του ζητάει να γίνει ισχυρός και ανδρείος, υπερβολικά ανδρείος, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά. Δεν του το ζητάει όμως με σκοπό να είναι νικητής στις μάχες που είναι προ των πυλών. Ο Θεός δεν του λέει τίποτα για πόλεμο και πολεμικές στρατηγικές ή εφόδια, ή εξοπλισμό, ή πώς θα εκπαιδεύσει τους Εβραίους για να είναι έτοιμοι να πολεμήσουν. Του τα ζητάει όλα αυτά, για να μείνει προσηλωμένος στις εντολές του νόμου του Θεού. Του ζητάει να μελετάει συνεχώς και αδιάλειπτα τον λόγο του Θεού. 

Μα, είναι τώρα η ώρα να καθόμαστε να μελετάμε τον Λόγο του Θεού, εδώ καιγόμαστε! θα έλεγε προφανώς κάποιος που θα βρισκόταν σε παρόμοια κατάσταση. Βλέπετε, ότι ο Θεός ενεργεί με μυστήριους τρόπους. Εδώ βλέπουμε τον Θεό να ενισχύει τον Ιησού του Ναυή πνευματικά, του ζητάει να μείνει προσηλωμένος στον Λόγο Του, για να μπορεί να φέρεται με σύνεση, σε όλη την πορεία που προδιαγράφεται μπροστά του. Αντί να τον προετοιμάζει για πόλεμο, τον προσκολλάει στον Λόγο του Θεού, στις εντολές που έχει δώσει στους πιστούς, τον σπρώχνει σε νυχθημερόν μελέτη, για να μπορεί να πράττει σύμφωνα με τα όσα είναι γραμμένα μέσα στην Αγία Γραφή. Και αφού του τα λέει όλα αυτά, το πώς θα υπακούει με συνεχή μελέτη και σύνεση, και ανδρεία βέβαια, βασική προϋπόθεση για να κάνεις το οτιδήποτε, τότε του δίνει την υπόσχεση. Οι δρόμοι του θα ευωδοθούν, η σύνεση θα ακολουθήσει την μελέτη. Και κλείνει την παράγραφο πάλι με την υπόσχεση ότι, αν γίνει ισχυρός και δυνατός, και αν δεν φοβηθεί και δεν δειλιάσει, Ο Κύριος θα είναι μαζί του σε κάθε του βήμα. Όπως και έγινε.

Βλέπουμε πολλούς μικρούς θησαυρούς εδώ πέρα, πώς ο Θεός πολεμάει τις δικές μας μάχες όταν του δείχνουμε τη δέουσα εμπιστοσύνη, πώς δουλεύουμε πάνω στη μελέτη του Θεού προκειμένου να αποκτήσουμε τη σύνεση του Θεού, πώς ο άνθρωπος, χάρη στην αφοσίωση στο θέλημα του Θεού, οδηγείται στη διάκριση, στο πώς φτάνουμε να πράττουμε το καλό και το σωστό και να προκόβουμε στη ζωή μας, πώς αυτή η προκοπή προϋποθέτει την ανδρεία και τη γενναιότητα από μέρους μας, ακόμη και μπροστά στις μεγαλύτερες προκλήσεις. Όταν έχουμε εμπιστοσύνη στον Κύριο ότι Εκείνος είναι μαζί μας πάντοτε, αυτό για μας, ως πιστοί Θεού, πρέπει να μας αρκεί, φτάνει να μένουμε προσκολλημένοι στο Θείο Λόγο Του και το Θείο θέλημά Του, και να ζούμε σε υπακοή μαζί Του. Μέσα από τη διάκριση του πώς μπορεί ο άνθρωπος να ξεχωρίζει ανάμεσα στο καλό και το κακό, μας αποκαλύπτεται εντέλει ποιο είναι το μοντέλο της επιτυχημένης ζωής του ανθρώπου που ζει με γνώμονα τον Χριστό, έτσι όπως αυτό μας παρουσιάζεται μέσα από το προτύπωμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, τον Ιησού του Ναυή.

Ημέρα 9η - Ιησούς του Ναυή 1: 6-8 

Αγία Γραφή, μτφρ. Φίλου, εκδ. Πέργαμος, Αθήνα 2016

Με αγάπη,

Εύα 💗

SWP - Υπακοή στον Θεό (ημέρα 8η)

Όγδοη μέρα και οι ευλογίες συνεχίζονται σε όσους υπακούν τον Λόγο και το θέλημα του Θεού. 

Στον στίχο 12 ο Θεός επιμένει στην υπόσχεση της βροχής στον κατάλληλο χρόνο, αφού χωρίς νερό δεν υπάρχει ζωή, έτσι ώστε ό,τι κάνεις με τα χέρια σου να επιβραβεύεται με πλούσιες ευλογίες. Κι όταν προκόβεις χάρη στην υγιή σου καλλιέργεια που αποδίδει με πλούσια παραγωγή, τότε η ευλογία προχωράει στην ευημερία. Και δεν μιλάμε μόνο για καλλιέργεια της γης εδώ, η καλλιέργεια και η παραγωγικότητα βρίσκουν εφαρμογή σε κάθε τομέα της ζωής μας και σήμερα, επαγγελματική, οικογενειακή ή προσωπική. Μόνο με τον Θεό δίπλα του ο άνθρωπος προκόβει προς οδό σωτηρίας και προς αιώνια ζωή. 

Ο Θεός στο σημερινό απόσπασμα λέει ότι δεν θα σε αφήσει στην ανέχεια, δεν θα σου επιτρέψει να φτάσεις στην ανάγκη να δανειστείς για να ζήσεις, αντίθετα, εσύ, ο ευλογημένος από τον Θεό, θα έχεις τη δυνατότητα να δανείζεις στον συνάνθρωπο που βρίσκεται σε ανάγκη, και θα τον βοηθάς με κάθε τρόπο, όχι μόνο με υλικό, γιατί ο Θεός ποτέ δεν μιλάει μόνο σε ένα επίπεδο, με την ευλογία και το έλεος που σου δόθηκε από τον Θεό να μεταλαμπαδεύεται και στον διπλανό σου και εκείνος στον διπλανό του κ.ο.κ.

Στίχοι 13 και 14 και οι ευλογίες αυξάνονται ακόμα περισσότερο. Δεν προκόβεις μόνο, δεν ευημερείς μόνο, δεν βοηθάς μόνο τους συνανθρώπους, δεν γίνεσαι μόνο ανεξάρτητος και αυτόνομος, γίνεσαι η κεφαλή, όχι ο ουραγός. Γίνεσαι ο επάνω και όχι ο κάτω, ελεύθερος, δηλαδή, και όχι υπόδουλος ή εξαρτημένος ή μπερδεμένος ή παγιδευμένος ή ηττημένος. Γίνεσαι ηγέτης, γίνεσαι αυτός που μπορεί να κατευθύνει πράγματα και πορεύεται μέσα από δύσκολες καταστάσεις. Δίνεις σοφές συμβουλές, μοιράζεσαι ιδέες, πρωτοπορείς, δίνεις λύσεις, έχεις τον έλεγχο των καταστάσεων, ακόμα-ακόμα, και του εαυτού σου, ο πιο δύσκολος αγώνας όλων. 

Πάλι δεν περιοριζόμαστε στα χαμηλά επίπεδα αντίληψης, είπαμε, προσπαθούμε να μελετούμε τον Θεό σε πολλαπλά επίπεδα για περισσότερη κατανόηση της σοφίας του Θεού. Γι' αυτό η μελέτη της Αγίας Γραφής πρέπει να γίνεται με επιμέλεια, υπομονή, επιμονή και πολλή προσευχή. 

Πώς γίνεται, λοιπόν, αυτό, να γινόμαστε η κεφαλή και όχι η ουρά; Με την ευλογίες που δεχόμαστε από τον Θεό. Πώς δεχόμαστε όλες αυτές τις ευλογίες; Φυλάττουμε τις εντολές. Εκτελούμε τις εντολές. Τις φυλάττουμε με συστηματική μελέτη του Λόγου του Θεού. Τις εκτελούμε χωρίς παρεκκλίσεις δεξιά κι αριστερά, χωρίς να μας γοητεύουν ξένοι θεοί με τα γόητρα, τα θέλγητρα και τις όποιες υποσχέσεις τους. Μένουμε εδώ, φύλακες και στρατιώτες Χριστού, εστιασμένοι στον Λόγο του Θεού και στο θέλημά Του και πουθενά αλλού, αν θέλουμε να ζούμε κάτω από την ευλογία Του δεχόμενοι τα πλούσια δώρα Του, τότε, και σήμερα, και πάντα.

Ημέρα 8η - Δευτερονόμιο 28: 12-14

Αγία Γραφή, μτφρ. Φίλου, εκδ. Πέργαμος, Αθήνα 2016

Με αγάπη,

Εύα 💗

SWP - Υπακοή στον Θεό (ημέρα 7η)

Κλείνουμε μια εβδομάδα σήμερα με το αφιέρωμά μας στην Υπακοή στον Θεό, ένα πλάνο αντιγραφής εδαφίων από την Αγία Γραφή για τον μήνα Σεπτέμβριο, που συστάθηκε από την φίλη στο instagram @jesusjournaljunkies. Βρισκόμαστε στο βιβλίο Δευτερονόμιο και για σήμερα και αύριο το πλάνο μας έχει κάποια εδάφια από το κεφάλαιο 28. Ωστόσο, η σπουδαιότητα του κεφαλαίου είναι τόσο μεγάλη, που συστήνω σε όλους να το διαβάσουν όλο.

Μέσα σ' αυτό το κεφάλαιο ο Θεός μας αποκαλύπτει μια σειρά από ευλογίες που λαμβάνει ο άνθρωπος όταν ακολουθεί το θέλημα του Θεού και μια σειρά από κατάρες όταν αποστατεί. Και σας παροτρύνω να διαβάσετε όλο το κεφάλαιο από μόνοι σας, γιατί όλες αυτές τις κατάρες που είναι γραμμένες εκεί μέσα, φίλοι μου, τις ζούμε όλες σήμερα. Σε ανατριχιάζει η πιστότητα του Λόγου του Θεού με την ακρίβειά του, όχι μόνο εδώ σε αυτό το κεφάλαιο, σε όλη την Αγία Γραφή γενικότερα. Προσωπικά, αν όλο το σύμπαν γύρω μου διαλυόταν, κι αν το σπίτι μου ισοπεδωνόταν, και φωτιές και πλημμύρες ή σεισμοί το ισοπέδωναν, αν έπρεπε να πάρω μαζί μου ένα μόνο αντικείμενο μέσα από το σπίτι μου, αυτό θα ήταν η Αγία Γραφή. Είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχω στην κατοχή μου, ό,τι πιο ακριβό, παρόλο που μου κόστισε μόνο 35 ευρώ για να το αγοράσω. 

Αγία Γραφή, εν Χριστώ αδελφοί μου, να ανοίξουν τα μάτια της ψυχής μας να αρχίσουμε να βλέπουμε τι γίνεται γύρω μας και μέσα μας. Ένα κεφάλαιο τη μέρα, μία παράγραφο όποτε βρίσκουμε λίγο ελεύθερο χρόνο, κάτι μέσα από τον Θείο Λόγο, που μας έχει χαρίσει, όχι για να το αποθέσουμε στο ράφι της βιβλιοθήκης και να μένει εκεί να σκονίζεται, όχι. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, είναι η τροφή της ψυχής, είναι η φωνή του Θεού, που μας μιλάει και μας καθοδηγεί. 

Ζούμε σε πονηρούς καιρούς, ποιον μπορούμε να εμπιστευτούμε; Τον εαυτό μας, μήπως; Μα, κι αυτός, τη μία μέρα τα λέει έτσι, την επομένη τα λέει διαφορετικά. Μόνο ο Θεός μας έχει αποδείξει την αξία Του, την ειλικρίνεια και σταθερότητά Του. Δεν υπάρχει άλλος να μας σώσει. Και μας καλεί συνεχώς να έρθουμε κοντά Του. Είναι ο Πατέρας που καλεί πίσω τον άσωτο γιο. Είναι το εκατοστό πρόβατο που θέλει να έρθει πίσω στην ασφάλεια και τη θαλπωρή. Ζητείστε και θα σας δοθεί. Χτυπήστε την πόρτα και θα σας ανοιχτεί. Όποιος με ζητάει με βρίσκει. Λόγια Ιησού Χριστού, λόγια υπόσχεσης και σωτηρίας. Δεν θα τα καταφέρουμε μόνοι μας, είμαστε πολύ αδύναμοι για αυτά που έρχονται. Είναι όλα προφητευμένα μέσα στο ερωτικό του γράμμα προς εμάς για προστασία, προφύλαξη, εγρήγορση, ασφάλεια. Για μένα, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Κανένας δεν θα ανοίξει για μας αυτή την πόρτα, πρέπει να το κάνουμε μόνοι μας. Εμείς και ο Θεός, δεν υπάρχει κάτι άλλο. 

Ακούω νέα παιδιά που λένε θα πάμε να γίνουμε κληρικοί γιατί θα βρούμε σταθερό μισθό και φτίττω. Εδώ έχει φτάσει η κατάντια μας; Ακούω σκάνδαλα επί σκανδάλων από ανθρώπους της εκκλησίας, από ηγέτες της, που μόνο Λόγο Θεού δεν εφαρμόζουν. Είναι φοβερά αυτά τα πράγματα που συμβαίνουν, δεν ξέρω αν έχει υπάρξει αποστασία σε τέτοιο μέγεθος όπως τη σημερινή εποχή. Σχεδόν κανένας νέος δεν γνωρίζει Θεό, μικροί και μεγάλοι, όλοι βουτηγμένοι στην κατάθλιψη, στο άγχος, το φόβο, την ανασφάλεια, στην ασάφεια, στην αντιπαλότητα, στη διαπλοκή. Όταν υπάρχει Θεός μέσα μας, έχουμε ειρήνη, γαλήνη, μακροθυμία, υπάρχει χαρά, έμπνευση, βλέπουμε την ομορφιά και την αναγνωρίζουμε, βλέπουμε τα κακώς κείμενα και τα αποφεύγουμε. 

Δεν ξέρω. Τόσα δώρα, τόσες υποσχέσεις που περιμένει εμάς να μας τις προσφέρει κι εμείς γυρίζουμε την πλάτη, στρεφόμαστε σε σκοτεινές οδούς, στην εύκολη λύση, που μόνο σε περισσότερη θλίψη θα οδηγήσουν όλα αυτά. Δεν ξέρω ειλικρινά γιατί ο κόσμος έχει πέσει σε τέτοια πλάνη. Πού είναι το τσαγανό του να αντισταθεί στον σκοτεινό; Πού είναι το θάρρος, το σθένος να πολεμήσει ενάντια στο κακό, να υπερασπιστεί την αξία του εαυτού του, να μην επιτρέπει στον οποιοδήποτε να τον άγουν και να τον φέρουν; Πού είναι η δύναμη του χριστιανού που μάχεται ενάντια στο κακό και υπερασπίζεται το καλό, με στρατηγό τον Κύριό Του και ρομφαία τον Λόγο Του; Ποιος μας τα έκλεψε όλα αυτά την ώρα που κοιμόμασταν; Δεν τον έχουμε αναγνωρίσει ακόμα αυτόν που κρύβεται μέσα στις σκιές; Δεν μας θυμώνει που άλλοι αποφασίζουν για μας; Πού είναι η πίστη μας; Πού είναι η θέλησή μας για ζωή και σωτηρία; Γιατί έχουμε εγκαταλείψει την ελπίδα, γιατί παραδώσαμε τα όπλα; Γιατί έχουμε παραδοθεί αμηχητί στην πονηρία του ωξαποδώ; Όταν εμείς είμαστε πλασμένοι για άλλα πράγματα, υψηλά, ευγενή, αιώνια, καθαρά; Γιατί αρεσκόμαστε να κυλιόμαστε στον βούρκο; Γιατί κάναμε τον βούρκο το φυσικό μας περιβάλλον; Γιατί μας έχουν πείσει ότι αυτό είναι που αξίζουμε; Είμαστε άγγελοι φωτός, παιδιά Θεού, ακόμη να το καταλάβουμε; Δεν είμαστε γουρούνια να κυλιόμαστε μέσα στις ακαθαρσίες, δεν είμαστε φτιαγμένοι για αυτή την κατάντια, να ζούμε σε αυτό το επίπεδο της σιχασιάς και της σήψης.

Τι να πω, δεν ξέρω, πραγματικά...

Δευτερονόμιο κεφάλαιο 28, δύο πρώτα κεφάλαια για σήμερα, και η υπακοή που μας ζητάει ο Θεός πρέπει να γίνεται με προσοχή και επιμέλεια. Θέλει συνέπεια η υπακοή, θέλει αφοσίωση. Πρέπει να μένουμε εστιασμένοι, προσηλωμένοι σε αυτά που μας ζητάει και να κάνουμε τον αγώνα μας να εκτελούμε τις εντολές. Πρέπει οι εντολές να γίνουν μέρος της ζωής μας, κομμάτι του εαυτού μας, να τις έχουμε στη σκέψη μας, και αυτό το πρέπει δεν είναι προσταγή, αλλά προτροπή. Πρέπει και προσταγή για τον Θεό σημαίνει αυτό είναι το ασφαλές για σένα να γίνει, είναι ο τρόπος Του να σε κατευθύνει στην οδό σωτηρίας, ένα στενό μονοπάτι μέσα από μια ζούγκλα γεμάτη κινδύνους και θάνατο. Το πρέπει του Θεού σε βοηθάει να ξεφύγεις από αυτούς τους κινδύνους και να προχωρήσεις την οδό του Κυρίου με ασφάλεια και σιγουριά. 

Μόνο τότε, όταν υπακούμε σε αυτό το πρέπει, μπορούμε να αλλάξουμε, και να αρχίσουμε να καθαρίζουμε και να απομακρυνόμαστε από τα γουρούνια και τον βούρκο που ανέφερα πιο πριν. Χρειάζεται να ξεκολλήσουμε από παγιωμένες θέσεις και συνήθειες. Μόνο με την καθοδήγηση από τον Θεό μπορούμε να το καταφέρουμε αυτό. Αν κάνουμε το δικό μας κομμάτι που μας αναλογεί, ο Θεός θα έρθει και θα μας βρει στα μισά και θα κάνει τα υπόλοιπα για μας. Δεν θα μας αφήσει μόνους στην δυσκολία και στη μάχη. Εκεί είναι, δίπλα μας, μια χεριά μακριά, λίγο αν απλώσουμε το χέρι μας, μας έχει πιάσει. Ακόμα κι όταν δεν Τον αποζητάμε, είναι εκεί, μας περιμένει να δώσουμε εμείς το σύνθημα, να ξεκινήσουμε εμείς αυτή τη μοναδική, μεγαλειώδη, σωτήρια σχέση ζωής. 

Με την δική μας επιμέλεια υπόσχεται ότι θα μας υψώσει πάνω από όλα τα έθνη της γης. Θα μας υψώσει από τα γουρούνια, θα μας υψώσει από την πονηρία του κόσμου, θα μας απομακρύνει από ό,τι μας βλάπτει και μας στενοχωρεί ή μας βάζει σε κίνδυνο. Μας εξυψώνει από το επίπεδο του φθαρτού και έκπτωτου κόσμου. Μας ξεχωρίζει και μας εισαγάγει στον εκλεκτό Του λαό, με το όνομά μας να καταγράφεται στο βιβλίο της ζωής. 

Όσο ανεβαίνουμε επίπεδο στρεφόμενοι προς τον Θεό - αυτό είναι η πραγματική μετάνοια, η μεταστροφή του νου, η αλλαγή τρόπου σκέψης, η στροφή μας προς τα του Θεού και η απομάκρυνσή μας από τα του κόσμου - τόσο αρχίζουμε να εισχωρούμε σε ένα πιο πνευματικό επίπεδο. Σε αυτό το επίπεδο είναι που ανοίγουν τα μάτια της ψυχής. Αυτό θέλουμε, αυτό επιδιώκουμε, να μπούμε σε αυτό το επίπεδο. Δεν είναι μόνο να λέμε ότι πιστεύουμε στον Θεό, είναι και να δουλεύουμε ως προς αυτό, να κάνουμε τον αγώνα μας από τη μεριά μας, να μπούμε στον Λόγο του Θεού, που είναι η φωνή Του εκεί μέσα που μας μιλάει, να κάνουμε την έρευνά μας, να ξεκινήσουμε να μπαίνουμε στην προσευχή, να μπορούμε να επικοινωνούμε μαζί Του. Δεν λογάται σχέση χωρίς να υπάρχει επικοινωνία. Θέλουμε τον Νυμφίο μας, Τον έχουμε στο μυαλό μας συνεχώς, πλημμυρίζει η καρδιά μας από την παρουσία Του, αφιερώνουμε τον χρόνο μας, τις σκέψεις μας, τις απορίες μας, τις ελπίδες μας, το παρόν και το μέλλον μας στον Έναν, αυτόν που μας αγαπάει και που Τον αγαπούμε με όλη μας την καρδιά, την ψυχή, τη δύναμη. 

Έτσι πρέπει να είναι η αγάπη μας στον Θεό, χωρίς να περιμένουμε κάτι πίσω. Η αγάπη μας πρέπει να είναι αγνή, να είναι ερωτική, να θέλουμε συνεχώς να βρισκόμαστε στην παρουσία Του. Όταν προσεύχεσαι μόνο για να ζητήσεις αυτό ή εκείνο ή το άλλο, και μετά να τον ξεχνάς, τι σχέση είναι αυτή τότε; Τι είναι ο Θεός για σένα; Αποκούμπι; Να τον καλείς μόνο όταν τον χρειάζεσαι; Και περιμένεις να έρθει να σε ράνει με τις υποσχέσεις Του; να σε γεμίσει δώρα; Δεν λειτουργεί έτσι το πράγμα, καμία αληθινή σχέση αγάπης δεν λειτουργεί έτσι. Χρειάζεται να είμαστε κι εμείς μέσα στη σχέση με τον αληθινό μας εαυτό, τον λαβωμένο, τον αμαρτάνοντα, τον μπερδεμένο, τον ταπεινωμένο, αλλά τον ειλικρινή, που ξέρει να ελπίζει, που ξέρει με ποιον έχει να κάνει και γνωρίζει καλά ότι συναινεί  και συμμετέχει σε μια σχέση αμοιβαίας αγάπης, αλήθειας, σταθερότητας, ασφάλειας, ελπίδας, αφοσίωσης, πίστης, προσωπικής εξέλιξης και σωτηρίας εις τον αιώνα. Αμήν.

Ημέρα 7η - Δευτερονόμιο, 28: 1-2

Αγία Γραφή, μτφρ. Φίλου, εκδ. Πέργαμος, Αθήνα 2016

Με αγάπη,

Εύα 💗

SWP - Υπακοή στον Θεό (ημέρα 6η)

Δευτερονόμιο 11:13-15 σήμερα, και ο Θεός μιλάει για άλλη μια υπόσχεση. Σου χαρίζει βροχή στους κατάλληλους καιρούς για καλή σοδειά, και σου χαρίζει και γρασίδι χλωρό για να ταΐζεις τα ζώα σου, να κρατιούνται γερά και δυνατά, ώστε να μπορούν να πληθαίνουν και να γίνονται χρήσιμος αρωγός στις εργασίες του αγρού. Με αυτό τον τρόπο, σου καλύπτει τις τροφικές σου ανάγκες, εσένα και της οικογένειάς σου, αλλά και των ζώων σου. Πότε εκπληρώνονται όλα αυτά; Όταν υπακούς στο θέλημα του Θεού, κι όταν Τον αγαπάς με τον τρόπο που ο Θεός θέλει να Τον αγαπάς, έτσι όπως αναλύσαμε στα εδάφια στην χθεσινή ανάρτηση.

Βλέπουμε, λοιπόν, πόσο αλληλένδετη είναι η σχέση ανάμεσα στην υπακοή μας στον Θεό με τις υποσχέσεις που απορρέουν από αυτή. Το ότι μας προστατεύει μέσω των ιδανικών καιρικών συνθηκών και της παραγωγικής καρποφορίας, απαραίτητες προϋποθέσεις για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους, δεν είναι άνευ σημασίας, κάθε άλλο παρά. Βλέπουμε τι συμβαίνει, ειδικά φέτος το καλοκαίρι, με τις απερίγραπτες πυρκαγιές που έχουν απανθρακώσει τα πάντα, αλλά και την ξηρασία που βρίσκεται στο κατώφλι της χώρας, προμηνύοντας με τρόμο τον αφανισμό της γεωργίας και της κτηνοτροφίας που θα επιφέρει επισιτιστική κρίση, η οποία θα επηρεάσει, φυσικά, όλους μας. Οι λίμνες, τα ποτάμια, οι καταρράκτες, όλοι σχεδόν οι ταμιευτήρες νερού ανά την Ελλάδα, βρίσκονται στα χαμηλότερα επίπεδα που έχουν υπάρξει ποτέ. Ναι, φταίνε και οι κακόβουλοι που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να καταστρέφουν ό,τι βρίσκεται γύρω τους, σκοτεινοί, άνομοι υπηρέτες του σκοτεινού. Και, ναι, φταίει και η κλιματική αλλαγή, το καθημερινό νέο της ημέρας, το οποίο έχουμε κουραστεί να ακούμε. Όμως, σύμφωνα με τον Λόγο του Θεού, όλα αυτά συμβαίνουν, όταν ο άνθρωπος δεν κάνει υπακοή στον Θεό.

Αν το δει κανείς από την πλευρά του Θεού και από την πλευρά των ανθρώπων που ανήκουν σε Αυτόν, και όχι από την πλευρά των ανθρώπων που ανήκουν στον κόσμο, τα δεδομένα φωτίζονται με ένα άλλο φως, ένα φως ιλαρό. Είναι ο Θεός που ορίζει το τι γίνεται στον κόσμο μας, η παντοδυναμία Του, η διορατικότητά Του, το σχέδιό Του για τους ανθρώπους και τη γη, η οποία Του ανήκει. Όλα υπηρετούν τον Ένα, τον Άγιο, τον Παντοκράτορα, τον Παντοδύναμο. Δεν είναι οι άνθρωποι που κινούν τα νήματα της ανθρωπότητας, ούτε ο διάβολος, ούτε η κακή μας τύχη. Ο Θεός κινεί τα πάντα, βρίσκεται πίσω από όλα, ξέρει τις καρδιές των ανθρώπων, ξέρει τις πράξεις τους και τις προθέσεις τους προτού καν αυτά εμφανιστούν, προτού γίνουν σκέψη μέσα στο μυαλό τους. Σε πόσα σημεία μέσα στην Αγία Γραφή ο Θεός ζητάει από εμάς να Τον εμπιστευτούμε; Ορίστε ένα: 

"Γι' αυτό σας λέω (ο Ιησούς Χριστός μιλάει εδώ): Να μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι να φάτε και τι να πιείτε. Ούτε για το σώμα σας τι να ντυθείτε. Δεν είναι η ζωή πολυτιμότερη από την τροφή και το σώμα από το ένδυμα; Κοιτάξτε με προσοχή τα πουλιά του ουρανού, ότι δεν σπείρουν ούτε θερίζουν ούτε συγκεντρώνουν σε αποθήκες, και ο ουράνιος Πατέρας σας τα τρέφει. Εσείς, δεν είστε πολύ ανώτεροι από αυτά; Αλλά, ποιος από εσάς, μεριμνώντας, μπορεί να προσθέσει έναν πήχη στο ανάστημά του;" - Κατά Ματθαίον 6: 25-27

Γιατί μας το ζητάει αυτό, να Τον εμπιστευτούμε, που θα πει, να Τον πιστέψουμε, που θα πει, να Τον γνωρίσουμε πρώτα, να Τον μελετήσουμε, που θα πει, να χαράξουμε τον Λόγο Του μέσα στις καρδιές μας, που θα πει, να Τον αγαπήσουμε, που θα πει, να ακολουθούμε το θέλημά Του μέσα από την υπακοή μας προς Αυτόν, επειδή ακριβώς Τον αγαπάμε και επειδή Τον εμπιστευόμαστε; Γιατί ξέρει ότι εμείς από μόνοι μας δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Αυτοί που κάνουν του κεφαλιού τους, έχοντας τις δικές τους προσωπικές ατζέντες κατά της φύσης και των ζώων και των φυτών και των ανθρώπων προς δικό τους όφελος, δεν ανήκουν στον Θεό και είναι θέμα χρόνου να έρθει η ανταπόδοση και η δικαιοσύνη, αφού ο Θεός δεν είναι μόνο Θεός της αγάπης, είναι και Θεός της δικαιοσύνης, ώστε, μετά τον χαλασμό και τον όλεθρο που φέρνει η ανομία και αποστασία του ανθρώπου, με τα συνεπακόλουθα αποτελέσματα που βιώνουμε καθημερινά, να έρχονται και να ισορροπούν τα πράγματα μέσα στην ειρήνη και τη σοφία του Θεού προς δική Του δόξα και δική μας αγαλλίαση.

Ημέρα 6η: Δευτερονόμιο 11: 13-15

Αγία Γραφή, μτρφ. Φίλου, εκδ. Πέργαμος, Αθήνα 2016 

Με αγάπη,

Εύα 💗

SWP - Υπακοή στον Θεό (ημέρα 5η)

Καλημέρα, καλημέρα, με άλλον ένα λόγο Θεού για να συζητήσουμε και να αναλύσουμε. Υπακοή στον Θεό είναι το αφιέρωμα, λοιπόν, με το οποίο καταγινόμαστε για τον μήνα Σεπτέμβριο και σήμερα θα ασχοληθούμε με το βιβλίο Δευτερονόμιο από την Αγία Γραφή, εκδόσεις Πέργαμος, κεφάλαιο 6 και εδάφια 4 έως 9.

Τι όμορφα τα σημερινά εδάφια, προσωπικά, με συγκίνησαν πολύ και φώτισαν κάποια πράγματα στα οποία με δίχαζαν και με μπέρδευαν εδώ και καιρό. Βλέπετε πόσο αβίαστα ξεκαθαρίζουν τα πράγματα, όταν μελετάμε την Αγία Γραφή συστηματικά και σε βάθος. Βλέπουμε την γνώση του κόσμου, όπως την ξέρουμε, από τη μια μεριά, και βλέπουμε την αλήθεια του Θεού, όπως μας αποκαλύπτεται, από την άλλη. Κι έτσι, μέσα από αυτή τη διαδικασία, αρχίζουμε και μαθαίνουμε την αλήθεια, μπορούμε πλέον να εξακριβώσουμε τι συμφωνεί με τον Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή δηλαδή, και τι έχει παραποιηθεί με το πέρασμα του χρόνου και τις δοξασίες των ανθρώπων.

Ας πάμε στο σημερινό απόσπασμα να τα δούμε από πιο κοντά.

Στίχος 4: Κατ' αρχάς, ο Θεός απευθύνεται στον Ισραήλ. Εδώ υπάρχει μεγάλη συζήτηση και πολύ μπέρδεμα με χριστιανούς, θα έλεγα, ακατήχητους. Όταν ο Θεός μιλάει για τον Ισραήλ, δεν εννοεί τη σημερινή γεωγραφική έκταση της χώρας του Ισραήλ, ούτε απευθύνεται στους κατοίκους της μόνο. Αυτό συνέβαινε στην Παλαιά Διαθήκη, όπου ο Ιησούς Χριστός, Υιός Θεού, δεν είχε ακόμα ενανθρωπιστεί, δεν είχε σαρκωθεί, σταυρωθεί και αναστηθεί. Δεν είχε δώσει ακόμα το αίμα Του θυσία, ώστε να σωθούμε, όλοι όσοι Τον ακολουθούν. Ωραία; Τότε σε ποιον απευθύνεται;

Η απάντηση έρχεται από την Καινή Διαθήκη, τη νέα συμφωνία που μας άφησε ο Θεός, μέσω του Υιού Του. Τι είχε πει ο Κύριος όταν ήρθαν Έλληνες στον απόστολο Φίλιππο για να δουν τον Χριστό; Τώρα ήρθε η στιγμή που θα δοξαστεί ο Υιός του Ανθρώπου. Πώς θα δοξαστεί; Μέσα από τους Έλληνες, που πρώτοι πίστεψαν στον Κύριο, μαζί με τους αποστόλους (ανάμεσά τους και Έλληνες, Λουκάς, Φίλιππος, Τίτος, Τιμόθεος κτλ.) Έχουμε, λοιπόν, έναν λαό, τον Ισραήλ, που, ναι μεν επιλέχτηκε ως ο εκλεκτός λαός του Θεού, αλλά που όμως μεταλλάχτηκε σε έναν λαό αποστάτη και αρνητή του Ιησού Χριστού. Οι Εβραίοι έκαναν τα πάντα να τον απαξιώσουν, μηχανεύτηκαν ό,τι πιο σατανικό μπορούσαν να φανταστούν για να τον παγιδεύσουν, να τον βασανίσουν, να τον ανεβάσουν στον Σταυρό, να του δώσουν να πιει χολή, να τον φτύσουν, να τον χλευάσουν, να μοιράσουν τα ιμάτιά Του, μέχρι να φτάσουν να τον θανατώσουν σταυρικά. Είναι ο λαός που περίμενε τον Μεσσία, και όταν ο Μεσσίας ήρθε και δίδαξε περπατώντας ανάμεσά τους, αυτοί τι έκαναν; Τον αρνήθηκαν. Κι όταν Εκείνος αναστήθηκε, και πάλι οι Εβραίοι Τον αρνήθηκαν για μία ακόμη φορά.

Εσείς πιστεύετε ότι αυτό δεν θα τους γυρίσει μπούμερανγκ; Ήδη το ζουν, και δεν αργεί ο καιρός που, σύμφωνα με τις προφητείες της Αποκάλυψης Ιησού Χριστού, διά αποστόλου Ιωάννη, όπου ο Αντίχριστος, θα έρθει να στήσει τον θρόνο του μέσα στον ναό του Σολομώντα των Εβραίων και τότε θα δουν όλοι την τιμωρία όλων όσων αποστάτησαν και γύρισαν την πλάτη τους στον Θεό. Κοντά είναι τα γεγονότα, όποιος έχει μάτια να δει, ας δει, κι όποιος έχει αυτιά να ακούσει, ας ακούσει, όπως έλεγε και ο Χριστός.

Προχωράμε. Ο Ισραήλ δεν είναι ο λαός των Εβραίων μεμονωμένα και κυριολεκτικά, είναι ο εκλεκτός λαός σε παγκόσμια κλίμακα. Ποιοι ανήκουν στον εκλεκτό λαό πλέον; Όλοι όσοι πιστεύουν στον Κύριο, ακολουθούν τις εντολές Του και υπακούν τον Λόγο Του. Είμαι εγώ, είσαι εσύ, είναι ο καθένας μας, Έλληνας, Αμερικανός, Γάλλος, Κινέζος, ακόμα και Εβραίος, φτάνει να πιστεύουμε στον έναν και αληθινό Θεό, τον σταυρωθέντα και αναστηθέντα Κύριό μας Ιησού Χριστό. Γι' αυτό ο Κύριος λέει κάπου στην Αγία Γραφή ότι θα μαζέψει τα δικά Του πρόβατα από πολλές στάνες. 

Επίσης, όταν μιλάει μέσα στην Αγία Γραφή ο Θεός, είναι ο Ιησούς Χριστός που μιλάει. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Κύριος, ο Ιησούς Χριστός είναι ο Λόγος Θεού. Κανένας δεν έχει δει τον Θεό Πατέρα, παρά μόνον ο Ιησούς Χριστός, και μόνο μέσω του Υιού, μπορεί να φτάσει κανείς στον Πατέρα. Γιατί ο Ιησούς Χριστός είναι ο δρόμος για να φτάσεις ως εκεί. Όταν, λοιπόν, ακούς χριστιανούς να απορρίπτουν το μεγαλύτερο μέρος της Αγίας Γραφής, την Παλαιά Διαθήκη, γιατί "έχει να κάνει με Εβραίους", απλά απορρίπτεις Χριστό. Τι είχε πει ο Χριστός; Ούτε μία τελεία δεν πρέπει να αλλάξουμε, πόσο μάλλον να διαγράψουμε ολόκληρο κομμάτι από τον Λόγο του Θεού. Απορρίπτεις Αγία Γραφή; Απορρίπτεις Θεό. Και είναι λυπηρό να βλέπω την εκκλησία μας να κάνει το ίδιο. Σήμερα, παραδείγματος χάριν, εορτάζεται η μνήμη του προφήτη Ζαχαρία. Όμως στο ημερήσιο ανάγνωσμα της εκκλησίας, πέρα από απειροελάχιστες αναφορές στη Γένεση, στον Ησαΐα, τους Ψαλμούς και τις Παροιμίες τα Χριστούγεννα, έχει πέσει γενικό delete σε όλη την Παλαιά Διαθήκη, κρατώντας τους πιστούς σε απόλυτο σκοτάδι. Πώς το επιτρέπετε αυτό να γίνεται, εσείς του ιερατείου; Δεν βλέπετε ότι γίνεται μεγάλη αμαρτία εδώ με αυτό που κάνετε; Ούτε μία τελεία δεν πρέπει να αλλοιωθεί, το λέει ο Χριστός, κι εσείς τι κάνετε; Διαγράφετε Χριστό και μας αναγκάζετε να Τον αναζητήσουμε μόνοι μας, όσοι από εμάς ενδιαφερόμαστε, τουλάχιστον, πραγματικά.

Πάμε παρακάτω, στίχος 5: Αγάπη. Ο Κύριος ζητάει να Τον αγαπάς. Κάπου είχε πει ο Χριστός: Αγάπη θέλω, και όχι θυσία. Που σημαίνει, όχι σουβλιστά αρνιά το Πάσχα, όχι χριστουγεννιάτικο δέντρο τα Χριστούγεννα, όχι παγανιστικά έθιμα, που ακόμα υιοθετούμε και εφαρμόζουμε στη ζωή μας. Θέλει την αγάπη μας, όχι τις τελετουργίες και τις δεισιδαιμονίες που κουβαλάμε τόσα χρόνια τώρα. Αυτά πρέπει κάποτε να τα καθαρίσουμε από την πίστη μας, να αφήσουμε την πίστη μας προς τον Θεό αγνή και αμόλυντη. Ο Θεός, έχει πει κάπου αλλού ότι είναι Θεός ζηλιάρης, ζητάει αποκλειστικότητα. Δεν μπορείς να προσκυνάς τον Θεό, αλλά να προσκυνάς και ό,τι άλλο προσκυνάς. Δεν λέει πουθενά μέσα στην Αγία Γραφή ότι επιτρέπεται να προσκυνάς και κάτι άλλο. Θα μου πεις το λένε οι άνθρωποι. Ναι, το λένε, δεν το λέει ο Θεός, όμως. Εμείς, ως πιστοί χριστιανοί, τι πρέπει να ακολουθήσουμε, τα των ανθρώπων ή τα του Θεού; Οφείλουμε, κατά τη γνώμη μου πάντα, να καθίσουμε με τον εαυτό μας να τα ψάξουμε αυτά τα πράγματα και να τα σκεφτούμε σε βάθος, γιατί μπορεί να αμαρτάνουμε χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Γι' αυτό χρειάζεται η μελέτη και η διάκριση.

Πώς θέλει όμως ο Θεός να Τον αγαπάμε; Το λέει καθαρά στον στίχο 5: Με ΟΛΗ την καρδιά μας, με ΟΛΗ την ψυχή μας, με ΟΛΗ τη δύναμή μας. Πώς θέλει να αγαπάμε, δηλαδή; Με όλο μας το είναι. Μα, εγώ έχω δουλειά τώρα, δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ με τον Θεό. Ναι, δεν προλαβαίνεις, αλλά είναι αμαρτία. Μεγαλώνω παιδιά τώρα, δεν μπορώ. Αμαρτία. Μα, θέλω να πάω διακοπές, θα ασχοληθώ όταν γυρίσω. Αμαρτία. Αγαπάμε τον Θεό πάνω και πρώτα από όλους και από τα πάντα, μόνο τότε δεν είναι αμαρτία. Καρδιά είναι το συναίσθημα που τρέφουμε προς Εκείνον. Ψυχή είναι η πίστη μας προς Εκείνον. Δύναμη είναι οι πράξεις μας, πάλι προς δόξα Εκείνου. Ό,τι κάνουμε, ό,τι σκεφτόμαστε, ό,τι αισθανόμαστε, Εκείνον βάζουμε πρώτον, και μέσα από Εκείνον, φιλτράρονται όλα τα υπόλοιπα.

Στον στίχο 6 μιλάει για τον Λόγο του Θεού. Δηλαδή; Για την Αγία Γραφή. Θέλει την Αγία Γραφή μέσα στην καρδιά μας, που σημαίνει, ότι ο Λόγος του Θεού, γίνεται μέρος του εαυτού μας. Ο Λόγος του Θεού είναι που μας μεταμορφώνει από ά-χριστο σε χριστό, από νεκρό σε αναγεννημένο, σε αναστημένο. Γι' αυτό κάπου ο Χριστός λέει άφησε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους. Νεκρός για τον Θεό είναι όποιος δεν έχει ποτιστεί από Λόγο Θεού, δεν έχει αναστηθεί. 

Τι λέει, όμως, τώρα στον στίχο 7; Τα λόγια του Θεού, δηλαδή την Αγία Γραφή, πρέπει να τα διδάσκεις; Πρέπει να μιλάς για αυτά; Μα, οι ιερείς και οι ιεροκήρυκες δεν έχουν επωμιστεί αυτό το έργο; Δεν είναι οι πατέρες της εκκλησίας που μας τα αναλύουν; Δεν είναι η εκκλησία που θεωρεί αιρετικούς όσους ασχολούνται με τα της Αγίας Γραφής από μόνοι τους; Λοιπόν, όπως βλέπετε μέσα στον Λόγο του Θεού, η Αγία Γραφή δεν μιλάει πουθενά για ιερείς, ιεροκήρυκες και πατέρες της εκκλησίας, ως προς το συγκεκριμένο. Στίχος 7: ΕΣΥ θα τα διδάσκεις, ΕΣΥ θα μιλάς για αυτά, και όταν είσαι στο σπίτι και όταν δεν είσαι στο σπίτι, και όταν κοιμάσαι, και όταν ξυπνάς, ΕΣΥ είσαι ο φορέας, ο αγγελιοφόρος, ο δάσκαλος, ο κήρυκας του Ευαγγελίου. Σε σένα έχει δοθεί η ευθύνη, κι όταν αποποιείσαι αυτή την ευθύνη με τη δικαιολογία ότι ο παπάς της ενορίας μου θα με φωτίσει, άρα εγώ είμαι εντάξει, το έχω κάνει το καθήκον μου, έλα, όμως, που, σύμφωνα με τον Λόγο του Θεού, αμαρτάνεις; Θυμάστε ποια ήταν η τελευταία εντολή του Χριστού προς τους μαθητές του, λίγο πριν την προδοσία;  Να διδάσκετε όλα όσα παρήγγειλα σε σας. Είναι στο Κατά Ματθαίον, τελευταίο κεφάλαιο. Τώρα, αν εσύ, που θες να λέγεσαι χριστιανός, δεν θεωρείς τον εαυτό σου μαθητή Χριστού, ώστε να ακολουθήσεις την εντολή που σου δόθηκε, τότε αυτό είναι μεταξύ εσένα και του Θεού, τουτέστιν, δεν με αφορά. Πόσα πράγματα ανατρέπονται λοιπόν, όσο μελετάς την Αγία Γραφή, όταν βουτάς εσύ ο ίδιος και όχι μέσα από μεσάζοντες μέσα στην αλήθεια του Θεού. Η αλήθεια απευθύνεται σε σένα, κι εσύ είσαι που πρέπει να σκύψεις και να μελετήσεις, για να την ανακαλύψεις.

Στίχος 8: Πάλι μιλάει για τον λόγο του Θεού. Θέλει να τα δέσεις με σημάδι πάνω στο χέρι και στο μέτωπο. Τι; Χέρι και μέτωπο; Δεν σας θυμίζει κάτι αυτό από την Αποκάλυψη; τον αριθμό του θηρίου 666 που θα χαράξει ο Αντίχριστος στο χέρι και στο μέτωπο των ανθρώπων; Και ο Θεός, δηλαδή, και ο Σατανάς, ζητούν πιστοποίηση στο χέρι και στο μέτωπο! Γιατί χέρι; Γιατί το χέρι συμβολίζει τη δύναμη του ανθρώπου, με αυτό γράφουμε, με αυτό εργαζόμαστε, με αυτό πολεμάμε. Και γιατί μέτωπο; Γιατί εκεί βρίσκεται το μυαλό μας, που σκέφτεται, διαλογίζεται, επεξεργάζεται, αναλύει, διυλίζει και καταλήγει στο ξεκαθάρισμα του χρήσιμου και ωφέλιμου από το περιττό και ανούσιο. Στην περίπτωση του Θεού, ο θησαυρός που αποκαλύπτεται σε μας είναι η αλήθεια, στην περίπτωση του διαβόλου, είναι η εξαπάτηση, το ψέμα, το σκοτάδι.

Στίχος 9: Τα λόγια του Θεού θέλει να τα γράφεις. Λοιπόν, εδώ, θέλω να καταθέσω το προσωπικό  μου δίλημμα, σχετικά με το αν κάνω καλά που γράφω σε αυτό το blog για Θεό και πίστη, που ασχολούμαι με την αντιγραφή χωρίων από την Αγία Γραφή και γενικά που ασχολούμαι με όλα αυτά τα θεολογικά. Ήμουν διχασμένη, γιατί ήξερα ότι γενικά η ορθοδοξία έχει ένα θέμα με όλους όσους ασχολούνται με τα θεολογικά, ότι ο κόσμος θα υποπέσει στον προτεσταντισμό, γιατί οι προτεστάντες κάθονται και γράφουν την Αγία Γραφή και σημειώνουν πάνω στην Αγία Γραφή και ασχολούνται με αυτήν, όταν ο Λόγος του Θεού είναι ιερός και άρα, όσοι σημειώνουν και γράφουν λόγια Θεού και ασχολούνται, πράττουν αμαρτία. Διαφωτίστηκε λοιπόν και αυτό το δίλημμα που είχα τόσον καιρό, με το αν κάνω καλά που ασχολούμαι με τα του Θεού. Τι λέει εδώ το εδάφιο της Αγίας Γραφής; Γράφε τα, γράφε τα παντού. ΕΣΥ γράφε τα, εσύ που δεν είσαι ιερέας, αλλά ένας απλός λαϊκός, εσύ που δεν είσαι θεολόγος, αλλά μεροκαματιάρης ή νοικοκυρά, ή αγρότης, εσύ που δεν έχει σημασία αν είσαι ορθόδοξος ή προτεστάντης ή καθολικός. Μιλάει πουθενά η Αγία Γραφή ότι μόνο ένα ειδικό κομμάτι της χριστιανοσύνης επιτρέπεται να το κάνει; Όχι. Μιλάει για κάθε πιστό που θέλει να ακολουθεί τον λόγο του Θεού και να υπακούει στις εντολές Του και που αγαπάει τον Θεό με όλη την καρδιά του και την ψυχή του και τη δύναμή του, σημερινά εδάφια είναι αυτά.

Πόσα πράγματα, λοιπόν, ανατράπηκαν σήμερα μέσα σε λίγες γραμμές του Λόγου του Θεού, απλά μελετώντας την Αγία Γραφή. Αρχίζω και σκέφτομαι ότι γι' αυτό ίσως δεν θέλουν να την μελετάμε, δεν ξέρω. Ελπίζω μόνο αυτό να μη γίνεται με ύπουλους σκοπούς και ατζέντες, για να μας κρατούν στην άγνοια. Γιατί, αν πράγματι αυτό είναι που κάνουν, όπως λέει και στην Αγία Γραφή, θα είναι οι πρώτοι που θα ριχτούν στην γέεννα του πυρός και δεν θα υπάρχει τίποτα που να μπορεί να τους σώσει πλέον.

Ημέρα 5η: Δευτερονόμιο 6: 4-9

Αγία Γραφή, μτφρ. Φίλου, εκδ. Πέργαμος, Αθήνα 2016

Με αγάπη,

Εύα 💗

SWP - Υπακοή στον Θεό (ημέρα 4η)

Η υπακοή στον Θεό φέρνει ένα ακόμα δώρο σε αυτούς που ακολουθούν τις εντολές, τους υπόσχεται ζωή, ευημερία αιώνια και μακροημέρευση, τόσο στους ίδιους όσο και στα παιδιά τους. Οι υποσχέσεις του Θεού, δηλαδή, μπορούν και περνούν από γενιά σε γενιά, κάτι που, αν μη τι άλλο, θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ' όψιν, αν θέλουμε να ευλογηθούν και οι επόμενες γενιές, η χώρα μας γενικότερα. 

Είναι πολλοί αυτοί που δεν κάνουν παιδιά σήμερα με τη δικαιολογία "σε τι κόσμο θα ζήσουν τα παιδιά μας" και "δεν θέλουμε να τα φέρουμε στον κόσμο, σε έναν κόσμο που καταρρέει". Υπάρχει και η δικαιολογία "δεν κάνουμε παιδιά, γιατί δεν υπάρχουν χρήματα". Ιδού, λοιπόν, μια πνευματική απάντηση για όσους διατηρούν τις επιφυλάξεις τους. Ευλόγησε τον εαυτό σου πρώτα, άνθρωπε, ευλόγησε το περιβάλλον σου, που είναι προέκταση του εαυτού σου, και θα ευλογηθούν και τα παιδιά και θα ευλογηθεί και ο τόπος που σου δόθηκε να ζήσεις, και θα ανθίσει ο κόσμος γύρω σου χωρίς καλά καλά να το καταλαβαίνεις, γιατί θα ποτίζεται από ευλογία Θεού, που θα απορρέει από την δική σου υπακοή στον Θεό. Αίτιο και αιτιατό, με αυτή τη σειρά εργάζεται ο Κύριος στις ζωές μας.

Όλα από εμάς ξεκινούν, και οι ευλογίες και οι συμφορές που έρχονται προς το μέρος μας. Θείος νόμος. Ευλογώ τον εαυτό μου με το να κάνω υπακοή στον Θεό, με το να μη Τον δυσαρεστώ, να μην επαναστατώ απέναντί Του, να μην παραβαίνω εντολές, να μην υποκύπτω στην αμαρτία. Στερώ από τον εαυτό μου όλη την ευημερία και την μακροζωΐα και την ευλογία, όταν ζω αντίθετα από το θέλημα του Θεού. Η αμαρτία, λέει στην Αγία Γραφή, φέρνει θάνατο, αυτός είναι ο μισθός της. Θάνατος σημαίνει απουσία Θεού, ό,που δεν υπάρχει Θεός, υπάρχει θάνατος σε ποικίλες μορφές και διαστάσεις. Μόνος μου το κάνω αυτό. Και δεν στερώ όλα αυτά τα εκ Θεού όμορφα και ευλογημένα από μένα, τα στερώ και από τα παιδιά μου που δεν έχουν γεννηθεί ακόμα, τα στερώ από το έτερο μισό που δεν μοιράζομαι μαζί του/της αυτή την ευημερία, μακροζωΐα, μακροημέρευση, τα στερώ από την χώρα μου, που από εμένα εξαρτάται αν θα καταρρεύσει δυνητικά ή όχι, αφού και η χώρα μου, αντανάκλαση του εαυτού μου είναι. Γιατί τόση είναι η δύναμη που μας έχει χαρίσει ο Θεός και από εμάς εξαρτάται πώς θα την χρησιμοποιήσουμε αυτή τη δύναμη που μας έχει δοθεί, για καλό ή για κακό. 

Ας μην κάνουμε λοιπόν παράπονα και ας μην κατηγορούμε διαρκώς τους άλλους για τα πάντα. Κάθε αλλαγή ξεκινάει από εμάς. Εμείς έχουμε την ευθύνη του τι γίνεται μέσα μας και γύρω μας. Εμείς και οι επιλογές που κάνουμε.

Ημέρα 4η:  Δευτερονόμιο 5: 29-33

Αγία Γραφή, μτφρ. Φίλου, εκδ. Πέργαμος, Αθήνα 2014

Με αγάπη,

Εύα 💗

SWP - Υπακοή στον Θεό (ημέρα 3η)

Δεν είναι απλά η εντολή: "Θα με υπακούς γιατί εγώ είμαι ο Θεός σου, άρα είμαι το αφεντικό σου και ό,τι θέλω κάνω και αλοίμονό σου αν δεν εκτελέσεις τις προσταγές μου." Όχι. Δεν λειτουργεί έτσι η σχέση του τριαδικού Θεού με τον άνθρωπο. Ο Θεός έχει δώσει στον άνθρωπο το υπέροχο δώρο του αυτεξούσιου. Είναι πολλοί αυτοί πάνω στη γη που τάζουν ό,τι μπορούν, προκειμένου να σου προσφέρουν την ψευδαίσθηση του αυτεξούσιου μέσα από δελεαστικές υποσχέσεις, ότι θα είσαι ευτυχισμένος, ανεξάρτητος, θα μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Αυτοί, λοιπόν, οι καλοθελητές μπορεί να είναι τόσο θεοί (θεός σου με θήτα μικρό είναι ό,τι επίγειο σε εξουσιάζει και υποκύπτεις τυφλά σε αυτό, πάθη, χρήμα, αναγνώριση, φιλοδοξίες, φιλοσοφίες, αμαρτίες, θεολογικά συστήματα ανά τον κόσμο, εσύ ο ίδιος που κάνεις τον εαυτό σου θεό πολλές φορές κ.ο.κ.), όσο και άνθρωποι, φυσικά. Αν, ωστόσο, ψάξεις κάτω από τα φούμαρα και τις μεγάλες κουβέντες και ιδεολογήματά τους, θα δεις ότι στο βάθος βάθος κάτι θέλουν από σένα, κάτι σημαντικό. Κι αυτό το κάτι είναι η υποταγή σου σε αυτούς, η στέρηση του αυτεξούσιού σου, ώστε να αποκτήσουν τη δική σου δύναμη, τη δική σου φώτιση, τη δική σου λάμψη. Είναι η παγίδα στην οποία θέλουν να σε ρίξουν. Όμως, ο Θεός, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, σου το έχει ήδη πει καθαρά και ξάστερα, ότι εσύ, άνθρωπε του Θεού, είσαι το φως του κόσμου τούτου, και όχι εκείνοι.

Ο Θεός, ο δικός μας Θεός της χριστιανοσύνης, δεν ζητάει τίποτα από εμάς. Αντίθετα, προσφέρει. Σου δίνει τη δύναμή Του και θέλει να τη μοιραστεί μαζί σου. Σου δίνει τη σοφία Του, ώστε να μπορείς και εσύ να διαβλέπεις μέσα από τις καταστάσεις και τα πνεύματα, ώστε να μπορείς να ξεχωρίζεις τι είναι προς όφελός σου και τι μπορεί δυνητικά να σε βλάψει. Ο Θεός μας είναι Θεός προστάτης, σύμβουλος και οδηγός. Θέλει να παραμείνεις σε δρόμο ασφαλή, κάτω από δέντρο σκιερό και δίπλα σε ποτάμι με τρεχούμενα νερά. Γι' αυτό σου ζητάει την υπακοή σου. Ακολουθείς τον δρόμο Του, ώστε να μπορεί να σε προστατεύει.

Στα σημερινά εδάφια ο Θεός μας δίνει άλλη μία υπόσχεση, ότι θα σε προφυλάξει από τους εχθρούς σου. Και όταν μιλάμε για εχθρούς, δεν εννοούμε μόνο αυτούς που εισβάλουν στη χώρα μας και βρισκόμαστε σε πόλεμο και χάνουμε την ειρήνη. Κυρίως, μιλάει για εχθρούς αόρατους, μια αρρώστια, ένας πειρασμός που βρέθηκε στο διάβα μας και τώρα είμαστε σε σταυροδρόμι και δεν ξέρουμε τι να πράξουμε και προς τα πού να βαδίσουμε. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο Θεός, σύμφωνα με το εδάφιο, μας στέλνει άγγελο βοηθό και προστάτη στη θέση του. Ο άγγελος αυτός γίνεται ο προσωπικός βοηθός σου με εντολή Θεού, που σε γλιτώνει από ολισθήματα και σε κρατάει σε οδό σωτηρίας και ασφάλειας. Άπαξ και γυρίσεις την πλάτη σου στο θέλημα του Θεού και σταματήσεις να κάνεις υπακοή, η χάρη του Θεού τραβιέται από σένα και πλέον είσαι μόνος σου να παλεύεις αθωράκιστος τις μάχες σου με τους δαίμονές σου και να βλέπεις ανήμπορος τις συμφορές να διαδέχονται η μία την άλλη. Όσο όμως, παραμένεις κάτω από τις εντολές Του, ο ίδιος ο Θεός γίνεται "εχθρός των εχθρών σου" και πολεμάει για σένα, εμποδίζοντάς σε να πέσεις κάτω ηττημένος, παραδομένος και νεκρός. Με τον Θεό να πολεμάει για σένα, βγαίνεις από τη μάχη νικητής και προχωράς στο μονοπάτι της ζωής σου από νίκη σε νίκη, φτάνει να υπακούς στο θείο θέλημά Του.

Αυτό είναι ένα μικρό μέρος της τεράστιας σημασίας που έχει στη ζωή μας η υπακοή στον Θεό. Είναι το κλειδί που ξεκλειδώνει ουράνιες πόρτες και παράθυρα, επιτρέποντας όλη τη χάρη του Θεού, όλη την προστασία και τη δύναμή του να μας λούσουν, διαποτίζοντας με χάρη και δύναμη Θεού κάθε κύτταρο της ύπαρξής μας, απλά, επειδή χρησιμοποιήσαμε το αυτεξούσιό μας, με την υπακοή μας στον Κύριο.

Ημέρα 3η:  Έξοδος 23: 20-22

Αγία Γραφή, μτφρ. Φίλου, εκδ. Πέργαμος, Αθήνα 2014.

Με αγάπη,

Εύα 💗

SWP - Υπακοή στον Θεό (ημέρα 2η)

Δεύτερη μέρα αντιγραφής εδαφίων από την Αγία Γραφή με θέμα την υπακοή στον Θεό. Τα σημερινά εδάφια μας δείχνουν ότι η υπακοή είναι προϋπόθεση για τα δώρα που μας επιφυλάσσει ο Θεός για εμάς. Υπακοή στον Λόγο Του, στη διαθήκη Του, στις εντολές Του. Υπακοή και μίμηση όλων αυτών που μας λέει και που μας δείχνει. Πώς μας τα δείχνει; Με τον χαρακτήρα Του. Πώς ξέρουμε τον χαρακτήρα Του; Μελετούμε την Αγία Γραφή, Παλαιά και Καινή, και βλέπουμε πάρα πολύ ξεκάθαρα ποιος είναι, γιατί μας δημιούργησε, τι θέλει από εμάς, πώς αντιδράει στις καλές ή κακές επιλογές μας, πώς εκπληρώνει τις υποσχέσεις όταν υπακούμε σ' Αυτόν, και πώς έρχεται η δικαιοσύνη και η τιμωρία στην αντίθετη περίπτωση. Η υπακοή, λοιπόν, στις εντολές Του και η μίμηση Χριστού στην καθημερινότητά μας, στο πώς σκεφτόμαστε, πώς φερόμαστε στους γύρω μας, πώς ενεργούμε, στο πόσο Τον εμπιστευόμαστε, στον βαθμό και το μέγεθος της πίστης μας προς τον δημιουργό μας, όλα αυτά περικλείουν την έννοια της υπακοής στον Θεό.

Στα σημερινά εδάφια διαβάζουμε για τον εκλεκτό λαό, το βασίλειο ιεράτευμα, το άγιο έθνος, όλα υποσχέσεις που δίνει ο Θεός στα παιδιά Του, είτε αυτά είναι Εβραίοι είτε μη. Είμαστε παιδιά Του από τη στιγμή που η πίστη μας έχει στραφεί προς Αυτόν. Η οποία πίστη βέβαια ξεκινάει από Εκείνον, Εκείνος είναι που μας την εν-πνέει. Όσοι δεν έχουν αυτήν την εν-πνοή, το Άγιο Πνεύμα δηλαδή, δεν μπορούν να μιλούν δημόσια για τον Θεό, δεν τους βγαίνει. Είναι ένα γνώρισμα που μπορεί να μας βοηθήσει στους ανθρώπους του περιβάλλοντός μας, αλλά και ευρύτερα. Παρατηρείστε ποιος μιλάει για Θεό, για Χριστό, για Πνεύμα Άγιο στον κύκλο του, δοθείσης της ευκαιρίας. Μόνο τα παιδιά του Θεού μπορούν να μιλήσουν άνετα για αυτό, να ομολογήσουν Χριστό χωρίς κανέναν ενδοιασμό ή ντροπή. Οι υπόλοιποι θα χλευάσουν, θα ειρωνευτούν, θα ορθώσουν αντιρρήσεις και διαμάχες, θα αλλάξουν κουβέντα, θα απομακρυνθούν. Αυτοί, οι υπόλοιποι, δεν είναι παιδιά Θεού, είναι, όπως το λέει μέσα η Αγία Γραφή, οι υιοί των ανθρώπων, άρα σαρκικοί και όχι πνευματικοί, δεν ανήκουν στον Θεό.

Όταν ο Θεός μιλάει για ιεράτευμα, αυτό ακριβώς εννοεί. Υπόσχεται την άνωθεν πνευματικότητα, αυτή που μας απομακρύνει από τα κοσμικά και μας σπρώχνει προς τα ουράνια. Όταν μιλάει για εκλεκτό λαό και άγιο έθνος, μας ξεχωρίζει από τη θνητότητα και μας σπρώχνει προς την αθανασία, υποσχόμενος την κάθαρσή μας από την αμαρτία του κόσμου, μας κρατάει καθαρούς, αγνούς και άγιους. "Άγιοι γίνεσθε, γιατί Άγιος είμαι" είναι η εντολή που μας έχει δώσει. Και η υπόσχεση που μας έχει δώσει είναι ότι σε αυτή την πορεία προς την άνωθεν πνευματικότητα, τον ξεχωρισμό και την αγιότητα, θα είναι εκεί, δίπλα μας να μας ενισχύει και να μας κρατάει σταθερά στον δρόμο που Εκείνος επιθυμεί από εμάς να πορευτούμε. Μόνη προϋπόθεση για να ξεκλειδώσουν όλες οι υποσχέσεις Του προς εμάς, είναι η υπακοή στον Θεό.

Ημέρα 2η:  Έξοδος 19: 3-6

Αγία Γραφή, μτφρ. Φίλου, εκδ. Πέργαμος, Αθήνα 2014

Με αγάπη,

Εύα 💗

SWP Σεπτεμβρίου: Υπακοή στον Θεό (ημέρα 1η)

Σήμερα ξεκινάω το πλάνο μου αντιγραφής Αγίας Γραφής για τον μήνα Σεπτέμβριο. Tο θέμα του είναι: "Υπακοή στον Θεό", από το @jesusjournaljunkies, τη σελίδα θα την βρείτε στο instagram.

Είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε το θέλημά Του και το σχέδιο που επιφυλάσσει για εμάς; Είμαστε αρκετά υπάκουοι, ώστε να το κάνουμε; Τουλάχιστον, θα μπορούσαμε να προσπαθήσουμε.

Ημέρα 1η:  Γένεσις 2: 17-18

Αγία Γραφή, μτφρ.Φίλου, εκδ. Πέργαμος

Καλό μήνα Σεπτέμβριο σε όλους!

Με αγάπη,

Εύα 💗

* διόρθωση -----> μέρα 23: Colossians 

*****   SWP = Scripture Writing Plan (πλάνο αντιγραφής Αγίας Γραφής)

*****   Αγία Γραφή, μτφρ. Φίλου, εκδ. Πέργαμος