Πλάνο αντιγραφής Αγίας Γραφής Δεκεμβρίου: Άγιο Πνεύμα

Είναι η φωνή που μιλάει μέσα στη συνείδησή μας. Που μας κατευθύνει. Είναι η αποκάλυψη που εισπράττουμε όταν ξεσκεπάζεται η αλήθεια. Η απάντηση που έρχεται μετά την προσευχή. Η παρηγορία που μας αγκαλιάζει μετά την συντριβή.

Το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο του Τριαδικού Θεού. Δεν είναι περιστέρι. Είναι πρόσωπο, όπως ο Ιησούς Χριστός και ο Πατέρας Θεός μας. 

Το Άγιο Πνεύμα είναι αυτό που εκπληρώνει το μεγάλο σχέδιο του Θεού για την ανθρωπότητα και τη ζωή του καθενός, τη δική μου, τη δική σου. Είναι εκείνος που μας οδηγεί προς τη σωτηρία. Η επιθυμία μας να φτάσουμε ως εκεί είναι η δική του παρέμβαση. Εκείνος μας κάνει να το θέλουμε, εκείνος το ενισχύει και το κατευθύνει με το που δώσουμε το πράσινο φως και πούμε πως ναι, τώρα ήρθε η ώρα να αλλάξουμε σελίδα, να αλλάξουμε την πορεία της ζωής μας προς κάτι ανώτερο και καλύτερο και ουσιαστικότερο και καθαρότερο από αυτό που ήταν μέχρι χθες.

Ο Παράκλητος, που βασιλεύει στους Ουρανούς και στις καρδιές μας, που μας φωτίζει και μας διδάσκει, που μας καθοδηγεί, Εκείνος είναι αυτή η παρουσία μέσα μας, η συμμετοχή του σε αυτή μας την απόφαση για αλλαγή. Και είναι απαραίτητη, αν θέλουμε να δούμε αποτελέσματα, αν θέλουμε να σωθούμε. Χωρίς αυτή την παρουσία λίγα πράγματα θα μπορέσουμε να καταφέρουμε. Γι' αυτό και την χρειαζόμαστε απελπισμένα. Γι' αυτό και οι επικλήσεις μας στο Πνεύμα το Άγιο, το Κύριο, το Ζωοποιό, δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να λείπουν από τις προσευχές μας.

Όμως, τι είναι ακριβώς το Άγιο Πνεύμα; Ποια η δύναμή Του; Ποιες οι επιδράσεις Του στις ζωές μας; Γιατί το χρειαζόμαστε τόσο πολύ; 

Οι απαντήσεις βρίσκονται όλες μέσα στην Αγία Γραφή. Μελέτησέ την. Είναι ο λόγος του Θεού, για κάποιον λόγο μας το πρόσφερε, αναρωτήσου γιατί. 

Μπορεί να διαβάζουμε την Αγία Γραφή και να θέλουμε να μάθουμε πράγματα και πράγματι να μαθαίνουμε, όμως μόνο με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος έρχεται πραγματικά η αλήθεια. Μόνο μέσω αυτού αποκαλύπτεται σε μας η μυστική πραγματικότητα, αφού άλλο πράγμα είναι η γνώση του κόσμου, και άλλο η αποκάλυψη του ουρανού. Μιλάμε για εντελώς διαφορικές διαστάσεις, βάθη και ύψη σε ταυτόχρονη άμεση σύνδεση με τον είναι μας. 

Για να γίνει αυτό, πρέπει να είμαστε με το μέρος του όλου, που είναι ο Θεός. Να είμαστε στην ίδια ομάδα, σύμμαχοι, όχι αποστάτες Του. Μέσα στην αμαρτία δεν θα δεις Θεό ποτέ, γιατί ο Θεός δεν μπορεί να συνυπάρξει με την αμαρτία, είναι αδύνατο. 

Κι όμως υπάρχει τρόπος αν θέλεις να δεις τον Θεό μέσα σου. Μέσα από τη μετάνοια. Και μέσα από την ταπείνωση. Που όμως θα έρθουν στη ζωή σου μόνο μέσα από το Άγιο Πνεύμα. Δίχως αυτό, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Μελετώ την Αγία Γραφή και αφήνω το φως να τρυπώσει σιγά σιγά μέσα μου. Και αφήνω το Άγιο Πνεύμα να κάνει για μένα όλα τα άλλα. Γιατί επέλεξα να κάνω την αρχή. Επέλεξα τον δρόμο του Θεού. Και οι ενέργειές μου από εδώ και πέρα έχουν δρομολογηθεί.

Ο Δεκέμβριος, λοιπόν, για μένα θα είναι αφιερωμένος στην τρίτη υπόσταση του Θεού: το Άγιο Πνεύμα. Θα προσπαθήσω να εμβαθύνω όσο περισσότερο μπορώ, ως προς τη γνώση, αλλά, κυρίως, ως προς την επίδραση που μπορεί να έχει επάνω μου και τους τρόπους με τους οποίους μπορώ να το πετύχω. Θέλω να μάθω πώς μπορώ να δεχτώ αυτή την παρουσία μέσα μου, να τη δεχτώ με μια καρδιά καθαρή και άγια. 

Όταν ζούμε ζωές αγιασμένες, μακριά από πράγματα που μολύνουν την ψυχή και το σώμα μας, όταν προσπαθούμε τουλάχιστον, έρχεται η παρουσία του Θεού μέσα μας, και το καταλαβαίνουμε ότι κάτι έχει αλλάξει. Και μετά, δεν θέλουμε να ξαναγυρίσουμε πίσω, γιατί έχουμε γίνει άλλοι άνθρωποι, διαφορετικοί, αναγεννημένοι. Έχουμε (ξανα)δεχτεί το Πνεύμα το Άγιο και έχουν αλλάξει όλα.  

Με αγάπη,

Εύα 💗

*** Η φωτογραφία είναι από εδώ.

Radioactive

 

Σχόλια και σκέψεις μου για την ταινία:

Μαρία Κιουρί: Η γυναίκα που άλλαξε τον κόσμο (αγγλικός τίτλος: Radioactive):

     α) Καλογυρισμένη και λίγο λιγότερο επιφανειακή από τις υπόλοιπες εμπορικές ταινίες των μεγάλων κινηματογραφικών στούντιο που κυκλοφορούν τελευταία. Άριστη σκηνογραφία και φωτογραφία. Η σκηνοθεσία μέσα από ένα πρίσμα γυναικείας, ευαίσθητης ματιάς με αιχμή το ζήτημα της ισότητας των δύο φύλων και πώς αυτή υποτιμάται μέσα σε ένα περιβάλλον ανδροκρατούμενο και προκατειλημένο, όπως αυτό του Παρισιού του 1890, έναντι της μεγαλειώδους ανακάλυψης δύο νέων στοιχείων, του πρωτοποριακού τρόπου απομόνωσης των στοιχείων αυτών και της τεχνητής δημιουργίας ραδιενέργειας, προκειμένου οι ακτίνες Χ να μπορέσουν να μεταφερθούν στα πεδία μάχης του Α' Παγκοσμίου Πολέμου μέσα σε ασθενοφόρα του Ερυθρού Σταυρού και να σώσουν ανθρώπινες ζωές.

     β) Η ηθοποιός που ενσαρκώνει τον ρόλο της Μαρίας Κιουρί προσωπικά δεν με ενέπνευσε ιδιαίτερα. Μου φάνηκε ότι προσπαθούσε πάρα πολύ με αποτέλεσμα να βγάζει κάτι ψεύτικο η όλη της ερμηνεία. Θέλησε να τονίσει την υπερβολή του κεντρικού προσώπου, και λόγω συνθηκών και λόγω χαρακτήρα, αλλά αυτή η υπερβολή νομίζω ότι βγήκε κάπως ..υπερβολική. Τεντώθηκε σε πλάτος, όχι σε βάθος, που θα ήταν και το επιθυμητό.

     γ) Τρία βραβεία Νόμπελ στην ίδια οικογένεια;! Πόσες πιθανότητες υπάρχουν να συμβεί κάτι τέτοιο;

     δ) Παρά την ανισότητα που εξακολουθεί να υπάρχει ανάμεσα στα δύο φύλα μέχρι τις μέρες μας, η γυναικεία δύναμη βρίσκει τον τρόπο να λάμψει μέσα σε οποιεσδήποτε εποχές και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες ή συγκυρίες, δυνατά και εκτυφλωτικά όπως το ράδιο και όπως η νομπελίστα επιστήμονας Μαρί Κιουρί.

Αποφθέγματα της ίδιας:

"Τίποτα στη ζωή δεν είναι για να το φοβόμαστε, αλλά για να το κατανοήσουμε."

"Μου έμαθαν πως ο δρόμος της προόδου δεν είναι ούτε γρήγορος ούτε εύκολος."

"Στην επιστήμη πρέπει να μας εδιαφέρουν τα πράγματα, όχι τα πρόσωπα."

"Η ζωή δεν είναι εύκολη για κανέναν από μας, αλλά τι μ' αυτό; Πρέπει να έχουμε υπομονή και, πάνω απ' όλα, εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Πρέπει να πιστέψουμε ότι είμαστε προικισμένοι σε κάτι και να το αξιοποιήσουμε."

"Να είστε λιγότερο περίεργοι με τους ανθρώπους και περισσότερο περίεργοι με τις ιδέες."

"Δεν υπάρχουν προνόμια. Δουλεύουμε για το συμφέρον της επιστήμης. Το ράδιο δε βρέθηκε για να κάνει πλούσιο κανέναν. Το ράδιο είναι ένα στοιχείο. Ανήκει στην ανθρωπότητα."

"Ένας επιστήμονας στο εργαστήριό του δεν είναι απλά ένας επιστήμονας. Είναι επίσης ένα παιδί που τα φυσικά φαινόμενα τον εντυπωσιάζουν σα να ήταν παραμύθια."

Με αγάπη,

Εύα 💗

*** φωτό από εδώ.

Ζωή

"Καλό είναι να υπάρχεις, αλλά να ζεις είναι άλλο πράγμα."

~ Φώτης Κόντογλου

Με αγάπη,

Εύα 💗

Covid-19

Ναι, ο ιός είναι πιο επιθετικός και επικίνδυνος από το προηγούμενο κύμα επιδημίας. Και πολλοί δυστυχώς είναι οι συνάνθρωποί μας που οδηγούνται στα νοσοκομεία λόγω του κορωνοϊού.  Αριθμοί έχουν πλέον αντικαταστήσει ανθρώπους με κρούσματα, θανάτους και κλινήρεις μέσα στις ΜΕΘ. 

Βλέπω στις ειδήσεις εικόνες που μου προκαλούν όνειδο και φρίκη. Από ασθενείς που κείτονται κλινήρεις μέσα στην απομόνωση και τον φόβο για το αν θα βγουν από εκεί μέσα ζωντανοί ή όχι. Βλέπω αποσπασματικές εικόνες από αίθουσες γεμάτες από νοσούντες, ανήμπορούς, διασωληνωμένους και ολόγυμνους. Και φρίττω. 

Καταλαβαίνω ότι ιατροί και νοσηλευτυτές και όλο το προσωπικό στα νοσοκομεία κάνουν το καλύτερο που μπορούν. Όμως, δεν μπορώ να μην διαμαρτυθηθώ. Λίγη ανθρωπιά για εκείνους που υποφέρουν, παιδιά. Λίγη ευαισθησία. Σεβαστείτε την αξιοπρέπειά τους. Άνθρωποι είναι, όχι ζώα, μην τους έχετε γυμνούς!

Εσάς πώς θα σας φαινόταν να έχετε μάθει ξαφνικά ότι είστε θετικός, ότι σας έχουν απομονώσει από δικούς και συγγενείς, από κάθε τι οικείο που σας έδινε ασφάλεια και παρηγορία, και να σας πετάξουν γυμνό πάνω σε ένα παγωμένο κρεβάτι κλινικής, σε έναν παγωμένο θάλαμο, με την αγωνία ότι αυτό μπορεί να είναι και το τελευταίο πράγμα που θα δείτε πάνω στον μάταιο τούτο κόσμο; 

Και σα να μην έφτανε ο φόβος, η ντροπή και ο πόνος σας, να σας έχουν βάλει στη μούρη και τα κανάλια της τηλεόρασης για να σας βγάζουν λάιβ στο δελτίο των ειδήσεων για την τρομολαγνεία του πράγματος;

Δε νομίζω ότι μπορώ να ξαναδώ ειδήσεις που να αφορούν στην πανδημία, φοβάμαι ότι οι αντοχές μου και τα αισθητήριά μου δεν μπορούν να το σηκώσουν.

Με αγάπη,

Εύα 💗

*** Η φωτό από εδώ.

Και πάλι εδώ

Ήταν ένα ιδιαίτερο καλοκαίρι και φθινόπωρο γεμάτα από αλλαγές και προκλήσεις. Ο γάμος των παιδιών, η μετακόμιση, ο κορωνοΐός, όλα μαζί, ανακατεμένα, όπου δύσκολα έβρισκε κανείς τάξη, ηρεμία και οργάνωση, γιατί όλα τους ήταν αναγκαία και επείγοντα που έχριζαν άμεσης φροντίδας.

Δόξα τω Θεώ, τα παιδιά έχουν τακτοποιηθεί κι έχουν βρει τη σειρά τους. Εμείς, από την άλλη, παλεύουμε ακόμη με τις εκκρεμότητες του καινούργιου μας σπιτιού. Υπήρχαν χρονοβόρες διαδικασίες γραφειοκρατικού χαρακτήρα, που πραγματικά μας έφτασαν στα όρια με τις καθυστερήσεις των υπηρεσιών τους. Γιατί, αλήθεια, τα κάνουν όλα τόσο δύσκολα και χρονοβόρα στο ελληνικό δημόσιο; Πού είναι το πρόβλημά τους; Νομίζω ότι αυτή η απορία θα με ακολουθεί για πάντα.

Όπως και να 'χει, τις δυσκολίες τις κάναμε προκλήσεις και με τον χρόνο, προσκλήσεις, που περίμεναν ανταπόκριση. Ανταποκριθήκαμε εννοείται, γιατί το σπίτι αυτό τα άξιζε όλα και με το παραπάνω. Τα συνδύαζε όλα, αυτά που είχαμε ανάγκη λόγω ρυθμών καθημερινότητας, εργασίας, υποχρεώσεων κτλ., αλλά και αυτά που αγαπούσαμε και ονειρευόμασταν ως προς την ποιότητα ζωής που αποζητούσαμε χρόνια τώρα. Κοντά και μακριά, βουνό και θάλασσα, κοινωνικότητα και απομόνωση, εργασία και ηρεμία,  ζώα και φύση μαζί μας, σαν μία τέλεια μικρή ολοκληρότητα, ειρηνευμένη και αρμονική.  

Για να φτάσουμε όμως ως εκεί, χρειάστηκε να περάσουμε από συμπληγάδες. Μόνο για να γίνει η σύνδεση με το ρεύμα, για να αναφέρω ένα μικρό παράδειγμα, χρειάστηκε να περάσουν πεντέμιση μήνες, από τις αρχές του Ιουνίου. Μπαίνω στο blogger λοιπόν κι εγώ μετά από τόσον καιρό και βρίσκω ένα διαφορετικό blogger με εντελώς τροποποιημένο το στήσιμο και την αισθητική που ήξερα και αγαπούσα. Δεν μου αρέσουν καθόλου. Ήξερα πώς να κάνω τις αλλαγές μου όλα αυτά τα δέκα+ χρόνια που βρίσκομαι εδώ, πώς να αλλάξω όλο το template αν το ήθελα, πώς να προσθέτω ή να αφαιρώ στοιχεία,πώς να διορθώνω, τώρα δεν βρίσκω τίποτα. Κι αυτό το συννεφάκι που γυρίζει γύρω γύρω κάθε φορά που προσθέτω μια λέξη στο κείμενο της ανάρτησης σαν τρελό, πόσο πιο εκνευριστικό θα μπορούσαν να το κάνουν; 

Μπορείτε, κύριοι διαχειριστές του blogger, να επιστρέψετε παρακαλώ τα πράγματα στην πρότερή τους κατάσταση; 

Και, επίσης, μπορείτε πριν κάνετε τις οποιεσδήποτε αλλαγές σας, να μας δίνετε το δικαίωμα της επιλογής και της απόφασης; 

Μετά από τόσα χρόνια χρήσης, νομίζω ότι πλέον το δικαιούμαστε. 

Ευχαριστώ.

Όπως και να 'χει, χαίρομαι πολύ που βρίσκομαι και πάλι εδώ, στο ιντερνετικό μου σπίτι, μετά από πολύ καιρό, εν μέσω πανδημίας, σεισμών και ελπίζω όχι έτι καταποντισμών. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι καιροί που διανύουμε μόνο ως απλοί δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Που θα πει, προσαρμοζόμαστε για να μην αφανιζόμαστε. Ο νόμος της φύσης το λέει αυτό και το έχει αποδείξει επανειλλημένως μέσα στα χρόνια και τους καιρούς.

Με αγάπη,

Εύα 💗

***

Δοκιμαστική η ανάρτηση για να δώσω το παρόν, παίρνοντας το νήμα από εκεί που το είχα αφήσει.

Ταξίδι στην Πολωνία και γάμος στα χρόνια του κορωνοϊού

Ούτε την Κρακοβία μπορέσαμε να επισκεφτούμε, ούτε τα διάσημα αλατορυχεία, ούτε το Άουσβιτς. Τα πιο δημοφιλή μέρη της Πολωνίας, πλην της πρωτεύουσας, ήταν όλα στο κόκκινο λόγω covid-19.

Τουλάχιστον πήραμε μια μικρή γεύση από Βαρσοβία και λίγο περισσότερο από Ζγκιέρτζ. Τουλάχιστον προλάβαμε και έγινε ο γάμος, προτού ο ιός αποκλείσει τα πάντα.

Η Βαρσοβία του Σοπέν

Ένας από τους καλύτερους, πιο ρομαντικούς και ονειρεμένους γάμους όπου έχω δει στη ζωή μου, του παιδιού μου... Συγκίνηση, πληρότητα, ευτυχία, περηφάνια, εκπλήρωση, χαρά ανείπωτη, αδημονία για το μέλλον τους... ξέχειλα τα συναισθήματα και οι σκέψεις, όλα στον υπερθετικό!

Να ζήσετε ευτυχισμένοι! Να προκόψετε στη ζωή, να κάνετε τον κόσμο καλύτερο!

Κι εμείς να σας χαιρόμαστε και να σας καμαρώνουμε..

Σας αγαπώ πολύ..

Με πολλή πολλή πολλή αγάπη,

Εύα 💗

Αντιμετώπιση άγχους για τον μήνα Σεπτέμβριο

Καλό μήνα και καλή χριστιανική χρονιά, αφού πρώτη Σεπτεμβρίου είναι η έναρξη του χριστιανικού έτους.

Ξεκινώντας λοιπόν τη νέα ορθόδοξη χρονιά, είναι λογικό να κάνουμε σχέδια και να θέτουμε στόχους, όχι μόνο υλιστικούς, να αγοράσουμε π.χ. καινούργιο αυτοκίνητο ή να πάρουμε πτυχίο, αλλά και πνευματικούς, αυτοβελτίωσης και θεραπείας του εαυτού μας, ώστε να βελτιωνόμαστε και να ωριμάζουμε προς το καλύτερο.

Μαζί με όλα αυτά τα σχέδια, ωστόσο, και παράλληλα με όλα αυτά που τρέχουν στη ζωή μας, γεννιέται και η αγωνία, το άγχος, οι ανασφάλειες και οι φοβίες, μήπως όλα αυτά που ονειρευόμαστε και σχεδιάζουμε, δεν καταφέρουμε τελικά να τα κάνουμε να βρουν τον στόχο τους. Ανησυχούμε για το αύριο ουσιαστικά χωρίς λόγο, γιατί είμαστε χριστιανοί και, ως χριστιανοί που είμαστε, και δει, ορθόδοξοι χριστιανοί, ξέρουμε πολύ καλά ότι το χθες δεν μας ανήκει, γιατί έχει περάσει, όπως ξέρουμε και ότι το αύριο ανήκει εξ' ολοκλήρου στα χέρια του Θεού.

Εμείς είμαστε υπεύθυνοι μόνο για το τώρα, για το σήμερα, και πολύ σημαντικό συστατικό στο να κάνουμε τα πράγματα να δουλέψουν προς όφελός μας είναι να επικαλούμαστε τη Χάρη του Θεού μέσα από την προσευχή και μέσα από την δουλειά που κάνουμε με τον εαυτό μας πάνω στα βήματα του Χριστού. Όπως λέει εξάλου και η Αγία Γραφή, αρκετές ευθύνες κουβαλάει το σήμερα, άσε τις έγνοιες του αύριο για το αύριο. Σοφά λόγια, που όμως ζητούν πολύ άσκηση και αγώνα από μέρους μας, για να μπορέσουμε να πούμε ότι έχουμε κατακτήσει τέτοια θέματα πίστης και εσωτερικής διεργασίας.

Τα πιο απλά ως θεωρία είναι τελικά τα πιο δύσκολα ως πράξη!

Έτσι είναι ο χριστιανισμός και γι' αυτό λειτουργεί και δουλεύει ευεργετικά στις ψυχές των ανθρώπων. Μας αλλάζει τον χαρακτήρα προς κάτι ανώτερο, βάζοντάς μας να δουλεύουμε πάνω στα στοιχεία που χρειάζονται βελτίωση, ώστε να μπορέσουμε να φτάσουμε στην αποστασιοποίηση, την αγιοποίηση και τελικά, τη θέωση, που είναι αυτό που θέλει ο Θεός από εμάς, η ομοίωση των δημιουργημάτων, που είμαστε εμείς, με τον Δημιουργό και Κύριο των πάντων.

Και αυτό, απαιτεί δουλειά.

Τρόποι που οδηγούν σε μια πιο ήρεμη αντιμετώπιση της σύγχρονης μάστιγας που ταλανίζει την ψυχολογία μας (η οποία, παρεπιπτόντως, δεν είναι του Θεού, ούτε δική μας, διαβάστε Αγία Γραφή) είναι το θέμα του πλάνου αντιγραφής της Αγίας Γραφής για τον μήνα Σεπτέμβριο. Λίγα λεπτά της ημέρας φτάνουν να ανοίξουμε το τετράδιό μας και να μεταφέρουμε με το στυλό ή το μολύβι μας ένα μικρό απόσπασμα από τον Θείο Λόγο. Σαν αντίδωρο μπορούμε να το γευτούμε, αφού για ένα νοητό αντίδωρο μιλάμε, και να εντρυφήσουμε πάνω στη σοφία του για το υπόλοιπο της μέρας.

Εγώ αυτό έχω συνηθίσει να κάνω. Ενσωματώνω αυτή τη συνήθεια μέσα στις σελίδες του planner μου, αλλιώς, πηγαίνει στο τετράδιο της πίστης / προσωπικής εξέλιξης. Είναι καλό να προσπαθούμε να βελτιώνουμε τον εαυτό μας και να τον θεραπεύουμε μέσα από την μόνη πηγή της ίασης, της σοφίας και της αλήθειας, που είναι από πάντοτε και για πάντα η Αγία Γραφή.

Μην αγωνιάτε, λοιπόν, για το αύριο, γιατί η αυριανή μέρα θα έχει τις δικές της φροντίδες. Φτάνουν οι έγνοιες της κάθε μέρας.

~ Κατά Ματθαίον, κεφ. 6: 34

Με αγάπη,

Εύα 💗

---
Το πλάνο είναι από το theholymess.com

Ανδρέας Κονάνος, Στο Βάθος Κήπος και λίγα νέα για τη μετακόμιση

Δεν μπορώ να πω ότι εξεπλάγην ιδιαίτερα από το άκουσμα της ανακοίνωσης του π. Ανδρέα Κονάνου ότι επιστρέφει και πάλι πίσω στον κόσμο. Παρόλο που πρόκειται για έναν εκπρόσωπο της Εκκλησίας με ιδιαίτερο χάρισμα στο να περνά μηνύματα στον κοινό, ωστόσο, εδώ και κάμποσο καιρό κάτι με ξένιζε με την όλη προσκόλησή του στα social media, τη δημοσίευση προσωπικών φωτογραφιών που καμία σχέση δεν είχαν με την εκκλησία, γενικά, όλο του το προφίλ είχε αυτόν τον αέρα της εκκοσμίκευσης, που προσωπικά δεν θα ήθελα να βλέπω σε εκπρόσωπο της Εκκλησίας. Όχι ότι είναι κακό βέβαια αυτό, απλά δεν μου αρέσει ιερείς της Ορθοδοξίας μας να έχουν αυτό το φλερτ με τον κόσμο, τους θέλω κάπου αλλού, πιο ψηλά, χωρίς πολλά πολλά, έτσι, πιο αποστασιοποιημένους που απλά να εκπέμπουν αυτό το φως το ιλαρό, αυτή την πνευματικότητα που έχω ανάγκη να βλέπω στους εκπροσώπους της Εκκλησίας και του μοναχισμού, ως οδηγό και υπόδειγμα.

Σίγουρα ο "σκέτος" πλέον, όπως αυτοχαρακτηρίστηκε, Ανδρέας Κονάνος, αν μη τι άλλο, έκανε μια κίνηση που ανατάραξε τα νερά. Υπάρχει μερίδα στο κοινό του που ενοχλήθηκε. Για μένα, δεν με πείραξε ιδιαίτερα, γιατί, όταν αισθανόμενη έτσι όπως αισθανόμουν την παρουσία του όλο αυτό το διάστημα, με το να πάρει την απόφαση που πήρε, θεώρησα πως ήταν το πλέον τίμιο που μπορούσε να κάνει, τόσο για το κοινό του, όσο και για την Εκκλησία, ώστε να μην παραπλανά ούτε τη μία πλευρά ούτε την άλλη. Ήταν μια ειλικρινής απόφαση και το εκτίμησα.

Το πιο ωραίο όμως είναι ότι η είδηση μαθεύτηκε λίγες μέρες αφότου είχα ολοκληρώσει την ανάγνωση του βιβλίου του "Στο Βάθος Κήπος" και ήμουν έτοιμη να κάνω μια ανάρτηση γι' αυτό με την πρώτη ευκαιρία, αφού πρόκειται πράγματι για ένα αξιόλογο βιβλίο, γραμμένο με πολύ προσοχή και ευαισθησία, λυρικό, ποιητικό, με σαφήνεια στα βαθειά μηνύματα της ορθόδοξης πίστης, με συμβουλές και αναλύσεις, που γενικά μου άρεσε πολύ και το συστήνω με θέρμη, έστω και τώρα που ο συγγραφέας του δεν είναι πλέον ποιμένας της εκκλησίας.

Και λίγα νέα σχετικά με τη μετακόμιση. Μπορεί να είμαστε ακόμα άνω-κάτω και το ξεπακετάρισμα καλά να κρατεί, βρήκα όμως τη θέση που θα έχει από εδώ και στο εξής το γραφείο μου! Είναι ακόμα γυμνό και αστόλιστο, όμως μου άρεσε πολύ έτσι όπως τοποθετήθηκε μέσα στον χώρο. 

Από την άλλη πλευρά του δωματίου βέβαια, γίνεται ο κακός χαμός, όμως το προσπερνάω για την ώρα, για να μπορώ να χαίρομαι την εξέλιξη της κάθε μέρας και να μη με καταβάλει το άγχος να τα φτιάξω όλα στην ώρα τους έτσι όπως τα θέλω. Σιγά σιγά και όποτε γίνουν. Απολαμβάνω τη διαδρομή και αγκαλιάζω το κάθε βήμα αυτής της μεγάλης αλλαγής που ήρθε τόσο αναπάντεχα στη ζωή μας, ευγνωμονώντας το Θεό για αυτό το τεράστιο δώρο που μας πρόσφερε.

Αυτά προς το παρόν. Η σύνδεση με το διαδίκτυο στο νέο μας σπίτι ακόμη δεν υπάρχει, ρεύμα επίσης δεν υπάρχει - περιμένουμε την αγαπημένη μας γραφειοκρατία να δεήσει να μας κάνει τη σύνδεση, αφού ακόμα είμαστε στην αναμονή από την αρχή του καλοκαιριού. Έτσι, οι αναρτήσεις γίνονται με ιδιαίτερα αργούς ρυθμούς. Η υπομονή όμως είναι αρετή και με αυτή τη διαδικασία της μετακόμισης προέκυψε μια πολύ ωραία ευκαιρία να εξασκήσω αυτή την αρετή και στην πράξη, και αυτό προσπαθώ να κάνω όλο αυτό το διάστημα.

Μέχρι την επόμενη σύνδεση, λοιπόν!

Με αγάπη,

Εύα 💗

---

* φωτογραφίες μου μπορείτε να δείτε και στον λογαριασμό μου στο instagram εδώ.

Η θέση της γυναίκας στην Ορθοδοξία

Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση από ένα νεαρό κορίτσι από την Κύπρο που πρόσφατα ασπάστηκε την Ορθοδοξία, αφού πρώτα αποφάσισε να εγκαταλείψει το κίνημα του new age. Στο κανάλι της έχει καταγράψει τη μαρτυρία της για τους λόγους αυτής της στροφής και μπορείτε να την παρακολουθήσετε εδώ.

Στο βίντεο που ακολουθεί, η κοπέλα αναλύει με επιχειρήματα βασισμένα στην Αγία Γραφή και την ορθόδοξη χριστιανική κατήχηση τη θέση της γυναίκας στην Ορθοδοξία. Ένα θέμα που νομίζω ότι έχει παρεξηγηθεί αρκετά και ότι είναι καιρός κάποια πράγματα να μπουν επιτέλους στη σωστή τους διάσταση.

Γυναίκα και Ορθοδοξία, λοιπόν. Ακούγεται ενδιαφέρον, τι λέτε, να ακούσουμε την ανάλυσή της; Ή προτιμούμε να αμαυρίζουμε a priori οτιδήποτε μας βγάζει έξω από το γενικευμένο κοινωνικό status quo, σωστό ή λάθος, από ό,που κι αν έχει επιβληθεί, έχει δεν έχει νόημα; Η επιλογή, όπως πάντα, δική σας.

Προσωπικά, πρέπει να πω ότι χαίρομαι πολύ όταν βλέπω ανθρώπους - και δει, νέους - που ψάχνονται και αναζητούν χωρίς να μένουν σε γενικευμένα στερεότυπα και μασημένες απαντήσεις που πλασάρονται για τον οποιοδήποτε λόγο, αλλά συνεχίζουν την αναζήτηση μέχρι να φτάσουν στην αλήθεια.

Με αγάπη,

Εύα 💗

Είσαι παιδί του Θεού

Όλοι μας είμαστε παιδιά του Θεού, το θέμα είναι να μη το ξεχνάμε. Είμαστε παιδιά του Θεού, τα δημιουργήματά Του, και με αυτή την ιδιότητα, είμαστε και οι φυσικοί κληρονόμοι Του, που είναι η σωτηρία. Η κληρονομιά μας είναι η σωτηρία μας, το πέρασμα στην αιώνια ζωή. Λίγο είναι αυτό;

Θα μου πεις, δεν υπάρχει αντίτιμο; Υπάρχει: να Τον αγαπάς με όλη τη δύναμη της ψυχής σου και με όλο το πνεύμα σου και με όλο το μυαλό σου και τη δύναμή σου. Η σπουδαιότερη όλων των εντολών. Κι άλλη μία: να αγαπάς τον διπλανό σου όπως τον εαυτό σου. Μπορείς να το κάνεις αυτό;

Ο Θεός είναι αγάπη. Αγάπη ζητάει, αγάπη προσφέρει. Μπορείς να το δεχτείς; Μπορείς να το κάνεις πράξη; Γιατί πουθενά δεν σου λέει αγάπα τον εαυτό σου, όχι. Δεν θέλει να αγαπάς τον εαυτό σου, γιατί τον εαυτό σου τον αγαπάει Εκείνος για σένα. Σε αγαπάει τόσο που θα κάνει τα πάντα για σένα. Τα έχει κάνει ήδη, σταυρώθηκε για σένα, για τη σωτηρία σου. Σε απάλλαξε! για να σωθείς εσύ. Αν αυτό δεν είναι αγάπη, τότε τι είναι; Αν το να θυσιάζεται κάποιος για σένα καρφωμένος πάνω στο σταυρό, τι περισσότερο περιμένεις να δεις για να πειστείς; Τι άλλο χρειάζεσαι για να πειστείς;

Και το μόνο που ζητάει από Εκείνον είναι να Τον αγαπάς. Να αφεθείς σε αυτή τη αγάπη που δέχτηκες ως θείο δώρο. Και σαν αντάλλαγμα να την προσφέρεις κι εσύ στους γύρω σου. Μέχρι που όλα να γίνουν αγάπη. Γιατί όλα σε αυτή τη ζωή - και στην άλλη - όλα μα όλα, είναι αγάπη. Την αντέχεις; Αντέχεις τόση αγάπη; Αν την αντέχεις ξεκίνα από το να αρχίσεις να τη μοιράζεις. Μη χαριστείς, αγάπα απλόχερα. Μα, κι εγώ; θα μου πεις. Εγώ δεν θα αγαπηθώ; Κι αν πληγωθώ; Αν προδοθώ; Πρώτα θέλω να αγαπηθώ και μετά, αν μου αρέσει, αν έχω πάρει τις αποδείξεις μου, τότε θα αγαπήσω κι εγώ πίσω.

Μπιιπ! Λάθος κουρτίνα διάλεξες. Λάθος τακτική. Γιατί αυτό δεν είναι πλέον αγάπη, είναι συναλλαγή. Ο Θεός θέλει πρώτα να αγαπήσεις. Όχι με τσιγκουνιές, με όλο σου το είναι. Μην φυλάς τα νώτα σου, τα έχει Εκείνος καλυμένα για σένα. Σε προστατεύει. Η δική Του αγάπη έχει προηγηθεί, αυτή ξεκίνησε πρώτη. Σειρά σου να κάνεις τη συνέχεια. Εσύ κάνε αυτό που είναι να κάνεις, και όλα τα άλλα θα γίνουν. Μόνο κάνε την αρχή. Τη δική σου αρχή. Το πρώτο βήμα. Αυτό περιμένει από σένα. Μπορείς; Μπορείς να Τον εμπιστευθείς; Να κάνεις το δικό σου πρώτο βήμα; Τότε όλος ο κόσμος θα είναι δικός σου. Γιατί αυτό σου υποσχέθηκε. Σου χαρίζει τον κόσμο. Αρκεί να Τον εμπιστευθείς.

Μερικές φορές μου έρχονται πράγματα από την Αγία Γραφή την ώρα που ζω διάφορες καταστάσεις. Πρόσφατα έδωσα αγάπη και δεν την πήρα πίσω. Από δικό μου κοντινό πρόσωπο. Το γεγονός ότι η αγάπη μου δεν αναγνωρίστηκε, ενώ τη θεωρούσα δεδομένη, ήταν μαχαιριά στην καρδιά. Όμως, όταν είσαι Χριστιανός, δεν σταματάς στον φόβο της απόρριψης. Δε μένεις στην προδοσία του άλλου. Δεν σε αφορά.

Το μάθημά μου ήταν πως ό,τι και να συμβαίνει γύρω μου, εγώ πρέπει να προχωρώ στον δρόμο του Χριστού. Τι ζητάει από μένα ο Χριστός; Να πολεμώ το κακό με το καλό. Να πολεμώ με όπλο μου την αγάπη και σύμμαχο την προσευχή. Από εκεί αντλώ όλη μου τη δύναμη, τη δύναμη που δέχομαι από τον Κύριό μου, Ιησού Χριστό. Καταπίνω τον εγωισμό μου και συνεχίζω. Παρακάμπτω την πληγή που με μάτωσε και απευθύνομαι στον Χριστό, μέσα από την προσευχή, να δίνει σ' εκείνον φώτιση και σε μένα δύναμη, ώστε κι εγώ να μπορώ να μη μένω στάσιμη ούτε να πισωγυρίζω, αλλά με τόλμη και παρρησία να συνεχίζω σταθερά πάνω στα χνάρια του Κυρίου μου. Είμαι παιδί του Θεού και ως τέτοιο, είμαι φως και είμαι και αγάπη, όπως ακριβώς με έχει διδάξει να είμαι: το παράδειγμα για τους άλλους. Δύσκολο, αλλά προσπαθώ, ο αγώνας δεν σταματάει, πέφτω, ξανασηκώνομαι. Όταν ξέρω ότι βαδίζω σε αυτό τον δρόμο, τον δρόμο της αγάπης του Χριστού, τότε δεν έχω να φοβηθώ τίποτα. Γιατί Εκείνος βαδίζει μαζί μου σε κάθε στιγμή κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μου.

Είπα να αφήσω την επόμενη ανάρτηση για τον Σεπτέμβρη, όμως ο Θεός δεν μπορεί να περιμένει. Όταν θέλει κάτι να πω, να μοιραστώ μαζί σας, οφείλω να το κάνω. Για Κείνον. Για την αγάπη Του. Για κάποιον εκεί έξω που ίσως μπορεί να το χρειάζεται. Και για μένα. Για να μη μένει τίποτα κρυμμένο στο σκοτάδι.

Το πλάνο αντιγραφής Αγίας Γραφής για το μήνα Αύγουστο έχει τον τίτλο:

"Είσαι παιδί του Θεού"

Ε, ναι, επιτέλους! Είσαι παιδί του Θεού! Πίστεψέ το. Δέξου το. Και μη δέχεσαι τίποτα λιγότερο από αυτό. Μη συμβιβάζεσαι! Αφήσου σε Κείνον και όλα τα υπόλοιπα θα πάρουν μόνα τους τον δρόμο τους με τον πιο όμορφο και γλυκό και αποκαλυπτικό τρόπο.

"Είστε, λοιπόν, όλοι παιδιά του Θεού, αφού πιστεύετε στον Ιησού Χριστό. Κι αυτό, γιατί όσοι βαφτιστήκατε στο όνομα του Χριστού, έχετε ντυθεί το Χριστό. Δεν υπάρχει πια Ιουδαίος και ειδωλολάτρης, δεν υπάρχει δούλος και ελεύθερος, δεν υπάρχει άντρας και γυναίκα. Όλοι σας είστε ένας, χάρη στον Ιησού Χριστό. Κι αφού ανήκετε στο Χριστό, είστε απόγονοι του Αβραάμ και κληρονόμοι της ζωής, όπως την υποσχέθηκε ο Θεός."

~ Προς Γαλάτας 3: 26-29

Με αγάπη,

Εύα 💗

----

Το πλάνο είναι από εδώ.

Η ζωή στην πίσω αυλή

Μπορεί να μην έχουμε εγκατασταθεί ακόμη μόνιμα εκεί, όμως η ζωή στην πίσω αυλή καλά κρατεί. (στιχάκι έφτιαξα τώρα; :-) Εμείς πηγαινοερχόμαστε μέσα στον λίβα για μεταφορές και ταΐσματα από και προς τη νέα μας κατοικία, εκείνα ωστόσο το χαίρονται όσο δεν παίρνει. Ελευθερία και ησυχία, φροντίδα και προδέρμ, υπάρχει καλύτερο; Το μόνο που ελπίζω είναι να προλάβουμε να ολοκληρώσουμε τη μετακόμιση πριν αναζωπυρωθεί και πάλι ο κόβιντ 19 και τρέχουμε και δεν προλαβαίνουμε.

Που θα αργήσει κι άλλο βέβαια να ολοκληρωθεί για μας η όλη διαδικασία της μετακόμισης, πέρα από τον κορωνοϊό, γιατί έχουμε κι άλλα ευχάριστα που έχουν προτεραιότητα και δεν μπορούν να περιμένουν, πολύ πολύ ευχάριστα! (για στοιχείο σας δίνω ενδεικτικά τη λέξη .. κουφέτα :-))

Στην αναμονή λοιπόν μέχρι τον Σεπτέμβρη. Για την ώρα, τα βλέπω που χοροπηδούν παιχνιδιάρικα εδώ κι εκεί εγκλιματισμένα μέσα στον χώρο τους και αγαλλιάζει το μέσα μου. Κάποια από αυτά γεννήθηκαν εδώ, στο πετρόσπιτο! Οι δύο κουνέλες ήταν έγκυες όταν τις πρωτοφέραμε στο κτήμα και τώρα τα μικρούλια μας θεωρούνται και επισήμως γηγενείς, γεννημένα στον τόπο τους, που λένε! Οι κότες κυρίες, με τουπέ, ανεξάρτητες και με χαρακτήρα. Μάλλον τα έχουν καπελώσει τα κοκκόρια που τις σιγοντάρουν και τους κάνουν τα χατήρια.

Αυτά για την ώρα. Σε λίγο μπαίνει ο Αύγουστος. Νομίζω ότι θα τα πούμε και πάλι από Σεπτέμβρη. Μέχρι τότε, φιλιά πολλά, να περνάτε καλά!

Καλό καλοκαίρι!

Με αγάπη,

Εύα 💗

Πολίτικη Κουζίνα

"Η πολίτικη κουζίνα είναι πολιτική κουζίνα.

Γιατί κάποιοι άφησαν το φαγητό τους στη μέση."

Υπέροχη ταινία.

Λατρεμένη Ευανθία.

Λατρεμένη π(Π)όλη..

---

φωτό από εδώ.

---

Με αγάπη,

Εύα 💗

Από δόξα σε δόξα

Η καμπάνα χτυπάει πένθιμη όλο το πρωί.
Σε τζαμί μεταλλάχτηκε από σήμερα η Αγια-Σοφιά.
Ιμάμηδες αντί για ψάλτες.
Μουσουλμάνοι αντί για χριστιανούς πιστούς που γέμιζαν κάποτε τις κλίτες.
Και μια Θεία Λειτουργία που έχει μείνει μισοτελειωμένη από τότε.

Κάποιοι φτάνουν να μιλούν για μια νέα άλωση.

Κι απ' όλες της μέρες της εβδομάδας, Παρασκευή, ημέρα Σταύρωσης του Κυρίου...

Στην Καινή Διαθήκη εντοπίζεται ένα κυρίαρχο χαρακτηριστικό της Ορθοδοξίας, το οποίο συνοψίζεται στους εξής στίχους:

"Όλοι εμείς, λοιπόν, χωρίς κάλυμμα στο πρόσωπο, κοιτάζουμε σαν σε καθρέφτη τη λαμπρότητα του Κυρίου και μεταμορφωνόμαστε σ' αυτήν τη λαμπρή εικόνα του. 

Με την ενέργεια του Κυρίου, που είναι το Πνεύμα, βαδίζουμε από δόξα σε δόξα."

~ Επιστολή Προς Κορινθίους Β' 3:18

Ως Χριστιανοί, λοιπόν, και ως Ορθόδοξοι, εμείς οι πιστοί, χωρίς κάλυμμα στο πρόσωπο, έτσι ξέρουμε να βαδίζουμε: από δόξα σε δόξα.

Εμένα όμως για κάποιον μυστήριο λόγο, τον τελευταίο καιρό μου κάνει σα να οδεύουμε από ήττα σε ήττα. Ελπίζω να είναι ιδέα μου. Κι αν δεν είναι, ελπίζω να συνέλθουμε γρήγορα.

Με αγάπη,

Εύα 💗

---

Η φωτό από ταξίδι μου στην Κωνσταντινούπολη.

---

DIY ετικέτες για την Αγία Γραφή

Το έκανα απλά, με υλικά που είχα στο σπίτι. Αυτοκόλλητα ετικετάκια σε διάφορα χρώματα και μαρκαδοράκι μαύρο ανεξίτηλο για να μη μουτζουρώνει πάνω στις ετικέτες. Τα άπλωσα όλα πάνω στο τραπέζι της κουζίνας και σε λίγο χρόνο έφτιαξα ετικετούλες με τους τίτλους όλων των βιβλίων που υπάρχουν μέσα στην Αγία Γραφή. Τα ήθελα στα ελληνικά και επειδή στα ελληνικά αυτά τα πράγματα δεν υπάρχουν γενικότερα και πολύ θυμώνω γι' αυτό, που δεν υπάρχουν, κάθισα λοιπόν κι εγώ και τα έφτιαξα μόνη μου.

Δεν ξέρω γιατί κανείς δεν ασχολείται με το αισθητικό κομμάτι της πίστης. Μήπως κάτι δεν σκέφτομαι σωστά, μήπως είμαι εγώ; Γιατί η αλήθεια είναι ότι προβληματίζομαι πολύ γι' αυτό και στενοχωριέμαι: Είναι αθώο το θέμα της δημιουργίας, το να φτιάχνεις πράγματα με τα χέρια σου που να ομορφαίνουν το περιβάλλον γύρω σου και να σε ευχαριστούν στην όψη και την ψυχή ή μήπως όλο αυτό κρύβει μέσα του μια παγίδα ματαιοπονίας και ματαιοδοξίας ίσως; Είναι τελικά η χειροτεχνία - και η τέχνη γενικότερα - χάσιμο χρόνου, όταν δεν μιλάμε για αμιγώς εκκλησιαστικά είδη τέχνης, αγιογραφία π.χ. κτλ., αλλά για άλλα πιο ταπεινά και καθημερινά, που δεν στοχεύουν ευθέως στη δόξα του Θεού; Πάντα το είχα απορία αυτό και ακόμα αναζητώ μιαν απάντηση.

Αλλά για την ώρα, αυτό είναι το αποτέλεσμα, όμορφο και κυρίως, χρηστικό. Πάντα κατά τα γούστα μου, μην παρεξηγηθούμε κιόλας. Θέλω αυτό που χρησιμοποιώ να μου αρέσει κιόλας, θέλω όμορφα πράγματα γύρω μου, μου αρέσουν τα χρώματα, τα σχήματα, μου αρέσει να βλέπω την όμορφη πλευρά ακόμη και στα πιο πρακτικά θέματα, όπως ένα organizer π.χ., το οποίο καμία σχέση δεν έχει με τα τυπικά organizer που βλέπουμε και χρησιμοποιούμε και που του έχω αλλάξει τα φώτα. Δεν είμαι αυτής της συνομοταξίας, σόρι! αλλά δε λυπάμαι κιόλας, γιατί μου φτιάχνει τη διάθεση, με κάνει να αισθάνομαι καλά κι όταν αισθάνομαι καλά, ξέρω ότι και οι γύρω μου είναι καλά εξαιτίας μου, εξαιτίας της καλής μου διάθεσης δηλαδή. Είμαι ακόμα παιδί και μου αρέσει να χρησιμοποιώ αυτοκολλητάκια και να ζωγραφίζω με ξυλομπογιές και τέμπερες, να κόβω και να κολλάω χαρτάκια και υλικά, να συνδυάζω και να φτιάχνω ένα διαφορετικό αποτέλεσμα, να χαίρομαι με τα απλά, με τη φυσικότητα και την αρμονία των πραγμάτων, με τη λεπτομέρεια που τόσο αγαπώ και με κάθε τι όμορφο και αισιόδοξο και πολύχρωμο και χρωματιστό και χαρούμενο.

Το μόνο που θα με πείραζε και που θα αναγκαζόμουν να αλλάξω θα ήταν να ξέρω ότι ενώ όλο αυτό το δημιουργικό κομμάτι μου ευχαριστεί εμένα, χωρίς όμως ταυτόχρονα αυτό να ευχαριστεί τον Θεό. Αυτό, νομίζω ότι θα με στενοχωρούσε πάρα πολύ, θα πιεζόμουν ίσως, αλλά θα προσπαθούσα παρόλα αυτά να το καταπνίξω, αν ήξερα ότι κάτι δεν κάνω καλά. Δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο όλο αυτό μπορεί να συνυπάρξει με τον ορθόδοξο τρόπο και πολύ θα ήθελα να έχω μια τεκμηριωμένη απάντηση που να με καλύπτει, έτσι ώστε να μην αισθάνομαι τύψεις ότι κάτι κρατάω πίσω στον χαρακτήρα και την ψυχοσύνθεσή μου παρά τη θέλησή μου, μόνο και μόνο γιατί υπάρχει αυτή η σκιά που πλανάται πάνω από τον παιδικό μου ήλιο, ένα "μη" που σκοτεινιάζει τη λιακάδα της δημιουργικότητας, ή μάλλον, της ταυτότητάς μου.

Με αγάπη,

Εύα 💗

Είμαι καλός άνθρωπος, θα σωθώ;

Υπάρχει αυτή η άποψη που λέει ότι: τι θα γίνει με όλους εκείνους που δεν γνωρίζουν τον Χριστό, είτε επειδή είναι αλλόθρησκοι είτε άθεοι γενικότερα; θα πάνε στην κόλαση, θα καταστραφούν; Ή: όταν εσύ απλά κάνεις το καλό και δεν πηγαίνεις π.χ. στην εκκλησία ή δεν ακολουθείς το νόμο του Χριστού και είσαι πραγματικά καλός άνθρωπος, τι θα γίνει με αυτόν, δε σώζεται αφού είναι καλός;

Στην πραγματικότητα, τα ερωτήματα των "καλών" ανθρώπων δεν είναι στην ουσία τους ερωτήματα, αλλά απόψεις. Βασικά, είναι απαντήσεις που έχουν δώσει ήδη οι ίδιοι για τον εαυτό τους. Οι περισσότεροι, έστω. Σου λέει ο άλλος ότι, αφού είμαι καλός άνθρωπος και πράττω καλά, άρα είμαι ασφαλής ως προς τη σωτηρία και βέβαια, αγαπητός προς τον Θεό. Κάνω αυτό που θέλει, άρα είμαι εντάξει.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Κάνουμε, αυτό που θέλει ο Θεός ή τελικά κάνουμε αυτό που θέλουμε εμείς με βάση τα δικά μας πρότυπα και ιδεώδη και συγκριτικά με τους υπόλοιπους;

Δύσκολο ερώτημα που χωράει πολύ ψάξιμο. Πού βρίσκει κανείς λύσεις σε τέτοιου είδους υπαρξιακά ερωτήματα; Πού βρίσκουμε την αλήθεια;

Στον Χριστό, αδελφοί μου. Μόνο στον Χριστό. Μόνο εκεί θα μάθεις την αλήθεια. Για σένα, για Κείνον, για τη σχέση σου μαζί Του και τη δική Του μαζί σου, για τη σχέση μας με τους άλλους.

Λυπάμαι που είναι στενάχωρη αυτή η λύση, θέλει χρόνο και χρόνος δεν υπάρχει, και θέλει και κόπο, να καθίσεις να ασχοληθείς, να σκάψεις, να ματώσεις, γιατί η αλήθεια πολλές φορές πονάει και ματώνει. Και γι' αυτό συνήθως την αποφεύγουμε, παρόλο που αυτό μπορεί να είναι η θεραπεία μας.

Αλλά έτσι πρέπει να γίνει όταν θέλεις να μάθεις και ποιος είσαι και τι θέλει ο Θεός από σένα και τι περιμένει να κάνεις και να γίνεις. Μου λες ότι είσαι καλός άνθρωπος. Δεκτό. Πώς όμως ακριβώς ορίζεις αυτό τον χαρακτηρισμό; Το λες επειδή το πιστεύεις εσύ, επειδή το πιστεύουν οι γύρω σου, ή επειδή το πιστεύει ο Θεός; Γιατί υπάρχει διαφορά, και μάλιστα μεγάλη ως προς αυτό. Γιατί, αν δεις τι πιστεύει ο Θεός (που θα το δεις μέσα στην Αγία Γραφή), και μόνο που το λες και το ισχυρίζεσαι ότι εσύ είσαι καλός άνθρωπος, αυτόματα καταργείς την αρετή της ταπεινοφροσύνης. Όταν αυτοχαρακτηρίζεσαι και αυτοπαινεύεσαι, παύεις να είσαι δούλος του Θεού, αλλά του κόσμου. Γιατί αυτό και μόνο, στα μάτια του Θεού, είναι αμαρτία. Πού το ξέρει κανείς αυτό; Διαβάζει την Αγία Γραφή και το μαθαίνει. Και πλέον, ξέρει το νόμο, άρα ξέρει αν τον εφαρμόζει ή όχι. Αμαρτία σημαίνει κάθε τι που απομακρύνει τον άνθρωπο από τον δημιουργό Του, που θα πει, από την αγιότητα που ζητάει ο Θεός από εμάς, αφού Εκείνος πρώτος είναι Άγιος, κι εμείς, ως παιδιά Του, και άρα οφείλουμε να ακολουθούμε το παράδειγμά Του.

Άρα, μελετάμε το νόμο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και μαθαίνουμε να μιμούμαστε και να εφαρμόζουμε αυτό το παράδειγμα, που είναι το παράδειγμα της αγιότητας και της αγιοσύνης. Αν καθίσει κανείς και μελετήσει την Αγία Γραφή, πουθενά δεν θα δει τον Χριστό να αυτοπαινεύεται ή να προβάλει την ισχύ του. Πουθενά και σε κανέναν δεν το έκανε αυτό. Το απόλυτο παράδειγμα ταπεινοφροσύνης προς μίμηση είναι ο Χριστός, που, ενώ είναι Θεός, καταδέχτηκε να κατεβεί στο επίπεδό μας, να σεβαστεί τις ανθρώπινες ιδιότητες, να ευτελιστεί από την αλαζονία και την άγνοια, ακόμη ακόμη και την ιδιοτέλεια, για εμάς. Κι όμως, ποτέ δεν είπε: εγώ είμαι καλός άνθρωπος. Που είναι ο ορισμός της Καλοσύνης. Το ίδιο και οι άγιοι, ποτέ τους δεν είπαν ότι είναι άγιοι. Τι μας μαθαίνει αυτό; Την ταπεινότητα. Την καλοσύνη μέσα από την ταπεινότητα. Μεγάλο πράγμα. Δεν λες ότι είσαι καλός άνθρωπος, αμαρτωλός είσαι, όλοι μας είμαστε αμαρτωλοί αν πάρουμε ως μέτρο σύγκρισης την αγιότητα του Θεού. Ξεκινάμε επομένως από εκεί και με τη χάρη του Θεού και τη δική μας προσπάθεια, παλεύουμε να κάνουμε βηματάκια προς τη σωστή κατεύθυνση.

Κι ερχόμαστε σε αυτό που πρέπει να ρωτήσουμε στην πραγματικότητα:

Είμαστε καλοί άνθρωποι - ή έστω - προσπαθούμε να είμαστε καλοί άνθρωποι, σύμφωνα με την επιθυμία του Θεού ή κατά τα γούστα του κόσμου;

Αυτή είναι όλη η διαφορά, γιατί εδώ είναι η μεγάλη παγίδα. Γιατί Θεός και ο κόσμος είναι δύο αντίπαλα στρατόπεδα εκ διαμέτρου αντίθετα μεταξύ τους, αυτό λέει ο Λόγος του Θεού. Ότι είναι δυο αντίπαλα, αντιμαχόμενα στρατόπεδα κι εμείς καλούμαστε να πάρουμε θέση, να επιλέξουμε στρατόπεδο ξεκάθαρα, όχι ναι μεν, αλλά. Γιατί η Αγία Γραφή λέει: όποιος δεν είναι μαζί Μου (με τον Χριστό δηλαδή), είναι εναντίον μου. Και ποιος είναι εναντίον του Χριστού; Ο διάβολος και τα τσιράκια του. Και ποια σφαίρα διαφεντεύει αυτή τη δαιμονοπαρέα; Τούτο τον κόσμο. Σ' αυτό το γήπεδο παίζουν, σε αυτό το στρατόπεδο, στο στρατόπεδο αυτού του κόσμου. Όταν λοιπόν έχεις διαλέξει τον κόσμο, τότε ανήκεις σε αυτή την παρέα. Τους ανήκεις. Δεν ανήκεις στον Θεό. Και σε κάνουν ό,τι θέλουν. Πολλές φορές, χωρίς καν να το καταλαβαίνεις. Είναι πολύ καλοί σε αυτό, οι καλύτεροι.

Το θέμα είναι να μπορείς να το καταλαβαίνεις ώστε να μη σε κάνουν ό,τι θέλουν, αυτός είναι ο όλος αγώνας. Για να μάθεις τι σημαίνει είμαι καλός άνθρωπος και αυτό που λες να έχει εκτόπισμα, πρέπει να συμπορεύεσαι με τον Θεό. Να κάνεις έργα Θεού, να προσεύχεσαι, να ασκείσαι, να μελετάς το νόμο Του μέσα στην Αγία Γραφή με επιμέλεια, με σταθερότητα, γιατί εκεί μέσα σταδιακά θα καταλάβεις πολλά πράγματα και θα δεις ότι αυτό που είσαι, ίσως να μην είναι ακριβώς αυτό που ο Θεός θέλει από σένα να είσαι ή αυτό που απλά νομίζεις ότι είσαι, συνήθως λόγω αμέλειας, χλιαρότητας, άγνοιας ή πλάνης.

Ένα παράδειγμα βρίσκεται στην προς Ρωμαίους επιστολή του αποστόλου Παύλου. Εκεί μέσα λέει με δυο λόγια ότι αν δεν ανήκεις στον Χριστό, είτε ως άθεος είτε ως αλλόθρησκος κτλ., και είσαι καλής προαίρεσης, τότε ο Θεός δεν θα σε αφήσει στη μοίρα σου, θα σε σώσει. Πρόβλημα υπάρχει όταν λες ότι είσαι με τον Χριστό, ότι είσαι χριστιανός και δεν τηρείς το νόμο Του. Γιατί όταν είσαι χριστιανός και δεν τηρείς το νόμο του Χριστού, τότε θα κριθείς και από το Νόμο του Χριστού.

Μα, θα μου πεις, εγώ δεν τον πολυξέρω αυτό το Νόμο, πειράζει; Απλά είμαι ένας καλός χριστιανός και ένας καλός άνθρωπος, δεν φτάνει αυτό;

Αυτό είναι ένα ερώτημα προς ερεύνηση. Αν δεν ξέρω το Νόμο του Χριστού, οφείλω να τον μάθω για να ξέρω αν τον εφαρμόζω στην πράξη ή όχι. Και αυτό το κάνω για πολλούς λόγους: για να καταλάβω ποιος είμαι τώρα και ποιος θέλω να γίνω όταν θα μπορώ να ευαρεστώ τον Θεό που πιστεύω, και για να μπορώ να αντιλαμβάνομαι τις επιθέσεις που δέχομαι από το αντίπαλο στρατόπεδο ώστε να είμαι σε ετοιμότητα να μπορώ να αμυνθώ, να ωριμάσω πνευματικά, να μάθω την αλήθεια της ζωής, να τρέξω τον καλό αγώνα μου και με τη χάρη του Θεού να βγω νικητής. Όχι στον στίβο του κόσμου, αλλά στον στίβο του Θεού. Τουλάχιστον, να έχω προσπαθήσει. Γιατί θα ξέρω ότι έχω διαλέξει στρατόπεδο. Συνειδητά.

Προς Ρωμαίους επιστολή, κεφ. 2: 10-16 

9- Θλίψη και στενοχώρια περιμένουν κάθε άνθρωπο που υπηρετεί το κακό, πρώτα τον Ιουδαίο αλλά και τον εθνικό. 

10 - αντίθετα, δόξα, τιμή και ειρήνη προσμένουν όποιον κάνει το καλό, πρώτα τον Ιουδαίο αλλά και τον εθνικό. 

11 - γιατί ο Θεός δεν κάνει διακρίσεις. 

12 - Έτσι, λοιπόν, όσοι αμάρτησαν χωρίς να ξέρουν το νόμο του Θεού, θα καταδικαστούν όχι με κριτήριο το νόμο. Κι από την άλλη, όσοι αμάρτησαν γνωρίζοντας το νόμο, θα δικαστούν με κριτήριο το νόμο. 

13 - Γιατί στο θεϊκό δικαστήριο δεν δικαιώνονται όσοι άκουσαν απλά το νόμο αλλά μόνο όσοι τήρησαν το νόμο. 

14 - Όσο για τα άλλα έθνη, που δε γνωρίζουν το νόμο, πολλές φορές κάνουν από μόνοι τους αυτό που απαιτεί ο νόμος. Αυτό δείχνει πως, αν και δεν τους δόθηκε ο νόμος, μέσα τους υπάρχει νόμος. 

15 - Η διαγωγή τους φανερώνει πως οι εντολές του νόμου είναι γραμμένες στις καρδιές τους. και σ' αυτό συμφωνεί και η συνείδησή τους, που  φωνή της τους τύπτει ή τους επαινεί, ανάλογα με τη διαγωγή τους. 

16 - Όλα αυτά θα γίνουν την ημέρα που ο Θεός θα κρίνει δια του Ιησού Χριστού τις κρυφές σκέψεις των ανθρώπων, όπως λέει το ευαγγέλιό μου.

Με αγάπη,

Εύα 💗


---

φωτό από εδώ.

Η Χάρη του Αγίου Πνεύματος

Σημειώσεις:

*  Ο ουσιαστικός σκοπός της χριστιανικής ζωής είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος, που σημαίνει την παρουσία του Χριστού μέσα στην καρδιά του ανθρώπου και τη θεραπεία του από όλα αυτά τα πράγματα τα οποία τον υποδουλώνουν, τον κρατούν τραυματισμένο και υπόδουλο στα πάθη και στην αμαρτία.

* Οι καλοί καρποί του Αγίου Πνεύματος αρχίζουν να ανατέλλουν και να παράγουν καρπούς όταν έχεις θεραπευτεί δια του Αγίου Πνεύματος από αυτά τα πάθη, που είναι ένδειξη ότι το Άγιο Πνεύμα έχει δουλέψει μέσα μας.

*  Οι καρποί του Αγίου Πνεύματος είναι χειροπιαστοί και μπορεί να το εξακριβώνει ο καθένας μας τσεκάροντας τον εαυτό του να δει αν λειτουργούν αυτοί οι καρποί εντός του ή όχι.

* Για να δεις καρπούς στη ζωή σου θέλει υπομονή όπως όταν φυτεύεις ένα δέντρο που το σκαλίζεις, το ποτίζεις, το φροντίζεις, του αφιερώνεις χρόνο. Πρέπει να εργάζεσαι πάνω σε αυτό συστηματικά, να κάνεις τον αγώνα σου, έτσι θα φτάσεις να δεις και τους καρπούς, που είναι χειροπιαστοί και που χρειάζεται να τους έχεις στη ζωή σου προκειμένου να είσαι ένας υγιής πνευματικά άνθρωπος.

* Οι καρποί του Αγίου Πνεύματος είναι συγκεκριμένοι, κάτι που το κρατάς στο χέρι σου, όπως οι καρποί οποιουδήποτε έργου. Ο Θεός δεν κατοικεί μέσα στον άνθρωπο αφηρημένα και αόριστα ή ως συναίσθημα, αλλά παράγει συγκεκριμένους καρπούς που τους βλέπουμε και τους αισθανόμαστε μέσα μας και γύρω μας, ως ενέργεια που εκπέμπεται από μέσα προς τα έξω: η αγάπη , η χαρά, η ειρήνη, η πραότητα, η πίστη, η αγαθοσύνη, η μακροθυμία, η εγκράτεια, η πραότητα είναι αυτοί οι καρποί. Έτσι, αν θέλει να κρίνει κανείς τον εαυτό του, μπορεί να δει αν όντως λειτουργούν μέσα του αυτοί οι καρποί. Αν βλέπει ότι υπάρχουν και λειτουργούν, να τους διατηρήσει, αν δεν λειτουργούν, να δουλέψει πάνω σε αυτό.

* Δείγμα ότι η καρδιά μας είναι ζωντανή είναι η διάθεσή μας για αναζήτηση του Θεού μέσα στη ζωή μας και ότι η ψυχή μας δεν έχει θαφτεί μέσα στις μέριμνες και τις παγίδες που μας πνίγουν. Αυτή την αναζήτηση του ανθρώπου την βρίσκει πρωτίστως μέσα στον χώρο της Εκκλησίας και είναι κάτι το χαρμόσυνο αλλά ταυτόχρονα, και κάτι πολύ σοβαρό: πρέπει ο άνθρωπος να βρει αντίκρισμα, να βρει αυτό που ψάχνει, γιατί αν δεν το βρίσκει, τότε μπορεί να καταλάβει ότι κάτι δεν δουλεύει σωστά και πρέπει να το ψάξει περισσότερο.

* Εκατομμύρια άνθρωποι μέχρι σήμερα έχουν βρει τον καρπό του Αγίου Πνεύματος, άρα το να μη τον έχεις βρει, σημαίνει ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά και που πρέπει να το ψάξεις στον εαυτό σου για να δεις τι συμβαίνει (ένας τρόπος είναι μέσα από πνευματικούς γιατρούς που μπορούν να του υποδείξουν πώς θα προχωρήσει). Αφού εντοπίσεις την αιτία, τότε το δύσκολο είναι αυτή η θεραπευτική αγωγή που σου δίνεται από τον πνευματικό σου να βρεί εφαρμογή, είναι η ώρα δηλαδή που πρέπει να φροντίσεις το δέντρο.

* Ως τέκνα της Εκκλησίας, η Εκκλησία είναι ο χώρος όπου θα βρούμε τον Θεό (Εκκλησία: όχι μόνο ο χώρος του ιερού ναού, αλλά το σύνολο όλων αυτών των ανθρώπων που είναι μέλη της Εκκλησίας και οργανικά δεμένοι σε αυτή την παράδοση και την εμπειρία του Θεού, με την κεφαλή που είναι ο Χριστός). Αυτή λοιπόν η σχέση μας με την Εκκλησία έχει συγκεκριμένα αποτελέσματα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί είναι αδύνατο ο υγιής άνθρωπος να ψάχνει ή να αγωνίζεται για πράγματα, τα οποία δεν μπορεί να πιάσει στο χέρι του. Δεν μπορείς π.χ. να αγωνίζεσαι για τον Χριστό, όταν ο Χριστός είναι άγνωστος, όταν δεν τον πιάνεις μέσα σου. Όταν αποκτάς γνώση πνευματική, τότε διαπιστώνεις ότι ήταν πάντοτε μαζί σου από την πρώτη στιγμή, περισσότερο δε στις αρχές.

* Στην αρχή το Άγιο Πνεύμα παρέχεται κατά κανόνα δωρεάν, στη συνέχεια διαπιστώνεις ότι χρειάζεσαι να κάνεις άσκηση, αγώνα, άσκηση, εξομολόγηση, Θεία Κοινωνία, νηστεία, προσευχή, μετάνοια κτλ. για να το διατηρήσεις και να το αναπτύξεις. Όλα αυτά, αλλά κυρίως η διάθεση να τα εφαρμόσεις μέσα από την καρδιά σου ως ανάγκη και όχι ως υποχρέωση ή αγγαρεία, είναι η εμφανής παρουσία της Θείας Χάριτος στη ζωή σου. Το Άγιο Πνεύμα έχει αρχίσει να δουλεύει.

* Αφού γευτήκαμε και είδαμε πόσο μας γεμίζει ο Θεός και ότι αυτό ουσιαστικά είναι που έχουμε ανάγκη στη ζωή μας, βλέπουμε ότι οποιαδήποτε άλλη αναζήτηση που είχαμε κάνει ως τότε για να κάνουμε πραγματικότητα τα όνειρα και τις επιθυμίες μας για να βρούμε αυτό που ψάχνουμε γενικότερα, είναι στην πραγματικότητα άνευ ουσίας. Ο Θεός γίνεται η καθολική απάντηση σε όλα μας τα ερωτήματα, η εκπλήρωση όλων μας των αναγκών και επιθυμιών και αναζήτήσεων, γιατί διαπιστώνουμε ότι τελικά δεν χρειαζόμαστε τίποτε άλλο, είμαστε επιτέλους πλήρεις.
Είμαστε πλήρεις από Θεό.

Αυτά και άλλα πολλά και ωφέλιμα μπορείτε να τα παρακολουθήσετε στο βίντεο του Αθανασίου Λεμεσού που ακολουθεί:

*** Η φωτό από εδώ.

Με αγάπη,

Εύα 💗

Ξεκινάει η μετακόμιση

Φεύγουμε από ένα σπίτι στο οποίο ζήσαμε σχεδόν ολόκληρη την έγγαμη συζυγική και οικογενειακή μας ζωή. Είναι ένα σπίτι που είχαμε ανακαινίσει εκ θεμελίων όταν το πρωτοπήραμε, το κάναμε σπιτικό, το αγαπήσαμε.

Όμως του έλειπαν πράγματα. Ήταν ένα σπίτι πόλης, ένα διαμέρισμα με ενοίκους από πάνω και από κάτω από εμάς, σε μια σχετικά πυκνοκατοικημένη περιοχή, αν και το άλσος δίπλα μας ήταν μια παρηγοριά κόντρα στο γκρίζο της πόλης.

Εμείς, και εγώ και ο άνδρας μου, ονειρευόμασταν από πάντα ένα σπίτι στην εξοχή. Θέλαμε ένα κτήμα με χώρο για φυτέματα, με μπαξέ και οπωροφόρα, με ελιές, με τα κατοικίδια να ζουν ελεύθερα στο ύπαιθρο και όχι να είναι φυλακισμένα αιχμάλωτα στα κελιά τους. Θέλαμε ζώα, κότες, κουνελάκια, χήνες, να τρώμε το φρέσκο αυγό της ημέρας, το φρούτο που μόλις κόπηκε από το δέντρο, θέλαμε την επαφή με τη φύση. Περιστασιακά το επιδιώξαμε και με τον έναν τρόπο ή τον άλλον ας πούμε ότι κάτι καταφέραμε, όμως δεν ήταν ακριβώς αυτό που είχαμε κατά νου. Θέλαμε κάτι πιο ελεύθερο, πιο κοντά στη φύση, με άμεση σχέση με τα ζώα μας και με το περιβάλλον που θα μας φιλοξενούσε, αλλά και επιτρεπτά προσβάσιμο για να μπορούμε να πηγαινοερχόμαστε στη δουλειά.

Αυτό λοιπόν το όμορφο όνειρο που ήταν ένα όνειρο ζωής για εμάς, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου που αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα. Έτσι .. μετακομίζουμε! Αλλάζουμε σπίτι, κυρίως όμως, αλλάζουμε τρόπο ζωής, έναν τρόπο ζωής πολύ πιο κοντά στα ιδανικά μας, την ιδιοσυγκρασία και τους στόχους μας. Και ξεκινάμε ένα καινούργιο ταξίδι, ένα νέο κεφάλαιο στο βιβλίο της ζωής μας.

Το δοκιμαστικό βιντεάκι που ακολουθεί είναι ενδεικτικό αυτής της έναρξης, ένα μικρό δείγμα της διαδικασίας της μετακόμισης. Σκέφτομαι να κάνω αναρτήσεις που να συνοδεύονται από τέτοια παρόμοια βιντεάκια, δεν ξέρω αν συνεχίσω να το κάνω. Πρώτα θέλω να δω αν μου αρέσει αυτή η στροφή προς αυτό το καινούργιο πεδίο που δεν γνωρίζω και πολύ καλά (βασικά σχεδόν καθόλου), αλλά με ενδιαφέρει πολύ να μπω στη διαδικασία να το μάθω. Αν μου αρέσει, ίσως κάνω και άλλα πράγματα από εκεί, θα δούμε.

Όμως, η μετακόμιση ξεκινάει! και αφήνω για την ώρα τις θεωρίες κατά μέρος. Κούτες, τσάντες, τσαντάκια, κάδρα, μικροέπιπλα, σακκούλες, όλα μέσα στη μέση, έτοιμα να ταξιδέψουν στη νέα μας βάση. Σίγουρα είναι μια χρονοβόρα και κοπιαστική διαδικασία το να μεταφέρεις ένα ολόκληρο νοικοκυριό σε ένα άλλο σπίτι, όμως δεν μετράει στο ελάχιστο μπροστά σε αυτό που ελπίζουμε και μας περιμένει. Ανυπομονώ να ξεκινήσουμε!

Με αγάπη,

Εύα 💗

Κυριακή στην Πάχη

Το μεσημέρι της Κυριακής αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα στο επίνειο των Μεγάρων, την Πάχη, μιας και προς τα εκεί θα είναι τα μέρη μας από εδώ και μπρος, τώρα που αλλάζουμε τόπο διαμονής.

Ένα λιμανάκι γραφικό, γεμάτο ομορφιά και αέρα νησιώτικο και στο βάθος της προβλήτας, μέσα στη μέση της θάλασσας, το εκκλησάκι της Παναγίτσας, όπως αγαπούν να το λένε οι ντόπιοι. Η επίσημη ονομασία του είναι το Γενέσιον της Θεοτόκου και τιμάται στις 8 Σεπτεμβρίου. Επίσης, εορτάζεται και τον Δεκαπενταύγουστο με μεγάλη πανήγυρη και εορταστικές εκδηλώσεις.

Η Παναγίτσα της Πάχης είναι μια μικρογραφία μεγάλου ναού, με το πρόστυλο, την σαμαρωτή σκεπή, το σταυροειδές σχήμα, το ιερό του που βλέπει στην ανατολή, με το απέριτο καμπαναριό. Όλα είναι εκεί, μόνο σε μικρογραφία. Κι όμως, μεγαλειώδη. Η ομορφιά μέσα στην απλότητά της, η δωρική ομορφιά της Ελλάδας. Γύρω τριγύρω η θάλασσα, κάτασπροι γλάροι που το χαιρετούν και σημαίες που το πλαισιώνουν με τα αγκυροβολημένα καΐκια που βρίσκουν το απάγκιο τους στον προστατευμένο από τους αγέρες όρμο. Μια πολύ ρομαντική γωνιά για να βγάλεις φωτογραφίες, για να κάνεις γάμο, για να φέρεις δυο φίλους και να περάσεις όμορφα σε αυτή την παραθαλάσσια γωνιά της Αττικής που φιλάει το κύμα, και παρόλα αυτά τόσο κοντά στην πρωτεύουσα, μια ανάσα δρόμος.

Ήταν η πρώτη επίσημη βόλτα μας μετά την καραντίνα του κορωνοΐού και πρέπει να πω ότι την εκτιμήσαμε και την χαρήκαμε δεόντως.

Σ' ευχαριστούμε Ελλάδα για τις ομορφιές και τις ευλογίες που μας σκορπάς τόσο απλόχερα!

Κι ένας γλάρος πάνω στο άδειο τραπεζάκι.

Εδώ προσπάθησα να βγάλω ένα βιντεάκι με τη θέα γύρω από το παρεκκλήσι της Παναγίτσας. Η θέα, όπως βλέπετε, παρόλες τις τεχνικές ατέλειες της εγγραφής, είναι πολύ όμορφη.

Τριάντα χρόνια γάμου κλείνουμε σήμερα. Σα νερό περάσανε! Σα να' ταν χθες... Να μας έχει ο Θεός καλά. Κι όλο τον κόσμο. Αγάπη μόνο, αυτό μένει.

Με αγάπη,

Εύα 💗

Ποιοι είμαστε στα μάτια του Χριστού

Χριστιανός δεν είναι μόνο να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις για την πίστη σου στον Χριστό και να το κάνεις, αλλά και να γνωρίζεις ποιος πραγματικά είσαι στα μάτια του Χριστού όχι από τη σκοπιά σου, αλλά από τη δική Tου. Τι βλέπει δηλαδή ο Χριστός σε εσένα κι όχι τι βλέπεις εσύ ή ο κόσμος ή το κοινωνικό status quo κτλ. για το άτομό σου.

Πώς θα οδηγηθούμε αυτό; Μέσα από την Αγία Γραφή και σιγά σιγά, γιατί είναι μια διαδικασία όπως η διαδικασία της ενηλικίωσης, μόνο που εδώ μιλάμε για πνευματική ενηλικίωση. Δεν σας είπα ότι όλες οι απαντήσεις που αναζητούμε για την αλήθεια εκεί μέσα βρίσκονται; Μόνο που δεν τα βλέπεις όλα αμέσως με την πρώτη ματιά.

Ο πιστός είναι σαν τους ανασκαφείς που σκάβουν συνεχώς και με επιμέλεια για να ανακαλύψουν κομματάκια από ευρήματα και όταν αρχίζουν να τα συναρμολογούν, φτάνουν στην αλήθεια των ευρημάτων. Κάπως έτσι είναι και ο πιστός, σκάβει, σκάβει, κάτι βρίσκει, το φυλάει, το επεξεργάζεται, βάζει τις γνώσεις και τις σκέψεις του σε διαδικασίες, βρίσκει και κάτι καινούργιο, προσαρμόζεται στο καινούργιο φως που έριξαν τα δεδομένα του και αρχίζει αργά και προσεκτικά να συναρμολογεί την αλήθεια του Χριστού.

Και οι δύο προϋποθέσεις που ανέφερα στην αρχή είναι εξίσου σημαντικές γιατί όταν ξέρεις τι γνώμη έχει ο Χριστός για εσένα προσωπικά, ξεκαθαρίζουν μέσα σου πολλά πράγματα, και για το ποιος είσαι και για το τι κάνεις και πώς αντιδράς και συμπεριφέρεσαι και για το τι θέλεις από τη ζωή. Γιατί τώρα ξέρεις ποιος είσαι και δεν τυφλοβατείς στα τυφλά, περπατάς με σιγουριά στο φως. Σου είναι επομένως πολύ πιο εύκολο να περάσεις στο επόμενο βήμα, που είναι να περάσεις από τη θεωρία στην πράξη και να ξεκινήσεις να βαδίζεις βήμα βήμα στον δρόμο του Χριστού. Να αρχίζεις δηλαδή να γίνεσαι αυτό που λες ότι φέρεις, τη λέξη δηλαδή Χριστιανός, που είναι και η πνευματική σου ταυτότητα.

Το πλάνο αντιγραφής Αγίας Γραφής για τον μήνα Ιούνιο είναι αποσπάσματα από την Αγία Γραφή που σου δίνουν μια αφετηρία στο να αρχίσουμε να αναζητούμε την ταυτότητά μας στον Χριστό. Αφετηρία για να γίνει η αρχή. Είναι όπως όταν μαθαίνουμε να γράφουμε το αλφάβητο. Γραμματάκι γραμματάκι αντιγράφουμε τα σύμβολα μηχανικά και αδέξια, όσο περνάει όμως ο καιρός και όσο ασχολούμαστε με αυτό και εξασκούμαστε συστηματικά, τότε τα σύμβολα αρχίζουν να αποκτούν κάποιο νόημα, γίνονται κομμάτια μιας λέξης και η λέξη μετά κομμάτι μιας πρότασης και μετά όλα σα να αρχίζουν κάπως να αποκτούν το νόημά τους.

Κάπως έτσι συμβαίνει και με τα πλάνα αντιγραφής της Αγίας Γραφής. Πρόταση πρόταση, πρώτα διαβάζουμε, μετά αντιγράφουμε, μετά σκεφτόμαστε αυτό που αντιγράψαμε, διαλογιζόμαστε πάνω σ' αυτό, μετά διαβάζουμε το λίγο πιο πριν, το λίγο πιο μετά στο κείμενο, μετά θα διαβάσουμε το κεφάλαιο, και αργότερα, όταν θα έχουμε λίγο εξασκηθεί και έρθει η διάθεση να ασχοληθούμε (γιατί έρχεται, να είστε σίγουροι γι' αυτό), θα διαβάσουμε λίγο λίγο όλη την Αγία Γραφή και μετά, όπως και στο αλφάβητο, όλα σα να αρχίζουν κάπως να αποκτούν το νόημά τους. Πρωτίστως, την Καινή Διαθήκη, που είναι όλη η ουσία της σχέσης μας με τον Χριστό, που είναι και το Α και το Ω. Ξεκινάμε και τελειώνουμε δηλαδή με τον Λόγο Του.

Όλα θα τα βρεις εκεί, και αφετηρία, και εκπαίδευση και σοφία και εμπειρία και αποκάλυψη και διδασκαλία και παρηγορία και συμπαράσταση και μάλωμα και άσκηση και λύτρωση και όλα τα ενδιάμεσα που μπορεί να προκύψουν σε αυτή τη διαδικασία του στίβου της ζωής, επίγειας και πνευματικής. Με τον Χριστό οδηγό. Και μετά, δε θα χρειαζόμαστε δεκανίκι, θα μπορούμε να βαδίζουμε μόνοι μας πάνω στον δρόμο και την Αλήθεια, το μόνο δρόμο και τη μόνη αλήθεια, που δεν είναι άλλος από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Θα την ξαναδιαβάσουμε από την αρχή και μετά δεν θα θέλουμε να την αφήνουμε από τα χέρια μας, θα έρχεται φυσικά το πράγμα, όπως όταν πια έχουμε εντρυφήσει στο αλφάβητο και το να διαβάζουμε πλέον ένα βιβλίο ή να γράφουμε ένα μυθιστόρημα π.χ. φαντάζει παιχνιδάκι. Και κάθε φορά κάτι καινούργιο θα προκύπτει, θα ανακαλύπτουμε κάτι καινούργιο, βαθύτερο από αυτό που νομίζαμε πιο πριν. Και θα αρχίσουμε να τη μελετάμε περισσότερο σε βάθος και τα γραμματάκια που μελετήσαμε θα πάψουν να είναι απλά σύμβολα πάνω στο χαρτί αλλά θα αρχίσουν να αποκτούν άλλο νόημα, το δικό τους, όχι αυτό που νομίζαμε εμείς. Κι έτσι, δεν μαθαίνουμε μόνο αυτό που λέει απλά το κείμενο, αλλά θα αρχίσουμε να αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας σιγά σιγά μέσα του. Μέσα από Κείνον. Κι αυτό, αδελφή μου, είναι ένα εντελώς καινούργιο φως, είναι προβολέας.

Γι' αυτό και όσοι ξέρουν λένε ότι η Αγία Γραφή είναι γραμμένη για τον καθένα ξεχωριστά, γιατί οι αλήθειες που μας δίνονται, μας δίνονται περισσότερο αποκαλυπτικά, παρά εγκυκλοπαιδικά και στον καθέναν μας προσαρμοσμένα στη δική μας ωριμότητα και την δική μας ψυχοσύνθεση. Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε ότι ο Θεός μας έχει πλάσει ξεχωριστούς και ιδιαίτερους, ένας ολόκληρος κόσμος από μόνος του είναι ο κάθε άνθρωπος. Πόση σοφία, πόση καλλιτεχνία, πόση ομορφιά και μαεστρία και αγάπη και ψυχή, για να φτιάξει αυτό το καταπληκτικό δημιούργημα! Αυτό είμαστε, το πετράδι του Θεού, το "πολύτιμό" Του (his "precious"), όπως λένε και στην ταινία.

Ξεκινάς, για να επανέλθουμε, να αντιγράφεις το ιερό κείμενο, και μετά αρχίζεις να ανιχνεύεις τη συμπεριφορά, αυτής του Χριστού. Αρχίζεις και καταλαβαίνεις γιατί κατέβηκε στη γη, γιατί δίδαξε, γιατί βασανίστηκε, γιατί προδόθηκε, χλευάστηκε, σταυρώθηκε, γιατί αναστήθηκε. Θα μπορούσε να μείνει στους ουρανούς και να τα βλέπει όλα από ψηλά και να μας κρίνει από το αποτέλεσμα.

Όχι ο Χριστός μας. Όλα τα έκανε για σένα, για εμάς, για να ζει μέσα μας και να είμαστε ένα μαζί Του. Γιατί, όταν θα είμαστε έτοιμοι, όταν θα έχουμε μάθει να αναγνωρίζουμε σύμβολα και σημασίες, τότε θα αρχίσουμε, όχι μόνο να αναγνωρίζουμε τον Χριστό, αλλά να είμαστε σαν τον Χριστό, γιατί αυτό ήθελε από την αρχή, να είμαστε τέλειοι όπως Εκείνος, άγιοι όπως Εκείνος και αθάνατοι όπως Εκείνος, μαζί Του. Να είμαστε σαν την Αγία Γραφή, αυτό δίδαξε, μία Αγία Γραφή στην πράξη, που να περπατάει στο δρόμο, που να σκέφτεται και να μιλάει και να συμπεριφέρεται κατά το θέλημά Του, που μέσα από τις πράξεις μας και τις αντιδράσεις μας και τον χαρακτήρα μας που διαμορφώνεται συνεχώς μέσα στο καλούπι του Χριστού, να μπορούμε με τον όποιο ταπεινό και αφελή τρόπο μπορούμε, να μεταδώσουμε κάτι στον διπλανό μας και ο Θείος Λόγος να πάει και λίγο παραπέρα, στον επόμενο συνάνθρωπο και μετά στον επόμενο. Σαν το φως της Ανάστασης, που περνάει από κερί σε κερί και από καρδιά σε καρδιά. Ώσπου όλα να γίνουν Φως.

Θα μπορούσα να πω ακόμη πολλά, όμως δεν είμαι θεολόγος, ούτε κληρικός να τα λέω όπως επιτάσσει το γράμμα της θεολογίας, και ξέρω ότι πολλοί είναι αυτοί που δεν δέχονται αναλύσεις και κριτικές ή σχόλια πάνω σε θέματα θεολογικά, αν δεν είσαι θεολόγος τουλάχιστον.

Όμως δεν είμαι θεολόγος. Μια απλή γυναίκα είμαι που δέχτηκε σα δώρο το φως του κεριού που μου μεταλαμπαδεύτηκε τη βραδιά της Ανάστασης του Κυρίου μέσα στη σιωπηλή νύχτα και τώρα είναι η σειρά μου να μεταλαμπαδεύσω αυτό που μου προσφέρθηκε ώστε και ο επόμενος να μπορεί να κάνει το ίδιο, όπως ξέρουν να κάνουν οι Χριστιανοί εκατοντάδες αιώνες τώρα.
Σιγανά και ταπεινά.
Για Κείνον.
Για τη δόξα Του.
Για την Αγάπη Του.
Αμήν.

Με αγάπη,

Εύα 💗


***

--- Στις αρχές της χριστιανικής ζωής και διδασκαλίας, ο τίτλος Χριστιανός δεν συνοδευτόταν από επίθετα που να τον προσδιορίζουν, όλοι τότε ήταν Χριστιανοί. Οι επιθετικοί προσδιορισμοί (καθολικός, κοπτικός, προτεστάντης, καλβινιστής, χιλιαστής, πεντηκοστιανός κ.ο.κ., υπάρχουν δεκάδες) προέκυψαν μετά το παπικό Σχίσμα το 1054 μ.Χ., με τους καθολικούς, που αυτοβαπτίσθηκαν ως "καθολική εκκλησία" να τραβάνε δική τους ρότα και να φτιάχνουν το δικό τους "αλάθητο" παρακλάδι, με τις δικές τους μεταφράσεις, φτιάχνοντας ένα δικό τους δόγμα, σφάζοντας μέχρι και χριστιανούς και λεηλατώντας αυτοκρατορίες για περισσότερη δόξα και χρήμα και χλιδή για να επιβληθούν, ένα παρακλάδι που απομακρύνθηκε δραματικά από τον κορμό του Χριστού και τον Λόγο Του που είχε μείνει άθικτος και ακέραιος, με τους εναπομείναντες Χριστιανούς που έμειναν στο δόγμα του Χριστού, που είναι η Ορθοδοξία.

Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη διάσπαση, το λεγόμενο Σχίσμα των Εκκλησιών, που ακολουθήθηκε από πολλές άλλες έκτοτε και συνεχίζουν να διασπώνται σε δικά τους μανιφέστα με ένα χριστιανικό άρωμα που να δικαιολογεί την ύπαρξή τους, ολοένα και πιο απομακρυσμένοι από την Εκκλησία του Χριστού.

Αυτή η κατάσταση εξανάγκασε όσους παρέμειναν στον κορμό του Χριστού και της αυθεντικής χριστιανικής, αποστολικής και καθολικής διδασκαλίας και Εκκλησίας του Χριστού, να αποκτήσουν έναν επιθετικό προσδιορισμό που να τους διαφοροποιεί από όλα αυτά τα λίγο επικίνδυνα και παραπλανητικά παρακλάδια. Ο προσδιορισμός αυτός είναι: Ορθόδοξος Χριστιανός. Που στην ουσία του είναι και ο πλέον αυθεντικός Χριστιανός, αφού δεν άλλαξε τίποτα απολύτως από τη διδασκαλία του Χριστού και των Αποστόλων Μαθητών Του, που τα έζησαν όλα από πρώτο χέρι ως αυτόπτες μάρτυρες της ζωής και διδασκαλίας του Θεανθρώπου πάνω στη γη.

Η Ορθοδοξία, λοιπόν, είναι ο κορμός, η αυθεντική διδασκαλία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όπως αυτή παραδόθηκε στους μαθητές Του και μεταλαμπαδεύτηκε στις πρώτες χριστιανικές κοινότητες. Τώρα, γιατί κάποιοι αποφάσισαν να σηκώσουν δικό τους μπαϊράκι, μακριά από την αγκαλιά του Χριστού, αυτό είναι ένα άλλο διαφορετικό κεφάλαιο που θέλει μέρες ή μήνες ή και χρόνια να το αναλύσουμε και που δεν είναι και δική μας δικαιοδοσία να το κάνουμε. Μια κεντρική ιδέα, ωστόσο, πάνω στο θέμα της πνευματικής μας ταυτότητας μπορούμε να την έχουμε, ώστε να ξέρουμε πάνω-κάτω τι μας γίνεται.

***

--- Μακρηγόρησα πάλι, αλλά, πάλι, ξέρετε πώς γίνονται αυτά με αυτά τα θέματα.

***

--- Το πλάνο αντιγραφής Αγίας Γραφής έχει τίτλο: Ποιος είμαι στα μάτια του Χριστού (πρωτότυπο: Who I am in Christ). Συγκροτήθηκε από την Sweet Blessings και την ευχαριστούμε πολύ γι' αυτό.

***

Ε, ναι!

Μας είχες λείψει πολύ, καλώς όρισες και πάλι στην πρωτεύουσα!

Με αγάπη,

Εύα 💗

***

φωτό, άρθρο και βιντεάκι είναι από εδώ.

***

Κορίτσια στον ήλιο

Το περίεργο δεν είναι ότι προτάθηκε για Χρυσή Σφαίρα και για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, ότι βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τέσσερις φορές ή ότι έσπασε τα ταμεία σε εισπράξεις εντός και εκτός Ελλάδας. Αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι απ' ότι διάβαζα, πρακτικά η ταινία Κορίτσια στον Ήλιο γυρίστηκε εξ' ολοκλήρου από πέντε άτομα!

Μια μικρή παρέα Ελλήνων που ο καθένας τους όμως από τη μεριά του διέθετε ξεχωριστό καλλιτεχνικό ταλέντο και τρελή αγάπη γι' αυτό που έκανε.  Έσμιξαν το ήθος, το μεράκι, η επιμονή, και με τα λιγοστά μέσα της εποχής και με ελάχιστα χρήματα έφτιαξαν κάτι δωρικά και τίμια ελληνικό, μια ταινία γεμάτη λυρισμό, ποίηση, αθωότητα, μια ταινία άξια να προβληθεί προς τα έξω, κρατώντας ωστόσο ατόφιο τον χαρακτήρα της Ελλαδίτσας μας και των ανθρώπων της, εκείνων με το καθαρό κούτελο, το δυνατό αίσθημα φιλοξενίας που σπάνια βλέπεις σε άλλες χώρες, την καλοσύνη, τη σεμνότητα, την απλότητα, τη ντομπροσύνη, το ήθος.

Ωραία πράγματα...  Μια δίωρη στάση σε αυτές τις κλασικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου δεν αφήνουν μόνο νοσταλγία και ένα μειδίαμα ίσως στα χείλη, είναι και ταξίδι στην ιστορία, τη δική σου ιστορία. Είναι ωφέλιμο να κοιτάς που και που προς τα πίσω, στις ρίζες σου, να βλέπεις από πού ξεκίνησες, πώς ήσουν, πώς ήταν η κοινωνία της Ελλάδας τότε, ποιοι ιστοί την κρατούσαν δεμένη, τι έχει αλλάξει από τότε κι αν έχει αλλάξει προς το καλύτερο ή όχι.

Είναι καλό να ξέρεις πώς έχεις εξελιχθεί μέσα στις δεκαετίες και τους αιώνες, και να μπορείς να διαπιστώνεις αν το χθες σου με το τώρα που ζεις είναι ακόμα ενωμένα μεταξύ τους. Γιατί, αν εξακολουθεί να υπάρχει αυτή η σύνδεση, τότε προχωράμε καλά. Αν όμως κάτι κάπου μέσα στα χρόνια χάθηκε στη μετάφραση της αλλοτρίωσης, του μιμιτισμού και όλων των παρεμβολών ή αλλοιώσεων που σε εμποδίζουν να αναγνωρίσεις το ποιος ήσουν και ποιος πραγματικά είσαι σήμερα, τότε ίσως να χρειάζεται να ξαναδούμε τα πράγματα λίγο αλλιώς.

Με αγάπη,

Εύα 💗


***

Με αφορμή την πρόσφατη επαναπροβολή της ταινίας στην τηλεόραση.

***

Η φωτογραφία είναι από εδώ.