Δεν μπορώ να πω ότι εξεπλάγην ιδιαίτερα από το άκουσμα της ανακοίνωσης του π. Ανδρέα Κονάνου ότι επιστρέφει και πάλι πίσω στον κόσμο. Παρόλο που πρόκειται για έναν εκπρόσωπο της Εκκλησίας με ιδιαίτερο χάρισμα στο να περνά μηνύματα στον κοινό, ωστόσο, εδώ και κάμποσο καιρό κάτι με ξένιζε με την όλη προσκόλησή του στα social media, τη δημοσίευση προσωπικών φωτογραφιών που καμία σχέση δεν είχαν με την εκκλησία, γενικά, όλο του το προφίλ είχε αυτόν τον αέρα της εκκοσμίκευσης, που προσωπικά δεν θα ήθελα να βλέπω σε εκπρόσωπο της Εκκλησίας. Όχι ότι είναι κακό βέβαια αυτό, απλά δεν μου αρέσει ιερείς της Ορθοδοξίας μας να έχουν αυτό το φλερτ με τον κόσμο, τους θέλω κάπου αλλού, πιο ψηλά, χωρίς πολλά πολλά, έτσι, πιο αποστασιοποιημένους που απλά να εκπέμπουν αυτό το φως το ιλαρό, αυτή την πνευματικότητα που έχω ανάγκη να βλέπω στους εκπροσώπους της Εκκλησίας και του μοναχισμού, ως οδηγό και υπόδειγμα.
Σίγουρα ο "σκέτος" πλέον, όπως αυτοχαρακτηρίστηκε, Ανδρέας Κονάνος, αν μη τι άλλο, έκανε μια κίνηση που ανατάραξε τα νερά. Υπάρχει μερίδα στο κοινό του που ενοχλήθηκε. Για μένα, δεν με πείραξε ιδιαίτερα, γιατί, όταν αισθανόμενη έτσι όπως αισθανόμουν την παρουσία του όλο αυτό το διάστημα, με το να πάρει την απόφαση που πήρε, θεώρησα πως ήταν το πλέον τίμιο που μπορούσε να κάνει, τόσο για το κοινό του, όσο και για την Εκκλησία, ώστε να μην παραπλανά ούτε τη μία πλευρά ούτε την άλλη. Ήταν μια ειλικρινής απόφαση και το εκτίμησα.
Το πιο ωραίο όμως είναι ότι η είδηση μαθεύτηκε λίγες μέρες αφότου είχα ολοκληρώσει την ανάγνωση του βιβλίου του "Στο Βάθος Κήπος" και ήμουν έτοιμη να κάνω μια ανάρτηση γι' αυτό με την πρώτη ευκαιρία, αφού πρόκειται πράγματι για ένα αξιόλογο βιβλίο, γραμμένο με πολύ προσοχή και ευαισθησία, λυρικό, ποιητικό, με σαφήνεια στα βαθειά μηνύματα της ορθόδοξης πίστης, με συμβουλές και αναλύσεις, που γενικά μου άρεσε πολύ και το συστήνω με θέρμη, έστω και τώρα που ο συγγραφέας του δεν είναι πλέον ποιμένας της εκκλησίας.
Και λίγα νέα σχετικά με τη μετακόμιση. Μπορεί να είμαστε ακόμα άνω-κάτω και το ξεπακετάρισμα καλά να κρατεί, βρήκα όμως τη θέση που θα έχει από εδώ και στο εξής το γραφείο μου! Είναι ακόμα γυμνό και αστόλιστο, όμως μου άρεσε πολύ έτσι όπως τοποθετήθηκε μέσα στον χώρο.
Από την άλλη πλευρά του δωματίου βέβαια, γίνεται ο κακός χαμός, όμως το προσπερνάω για την ώρα, για να μπορώ να χαίρομαι την εξέλιξη της κάθε μέρας και να μη με καταβάλει το άγχος να τα φτιάξω όλα στην ώρα τους έτσι όπως τα θέλω. Σιγά σιγά και όποτε γίνουν. Απολαμβάνω τη διαδρομή και αγκαλιάζω το κάθε βήμα αυτής της μεγάλης αλλαγής που ήρθε τόσο αναπάντεχα στη ζωή μας, ευγνωμονώντας το Θεό για αυτό το τεράστιο δώρο που μας πρόσφερε.
Αυτά προς το παρόν. Η σύνδεση με το διαδίκτυο στο νέο μας σπίτι ακόμη δεν υπάρχει, ρεύμα επίσης δεν υπάρχει - περιμένουμε την αγαπημένη μας γραφειοκρατία να δεήσει να μας κάνει τη σύνδεση, αφού ακόμα είμαστε στην αναμονή από την αρχή του καλοκαιριού. Έτσι, οι αναρτήσεις γίνονται με ιδιαίτερα αργούς ρυθμούς. Η υπομονή όμως είναι αρετή και με αυτή τη διαδικασία της μετακόμισης προέκυψε μια πολύ ωραία ευκαιρία να εξασκήσω αυτή την αρετή και στην πράξη, και αυτό προσπαθώ να κάνω όλο αυτό το διάστημα.
Μέχρι την επόμενη σύνδεση, λοιπόν!
Με αγάπη,
Εύα 💗
---
* φωτογραφίες μου μπορείτε να δείτε και στον λογαριασμό μου στο instagram εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου