Ήταν ένα ιδιαίτερο καλοκαίρι και φθινόπωρο γεμάτα από αλλαγές και προκλήσεις. Ο γάμος των παιδιών, η μετακόμιση, ο κορωνοΐός, όλα μαζί, ανακατεμένα, όπου δύσκολα έβρισκε κανείς τάξη, ηρεμία και οργάνωση, γιατί όλα τους ήταν αναγκαία και επείγοντα που έχριζαν άμεσης φροντίδας.
Δόξα τω Θεώ, τα παιδιά έχουν τακτοποιηθεί κι έχουν βρει τη σειρά τους. Εμείς, από την άλλη, παλεύουμε ακόμη με τις εκκρεμότητες του καινούργιου μας σπιτιού. Υπήρχαν χρονοβόρες διαδικασίες γραφειοκρατικού χαρακτήρα, που πραγματικά μας έφτασαν στα όρια με τις καθυστερήσεις των υπηρεσιών τους. Γιατί, αλήθεια, τα κάνουν όλα τόσο δύσκολα και χρονοβόρα στο ελληνικό δημόσιο; Πού είναι το πρόβλημά τους; Νομίζω ότι αυτή η απορία θα με ακολουθεί για πάντα.
Όπως και να 'χει, τις δυσκολίες τις κάναμε προκλήσεις και με τον χρόνο, προσκλήσεις, που περίμεναν ανταπόκριση. Ανταποκριθήκαμε εννοείται, γιατί το σπίτι αυτό τα άξιζε όλα και με το παραπάνω. Τα συνδύαζε όλα, αυτά που είχαμε ανάγκη λόγω ρυθμών καθημερινότητας, εργασίας, υποχρεώσεων κτλ., αλλά και αυτά που αγαπούσαμε και ονειρευόμασταν ως προς την ποιότητα ζωής που αποζητούσαμε χρόνια τώρα. Κοντά και μακριά, βουνό και θάλασσα, κοινωνικότητα και απομόνωση, εργασία και ηρεμία, ζώα και φύση μαζί μας, σαν μία τέλεια μικρή ολοκληρότητα, ειρηνευμένη και αρμονική.
Για να φτάσουμε όμως ως εκεί, χρειάστηκε να περάσουμε από συμπληγάδες. Μόνο για να γίνει η σύνδεση με το ρεύμα, για να αναφέρω ένα μικρό παράδειγμα, χρειάστηκε να περάσουν πεντέμιση μήνες, από τις αρχές του Ιουνίου. Μπαίνω στο blogger λοιπόν κι εγώ μετά από τόσον καιρό και βρίσκω ένα διαφορετικό blogger με εντελώς τροποποιημένο το στήσιμο και την αισθητική που ήξερα και αγαπούσα. Δεν μου αρέσουν καθόλου. Ήξερα πώς να κάνω τις αλλαγές μου όλα αυτά τα δέκα+ χρόνια που βρίσκομαι εδώ, πώς να αλλάξω όλο το template αν το ήθελα, πώς να προσθέτω ή να αφαιρώ στοιχεία,πώς να διορθώνω, τώρα δεν βρίσκω τίποτα. Κι αυτό το συννεφάκι που γυρίζει γύρω γύρω κάθε φορά που προσθέτω μια λέξη στο κείμενο της ανάρτησης σαν τρελό, πόσο πιο εκνευριστικό θα μπορούσαν να το κάνουν;
Μπορείτε, κύριοι διαχειριστές του blogger, να επιστρέψετε παρακαλώ τα πράγματα στην πρότερή τους κατάσταση;
Και, επίσης, μπορείτε πριν κάνετε τις οποιεσδήποτε αλλαγές σας, να μας δίνετε το δικαίωμα της επιλογής και της απόφασης;
Μετά από τόσα χρόνια χρήσης, νομίζω ότι πλέον το δικαιούμαστε.
Ευχαριστώ.
Όπως και να 'χει, χαίρομαι πολύ που βρίσκομαι και πάλι εδώ, στο ιντερνετικό μου σπίτι, μετά από πολύ καιρό, εν μέσω πανδημίας, σεισμών και ελπίζω όχι έτι καταποντισμών. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι καιροί που διανύουμε μόνο ως απλοί δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Που θα πει, προσαρμοζόμαστε για να μην αφανιζόμαστε. Ο νόμος της φύσης το λέει αυτό και το έχει αποδείξει επανειλλημένως μέσα στα χρόνια και τους καιρούς.
Με αγάπη,
Εύα 💗
***
Δοκιμαστική η ανάρτηση για να δώσω το παρόν, παίρνοντας το νήμα από εκεί που το είχα αφήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου