Μια μικρή παρέα Ελλήνων που ο καθένας τους όμως από τη μεριά του διέθετε ξεχωριστό καλλιτεχνικό ταλέντο και τρελή αγάπη γι' αυτό που έκανε. Έσμιξαν το ήθος, το μεράκι, η επιμονή, και με τα λιγοστά μέσα της εποχής και με ελάχιστα χρήματα έφτιαξαν κάτι δωρικά και τίμια ελληνικό, μια ταινία γεμάτη λυρισμό, ποίηση, αθωότητα, μια ταινία άξια να προβληθεί προς τα έξω, κρατώντας ωστόσο ατόφιο τον χαρακτήρα της Ελλαδίτσας μας και των ανθρώπων της, εκείνων με το καθαρό κούτελο, το δυνατό αίσθημα φιλοξενίας που σπάνια βλέπεις σε άλλες χώρες, την καλοσύνη, τη σεμνότητα, την απλότητα, τη ντομπροσύνη, το ήθος.
Ωραία πράγματα... Μια δίωρη στάση σε αυτές τις κλασικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου δεν αφήνουν μόνο νοσταλγία και ένα μειδίαμα ίσως στα χείλη, είναι και ταξίδι στην ιστορία, τη δική σου ιστορία. Είναι ωφέλιμο να κοιτάς που και που προς τα πίσω, στις ρίζες σου, να βλέπεις από πού ξεκίνησες, πώς ήσουν, πώς ήταν η κοινωνία της Ελλάδας τότε, ποιοι ιστοί την κρατούσαν δεμένη, τι έχει αλλάξει από τότε κι αν έχει αλλάξει προς το καλύτερο ή όχι.
Είναι καλό να ξέρεις πώς έχεις εξελιχθεί μέσα στις δεκαετίες και τους αιώνες, και να μπορείς να διαπιστώνεις αν το χθες σου με το τώρα που ζεις είναι ακόμα ενωμένα μεταξύ τους. Γιατί, αν εξακολουθεί να υπάρχει αυτή η σύνδεση, τότε προχωράμε καλά. Αν όμως κάτι κάπου μέσα στα χρόνια χάθηκε στη μετάφραση της αλλοτρίωσης, του μιμιτισμού και όλων των παρεμβολών ή αλλοιώσεων που σε εμποδίζουν να αναγνωρίσεις το ποιος ήσουν και ποιος πραγματικά είσαι σήμερα, τότε ίσως να χρειάζεται να ξαναδούμε τα πράγματα λίγο αλλιώς.
Με αγάπη,
Εύα 💗
***
Με αφορμή την πρόσφατη επαναπροβολή της ταινίας στην τηλεόραση.
***
Η φωτογραφία είναι από εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου