DIY ετικέτες για την Αγία Γραφή

Το έκανα απλά, με υλικά που είχα στο σπίτι. Αυτοκόλλητα ετικετάκια σε διάφορα χρώματα και μαρκαδοράκι μαύρο ανεξίτηλο για να μη μουτζουρώνει πάνω στις ετικέτες. Τα άπλωσα όλα πάνω στο τραπέζι της κουζίνας και σε λίγο χρόνο έφτιαξα ετικετούλες με τους τίτλους όλων των βιβλίων που υπάρχουν μέσα στην Αγία Γραφή. Τα ήθελα στα ελληνικά και επειδή στα ελληνικά αυτά τα πράγματα δεν υπάρχουν γενικότερα και πολύ θυμώνω γι' αυτό, που δεν υπάρχουν, κάθισα λοιπόν κι εγώ και τα έφτιαξα μόνη μου.

Δεν ξέρω γιατί κανείς δεν ασχολείται με το αισθητικό κομμάτι της πίστης. Μήπως κάτι δεν σκέφτομαι σωστά, μήπως είμαι εγώ; Γιατί η αλήθεια είναι ότι προβληματίζομαι πολύ γι' αυτό και στενοχωριέμαι: Είναι αθώο το θέμα της δημιουργίας, το να φτιάχνεις πράγματα με τα χέρια σου που να ομορφαίνουν το περιβάλλον γύρω σου και να σε ευχαριστούν στην όψη και την ψυχή ή μήπως όλο αυτό κρύβει μέσα του μια παγίδα ματαιοπονίας και ματαιοδοξίας ίσως; Είναι τελικά η χειροτεχνία - και η τέχνη γενικότερα - χάσιμο χρόνου, όταν δεν μιλάμε για αμιγώς εκκλησιαστικά είδη τέχνης, αγιογραφία π.χ. κτλ., αλλά για άλλα πιο ταπεινά και καθημερινά, που δεν στοχεύουν ευθέως στη δόξα του Θεού; Πάντα το είχα απορία αυτό και ακόμα αναζητώ μιαν απάντηση.

Αλλά για την ώρα, αυτό είναι το αποτέλεσμα, όμορφο και κυρίως, χρηστικό. Πάντα κατά τα γούστα μου, μην παρεξηγηθούμε κιόλας. Θέλω αυτό που χρησιμοποιώ να μου αρέσει κιόλας, θέλω όμορφα πράγματα γύρω μου, μου αρέσουν τα χρώματα, τα σχήματα, μου αρέσει να βλέπω την όμορφη πλευρά ακόμη και στα πιο πρακτικά θέματα, όπως ένα organizer π.χ., το οποίο καμία σχέση δεν έχει με τα τυπικά organizer που βλέπουμε και χρησιμοποιούμε και που του έχω αλλάξει τα φώτα. Δεν είμαι αυτής της συνομοταξίας, σόρι! αλλά δε λυπάμαι κιόλας, γιατί μου φτιάχνει τη διάθεση, με κάνει να αισθάνομαι καλά κι όταν αισθάνομαι καλά, ξέρω ότι και οι γύρω μου είναι καλά εξαιτίας μου, εξαιτίας της καλής μου διάθεσης δηλαδή. Είμαι ακόμα παιδί και μου αρέσει να χρησιμοποιώ αυτοκολλητάκια και να ζωγραφίζω με ξυλομπογιές και τέμπερες, να κόβω και να κολλάω χαρτάκια και υλικά, να συνδυάζω και να φτιάχνω ένα διαφορετικό αποτέλεσμα, να χαίρομαι με τα απλά, με τη φυσικότητα και την αρμονία των πραγμάτων, με τη λεπτομέρεια που τόσο αγαπώ και με κάθε τι όμορφο και αισιόδοξο και πολύχρωμο και χρωματιστό και χαρούμενο.

Το μόνο που θα με πείραζε και που θα αναγκαζόμουν να αλλάξω θα ήταν να ξέρω ότι ενώ όλο αυτό το δημιουργικό κομμάτι μου ευχαριστεί εμένα, χωρίς όμως ταυτόχρονα αυτό να ευχαριστεί τον Θεό. Αυτό, νομίζω ότι θα με στενοχωρούσε πάρα πολύ, θα πιεζόμουν ίσως, αλλά θα προσπαθούσα παρόλα αυτά να το καταπνίξω, αν ήξερα ότι κάτι δεν κάνω καλά. Δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο όλο αυτό μπορεί να συνυπάρξει με τον ορθόδοξο τρόπο και πολύ θα ήθελα να έχω μια τεκμηριωμένη απάντηση που να με καλύπτει, έτσι ώστε να μην αισθάνομαι τύψεις ότι κάτι κρατάω πίσω στον χαρακτήρα και την ψυχοσύνθεσή μου παρά τη θέλησή μου, μόνο και μόνο γιατί υπάρχει αυτή η σκιά που πλανάται πάνω από τον παιδικό μου ήλιο, ένα "μη" που σκοτεινιάζει τη λιακάδα της δημιουργικότητας, ή μάλλον, της ταυτότητάς μου.

Με αγάπη,

Εύα 💗