Το μεσημέρι της Κυριακής αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα στο επίνειο των Μεγάρων, την Πάχη, μιας και προς τα εκεί θα είναι τα μέρη μας από εδώ και μπρος, τώρα που αλλάζουμε τόπο διαμονής.
Ένα λιμανάκι γραφικό, γεμάτο ομορφιά και αέρα νησιώτικο και στο βάθος της προβλήτας, μέσα στη μέση της θάλασσας, το εκκλησάκι της Παναγίτσας, όπως αγαπούν να το λένε οι ντόπιοι. Η επίσημη ονομασία του είναι το Γενέσιον της Θεοτόκου και τιμάται στις 8 Σεπτεμβρίου. Επίσης, εορτάζεται και τον Δεκαπενταύγουστο με μεγάλη πανήγυρη και εορταστικές εκδηλώσεις.
Η Παναγίτσα της Πάχης είναι μια μικρογραφία μεγάλου ναού, με το πρόστυλο, την σαμαρωτή σκεπή, το σταυροειδές σχήμα, το ιερό του που βλέπει στην ανατολή, με το απέριτο καμπαναριό. Όλα είναι εκεί, μόνο σε μικρογραφία. Κι όμως, μεγαλειώδη. Η ομορφιά μέσα στην απλότητά της, η δωρική ομορφιά της Ελλάδας. Γύρω τριγύρω η θάλασσα, κάτασπροι γλάροι που το χαιρετούν και σημαίες που το πλαισιώνουν με τα αγκυροβολημένα καΐκια που βρίσκουν το απάγκιο τους στον προστατευμένο από τους αγέρες όρμο. Μια πολύ ρομαντική γωνιά για να βγάλεις φωτογραφίες, για να κάνεις γάμο, για να φέρεις δυο φίλους και να περάσεις όμορφα σε αυτή την παραθαλάσσια γωνιά της Αττικής που φιλάει το κύμα, και παρόλα αυτά τόσο κοντά στην πρωτεύουσα, μια ανάσα δρόμος.
Ήταν η πρώτη επίσημη βόλτα μας μετά την καραντίνα του κορωνοΐού και πρέπει να πω ότι την εκτιμήσαμε και την χαρήκαμε δεόντως.
Σ' ευχαριστούμε Ελλάδα για τις ομορφιές και τις ευλογίες που μας σκορπάς τόσο απλόχερα!
Τριάντα χρόνια γάμου κλείνουμε σήμερα. Σα νερό περάσανε! Σα να' ταν χθες... Να μας έχει ο Θεός καλά. Κι όλο τον κόσμο. Αγάπη μόνο, αυτό μένει.
Με αγάπη,
Εύα 💗
Ένα λιμανάκι γραφικό, γεμάτο ομορφιά και αέρα νησιώτικο και στο βάθος της προβλήτας, μέσα στη μέση της θάλασσας, το εκκλησάκι της Παναγίτσας, όπως αγαπούν να το λένε οι ντόπιοι. Η επίσημη ονομασία του είναι το Γενέσιον της Θεοτόκου και τιμάται στις 8 Σεπτεμβρίου. Επίσης, εορτάζεται και τον Δεκαπενταύγουστο με μεγάλη πανήγυρη και εορταστικές εκδηλώσεις.
Η Παναγίτσα της Πάχης είναι μια μικρογραφία μεγάλου ναού, με το πρόστυλο, την σαμαρωτή σκεπή, το σταυροειδές σχήμα, το ιερό του που βλέπει στην ανατολή, με το απέριτο καμπαναριό. Όλα είναι εκεί, μόνο σε μικρογραφία. Κι όμως, μεγαλειώδη. Η ομορφιά μέσα στην απλότητά της, η δωρική ομορφιά της Ελλάδας. Γύρω τριγύρω η θάλασσα, κάτασπροι γλάροι που το χαιρετούν και σημαίες που το πλαισιώνουν με τα αγκυροβολημένα καΐκια που βρίσκουν το απάγκιο τους στον προστατευμένο από τους αγέρες όρμο. Μια πολύ ρομαντική γωνιά για να βγάλεις φωτογραφίες, για να κάνεις γάμο, για να φέρεις δυο φίλους και να περάσεις όμορφα σε αυτή την παραθαλάσσια γωνιά της Αττικής που φιλάει το κύμα, και παρόλα αυτά τόσο κοντά στην πρωτεύουσα, μια ανάσα δρόμος.
Ήταν η πρώτη επίσημη βόλτα μας μετά την καραντίνα του κορωνοΐού και πρέπει να πω ότι την εκτιμήσαμε και την χαρήκαμε δεόντως.
Σ' ευχαριστούμε Ελλάδα για τις ομορφιές και τις ευλογίες που μας σκορπάς τόσο απλόχερα!
Κι ένας γλάρος πάνω στο άδειο τραπεζάκι.
Εδώ προσπάθησα να βγάλω ένα βιντεάκι με τη θέα γύρω από το παρεκκλήσι της Παναγίτσας. Η θέα, όπως βλέπετε, παρόλες τις τεχνικές ατέλειες της εγγραφής, είναι πολύ όμορφη.
Τριάντα χρόνια γάμου κλείνουμε σήμερα. Σα νερό περάσανε! Σα να' ταν χθες... Να μας έχει ο Θεός καλά. Κι όλο τον κόσμο. Αγάπη μόνο, αυτό μένει.
Με αγάπη,
Εύα 💗
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου