Είμαι καλός άνθρωπος, θα σωθώ;

Υπάρχει αυτή η άποψη που λέει ότι: τι θα γίνει με όλους εκείνους που δεν γνωρίζουν τον Χριστό, είτε επειδή είναι αλλόθρησκοι είτε άθεοι γενικότερα; θα πάνε στην κόλαση, θα καταστραφούν; Ή: όταν εσύ απλά κάνεις το καλό και δεν πηγαίνεις π.χ. στην εκκλησία ή δεν ακολουθείς το νόμο του Χριστού και είσαι πραγματικά καλός άνθρωπος, τι θα γίνει με αυτόν, δε σώζεται αφού είναι καλός;

Στην πραγματικότητα, τα ερωτήματα των "καλών" ανθρώπων δεν είναι στην ουσία τους ερωτήματα, αλλά απόψεις. Βασικά, είναι απαντήσεις που έχουν δώσει ήδη οι ίδιοι για τον εαυτό τους. Οι περισσότεροι, έστω. Σου λέει ο άλλος ότι, αφού είμαι καλός άνθρωπος και πράττω καλά, άρα είμαι ασφαλής ως προς τη σωτηρία και βέβαια, αγαπητός προς τον Θεό. Κάνω αυτό που θέλει, άρα είμαι εντάξει.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Κάνουμε, αυτό που θέλει ο Θεός ή τελικά κάνουμε αυτό που θέλουμε εμείς με βάση τα δικά μας πρότυπα και ιδεώδη και συγκριτικά με τους υπόλοιπους;

Δύσκολο ερώτημα που χωράει πολύ ψάξιμο. Πού βρίσκει κανείς λύσεις σε τέτοιου είδους υπαρξιακά ερωτήματα; Πού βρίσκουμε την αλήθεια;

Στον Χριστό, αδελφοί μου. Μόνο στον Χριστό. Μόνο εκεί θα μάθεις την αλήθεια. Για σένα, για Κείνον, για τη σχέση σου μαζί Του και τη δική Του μαζί σου, για τη σχέση μας με τους άλλους.

Λυπάμαι που είναι στενάχωρη αυτή η λύση, θέλει χρόνο και χρόνος δεν υπάρχει, και θέλει και κόπο, να καθίσεις να ασχοληθείς, να σκάψεις, να ματώσεις, γιατί η αλήθεια πολλές φορές πονάει και ματώνει. Και γι' αυτό συνήθως την αποφεύγουμε, παρόλο που αυτό μπορεί να είναι η θεραπεία μας.

Αλλά έτσι πρέπει να γίνει όταν θέλεις να μάθεις και ποιος είσαι και τι θέλει ο Θεός από σένα και τι περιμένει να κάνεις και να γίνεις. Μου λες ότι είσαι καλός άνθρωπος. Δεκτό. Πώς όμως ακριβώς ορίζεις αυτό τον χαρακτηρισμό; Το λες επειδή το πιστεύεις εσύ, επειδή το πιστεύουν οι γύρω σου, ή επειδή το πιστεύει ο Θεός; Γιατί υπάρχει διαφορά, και μάλιστα μεγάλη ως προς αυτό. Γιατί, αν δεις τι πιστεύει ο Θεός (που θα το δεις μέσα στην Αγία Γραφή), και μόνο που το λες και το ισχυρίζεσαι ότι εσύ είσαι καλός άνθρωπος, αυτόματα καταργείς την αρετή της ταπεινοφροσύνης. Όταν αυτοχαρακτηρίζεσαι και αυτοπαινεύεσαι, παύεις να είσαι δούλος του Θεού, αλλά του κόσμου. Γιατί αυτό και μόνο, στα μάτια του Θεού, είναι αμαρτία. Πού το ξέρει κανείς αυτό; Διαβάζει την Αγία Γραφή και το μαθαίνει. Και πλέον, ξέρει το νόμο, άρα ξέρει αν τον εφαρμόζει ή όχι. Αμαρτία σημαίνει κάθε τι που απομακρύνει τον άνθρωπο από τον δημιουργό Του, που θα πει, από την αγιότητα που ζητάει ο Θεός από εμάς, αφού Εκείνος πρώτος είναι Άγιος, κι εμείς, ως παιδιά Του, και άρα οφείλουμε να ακολουθούμε το παράδειγμά Του.

Άρα, μελετάμε το νόμο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και μαθαίνουμε να μιμούμαστε και να εφαρμόζουμε αυτό το παράδειγμα, που είναι το παράδειγμα της αγιότητας και της αγιοσύνης. Αν καθίσει κανείς και μελετήσει την Αγία Γραφή, πουθενά δεν θα δει τον Χριστό να αυτοπαινεύεται ή να προβάλει την ισχύ του. Πουθενά και σε κανέναν δεν το έκανε αυτό. Το απόλυτο παράδειγμα ταπεινοφροσύνης προς μίμηση είναι ο Χριστός, που, ενώ είναι Θεός, καταδέχτηκε να κατεβεί στο επίπεδό μας, να σεβαστεί τις ανθρώπινες ιδιότητες, να ευτελιστεί από την αλαζονία και την άγνοια, ακόμη ακόμη και την ιδιοτέλεια, για εμάς. Κι όμως, ποτέ δεν είπε: εγώ είμαι καλός άνθρωπος. Που είναι ο ορισμός της Καλοσύνης. Το ίδιο και οι άγιοι, ποτέ τους δεν είπαν ότι είναι άγιοι. Τι μας μαθαίνει αυτό; Την ταπεινότητα. Την καλοσύνη μέσα από την ταπεινότητα. Μεγάλο πράγμα. Δεν λες ότι είσαι καλός άνθρωπος, αμαρτωλός είσαι, όλοι μας είμαστε αμαρτωλοί αν πάρουμε ως μέτρο σύγκρισης την αγιότητα του Θεού. Ξεκινάμε επομένως από εκεί και με τη χάρη του Θεού και τη δική μας προσπάθεια, παλεύουμε να κάνουμε βηματάκια προς τη σωστή κατεύθυνση.

Κι ερχόμαστε σε αυτό που πρέπει να ρωτήσουμε στην πραγματικότητα:

Είμαστε καλοί άνθρωποι - ή έστω - προσπαθούμε να είμαστε καλοί άνθρωποι, σύμφωνα με την επιθυμία του Θεού ή κατά τα γούστα του κόσμου;

Αυτή είναι όλη η διαφορά, γιατί εδώ είναι η μεγάλη παγίδα. Γιατί Θεός και ο κόσμος είναι δύο αντίπαλα στρατόπεδα εκ διαμέτρου αντίθετα μεταξύ τους, αυτό λέει ο Λόγος του Θεού. Ότι είναι δυο αντίπαλα, αντιμαχόμενα στρατόπεδα κι εμείς καλούμαστε να πάρουμε θέση, να επιλέξουμε στρατόπεδο ξεκάθαρα, όχι ναι μεν, αλλά. Γιατί η Αγία Γραφή λέει: όποιος δεν είναι μαζί Μου (με τον Χριστό δηλαδή), είναι εναντίον μου. Και ποιος είναι εναντίον του Χριστού; Ο διάβολος και τα τσιράκια του. Και ποια σφαίρα διαφεντεύει αυτή τη δαιμονοπαρέα; Τούτο τον κόσμο. Σ' αυτό το γήπεδο παίζουν, σε αυτό το στρατόπεδο, στο στρατόπεδο αυτού του κόσμου. Όταν λοιπόν έχεις διαλέξει τον κόσμο, τότε ανήκεις σε αυτή την παρέα. Τους ανήκεις. Δεν ανήκεις στον Θεό. Και σε κάνουν ό,τι θέλουν. Πολλές φορές, χωρίς καν να το καταλαβαίνεις. Είναι πολύ καλοί σε αυτό, οι καλύτεροι.

Το θέμα είναι να μπορείς να το καταλαβαίνεις ώστε να μη σε κάνουν ό,τι θέλουν, αυτός είναι ο όλος αγώνας. Για να μάθεις τι σημαίνει είμαι καλός άνθρωπος και αυτό που λες να έχει εκτόπισμα, πρέπει να συμπορεύεσαι με τον Θεό. Να κάνεις έργα Θεού, να προσεύχεσαι, να ασκείσαι, να μελετάς το νόμο Του μέσα στην Αγία Γραφή με επιμέλεια, με σταθερότητα, γιατί εκεί μέσα σταδιακά θα καταλάβεις πολλά πράγματα και θα δεις ότι αυτό που είσαι, ίσως να μην είναι ακριβώς αυτό που ο Θεός θέλει από σένα να είσαι ή αυτό που απλά νομίζεις ότι είσαι, συνήθως λόγω αμέλειας, χλιαρότητας, άγνοιας ή πλάνης.

Ένα παράδειγμα βρίσκεται στην προς Ρωμαίους επιστολή του αποστόλου Παύλου. Εκεί μέσα λέει με δυο λόγια ότι αν δεν ανήκεις στον Χριστό, είτε ως άθεος είτε ως αλλόθρησκος κτλ., και είσαι καλής προαίρεσης, τότε ο Θεός δεν θα σε αφήσει στη μοίρα σου, θα σε σώσει. Πρόβλημα υπάρχει όταν λες ότι είσαι με τον Χριστό, ότι είσαι χριστιανός και δεν τηρείς το νόμο Του. Γιατί όταν είσαι χριστιανός και δεν τηρείς το νόμο του Χριστού, τότε θα κριθείς και από το Νόμο του Χριστού.

Μα, θα μου πεις, εγώ δεν τον πολυξέρω αυτό το Νόμο, πειράζει; Απλά είμαι ένας καλός χριστιανός και ένας καλός άνθρωπος, δεν φτάνει αυτό;

Αυτό είναι ένα ερώτημα προς ερεύνηση. Αν δεν ξέρω το Νόμο του Χριστού, οφείλω να τον μάθω για να ξέρω αν τον εφαρμόζω στην πράξη ή όχι. Και αυτό το κάνω για πολλούς λόγους: για να καταλάβω ποιος είμαι τώρα και ποιος θέλω να γίνω όταν θα μπορώ να ευαρεστώ τον Θεό που πιστεύω, και για να μπορώ να αντιλαμβάνομαι τις επιθέσεις που δέχομαι από το αντίπαλο στρατόπεδο ώστε να είμαι σε ετοιμότητα να μπορώ να αμυνθώ, να ωριμάσω πνευματικά, να μάθω την αλήθεια της ζωής, να τρέξω τον καλό αγώνα μου και με τη χάρη του Θεού να βγω νικητής. Όχι στον στίβο του κόσμου, αλλά στον στίβο του Θεού. Τουλάχιστον, να έχω προσπαθήσει. Γιατί θα ξέρω ότι έχω διαλέξει στρατόπεδο. Συνειδητά.

Προς Ρωμαίους επιστολή, κεφ. 2: 10-16 

9- Θλίψη και στενοχώρια περιμένουν κάθε άνθρωπο που υπηρετεί το κακό, πρώτα τον Ιουδαίο αλλά και τον εθνικό. 

10 - αντίθετα, δόξα, τιμή και ειρήνη προσμένουν όποιον κάνει το καλό, πρώτα τον Ιουδαίο αλλά και τον εθνικό. 

11 - γιατί ο Θεός δεν κάνει διακρίσεις. 

12 - Έτσι, λοιπόν, όσοι αμάρτησαν χωρίς να ξέρουν το νόμο του Θεού, θα καταδικαστούν όχι με κριτήριο το νόμο. Κι από την άλλη, όσοι αμάρτησαν γνωρίζοντας το νόμο, θα δικαστούν με κριτήριο το νόμο. 

13 - Γιατί στο θεϊκό δικαστήριο δεν δικαιώνονται όσοι άκουσαν απλά το νόμο αλλά μόνο όσοι τήρησαν το νόμο. 

14 - Όσο για τα άλλα έθνη, που δε γνωρίζουν το νόμο, πολλές φορές κάνουν από μόνοι τους αυτό που απαιτεί ο νόμος. Αυτό δείχνει πως, αν και δεν τους δόθηκε ο νόμος, μέσα τους υπάρχει νόμος. 

15 - Η διαγωγή τους φανερώνει πως οι εντολές του νόμου είναι γραμμένες στις καρδιές τους. και σ' αυτό συμφωνεί και η συνείδησή τους, που  φωνή της τους τύπτει ή τους επαινεί, ανάλογα με τη διαγωγή τους. 

16 - Όλα αυτά θα γίνουν την ημέρα που ο Θεός θα κρίνει δια του Ιησού Χριστού τις κρυφές σκέψεις των ανθρώπων, όπως λέει το ευαγγέλιό μου.

Με αγάπη,

Εύα 💗


---

φωτό από εδώ.