Σκοτείνιασε απότομα κι ένας βοριάς δυνατός άρχισε να λυσσομανάει από νωρίς το μεσημέρι ως αργά τη νύχτα σαρώνοντας φύλλα και κλαδιά. Το πρωί ξημέρωσε χαρά Θεού. 'Ευτυχώς, κανένα τους δεν έσπασε' είπα ελέγχοντας τα φυτεμένα μας. 'Γιατί να σπάσουν;' ήρθε η απάντηση. ΄Καλό τους κάνει ο δυνατός αέρας. Τα βοηθά να ξεπιαστούν, λυγίζουν, τεντώνονται..' 'Σα γυμναστική' τον διέκοψα με αδημονία ενώ βρισκόμουν ήδη μέσα στην εικόνα που μόλις μου είχε ζωγραφίσει. 'Σα γυμναστική' επανέλαβε εκείνος. 'Πώς αλλιώς θα διώξουν από πάνω τους τα άρρωστα κομμάτια τους, τα ξεραμένα φύλλα και κλαδιά;' '...' ' Μη τον φοβάσαι τον αέρα, μόνο καλό τους κάνει.' '...'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου