Δεσμοί Αίματος - το πρώτο μου μυθιστόρημα

Γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ποιήματα, μικρές ιστορίες, άρθρα σε διάφορα έντυπα, εδώ, στο μπλογκ μου.. Όλα όμως ήταν μικρής έκτασης. Η μεγαλύτερή μου ιστορία (η οποία μάλιστα βραβεύτηκε και σε διαγωνισμό διηγήματος παίρνοντας την τρίτη θέση) δεν ξεπερνούσε τις τριάντα σελίδες.

Όμως, δεν με κάλυπτε εξ' ολοκλήρου. Στην άκρη του μυαλού μου υπήρχε πάντα μια λαχτάρα να γράψω κάτι μεγαλύτερο. Ήθελα να γράψω ένα μυθιστόρημα, σαν κι αυτά που διάβαζα τόσα χρόνια, μια ιστορία με ήρωες καθημερινούς ανθρώπους που όμως η ζωή τους τους βάζει μπροστά σε καταστάσεις όπου καλούνται να φτάσουν στα όρια των αντοχών και του χαρακτήρα τους, να διανύσουν το εύρος και το βάθος της προσωπικότητάς τους από το ένα άκρο ως το άλλο μέσα από ανατροπές και αναθεωρήσεις.

Δεν τολμούσα να το κάνω πράξη. Μερικές φορές, όταν έχεις διαβάσει πολλά και σημαντικά πράγματα από μεγαθήρια του πνεύματος, αυτό μπορεί να σου γυρίσει και μπούμερανγκ. Εννοώ, ότι σε σύγκριση με όλους αυτούς και τα έργα τους, θεωρείς αστείο ακόμα και να επιχειρήσεις να κάνεις κάτι από μόνος σου. Τα αντιμετώπιζα με τόσο δέος που αισθανόμουν τη δική μου φωνή να εξαφανίζεται από τον χάρτη του δημιουργικού μου κόσμου και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα γι' αυτό.

Το συζήτησα με έναν καθηγητή μου, με τον οποίο ακόμα επικοινωνώ μετά από τόσα χρόνια, το συζήτησα με κάποιους φίλους κοντινούς που είχαν κάποια σχέση με τον χώρο με τον έναν τρόπο ή τον άλλο, αφού είχε γίνει ένα σαράκι που μου έτρωγε τα σωθικά. Ήθελα να γράψω και δεν μπορούσα! Φοβόμουν...

Μερικές φορές, αυτό που λένε, ότι πρέπει να συμπέσουν οι συγκυρίες για να πάρει κάτι μπροστά, έχει πράγματι ισχύ. Αυτό έγινε σε μένα. Το συζητούσα με κάποιον φίλο, λέγοντάς του πόσο φοβόμουν μήπως αρχίσω να γράφω βλακείες και η απάντηση κεραυνός που εισέπραξα μου έφτασε για να ξεκινήσω: "Ε, και;" Αυτό μου είπε. "Το πρόβλημά σου δεν είναι τι θα γράψεις, αλλά να ξεκινήσεις να γράφεις. Θέλεις να γράψεις μυθιστόρημα, έτσι δεν είναι; Ε, ο μόνος τρόπος για να γράψεις ένα μυθιστόρημα είναι να καθίσεις κάτω και να το γράψεις."

Με σόκαρε η απλότητα της σκέψης του, που όμως αποκαλύφθηκε ως η μεγάλη κρυμμένη αλήθεια που αναζητούσα. Αν ήθελα να γράψω, έπρεπε να καθίσω να γράψω. Τι πιο απλό! Καλοκαίρι ήταν όπως και τώρα. Καθόμουν στη βεράντα και η ησυχία ήταν τόσο απόλυτη γύρω μου που μπορούσα να ακούσω την εσωτερική μου φωνή με μεγάλη ευκρίνεια. 'Ο μόνος τρόπος για να το γράψεις, είναι να καθίσεις και να το γράψεις.' Κι έτσι όπως μου έρχονταν σαν αποκάλυψη αυτές οι λέξεις σηκώθηκα, πήγα στο γραφείο μου, άνοιξα τον υπολογιστή μου σε ένα έγγραφο word και ξεκίνησα να γράφω. Έτσι απλά. Ξεκίνησα και μετά δεν είχα σταματημό. Στην αρχή έκανα κάποιους άγαρμπους χειρισμούς, κάπου μου έφευγε κάπου με τράβαγε, όμως μετά από λίγο άρχισε να κυλάει σα νερό, πολλές φορές σαν χείμαρρος, μέχρι που το τελείωσα πριν καλά-καλά το καταλάβω. Σχεδόν μόνο του με οδήγησε προς τα εκεί. Και τι λύτρωση όταν έφτασα στην πιο πολυπόθητη λέξη απ' όλες, τη λέξη ΤΕΛΟΣ. Το είχα τελειώσει!

Για περισσότερο από έναν χρόνο το μυθιστόρημά μου καθόταν κλεισμένο στο συρτάρι του γραφείου μου. Μια όμορφη ιδέα που ήρθε από τον e-φίλο Gyro με έκανε να αλλάξω γνώμη και να το βγάλω προς τα έξω. 'Η τέχνη είναι για να μοιράζεται' μου είπε και θυμήθηκα τον εαυτό μου να γράφει την ίδια φράση σε κάποιο σχόλιό μου που απαντούσε στην απορία ενός αναγνώστη στους Εαπίλεκτους γιατί κάθομαι και ασχολούμαι με τα του ΕΑΠ, αφού δεν υπάρχει καμία απολαβή για μένα. Το μόνο που διέφερε ήταν το ουσιαστικό. Αντί για τέχνη είχα γράψει γνώση, μικρή όμως η διαφορά, αφού και η τέχνη και η γνώση είναι για να μοιράζονται. Μετέτρεψα λοιπόν τους Δεσμούς Αίματος με οδηγό τις οδηγίες του σε ηλεκτρονική μορφή και σας το παρουσιάζω! :)

Με αυτή την ανάρτηση σας αποχαιρετώ για το καλοκαίρι. Σας εύχομαι να περάσετε καλά, να περάσετε τέλεια, είτε φύγετε είτε μείνετε. Εγώ φεύγω αύριο, για λίγο. Για μετά, βλέπουμε.

Θα περνάω να σας βλέπω όποτε επιστρέφω στο σπίτι.

Εύχομαι σε όλους σας Καλό Καλοκαίρι!

Book reviews:

α) από Gyro

β) από maria


Νέα Ενημέρωση:

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και τα καλά σας λόγια!

Έχετε δίκιο για το δύσκολο της ανάγνωσης μέσα από την οθόνη του υπολογιστή. Κι εγώ της ίδιας άποψης είμαι, κι εγώ θέλω να μπορώ να το κρατάω στα χέρια μου, να έχω φυσική επαφή με το βιβλίο που διαβάζω, να ακούω τις σελίδες στο γύρισμά τους, να μυρίζω τη μυρωδιά του, να σημειώνω πάνω του..

Όμως, είμαι πολύ ντροπαλή για να αποφασίσω να το τρέξω σε εκδοτικούς οίκους, δεν μου πηγαίνει καθόλου αυτό το κομμάτι της προώθησης της δουλειάς, το βλέπω σαν εφιάλτη. Γι' αυτό και δεν βγήκε από το συρτάρι παρά μόνο όταν ο Gyro μου υπέδειξε και αυτή την εναλλακτική της ηλεκτρονικής παρουσίασης, την οποία δεν είχα σκεφτεί ως τότε. 
Το να το βγάλω σε ηλεκτρονική μορφή ήταν η αμέσως επόμενη δυνατή επιλογή για μένα που γενικά δεν έχω καθόλου καλές σχέσεις με προωθήσεις, marketings και τα λοιπά συναφή.
Εννοείται πως ο απώτερος σκοπός είναι να βρεθεί εκδότης και το βιβλίο να εκδοθεί κανονικά, σε έντυπη μορφή και να πάρει το δρόμο του στα ράφια των βιβλιοθηκών μέσω της κλασικής, παραδοσιακής έντυπης οδού. Στο εξωτερικό αυτά τα κάνουν αντζέντηδες, εδώ όλα πρέπει να τα κάνουμε μόνοι μας, σνιφ.... 

:)


Σας ευχαριστώ και πάλι!