Συνήθως διαβάζω πρώτα το βιβλίο και ύστερα πηγαίνω και βλέπω την ταινία, σ' αυτή την περίπτωση όμως έγινε το αντίστροφο. Είχα δει την ταινία με μια ανεπανάληπτη και πανέμορφη Julia Roberts, είχε μεσολαβήσει και ένα βιντεάκι με μια ομιλία της συγγραφέως Elisabeth Gilbert που μου έκανε εντύπωση και μετά πήγα και αγόρασα το βιβλίο. Μου άρεσε η θεματική του, ένα τριπλό εξωτερικό ταξίδι με στάσεις στη Ρώμη, την Ινδία και το Μπαλί και παράλληλα ένα εσωτερικό ταξίδι συγχώρεσης και αυτογνωσίας.
Διαβάζω στο οπισθόφυλλο:
"Είναι τρεις το πρωί και η Ελίζαμπεθ Γκίλμπερτ έχει γονατίσει στο πάτωμα του μπάνιου της κλαίγοντας με λυγμούς. Είναι τριάντα χρονών, είναι παντρεμένη, έχει ένα ωραίο σπίτι και με τον άντρα της προσπαθούν να αποκτήσουν παιδί. Τίποτα απ' όλα αυτά όμως δεν είναι αυτό που θέλει. Ύστερα από ένα θυελλώδες διαζύγιο κι έναν εξίσου θυελλώδη ερωτικό δεσμό, νιώθει ερείπιο και συνειδητοποιεί πως είναι καιρός να κάνει το δικό της ταξίδι, αναζητώντας τα τρία πράγματα που της λείπουν: την απόλαυση, την πίστη και την ισορροπία.
Από τη Ρώμη με την εκλεκτή κουζίνα και την αλέγκρα κουλτούρα πηγαίνει στην Ινδία, όπου, ύστερα από τέσσερις μήνες ασκητικής ζωής με γιόγκα και διαλογισμό, καταφέρνει να βρει την εσωτερική της πίστη. Τέλος, φτάνει στο εξωτικό Μπαλί, όπου θα ανακαλύψει ένα καινούριο μονοπάτι προς τη γαλήνη. Η ευτυχία αρχίζει να της χαμογελά.."
Το γράψιμο έχει την κλασική γρήγορη ροή της αμερικανικής γραφής, ενώ η συγγραφέας σε βάζει αμέσως με τρόπο σχεδόν κινηματογραφικό στο κλίμα, τονίζοντας πολλές φορές ότι πρόκειται για αυτοβιογραφία. Ίσως αν δεν προσπαθούσε τόσο πολύ να πείσει για την εγκεφαλικότητα του χαρακτήρα της, να με είχε κερδίσει περισσότερο ως αναγνώστρια. Αυτό βέβαια είναι η προσωπική μου αίσθηση, αφού 4,5 εκατομμύρια αναγνώστες που έχουν κάνει το βιβλίο διεθνές best seller, προφανώς θα έχουν αντίθετη άποψη.
Όπως και να' χει, πρόκειται για ένα οδοιπορικό ψυχής, μια πορεία προς την αλήθεια μέσα από την ανήσυχη ματιά μιας σύγχρονης Αμερικανίδας. Μια αλήθεια που ερμηνεύεται διαφορετικά από τον κάθε άνθρωπο, ίσως εξαιτίας της μοναδικότητας και της πολυπλοκότητάς του ως οντότητα. Πρόκειται για ένα ταξίδι σε δυο παράλληλες πορείες, την πραγματική από τη μιά, τη νοητή από την άλλη, σε μέρη γεμάτα ομορφιά, πολιτισμό και κουλτούρα, γεμάτα εξωτισμό, φτιάχνονας ένα τέλειο σκηνικό για την εξέλιξη της ιστορίας της ηρωίδας, αλλά και το ιδανικότερο φόντο για μια καλοκαιρινή βουτιά μέσα σε εύπεπτες και ευχάριστα αναγνώσιμες λογοτεχνικές σελίδες που τόσο μου έχουν λείψει όλο αυτόν τον καιρό, λόγω των υποχρεώσεών μου στη σχολή..
16 σχόλια:
Η ταινία μου άρεσε, το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει. Συνήθως κι εγώ άμα δω κάτι σε ταινία, δεν θέλω να το διαβάσω, ενώ άμα διαβάσω κάτι μου αρέσει να το δω σε ταινία αν και συνήθως απογοητεύομαι. Σπάνια μια ταινία ανταποκρίνεται στην ομορφιά του βιβλίου.
Το έχω διαβάσει Εύα όταν πρώτο εκδόθηκε, και το ευχαριστήθηκα. Τις ταινίες των βιβλίων που γυρίζονται αργοτερα από τα βιβλία, δεν πηγαίνω να τις δω γιατί πάντα με απογοητεύουν.
Ένα άλλο από τα ωραιότερα βιβλία που έχω διαβάσει και συνιστώ είναι το "A Thousand Splendid Suns" is a 2007 novel.
Καλό σου απογευμα!
είδα την ταινία και μου άρεσε πολύ. Το βιβλίο δεν νομίζω ότι θα το διαβάσω.Προτιμώ συνήθως τους Ελληνες συγγραφείς (οχι τις νεοελληνίδες συγγραφείς σε καμιά περίπτωση!!!!!)
φιλιά
Το βιβλίο που προτείνει η Evie είναι ανεπανάληπτο!!! Άμα δεν το διάβασες Εύα μου, να το πάρεις! Αξίζει!!!
Για την ταινία έχω ακούσει.
Το βιβλίο είναι στα προσεχώς. Φαίνεται ενδιαφέρον.
Περιμένουν 4-5 στη σειρά για διάβασμα.
Καλό βράδυ
@ eirini
Κι εγώ την ίδια άποψη έχω για τις ταινίες που στηρίζονται σε σενάρια λογοτεχνικά. Συνήθως τις συνοδεύει απογοήτευση, αφού, έχοντας διαβάσει το βιβλίο, ξέρεις πόσα έχουν παραποιηθεί ή παραληφθεί.
Φιλιά και καλημέρες!
@ Evie
A thousand splendid suns.. και μόνο από τον τίτλο του σου ανοίγει την καρδιά! :) Θα το αναζητήσω, σ' ευχαριστώ πολύ.
Το να βλέπεις την ταινία έχοντας διαβάσει πρώτα το βιβλίο είναι λογικό να σε απογοητεύει γιατί όσο διαρκούσε το διάβασμα η φαντασία έφτιαχνε τους δικούς της κόσμους και όταν βλέπεις την παραγωγή συνήθως προσγειώνεται απότομα.
Τα φιλιά μου!
@ maria
Για τις ελληνίδες συγγραφείς ομολογώ ότι δεν έχω άποψη αφού δεν έχω ασχοληθεί πολύ μαζί τους. Προτιμώ να αφιερώσω τον χρόνο μου σε κλασική ευρωπαϊκή λογοτεχνία που την λατρεύω, αλλά κι αμερικανική, η οποία έχει να επιδείξει πολύ αξιόλογη λογοτεχνία.
Γιατί όχι τις δικές μας, θα μου πεις.. γιατί έχω την αίσθηση ότι γράφουν από λάθος αφετηρία, γράφουν για να ευχαριστήσουν το κοινό. Αυτό προσαρμόζει τη γραφή στα κοινά αποδεκτά κριτήρια κι έτσι χάνεται η δική τους αυθεντική ματιά και η δύναμη που δίνει η γενναία επιλογή: "έτσι γράφω, λυπάμαι αν σε κάποιους δεν αρέσει." Δεν γίνεται να αρέσεις στους πάντες, αυτό είναι μια επιλογή που σε καταδικάσει στη μετριότητα.
Φιλιά!
@ eirini
Μόλις μπήκε στη λίστα των προσεχώς :)
@ Gyro
Και η δική μου λίστα όσο πάει εμπλουτίζεται, χρόνο να' χεις να τα απολαύσεις :)
Δεν ξέρω αν οφείλεται στο ότι είδα πρώτα την ταινία, ήταν όμως ένα ευχάριστο δίωρο με αρκετή δόση προβληματισμού που δεν σε άφηνε να την ξεχάσεις με το που βγεις από την αίθουσα του κινηματογράφου.
Το βιβλίο δεν το έχω τελειώσει ακόμα, είμαι κάπου στη μέση. Εντάξει, δεν θα το έβαζα και στον κατάλογο των κλασικών, δεν το λέω όμως και χάσιμο χρόνου, αφού έχει κάτι να πει και το λέει όμορφα.
Την καλημέρα μου :)
Τι μου θύμισες τώρα... την ταινία την είδα με καλή παρέα πέρυσι. Η αλήθεια είναι, όμως, πως κάπου εκεί στη μέση μας κούρασε, κάπου την βαρεθήκαμε και παρόλου που έπαιζε η Τζούλια Ρόμπερτς δεν κατορθώσαμε να την φτάσουμε μέχρι το τέλος.
Το βιβλίο δεν το αναζήτησα ποτέ. Είμαι και εξαρχής αντίθετη με τους περί Ινδίας γιόγκι, διαλογιστές, σούφι και δεν έχει συμμαζεμό... ας πούμε πως διάβασα τα πιο βαθιά περί της θρησκείας τους και τους πιο "τρανούς" του είδους και δεν αναπαύομαι. Είμαι χιλιομετρικά αντίθετη.
Χωρίς να μου πρέπει άποψη, εφόσον δεν διάβασα το κείμενο, και μόνο από την θέαση της ταινίας, δεν πιστεύω πως θα έδινα τα λεφτά μου για να αγοράσω το συγκεκριμένο.
Αλλά!!! Μου άρεσε πολύ η γλαφυρότητα με την οποία παρουσίασες το βιβλίο και ελπίζω σε μια επανάληψη της θεματολογίας της ανάρτησης, "λογοτεχνία και πάλι no2..." εις το άπειρο.
Καλησπέρα, φιλούδια σου!
@ Κοπέλα με το καναρινή φόρεμα
Το πιο ωραίο απ' όλα είναι ότι αν μελετήσεις όλες αυτές τις ανατολικές φιλοσοφίες και μετά μελετήσεις και τα δικά μας, βλέπεις πόσο εκπληκτικά πολλά είναι τα σημεία στα οποία συμπίπτουν.
Λογοτεχνία εις το άπειρο...μ' αρέσει! :)
Καλή εβδομάδα Καναρινένια μου!
διαβασα πρωτα το βιβλίο, οταν βγηκε..μου ειχε αρέσει! :)
την ταινια, την βαρέθηκα, για να πω την αληθεια..δεν μου άρεσε.
@ iLiAs
Έτσι γίνεται συνήθως, οι ταινίες να διαψεύδουν τις προσδοκίες μας όταν έχουμε ήδη διαβασμένο το κείμενο.
Αγαπημένη μου Εύα, συνήθως αποφεύγω να ανοίγομαι σε τέτοιες σοβαρές συζητήσεις περί θρησκευτικού περιεχομένου όταν δεν έχω τον συνομιλητή μου απέναντι, να μπορεί να με κοιτά και να τον κοιτώ, έτσι ώστε αμφότερες οι αντιδράσεις και το ύφος να γίνεται κατανοητό και μη παρεξηγήσιμο.
Θα διαφωνήσω. Τα φαινομενικά σημεία που συμπίπτουν είναι επιφανειακά, αν κανείς εμβαθύνει αντίστοιχα στις ανατολικές θρησκείες και στην ελληνορθόδοξη (πιθανόν όπως εγώ) να βρει τεράστιες διαφορές. Ας πούμε πως τα βιώματά μου είναι τέτοια που...
Δεν ξέρω μάτια μου εάν μου μιλάς έχοντας υπόψην σου τον φαινομενικά "καλοκάγαθο σοφό" Osho και τους διαφόρους "προφήτες" του είδους.
Έχεις την άποψή σου, έχω την δική μου. Σε σέβομαι. Νομίζω πως έχεις αντιληφθεί την συμπάθειά μου στο πρόσωπό σου και σε καμία περίπτωση δεν σε προσβάλλω ή επιθυμώ να σε θίξω.
Μακάρι κάποτε να μας δοθεί η ευκαιρία μιας εξω-δυκτιακής συνάντησης και να κουβεντιάσουμε πολλά. Ας μην επεκταθώ άλλο εδώ εγώ από μέρους μου.
Πολλά-πολλά ειλικρινή φιλιά!
Καλησπέρα :)
@ Κοπέλα με το καναρινί φόρεμα
Εντάξει, δική η παράλειψη και λογική η ένστασή σου, η οποία με βρίσκει σύμφωνη βεβαίως :)
Όταν έλεγα "δικά μας" δεν αναφερόμουν στη χριστιανική θρησκεία, αλλά την αρχαιοελληνική φιλοσοφία με τα διάφορα κινήματα και ρεύματα (στωικισμός, πυθαγόρειοι, ορφικοί κτλ) που συγγενεύουν σε πολλά σημεία με τις ανατολικές φιλοσοφίες ως προς τις αντιλήψεις τους για την υπέρβαση του εγώ, την αναζήτηση της αλήθειας, της ευδαιμονίας, της ενότητας με το σύμπαν, και με το θείο στην προκειμένη.
Η χριστιανική θρησκεία είναι κάτι άλλο, ένα ξεχωριστό και πολύ μεγάλο κεφάλαιο. Δυστυχώς, θα πρέπει να ομολογήσω ότι θα μπορούσα να είχα ασχοληθεί περισσότερο με το κομμάτι αυτό και δεν το έχω κάνει, αφού θέτει ζητήματα που δεν μπορούν να απαντηθούν μονολεκτικά. Ο χριστιανισμός είναι μια ολόκληρη κοσμοθεωρία και η άγνοιά μου δεν μου επιτρέπει να εκτιμήσω ή έστω να αποκτήσω μια άποψη λίγο βαθύτερη και πιο ψαγμένη από την επιφανειακή αντίδραση ενός ταμπού (η συνηθισμένη αντίδραση όταν βρισκόμαστε μπροστά σε κάτι που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε)πράγμα που με ενοχλεί θα έλεγα και που σκοπεύω να διορθώσω δοθείσας ευκαιρίας.
Καλό σου βράδυ, Καναρινένια, είθε! :)
Δημοσίευση σχολίου