Στο τέλος του κύματος

Ο ζεστότερος μήνας του χρόνου φέτος φαντάζει ζεστότερος από ποτέ. Ξαναμμένα πρόσωπα που γυαλίζουν από τον ιδρώτα, ξέπνοα βλέμματα και παραδομένες αντοχές έρμαιο ενός παρατεταμένου καύσωνα που μας έχει κάνει να παραμιλάμε, είναι το μόνιμο θέαμα των ημερών, ενώ η ζέστη παραμένει το κύριο θέμα συζήτησης όπου και να βρεθείς. "Ζέστη και σήμερα", "Ναι, αφόρητη. Δεν αντέχεται" δίνουν και παίρνουν οι διάλογοι από μπαλκόνι σε μπαλκόνι κι από παρέα σε παρέα.

Ο ήλιος πυρρακτώνει τα πάντα χωρίς έλεος κάνοντας την αραιωμένη κίνηση στους δρόμους βασανιστική. Η Αθήνα ασθμαίνει σε κατάσταση ασφυξίας με το θερμόμετρο καρφωμένο στους 42 βαθμούς εδώ και μέρες να προκαλεί τις αντοχές των κατοίκων της βγαίνοντας νικητής.

Η κουρτίνα επίμονα ασάλευτη από την άπνοια. Στο δρόμο τα αδέσποτα εξαντλημένα στο έλεος των υψηλών θερμοκρασιών. Τα γαβγίσματα λιγοστά και εξασθενημένα. Κείτονται σαν πτώματα αριστερά και δεξιά στη μέση της ασφάλτου τις νύχτες, ενώ τις μέρες μάταια αναζητούν σκιερές κηλίδες δροσιάς για να παρηγορηθούν. Η Νέλλη ευτυχής στο νέο της κούρεμα μπορεί να ανασάνει και πάλι.

Ανοίγω την τηλεόραση. Πέντε φορές επάνω οι φόροι που πρέπει να πληρώσουμε φέτος. Θέλω να την κλείσω, γκρίνια και καύσωνας φτιάχνουν ένα δύσπεπτο κοκτέιλ που δεν θέλω να πιω σήμερα. Όμως παραμένει ανοιχτή στο ίδιο κανάλι μέχρι να ακουστεί το δελτίο καιρού, ελπίζοντας σε καλά προγνωστικά. Λίγη ώρα αργότερα η έκτακτη ανακοίνωση της ΕΜΥ δεν ξεκινάει ευοίωνα. 'Επικίνδυνες καιρικές συνθήκες, κλειστείτε στα σπίτια σας' είπε με δυο λόγια. Η αυριανή μέρα θα ξημερώσει χειρότερη από τη σημερινή, αλλά ας μην απελπιζόμαστε αφού βρισκόμαστε στο τέλος του κύματος καύσωνα που μας ταλανίζει αυτές τις καυτές μέρες του Ιούλη. Όποιος θα έχει επιζήσει, από το βράδυ της Δευτέρας θα μπορεί να απολαύσει την κατακόρυφη πτώση της θερμοκρασίας στους 36 βαθμούς Κελσίου.

'Δροσιά στους 36;' απορώ, ενώ απελπίζομαι ξανά στην προοπτική άλλης μιας μέρας αφόρητης ζέστης. Βγαίνω στη βεράντα. Ξαναζώ νοερά τη μέρα που πέρασε. Τις φούριες να ετοιμάσουμε τα πράγματα, να μην ξεχάσουμε τίποτα πίσω. Την ανυπομονησία μέχρι να φτάσουμε στο στρατόπεδο. Το καταλάγιασμα της ψυχής στη θέα του παιδιού. Χίλια τζάτζαλα μάντζαλα του πήγαμε, τι γεμιστά, τι κέικ, τι μπισκότα και σοκολάτες που είχε πεθυμήσει.. Ό,τι μπορούσα για να του δώσω μια μικρή γεύση από σπίτι, να μην το έχει καημό. Τον καφέ ευχαριστήθηκε περισσότερο απ' όλα. "Θεϊκός ο καφές σου, μάνα", του είχε λείψει, δεν φτιάχνουν καφέ στο στρατόπεδο...

Φούσκωνα από υπερηφάνεια, δεν χόρταινα να τον βλέπω, να τον αγκαλιάζω, να τον καμαρώνω. Πώς του πηγαίνουν τα στρατιωτικά, άντρας σωστός... Ο αδελφός του ξεσηκωμένος, να προλάβει να του πει όλα τα νέα που είχε χάσει, να μας ανακοινώσει ότι εκεί ήθελε να θητεύσει και εκείνος, μετά, στον δρόμο της επιστροφής. Βιαζόταν να μεγαλώσει, να ακολουθήσει τα χνάρια του μεγάλου αδελφού...

Το μυαλό μου κολλημένο στον Λευτέρη.. Κανένα παράπονο, καμιά διαμαρτυρία, ακουγόταν γεμάτος, ευχαριστημένος. Ήταν καλά, μπορούσα να το καταλάβω, και αυτό με καθησύχαζε. 'Μαθήματα πειθαρχίας είναι όσα μας κάνουν, να φτάσουμε να κάνουμε το 'εγώ' 'εμείς' και να παλεύουμε σαν μία γροθιά..' Ανοιχτός στις αξίες που μπορούσε να πάρει από εκεί.. Τίποτα δεν κράτησε μαζί του, δυο-τρία πράγματα, ό,τι χωρούσε στην τσέπη της στολής.. Αυτάρκης, βρήκε στο μέτρο το άριστο... 

Περασμένα μεσάνυχτα και τα τζιτζίκια ακόμα τραγουδούν. Η πραγματικότητα γύρω μου αλλάζει, με δυσκολία συγχρονίζομαι πλέον μαζί της.. Δεν υπάρχουν αντοχές, ούτε διάθεση... Δροσιά στους 36 ανακοίνωσε από μεθαύριο η ΕΜΥ. Κάτι είναι κι αυτό. Μετά τους 43, οι 36 βαθμοί  μπορεί και να μου φανούν σαν άνοιξη...