Είναι πάντως άξιο θαυμασμού το πόσο στοχευμένα δρα μερικές φορές ο εχθρός. Παίρνεις, ας πούμε, άδεια από την εργασία σου γιατί η πίεση έχει χτυπήσει καμπανάκι εδώ και μέρες, μένεις στο σπίτι για να ηρεμήσεις και το μόνο που συμβαίνει από την ώρα που ξυπνάς, είναι να εμφανίζονται αφορμές για εκνευρισμό και ένταση. Ένα τηλεφώνημα, υποχρεώσεις που προέκυψαν απλά την συγκεκριμένη μέρα που υποτίθεται ότι δεν θα έκανες τίποτα, ηχορύπανση που προέκυψε από το πουθενά, κάτι που έκανε ο μικρός και το είδες τώρα κ.ο.κ.
Είναι οι στιγμές που κάθεσαι και σκέφτεσαι: Ωραία, δέχομαι επίθεση. Τι κάνω τώρα; Παίζω το παιχνίδι του αντιπάλου; Γίνομαι υποχείριό του και χάνω άλλη μια μάχη ή στρέφομαι στον Πατέρα για γαλήνη και καθοδήγηση;
Σε αυτό το σημείο είναι που πάσχω. Επηρεάζομαι από τα πάντα και μπορεί, ακόμα και μία απλή κουβέντα που θα ειπωθεί πάνω στην ένταση και θα ξεχαστεί το επόμενο δευτερόλεπτο, εμένα να μου χαλάσει τη μέρα. Και επειδή, χάρη στον χρόνο μου που έχω αρχίσει να αφιερώνω συστηματικά στη μελέτη του Λόγου του Θεού - μια μεγάλη απόφαση που πήρα για το 2016 και που ήδη έχει ξεκινήσει να μου αλλάζει τη ζωή - μπορώ να έχω τη συναίσθηση της αδυναμίας μου και να επιλέξω να στραφώ προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Αυτή η στροφή είναι άκρως βασανιστική. Είναι η αποποίηση του παλιού εαυτού, η εγκατάλειψη συνηθειών και συμπεριφορών μιας ζωής. Όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν μέσα σε μια νύχτα. Αν υπάρχει κάποιος εκεί έξω που πιστεύει ότι το να είσαι χριστιανός τη σήμερον ημέραν είναι εύκολη υπόθεση, νομίζω ότι πλανάται πλάνην οικτράν. Δεν είναι εύκολη υπόθεση, κάθε άλλο παρά. Όμως, η απόφαση έχει παρθεί, η προσπάθεια έχει ξεκινήσει και θα συνεχιστεί για όσο χρειαστεί.
Υποπτεύομαι ότι πρόκειται για έναν αγώνα ζωής, μάλλον για μια μάχη κατά του φθαρτού μας εαυτού, του βουτηγμένου στις ατέλειες, τις αδυναμίες και τα πάθη. Τέλειοι δεν πρόκειται να γίνουμε ποτέ, λάθη θα γίνονται, όμως, πιστεύω πως οτιδήποτε μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους από εκείνον που ήμασταν την προηγούμενη ημέρα, αξίζει την κάθε μας προσπάθεια.
Είναι οι στιγμές που κάθεσαι και σκέφτεσαι: Ωραία, δέχομαι επίθεση. Τι κάνω τώρα; Παίζω το παιχνίδι του αντιπάλου; Γίνομαι υποχείριό του και χάνω άλλη μια μάχη ή στρέφομαι στον Πατέρα για γαλήνη και καθοδήγηση;
Σε αυτό το σημείο είναι που πάσχω. Επηρεάζομαι από τα πάντα και μπορεί, ακόμα και μία απλή κουβέντα που θα ειπωθεί πάνω στην ένταση και θα ξεχαστεί το επόμενο δευτερόλεπτο, εμένα να μου χαλάσει τη μέρα. Και επειδή, χάρη στον χρόνο μου που έχω αρχίσει να αφιερώνω συστηματικά στη μελέτη του Λόγου του Θεού - μια μεγάλη απόφαση που πήρα για το 2016 και που ήδη έχει ξεκινήσει να μου αλλάζει τη ζωή - μπορώ να έχω τη συναίσθηση της αδυναμίας μου και να επιλέξω να στραφώ προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Αυτή η στροφή είναι άκρως βασανιστική. Είναι η αποποίηση του παλιού εαυτού, η εγκατάλειψη συνηθειών και συμπεριφορών μιας ζωής. Όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν μέσα σε μια νύχτα. Αν υπάρχει κάποιος εκεί έξω που πιστεύει ότι το να είσαι χριστιανός τη σήμερον ημέραν είναι εύκολη υπόθεση, νομίζω ότι πλανάται πλάνην οικτράν. Δεν είναι εύκολη υπόθεση, κάθε άλλο παρά. Όμως, η απόφαση έχει παρθεί, η προσπάθεια έχει ξεκινήσει και θα συνεχιστεί για όσο χρειαστεί.
Υποπτεύομαι ότι πρόκειται για έναν αγώνα ζωής, μάλλον για μια μάχη κατά του φθαρτού μας εαυτού, του βουτηγμένου στις ατέλειες, τις αδυναμίες και τα πάθη. Τέλειοι δεν πρόκειται να γίνουμε ποτέ, λάθη θα γίνονται, όμως, πιστεύω πως οτιδήποτε μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους από εκείνον που ήμασταν την προηγούμενη ημέρα, αξίζει την κάθε μας προσπάθεια.
"Η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με θησαυρό κρυμμένο στο χωράφι, που τον βρήκε ένας άνθρωπος και τον έκρυψε, κι όλος χαρά πάει και πουλάει όλα όσα έχει κι αγοράζει εκείνο το χωράφι."
(Ματθ. 13:44)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου