 |
| ~ e.p |
Την ίδια ώρα που η χώρα παραλύει από μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις και θλιβερές εικόνες κλεφτοπολέμου και καταστροφής κάνουν τον γύρο του κόσμου για μία ακόμη φορά, μια Ελληνίδα ποιήτρια ετοιμάζεται να προταθεί ως υποψήφια για το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Η ποιήτρια Κική Δημουλά θα είναι, όπως δείχνουν τα πράγματα, η πρόταση της Ακαδημίας Αθηνών για το μεγάλο βραβείο.
Και ενώ θα έλεγε κανείς ότι αυτό από μόνο του είναι μια πολύ μεγάλη, μια τεράστια υπόθεση, κάποιοι δείχνουν να δίνουν σημασία σε κάτι άλλο εφήμερο και επουσιώδες, πράγμα που πραγματικά σε κάνει να απορείς. Μια δήλωσή της που επικρίθηκε όταν βγήκε στη δημοσιότητα (η ίδια βέβαια το έχει διαψεύσει δημοσίως και κατηγορηματικώς, αλλά άσχετο, αφού ο ντόρος είχε ήδη συμβεί) φαίνεται ικανή να επισκιάσει το επικείμενο εν δυνάμει ιστορικό γεγονός.
Αυτή η μετατόπιση της σημαντικότητας από το αμιγώς σημαντικό στο τυχαίο και επουσιώδες είναι κάτι που το βλέπω να γίνεται όλο και συχνότερα, όλο και πιο φανερά και αυτή η διαπίστωση με θλίβει βαθύτατα και με εξοργίζει (για να μην πω με πονηρεύει και με θορυβεί). Μια Ελληνίδα ποιήτρια ετοιμάζεται να φέρει στον τόπο το ύψιστο βραβείο για την τέχνη της, ένα Νόμπελ Λογοτεχνίας (!) στα χνάρια του Σεφέρη και του Ελύτη, και εμείς ασχολούμαστε με κουτσομπολίστικο ενδιαφέρον για την είδηση της μιας μέρας.
Ασχολούμαστε με το δέντρο, μόνο για να χάσουμε ένα ακόμη δάσος.
Αναρωτιέται κανείς πόσα δάση έχουμε χάσει ως τώρα έτσι.. Πόσα θα χάσουμε ακόμη...
Ή, όπως θα έλεγε και εκείνη:
... και συστέλλομαι
κι επενέρχομαι βίαια
(προς καθησυχασμόν)
στη νόμιμη και παραδεκτή
περιοχή
στην εγκόσμια πίκρα.
Και διαψεύδομαι.
4 σχόλια:
Εγώ την αγαπώ πολύ την Κική Δημουλά και δεν ξέρω τι είπε, (θα το ψάξω όμως!), αλλά όπως και να'χει το έργο της έχει αδιαμφισβήτητη αξία και μακάρι να πάρει το Νόμπελ!
Καλή σου μέρα Εύα!
@ Μαρία Π.
Η ουσία είναι ότι έχουμε μπερδέψει τα αυγά και τα πασχάλια. Τες πα.
Έχω παραπέμψει με σύνδεσμο μέσα στο κείμενο (η λέξη 'δήλωση' βγάζει χεράκι, μπες και διάβασε).
Την καλημέρα μου!
Έχει βία πολύ η εποχή μας. Μια βία πυκνή κι υπόκωφη από χρόνια, που έχει ξεσπάσει σήμερα σαρώνοντας αξίες απλές κι ανθρώπινες, που διαιώνιζαν τη συνύπαρξη και δικαίωναν την κοινή μας πορεία. Αξίες που γειτόνευαν με την κοινή λογική και θεμελιώνονταν στην κοινή πείρα και τα βιώματα. Δεν είναι οι τεχνολογίες που τις ισοπέδωσαν, ούτε η κρίση που σ’ αυτήν έντεχνα φορτώνουμε όλα τα στραβά και τ’ ανάποδά μας. Ο σεβασμός, η αξιοπρέπεια, ο αλτρουισμός, το φιλότιμο, η αλληλεγγύη δεν καταργήθηκαν από τα μνημόνια, ούτε ακυρώθηκαν από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Δεν μπορούν όμως και να διατηρηθούν με νομοθετικές ρυθμίσεις και κανονιστικές διατάξεις. Η επιστράτευση της λογικής
Μαζί με την εγκάρδια καλημέρα μου, παρακαλώ δεχτείτε και τα συγχαρητήριά μου για την αμεσότητα και το καίριο των επισημάνσεων!
@ Ευάγγελος
Έχεις δίκιο σε όλα. Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο και τα καλά σου λόγια.
Καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου