27.8.12

Η μέρα που είδα τους Όρνιθες

Αυτή τη φορά ήμασταν οργανωμένοι. Προμηθευτήκαμε τα εισιτήρια τρεις μέρες νωρίτερα και παρακολουθούσαμε μετά περισσής προσοχής τα δελτία καιρού, τα οποία υπόσχονταν μια ηλιόλουστη χωρίς εκπλήξεις Κυριακή.


Ένας ήλιος λαμπερός μόλις είχε αρχίσει να γέρνει προς τη δύση λούζοντας με ένα ολόχρυσο φως τα ιστορικά μνημεία. Ανηφορήσαμε τον γεμάτο από κόσμο πεζόδρομο της Διονυσίου Αεροπαγίτου απολαμβάνοντας τον περίπατό μας κάτω από τον ίσκιο του ιερού βράχου. Τα τουριστικά τρενάκια γεμάτα από τους τουρίστες του όψιμου Αυγούστου ακολουθούσαν το ένα το άλλο σε ένα πολύχρωμο κονβόι που ξεσήκωνε τα παιδιά από ενθουσιασμό στο πέρασμά του.


Είχαμε φτάσει αρκετή ώρα νωρίτερα, έτσι μπορέσαμε να θαυμάσουμε για πολλοστή φορά το περίφημο θέατρο του Ηρώδη του Αττικού ή απλά Ηρώδειο όπως είναι ευρέως γνωστό. Εκεί, στους πρόποδες της Ακρόπολης ο Αθηναίος ευγενής Τιβέριος Κλαύδιος Ηρώδης ο Αττικός έμελε να χτίσει αυτό το κομψοτέχνημα προκειμένου να τιμήσει τη μνήμη της λατρεμένης του συζύγου Ασπασίας Αννίας Ρηγίλλης. Ένα θέατρο χτισμένο για μια γυναίκα, τι πιο ρομαντικό...



Ο κόσμος λιγοστός σεργιανίζει όπως κι εμείς τριγύρω στα μαρμάρινα πλακόστρωτα περιμένοντας την ώρα της έναρξης.


Στο βάθος ο Παρθενώνας και πάλι έγκλειστος πίσω από σκαλωσιές και γερανούς να ξαναφέρνει στη μνήμη τη γνωστή εικόνα που δε λέει να εξαληφθεί δεκαετίες τώρα. Παιδί ήμουν και γέρασα και ακόμα οι σκαλωσιές παραμένουν εγγενές θα έλεγε κανείς στοιχείο της Ακρόπολης χαλώντας ενοχλητικά και επίμονα κάτι από τη μαγεία της.


Παίρνουμε σιγά σιγά τις θέσεις μας. Η ώρα περνά και το θέατρο παραμένει μισο-άδειο. Πόση αντίθεση φέρνουν τώρα αυτές οι κενές από κόσμο κερκίδες σε σχέση με το αδιαχώρητο που βιώσαμε λίγες εβδομάδες νωρίτερα στην Επίδαυρο, όπου δεν έπεφτε καρφίτσα παρά τη χιλιομετρική απόσταση και παρά τις προβλέψεις της μετεωρολογικής υπηρεσίας που προμήνυε βροχές και καταιγίδες, που τελικά ακύρωσαν την παράσταση (η σχετική ανάρτηση εδώ).
Όπως έδειξαν τα πράγματα, ο μήνας Αύγουστος φέτος το είχε σκοπό να βγει όπως ακριβώς μπήκε, με τους Όρνιθες του Αριστοφάνη στο πρόγραμμά μας, ένα έργο που παραμένει επίκαιρο όσοι αιώνες κι αν περάσουν από τότε που γράφτηκε.


Ο ήλιος κρύφτηκε και ένα μισόγιομο φεγγάρι ξεπρόβαλε δειλά πίσω από τον λόφο του Φιλοπάππου παίρνοντας τη θέση του για να παρακολουθήσει και αυτό τα δρώμενα της βραδιάς.


Τα σκηνικά σκεπασμένα από λευκά αραχνοΰφαντα υφάσματα που εξαφανίστηκαν στο λεπτό με το που δόθηκε το σήμα της έναρξης αποκαλύπτοντας ένα εντυπωσιακό σκηνικό με πολλές εμπνευσμένες πινελιές, όπως αποδείχτηκε προς τέρψιν όλων, στην πορεία.


Εδώ, λεπτομέρεια με το λογότυπο του φετινού φεστιβάλ Αθηνών πάνω στο μπλουζάκι της ταξιθέτριας που, μαζί με τις οδηγίες σχετικά με τις θέσεις των θεατών, επισήμανε σε κάθε ευκαιρία ότι δεν επιτρέπονται φωτογραφίες και βιντεοσκοπήσεις κατά τη διάρκεια της πάράστασης.


Κρίμα... Εντάξει, δεν θα βγάλω φωτογραφίες από την παράσταση...
Ίσως ένα κλικ μόνο από την ιδιαιτέρως ατμοσφαιρική έναρξη του έργου, την ώρα που ανοίγει η αυλαία αποκαλύπτοντας μέρος του τείχους που έχτισαν τα πουλιά για να προστατέψουν τη καινούργια τους πόλη ως οι νέοι κυρίαρχοι του ουρανού και της γης. 


Εντάξει, ίσως ένα κλικ ακόμα στα κλεφτά κάπου στα μισά και στο περίπου, αφού δεν μπορούσα να φέρω την κάμερα στο πρόσωπό μου γιατί θα γινόμουν αντιληπτή.


Καλά, και ένα τελευταίο κλικ στο φινάλε, στην τελευταία υπόκλιση του καστ του ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης, το οποίο παρουσίασε μια εκπληκτική και προσεγμένη δουλειά από το πρώτο λεπτό ως το τελευταίο. Όλοι τους έπαιξαν καταπληκτικά και, φυσικά, καταχειροκροτήθηκαν με ένα χειροκρότημα ενθουσιώδες που διήρκησε ώρα πολλή.


Αίσθηση έκανε ο σεβασμός που έδειξαν οι εμπνευστές της παράστασης στο κείμενο του μεγάλου αρχαίου κωμικού, καθώς και η ολόφρεσκη και ευρηματικότατη σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα που καθήλωσε τους θεατές. Το κλου που αιφνιδίασε ευχάριστα με την ευρηματικότητά του τους πάντες ήταν αναμφισβήτητα ο τρόπος παρουσίασης της ομάδας των απεσταλμένων ολύμπιων θεών στη Νεφελοκοκκυγία. Δεν υπήρξε θεατής που να μην ξεκαρδίστηκε στο γέλιο, αφού ο τρόπος που παρουσιάστηκαν ήταν πραγματικά ιδιοφυής και πάρα πολύ αστείος.
Ένα συνονθύλευμα άψυχου και έμψυχου υλικού με κορμό κατασκευασμένο ως γλυπτό σύμπλεγμα που αναπαριστούσε τρεις θεούς και με μέλη πτυσσόμενα και ολοζώντανα που στο τέλος έτρεχαν αριστερά και δεξιά (όντας ενσωματωμένα πάνω στους ίδιους τους ηθοποιούς που απάρτιζαν αυτό το ανεπανάληπτο κατασκεύασμα) με σκοπό να ορμήσουν στο μαγειρεμένο κρέας, καθότι πεινασμένοι μέχρι λιμοκτονίας τώρα που το τείχος εμπόδιζε την τσίκνα από τις θυσίες των ανθρώπων να φτάσει στους θεούς, οι οποίοι εύλογα διαμαρτύρονταν για τη νέα τάξη πραγμάτων που τους είχε επιβληθεί από τα πουλιά.

Για πιο ολοκληρωμένη άποψη, μπορείτε να διαβάσετε την υπόθεση της αρχαίας κωμωδίας Όρνιθες του Αριστοφάνη εδώ.

Μεταφέρω, ωστόσο, το σημείωμα του σκηνοθέτη Γιάννη Κακλέα σχετικά με την παράσταση:

"Ένα ταξίδι στην επιθυμία για ένα κόσμο ελεύθερο, ένα κόσμο δίκαιο, με αίτημα την Ευτυχία είναι  οι « Όρνιθες » του Αριστοφάνη. Ο μεγάλος αυτός σατιρικός ποιητής μας διηγείται μια ιστορία ανατροπής μιας κοινωνίας διεφθαρμένης, παρακμιακής, μιας κοινωνίας που υποβαθμίζει την επιθυμία για Ζωή, σε αγωνιώδη προσπάθεια για Επιβίωση.
Οι «Όρνιθες» είναι ένα κείμενο πολιτικό και ταυτόχρονα μια ποιητική παραβολή που καυτηριάζει ένα κόσμο απάνθρωπο και ονειρεύεται «μια κοινωνία πουλιών», δηλαδή μια κοινωνία με φαντασία, που υιοθετεί τις Αρχετυπικές αξίες του Δικαίου, της Αξιοκρατίας και της Διαρκούς Κίνησης. Μια κοινωνία που μπορεί να φαντάζει απραγματοποίητη,  αλλά που ο Άνθρωπος αν σταματήσει να την επιθυμεί κινδυνεύει με αφανισμό.
Οι «Όρνιθες» είναι ένα έργο τόσο σύγχρονο όσο και η ανάγκη του ανθρώπου να πετάξει πάνω από τις ατομικές και κοινωνικές δεσμεύσεις του και να δημιουργήσει  μια «άλλη» κοινωνία, χωρίς υποκρισία, φόβο, καταστροφική μανία και κοινωνική αδικία.
Ουτοπικό; Από εμάς εξαρτάται!
Γιάννης Κακλέας
Σκηνοθέτης"



Στο δρόμο της επιστροφής περνάμε μπροστά από το Μουσείο Ακρόπολης. Τα φρεσκογυαλισμένα μάρμαρα λάμπουν κάτω από το φως των προβολέων δημιουργώντας ένα υποβλητικό θέαμα που μαγνητίζει το βλέμμα όσες φορές κι αν το δεις, φέρνοντας στο νου την ίδια σκέψη που έκανε τον σκηνοθέτη να αναρωτηθεί, για μια δεύτερη φορά:

Ουτοπικό; Από εμάς εξαρτάται!



15 σχόλια:

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Χαίρομαι που τα καταφέρατε τελικά και το χαρήκατε! Εστω κι απο μακρυά,ως μακρυνοί θεατές στο τελευταίο διάζωμα κι εμείς.
Καλό ξημέρωμα κι ας ελπίσουμε... ουτοπικό;απο εμάς εξαρτάται!

Roadartist είπε...

Ωραία ανάρτηση! Χαίρομαι που χάρηκες αυτή τη βραδιά στο Ηρώδειο. Κάθε καλοκαίρι πηγαίνω, κ εφέτος πήγα αρκετές φορές και μέσα στο Σεπτέμβριο θα πάω ξανά. Δίχως αυτό, κάτι λείπει από το καλοκαίρι μου.
Όλα αυτά τα μέρη που φωτογράφισες είναι τα μέρη που ανασαίνω σε αυτή την πόλη.
Και άλλες τέτοιες βραδιές!

myStickland είπε...

Πολύ όμορφα το παρουσίασες..με μερικά κλικ στα κλεφτά..:)μας έφερες πιο κοντά στο υπερθέαμα..
Υπέροχο και το μουσείο της Ακρόπολης..Λαμπερό και επιβλητικό!
Καλό σου βράδυ*

Ανώνυμος είπε...

Thank you for this wonderful journey very much ! Haven't been there for years. Please have a good Tuesday.

Gyro είπε...

Πιάστε τη πιάστε τη , αυτή έβγαλε φωτογραφίες χωρίς να ρωτήσει....
Καλό βράδυ

maria είπε...

Δυστυχώς για μένα η Επίδαυρος και το Ηρώδειο είναι απαγορευτικά τα τελευταία χρόνια λόγω απόστασης. Αλλά να που μέσα απο κάποιες αναρτήσεις σαν τη δικιά σου, μπαίνουμε στο κλίμα και χαιρόμαστε όσο γίνεται ωραίες παραστάσεις.
΄καλημέρα

eirini είπε...

Ένιωσα ότι ήμουν εκεί!!! Οι φωτογραφίες σου με καθήλωσαν και με μετέφεραν κι εμένα στο πνεύμα της πανέμορφης βραδιάς σας!!!
Το πόσο ζήλεψα...να μη στο πω καλύτερα...:)))))
Το ξαναλέω...καταπληκτικές φωτογραφίες, καταπληκτική ανάρτηση!!!!
Φιλιά πολλά πολλά Εύα μου!!!!!!!

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Μόνο μια κουβέντα τα λέει όλα "είσαι τυχερή"! Τί έναρξη!

Μπράβο-μπράβο, έχει δίκιο η Ειρήνη οι φωτογραφίες σου μας μετέφεραν στο κλίμα.

Καλησπέρα. Σε φιλώ πολύ!

VAD είπε...

Τα κατάφερες τελικά,την ειδες την παραστασηε;Δεν εμεινε όνειρο επιδαυρείας νυκτός!:))Ωραία...

Eva Psarrou είπε...

@ Χαρά Θ.
Ναι, τα καταφέραμε τελικά, με μερικές εβδομάδες καθυστέρηση :)
Καλή σου μέρα!

@ Roadartist
Είναι πράγματι απόλαυση να περπατάς σε αυτά τα μέρη, αγαπημένο σημείο της πόλης! Η παρακολούθηση αρχαίας παράστασης είναι στο πρόγραμμά μας εδώ και χρόνια. Περισσότερο κυνηγάμε την Επίδαυρο βέβαια, αλλά και στο Ηρώδειο η μαγεία παραμένει.
Φιλιά πολλά!

Eva Psarrou είπε...

@ my stickland
Ήθελα να είχα βγάλει κι άλλες, δεν γινόταν δυστυχώς!
Το μουσείο, όσο επιβλητικό είναι απ' έξω, άλλο τόσο είναι κι από μέσα και περισσότερο. Έχουν κάνει καταπληκτική δουλειά.
Την καλημέρα μου!

@ Robert Geiss
And you did a wonderful photoshooting there too, may I add.
Guten tag :)

Eva Psarrou είπε...

@ Gyro
Μπράβο Gyro μαρτυριάρη, ωραίος φίλος είσαι! :)

@ maria
Πολύ χαίρομαι Μαρία για αυτό, αλλά δεν παύει να είναι απλώς μυρωδιά αυτές οι αναρτήσεις. Πρέπει να το ζήσεις από κοντά για να μπορέσεις να πάρεις ό,τι έχει να σου δώσει.
Το καλό είναι ότι αυτές οι παραστάσεις κάνουν το γύρο της Ελλάδας πριν αποσυρθούν για τη σεζόν κι έτσι υπάρχει η δυνατότητα για τον κόσμο που δεν ζει στην Αθήνα να τα απολαύσει.
Πολλά φιλιά!

Eva Psarrou είπε...

@ eirini
Να' σαι καλά Ειρήνη, σ' ευχαριστώ πολύ!
Φιλιά και καλημέρες!

@ Κοπέλα με το καναρινί φόρεμα
Ήμουν τυχερή, έχεις δίκιο, αλλά με τη δεύτερη φορά, η πρώτη στέφθηκε με παταγώδη αποτυχία! :))
Τα φιλιά μου!

@ VAD
Η αλήθεια είναι ότι το κυνήγησα αυτή τη φορά, δεν το άφησα στην τύχη. Η Επίδαυρος θα πρέπει να περιμένει τώρα για του χρόνου :)
Καλή σου μέρα!

ria είπε...

ήθελα πολύ να τη δω... αλλά ήμουν υπηρεσία.
σε ζηλεύω. και το ηρώδειο, προσφέρεται για τέτοια θεαματα!

Εδώ και μερικές μέρες, ο μπλόγγερ δε βάζει τις αναρτήσεις μου. Δεν ξέρω τι λάθος ρυθμίσεις έχω κάνει, όμως είμαι εδώ, σας παρακολουθώ και από αναρτήσεις, κάνω. Το θέμα είναι πως έβαλα να ελέγξουν το μπλογκ, έκαναν κάποιες αλλαγές και το πολύ μέχρι τις 25 Σεπτεμβρίου ελπίζω να έχω αποτελέσματα. Δεν είμαι διακοπές, απλά, ας μην πω τι κάνει ο μπλόγγερ… καλή Κυριακή και καλό μήνα!

Eva Psarrou είπε...

@ ria
Η συγκεκριμένη παράσταση θα παιχτεί σε αρκετά ανοικτά θέατρα της Αθήνας. Μπορείς να μπεις στο πρόγραμμα του φεστιβάλ Αθηνών να ενημερωθείς σχετικά αν σε ενδιαφέρει να την παρακολουθήσεις.
Ελπίζω να το έλυσες το πρόβλημα με τον blogger, ο οποίος με έχει παιδεύσει και εμένα αρκετά, παρεπιπτόντως. Θα εκτιμούσα πολύ όποτε αποφάσιζε να κάνει αλλαγές, να με ρωτούσε πρώτα αν τις θέλω. Ή έστω, να μου έδινε την επιλογή να διαλέξω. Τες πα..
Καλό μήνα, καθυστερημένα! :)