Ο γέρος και η θάλασσα

Old man and the sea, a photo by eve.ps on Flickr.

"Ήταν γέρος και ψάρευε μόνος με μια βάρκα στο Γκολφ Στρημ και είχαν κι όλας περάσει ογδόντα τέσσερες μέρες χωρίς να πιάσει ούτ’ ένα ψάρι. Τις πρώτες σαράντα, ήταν μαζί του κι έν’ αγόρι. Μα ύστερα από σαράντα μέρες χωρίς ούτ’ ένα ψάρι, οι γονείς τ’ αγοριού τού είπαν πως ο γέρος ήταν πια οριστικά και τελειωτικά salao, που στα ισπανικά είναι η χειρότερη λέξη για τον άτυχο, και τ’ αγόρι υπακούοντας στους γονείς του, πήγε σε μια άλλη βάρκα που την πρώτη κιόλας βδομάδα έπιασε τρία καλά ψάρια. Τ’ αγόρι λυπόταν να βλέπει το γέρο να’ ρχεται κάθε μέρα με άδεια τη βάρκα του, και κατέβαινε πάντα για να τον βοηθήσει να κουβαλήσει τις τυλιγμένες πετονιές ή το γάντζο και το καμάκι, και το πανί που ήταν τυλιγμένο γύρω απ’ το κατάρτι. Το πανί ήταν μπαλωμένο με σακιά από αλεύρι και έτσι, όπως ήταν μαζεμένο, έμοιαζε με σημαία παντοτινής ήττας.

Ο γέρος ήταν λιγνός και κοκαλιάρης, με βαθιές ρυτίδες στο σβέρκο του. Τα μάγουλά του ήταν ηλιοκαμένα απ’ την αντανάκλαση του ήλιου πάνω στην τροπική θάλασσα. Αυτά τα ηλιοκάματα διέτρεχαν όλο του το πρόσωπο, και τα χέρια του είχαν βαθιές χαρακιές, απ’ τις πετονιές που τραβούσε τα ψάρια. Μα καμιά απ’ αυτές τις χαρακιές δεν ήταν καινούργια. Ήταν παλιές, σα φαγωμένα βράχια σε μια νεκρή θάλασσα.

Όλα σ’ αυτόν ήταν γερασμένα, εκτός απ’ τα μάτια του, που είχαν το ίδιο χρώμα με τη θάλασσα κι ήταν ζωηρά και ακατάβλητα."

Ernest Hemingway

 ***

Μια θαλασσινή ιστορία απλή και σινάμα ηρωική: η προσωπική πάλη ενός γέρου ψαρά να πιάσει και να σκοτώσει τον μεγάλο ξιφία και να τον φυλάξει από τους καρχαρίες στο δρόμο του γυρισμού. Και πίσω από το μύθο, ένα μάθημα ζωής: πώς να μάχεται κανείς διατηρώντας άθικτα την πίστη, την αξιοπρέπεια, τη μεγαλοψυχία και συμπόνοια του για όλα τα πλάσματα της γης μέχρι το τέλος, όσο τραγικό κι αν μπορεί να είναι αυτό.

Το διήγημα Ο γέρος και η θάλασσα του Έρνεστ Χέμινγουει είναι ένα ανεπιτήδευτο αριστούργημα 119 σελίδων που καθηλώνει με την αμεσότητα της γραφής και τις αλήθειες που προβάλλει, χαρίζοντας στον συγγραφέα το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1954.

Η φωτογραφία βέβαια δεν τραβήχτηκε στο Γκολφ Στρημ, αλλά στο ταπεινό Τολό Αργολίδας :)