Η χιονοκαταιγίδα "Ελπίδα" όμως δεν χτύπησε το σπιτικό μας, δεν έθαψε τον δρόμο μας στο χιόνι, δεν ξερίζωσε τα δέντρα της γειτονιάς, δεν εγκλώβισε φίλους κι αγαπημένους, όπως συνέβη με τόσους άλλους που βρέθηκαν σε δεινή θέση εξαιτίας της ακραίας μεν, αλλά αναμενόμενης, κακοκαιρίας.
Αυτή τη φορά σταθήκαμε τυχεροί. Η "Ελπίδα" ήρθε σαν επισκέπτης, ίσα που πασπάλισε τα χωράφια και τις κεραμοσκεπές με ένα λαμπερό άσπιλο λευκό, μόνο για να ομορφύνει το τοπίο ακόμη περισσότερο, να το εξαγνίσει και να κατεβάσει αισθητά τη θερμοκρασία σε βαθμούς που δεν έχουμε συνηθίσει να βιώνουμε τακτικά. Ήρθε να μας δείξει πόσο όμορφη και ευεργετική είναι η φύση όταν τη σεβόμαστε και εναρμονιζόμαστε λειτουργικά μαζί της και πόσο εκδικητική και καταστροφική μπορεί να αποβεί όταν επιλέγουμε να την πληγώσουμε κακόβουλα και συστηματικά.
Ένα καμπανάκι προειδοποίησης ήταν αυτός ο χιονάς, ένα από τα πολλά που έχουν ήδη προηγηθεί τα τελευταία χρόνια από τη φύση που είναι πληγωμένη εξαιτίας μας και έχει θυμώσει πολύ μαζί μας. Οι οικολογικές θεομηνίες έχουν πλέον αποκτήσει όνομα και το όνομα, όσο οξύμωρο ή ειρωνικό κι αν ακούγεται κάθε φορά, εξακολουθεί να παραμένει το ίδιο: Φύση. Περιβάλλον. Το Σπίτι μας. Το να εθελοτυφλούμε ως ανθρωπότητα και να αποποιούμαστε των όποιων ευθυνών πετώντας το μπαλάκι από εδώ και από εκεί, όταν την ίδια στιγμή καταστρέφουμε όλο και πιο ολέθρια την Φύση, δεν έχουν φέρει όπως δείχνουν τα πράγματα κανένα αποτέλεσμα, και όσο όλα αυτά συνεχίζουν να συμβαίνουν, η λύση για τη σωτηρία της φύσης και της ανθρωπότητας ως αλληλένδετοι κρίκοι θα παραμένει θαμμένη κάτω από το χιόνι της αναλγησίας και της υπεκφυγής.
Με αγάπη,
Εύα 💗
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου