Πώς γίνεται να υπάρχει αυτή η αντίθεση ανάμεσα στις εντολές που μας δίνει ο Θεός από τη μία και η χωρίς όρια αγάπη Του από την άλλη; Θέλω να πω, όταν εσύ αγαπάς κάποιον τόσο πολύ, πώς μπορείς να του δίνεις εντολές, να του περιορίζεις δηλαδή την ελευθερία του; Δεν είναι οξύμωρο, αφού στην ουσία το ένα καταργεί το άλλο;Ναι, δεν είναι έτσι και το καταλαβαίνει κανείς όσο περισσότερο μαθαίνει ποιος είναι ο δημιουργός μας και πώς λειτουργεί σε σχέση με εμάς, τους ανθρώπους. Όταν ο Θεός μας δίνει τις εντολές του δεν είναι επειδή μας έχει ανάγκη. Κάθε εντολή είναι και μια θυσία αν το σκεφτεί κανείς, έτσι δεν είναι; Όταν μας ζητάει να νηστεύουμε, δεν στερούμαστε μια ευχαρίστηση; δεν είναι μια θυσία; Γιατί λοιπόν ο Θεός μας ζητάει να κάνουμε θυσίες, όταν υπάρχει αγάπη ανάμεσα σε εμάς και Εκείνον;
Τις εντολές νομίζω ότι μας τις έχει δώσει για να μας προστατεύει. Από τι; Από τον διάβολο. Πού κολλάει ο διάβολος τώρα σ' αυτό; Θα σας πω τι αισθάνομαι πάνω σε αυτό και όποιος θέλει, έχει το ελεύθερο της άποψής του.
Στην εποχή που ζούμε, αλλά και σε κάθε εποχή της ανθρώπινης πορείας, περισσότερο όμως στη σημερινή που είναι πιο τρανταχτό το φαινόμενο, υπάρχει πληθώρα φωνών που μας βομβαρδίζουν επίμονα για το τι πρέπει να υιοθετούμε σαν πιστεύω, σαν τρόπο ζωής, σαν επιλογές καθημερινότητας για εμάς, το πώς θα ντυθούμε, πώς θα διασκεδάσουμε, πώς θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, τι εικόνα θα παρουσιάσουμε στον περίγυρο, τι θα ψηφίσουμε, ποιο προϊόν θα αγοράσουμε και πάει λέγοντας. Όμως, στην ουσία - και κατά την άποψή μου πάντα - στο βάθος βάθος όλες αυτές οι φωνές συνοψίζονται μοναχά σε δύο: στη φωνή του Θεού και στη φωνή του διαβόλου.
Στην Αγία Γραφή γίνεται συχνά αναφορά στον διάβολο και τα χαρακτηριστικά του. Είναι εκείνος που έβαλε τον Ιησού Χριστό στη διαδικασία των πειρασμών, εκείνος που διαβάλλει (εξ' ου και η λέξη διάβολος), που αλλοιώνει δηλαδή την αλήθεια του Θεού με το να επιτίθεται στο δημιούργημά Του και γι' αυτό το φθονεί θανάσιμα. Ο διάβολος κλέβει, ψεύδεται, συγχίζει, τροφοδοτεί ό,τι είναι ασθενές μέσα μας, ενισχύει τα ευάλωτα σημεία μας και χτυπά εκεί που μας πονάει όταν η στιγμή θα το ορίσει για να γίνει όσο το δυνατό μεγαλύτερο κακό. Ο διάβολος δεν ησυχάζει μέχρι να μας καταστρέψει, αυτός είναι ο σκοπός του. Και το κάνει με τρόπο απεγνωσμένο γιατί ξέρει και ποιος είναι ο Θεός, και ποια είναι η δύναμή Του, και ποια είναι η κατάληξη της μάχης ανάμεσα στο καλό και το κακό. Γιατί τα μελλούμενα δεν τα ξέρει μόνο ο Θεός, αλλά και ο διάβολος και άρα γνωρίζει πολύ καλά ποια είναι η κατάληξή του.
Όλα αυτά βέβαια δεν είναι κύημα της φαντασίας της γράφουσας, είναι γραμμένα στα ιερά κείμενα της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας και καλό είναι σε όλο αυτό τον ακατάπαυστο κυκεώνα ανθρωπίνων αναγνωσμάτων και επιτευγμάτων, να ρίχνει ο άνθρωπος και μια ματιά στα γράμματα και τα επιτεύγματα του Θεού, ώστε να μπορεί να συγκρίνει, αλλιώς κρίνει χωρίς να διαθέτει κανένα μέτρο σύγκρισης, κρίνει στα τυφλά, σωστά; Όταν ο διάβολος επιχειρεί να διαβάλει την ανθρωπότητα εξαφανίζοντας αθέατα κάθε τι που να συνδέει τον άνθρωπο με τον αληθινό Θεό, γνωρίζει κι εκείνος τι έχει ειπωθεί μέσα στην Αγία Γραφή για τις ψυχές των ανθρώπων και την αξία τους. Δεν θα σου πει ότι είσαι το παιδί του Θεού και δημιουργού σου, δεν θα σου πει ότι είσαι ο μοναδικός κληρονόμος της βασιλείας των ουρανών και της αιώνιας ζωής, ότι είσαι αθάνατος όσο βρίσκεσαι στα χέρια του Θεού. Αντιθέτως, θα σου δημιουργήσει σύγχιση, σκοταδισμό, ακαταστασία, ανασφάλεια, φόβο, άγχος για το αύριο, θα σε βάλει στο τριπάκι της ταχύτητας, γιατί όταν τρέχουμε και δεν προλαβαίνουμε, χάνουμε την επαφή με τον Δημιουργό, την σύνδεση με το ζωοποιό Πνεύμα, αυτό που μας δίνει τη δύναμη, την ελπίδα, τη χαρά της ζωής, την αισιοδοξία και την ασφάλεια του αύριο.
Όλα αυτά, κάθε τι καλό που υπάρχει μέσα μας, ο διάβολος προσπαθεί να το διαβάλει, να το καταστρέψει, να το κλέψει και να το αφανίσει. Όταν νιώθουμε απελπισία, θυμό, εκδικητικότητα, όταν αγχωνόμαστε, όταν μας κυριεύουν πάθη λαγνείας, εξουσίας, εκμετάλλευσης, όταν νομίζουμε ότι είμαστε καλύτεροι από τους άλλους, ανώτεροι, και ό,τι κάνουμε το κάνουμε από μόνοι μας γιατί είμαστε αυτεξούσιοι και όλα τα ορίζουμε και τα καθορίζουμε, μη γελιέστε. Μην ξεγελιέστε. Παρακολουθήστε τους καρπούς της ζωής σας και αναρωτηθείτε ποια από τις δύο φωνές είναι αυτή που ακολουθείτε; ποια είναι η φωνή πίσω από την άκρη του αυτιού σας που σας καθοδηγεί; που καθορίζει τις καλές ή κακές επιλογές σας, τις αφετηρίες σας, το παρόν και το μέλλον σας; τις προοπτικές σας; Όταν μπορούμε να τις ξακαθαρίζουμε μέσα στην ψυχή μας αυτές τις δύο φωνές και να επιλέξουμε ποια από τις δύο θα ακολουθούμε συνειδητά (γιατί και τα δύο μαζί δεν γίνεται, αφού ακυρώνουν το ένα το άλλο), τότε η ζωή μας γίνεται πιο εύκολη και σίγουρα πολύ πιο αυθεντική.
Παραμυθάκια της Χαλιμάς; Πολλοί είναι αυτοί που το πιστεύουν, ίσως οι περισσότεροι. Η μεγαλύτερη, ωστόσο, επιτυχία του διαβόλου είναι ακριβώς αυτό: το να φέρνει αποτελέσματα όντας αόρατος. Και έρχονται οι προστριβές, οι πειρασμοί που εξοντώνουν τον άνθρωπο οδηγώντας τον σε καταστροφή, διαλύονται οικογένειες, καταστρέφονται έργα ζωής, διαλύεται ο άνθρωπος από τις ουσίες, πέφτει στα ψυχοφάρμακα, απελπίζεται, αισθάνεται κενός, άχρηστος, περιττός, αυτοκτονεί. Κι αν δεν αυτοκαταστρέφεται, καταστρέφει. Κι αν δεν αυτοκτονεί, σκοτώνει. Με μια κουβέντα, έχει καταφέρει να στρέψει επιδέξια και με σαγηνευτικά ψέματα και πλάνες τον άφρονα άνθρωπο στο δικό του καταστροφικό δρόμο, τον δρόμο χωρίς επιστροφή, αυτό δηλαδή που επιθυμούσε από την αρχή και γι' αυτό άλλωστε ασχολούταν μαζί του. Είναι μέχρι να κάνεις την επιλογή.
Και εδώ, έρχονται οι εντολές. Όταν ο Θεός μας λέει "στάσου ακίνητος και ξέρε ότι είμαι ο Θεός", δεν μας διατάζει γιατί μας κάνει καψόνια, αλλά μας ωθεί στη διατήρηση της σχέσης μας με Εκείνον. Γιατί; Γιατί εκείνος είναι η άμπελος και εμείς το κλήμα. Αν κόψουμε το κλήμα από τον κορμό, ο καρπός θα αφυδατωθεί από τους χυμούς του, θα μαραζώσει και θα πέσει νεκρό στο χώμα. Χωρίς Θεό έτσι είμαστε κι εμείς, μαραζωμένοι και αφυδατωμένοι από κάθε τι καλό που υπάρχει μέσα μας. Και μη νομίζετε ότι είναι έργο δικό μας η κατάκτηση της ευτυχίας και της επιτυχίας στη ζωή. Είναι ο Θεός που τα τροφοδοτεί αυτά και μέσα από τις εντολές Του φροντίζει να τα διατηρούμε και να τα καλλιεργούμε, αρκεί να το έχεις επιλέξει. Ο Θεός δεν σου λέει αν δεν τηρήσεις τις εντολές θα σε καταστρέψω, σου λέει αν δεν τηρήσεις τις εντολές θα καταστραφείς. Υπάρχει διαφορά.
Μέσα από τις εντολές του Θεού παραμένουμε θωρακισμένοι απέναντι στις επιθέσεις που δεχόμαστε. Στην προς Εφεσίους επιστολή του αποστόλου Παύλου, μια φανταστική επιστολή που περιγράφει αναλυτικά τις επιθέσεις που δέχεται ο άνθρωπος από παντού, αναφέρεται στο πώς ο Θεός μας δίνει τα εφόδια προκειμένου να προστατευτούμε. Ο Θεός μας έχει δώσει πανοπλία, έχω ξανακάνει αναφορά στο θέμα. Όταν η μάχη γίνεται ανάμεσα σε δυνάμεις και εξουσίες αόρατες, ανάμεσα στον ουρανό και τη γη, ο Θεός έχει φροντίσει να μας θωρακίζει και να μας εκπαιδεύει σε πολεμικό καθεστώς. Γινόμαστε οι στρατιώτες του Χριστού που μάχονται αντιστεκόμενοι ενάντια στο κακό και τον διάβολο. Κάθε μας απόφαση είναι το αποτέλεσμα αυτής της μάχης. Είναι αυτό που έχουμε επιλέξει να κάνουμε και αυτό που έχουμε επιλέξει να είμαστε. Είναι το στρατόπεδο στο οποίο επιλέξαμε να ανήκουμε. Είναι ο αρχηγός τον οποίο επιλέξαμε να ακολουθούμε. Κι αν δεν τα πιστεύετε όλα αυτά, δείτε τα αποτελέσματα, από όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Χθες ήταν ο Άλκης, προχθές η κοπέλα που βιάστηκε, παραπροχθές η γυναίκα που ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου και πάει λέγοντας. Το καλό ή το κακό δέντρο από τον καρπό φαίνονται. Όταν ο καρπός είναι σάπιος, όταν το αποτέλεσμα είναι διχόνιες, κλεψιές, φόνοι, διαζύγια, βία, λαγνεία, ανασφάλεια, φθόνος, μιζέρια, πόλεμοι, αρρώστιες, όλεθρος και καταστροφή, τότε δεν μιλάμε για το βασίλειο του Θεού, αλλά για το βασίλειο του κόσμου. Και πρίγκιπας αυτού του κόσμου που ζούμε, όπως είναι γραμμένο από τον ίδιο τον Χριστό στην Καινή Διαθήκη, είναι ο διάβολος.
Όταν λοιπόν υπάρχουν φωνές που μας βάζουν σε αμφιβολία και σε δίλημμα για το τι πρέπει να κάνουμε με τη ζωή μας και το μέλλον μας, σταθείτε για λίγο και αναρωτηθείτε: πίσω από την αυλαία ποιος είναι αυτός που κρύβεται στην ουσία, τι θέλει από εμάς και τι επιδιώκει; Το καλό μας ή το κακό μας; Το παρόν μας ή το μέλλον μας; Την εφήμερη απόλαυση ή την αιώνια ζωή; Την καλοπέραση του κατήφορου ή τον αγώνα της αναρρίχησης; Την κατ' επίφασιν ελευθεριότητά μας ή την ουσιαστική ελευθερία μας; Γιατί τώρα μπορεί να περνάμε ζάχαρη, ο κατήφορος όμως οδηγεί στην ολική καταστροφή σου και μέσα σου, πιστεύω ότι το ξέρεις αυτό, αν ψάξεις μέσα σου καλά, αν αφυπνιστείς. Δεν έχεις γεννηθεί για την καταστροφή, αλλά για τη σωτηρία σου. Και ποτέ δεν είναι αργά να μετανοήσεις. Γιατί ο Θεός είναι πάντα εκεί όσο ζούμε και μας περιμένει να γυρίσουμε στην αγκαλιά Του και στην προστασία Του. Γιατί με τις εντολές που μας έχει χαρίσει, παραμένουμε μακριά από τα βέλη του κακού. Κι αν το καλοσκεφτούμε λίγο ακόμα περισσότερο, αυτή η ασφάλεια που μας παρέχει, είναι τελικά η πραγματική ελευθερία στη ζωή μας, και όχι η ψευδαίσθησή της.
Παραμυθάκια της Χαλιμάς; Πολλοί είναι αυτοί που το πιστεύουν, ίσως οι περισσότεροι. Η μεγαλύτερη, ωστόσο, επιτυχία του διαβόλου είναι ακριβώς αυτό: το να φέρνει αποτελέσματα όντας αόρατος. Και έρχονται οι προστριβές, οι πειρασμοί που εξοντώνουν τον άνθρωπο οδηγώντας τον σε καταστροφή, διαλύονται οικογένειες, καταστρέφονται έργα ζωής, διαλύεται ο άνθρωπος από τις ουσίες, πέφτει στα ψυχοφάρμακα, απελπίζεται, αισθάνεται κενός, άχρηστος, περιττός, αυτοκτονεί. Κι αν δεν αυτοκαταστρέφεται, καταστρέφει. Κι αν δεν αυτοκτονεί, σκοτώνει. Με μια κουβέντα, έχει καταφέρει να στρέψει επιδέξια και με σαγηνευτικά ψέματα και πλάνες τον άφρονα άνθρωπο στο δικό του καταστροφικό δρόμο, τον δρόμο χωρίς επιστροφή, αυτό δηλαδή που επιθυμούσε από την αρχή και γι' αυτό άλλωστε ασχολούταν μαζί του. Είναι μέχρι να κάνεις την επιλογή.
Και εδώ, έρχονται οι εντολές. Όταν ο Θεός μας λέει "στάσου ακίνητος και ξέρε ότι είμαι ο Θεός", δεν μας διατάζει γιατί μας κάνει καψόνια, αλλά μας ωθεί στη διατήρηση της σχέσης μας με Εκείνον. Γιατί; Γιατί εκείνος είναι η άμπελος και εμείς το κλήμα. Αν κόψουμε το κλήμα από τον κορμό, ο καρπός θα αφυδατωθεί από τους χυμούς του, θα μαραζώσει και θα πέσει νεκρό στο χώμα. Χωρίς Θεό έτσι είμαστε κι εμείς, μαραζωμένοι και αφυδατωμένοι από κάθε τι καλό που υπάρχει μέσα μας. Και μη νομίζετε ότι είναι έργο δικό μας η κατάκτηση της ευτυχίας και της επιτυχίας στη ζωή. Είναι ο Θεός που τα τροφοδοτεί αυτά και μέσα από τις εντολές Του φροντίζει να τα διατηρούμε και να τα καλλιεργούμε, αρκεί να το έχεις επιλέξει. Ο Θεός δεν σου λέει αν δεν τηρήσεις τις εντολές θα σε καταστρέψω, σου λέει αν δεν τηρήσεις τις εντολές θα καταστραφείς. Υπάρχει διαφορά.
Μέσα από τις εντολές του Θεού παραμένουμε θωρακισμένοι απέναντι στις επιθέσεις που δεχόμαστε. Στην προς Εφεσίους επιστολή του αποστόλου Παύλου, μια φανταστική επιστολή που περιγράφει αναλυτικά τις επιθέσεις που δέχεται ο άνθρωπος από παντού, αναφέρεται στο πώς ο Θεός μας δίνει τα εφόδια προκειμένου να προστατευτούμε. Ο Θεός μας έχει δώσει πανοπλία, έχω ξανακάνει αναφορά στο θέμα. Όταν η μάχη γίνεται ανάμεσα σε δυνάμεις και εξουσίες αόρατες, ανάμεσα στον ουρανό και τη γη, ο Θεός έχει φροντίσει να μας θωρακίζει και να μας εκπαιδεύει σε πολεμικό καθεστώς. Γινόμαστε οι στρατιώτες του Χριστού που μάχονται αντιστεκόμενοι ενάντια στο κακό και τον διάβολο. Κάθε μας απόφαση είναι το αποτέλεσμα αυτής της μάχης. Είναι αυτό που έχουμε επιλέξει να κάνουμε και αυτό που έχουμε επιλέξει να είμαστε. Είναι το στρατόπεδο στο οποίο επιλέξαμε να ανήκουμε. Είναι ο αρχηγός τον οποίο επιλέξαμε να ακολουθούμε. Κι αν δεν τα πιστεύετε όλα αυτά, δείτε τα αποτελέσματα, από όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Χθες ήταν ο Άλκης, προχθές η κοπέλα που βιάστηκε, παραπροχθές η γυναίκα που ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου και πάει λέγοντας. Το καλό ή το κακό δέντρο από τον καρπό φαίνονται. Όταν ο καρπός είναι σάπιος, όταν το αποτέλεσμα είναι διχόνιες, κλεψιές, φόνοι, διαζύγια, βία, λαγνεία, ανασφάλεια, φθόνος, μιζέρια, πόλεμοι, αρρώστιες, όλεθρος και καταστροφή, τότε δεν μιλάμε για το βασίλειο του Θεού, αλλά για το βασίλειο του κόσμου. Και πρίγκιπας αυτού του κόσμου που ζούμε, όπως είναι γραμμένο από τον ίδιο τον Χριστό στην Καινή Διαθήκη, είναι ο διάβολος.
Όταν λοιπόν υπάρχουν φωνές που μας βάζουν σε αμφιβολία και σε δίλημμα για το τι πρέπει να κάνουμε με τη ζωή μας και το μέλλον μας, σταθείτε για λίγο και αναρωτηθείτε: πίσω από την αυλαία ποιος είναι αυτός που κρύβεται στην ουσία, τι θέλει από εμάς και τι επιδιώκει; Το καλό μας ή το κακό μας; Το παρόν μας ή το μέλλον μας; Την εφήμερη απόλαυση ή την αιώνια ζωή; Την καλοπέραση του κατήφορου ή τον αγώνα της αναρρίχησης; Την κατ' επίφασιν ελευθεριότητά μας ή την ουσιαστική ελευθερία μας; Γιατί τώρα μπορεί να περνάμε ζάχαρη, ο κατήφορος όμως οδηγεί στην ολική καταστροφή σου και μέσα σου, πιστεύω ότι το ξέρεις αυτό, αν ψάξεις μέσα σου καλά, αν αφυπνιστείς. Δεν έχεις γεννηθεί για την καταστροφή, αλλά για τη σωτηρία σου. Και ποτέ δεν είναι αργά να μετανοήσεις. Γιατί ο Θεός είναι πάντα εκεί όσο ζούμε και μας περιμένει να γυρίσουμε στην αγκαλιά Του και στην προστασία Του. Γιατί με τις εντολές που μας έχει χαρίσει, παραμένουμε μακριά από τα βέλη του κακού. Κι αν το καλοσκεφτούμε λίγο ακόμα περισσότερο, αυτή η ασφάλεια που μας παρέχει, είναι τελικά η πραγματική ελευθερία στη ζωή μας, και όχι η ψευδαίσθησή της.
Με αγάπη,
Εύα 💗
*******
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου