17.1.22

Τόνγκα, ποίηση και Αλέκος Φασιανός


Ένα θηρίο βρυχάται ακόμη 

μες στης αβύσσου τους σκοτεινούς ωκεανούς 

αρματωμένο κι έτοιμο

από καιρούς αλήσμονους και βάθη ξεχασμένα 

πίσω στον κόσμο των γιορτών της πλάσης και των ζώντων 

να κατακτήσει απαιτεί με βιάση αδικημένη με βία ανεκτική και με οργή 

τα πρωτοτόκια που από πάντα δικαιούταν 

σαν από χρόνια και αιώνες αθέμιτα αρπαγμένα

τη θέση την κυρίαρχη την πρώτη 

την προσωπική 

για μια στερνή αμετάκλητη φορά

πάνω στο θυσιαστήριο της ερημώσεως.


~ Εύα


*****

----  φωτό από εδώ.


*****

"Πολλές φορές έκλαιγα, κρυφά, γιατί δεν μπορούσα να καταλάβω τι είναι ζωγραφική." 

~ Αλέκος Φασιανός

       ~ Αλέκος Φασιανός, χθες έφυγε ένας ακόμη μεγάλος Έλληνας ζωγράφος.


*****

 ---- φωτό από εδώ.


*****

Τόνγκα και Αλέκος Φασιανός, τα δύο μεγάλα γεγονότα της ημέρας. Το πρώτο, ένα γεωλογικό θαύμα της  φύσης. Το δεύτερο, ένα εικαστικό θαύμα της ανθρώπινης φύσης.  Και τα δύο ήρθαν για να αλλάξουν τον κόσμο. 

Και τον άλλαξαν. 

Αντίο, κ. Φασιανέ.


Με αγάπη,

Εύα 💗


Δεν υπάρχουν σχόλια: