Πρόσεξες όμως κάτι; Όλη αυτή την ώρα μιλάμε για σένα, έναν τυπικό εκπρόσωπο του ανθρώπινου είδους της σύγχρονης εποχής και πραγματικότητας. Όταν όμως στη θέση του δυνατού παύεις να είσαι εσύ, αλλά ο Χριστός, τι γίνεται τότε; Πώς αλλάζουν τα δεδομένα της εξίσωσης σε αυτό το νόμο της επικράτησης του πιο δυνατού, όταν ο πιο δυνατός δεν είσαι πλέον εσύ, αλλά Εκείνος; Τι κάνεις εσύ τότε; Πού πηγαίνουν όλα αυτά που σε έχουν μάθει μέχρι σήμερα;
Ο Χριστός δεν ενανθρωπίστηκε για να επιβεβαιώσει το νόμο της ζούγκλας στην κοινωνία, σίγουρα. Βασικά, κατέβηκε στον κόσμο για να τα ανατρέψει όλα εκ θεμελίων με τον πιο ανατρεπτικό τρόπο που θα μπορούσε να σκεφτεί ποτέ άνθρωπος: μέσα από την υποταγή. Στην Ορθοδοξία αυτή την υποταγή τη λέμε ταπείνωση, μια έννοια που την απαντάς σχεδόν παντού, τόσο στην Καινή Διαθήκη όσο και στα πατερικά κείμενα, χωρίς ωστόσο να αντιλαμβανόμαστε συνειδητά τι σημαίνει αυτό στην πράξη, τι συνεπάγεται στη ζωή μας και τα όσα μας περιβάλλουν, αλλά και στο μέλλον μας και την εξέλιξή μας.
Μεγάλο, τεράστιο σοκ αυτή η διδαχή, έφερε τα πάνω κάτω, άλλαξε τον τρόπο για το πώς να σκεφτόμαστε, να συμπεριφερόμαστε, φανέρωσε αρετές που πρέπει να μάθουμε να εξασκούμε, μας έδειξε τον τρόπο του εξανθρωπισμού, του ανθρώπου όπως τον δημιούργησε ο Θεός, κατ' εικόνα και ομοίωση, εκείνου που στοχεύει στον ουρανό και την αγιοσύνη. Γίνε δούλος Κυρίου, μας έμαθε ο Χριστός. Αν σε χτυπήσουν από το ένα μάγουλο, δείξε τους και το άλλο. Αν σου αρπάξουν το πανωφόρι, δώσε τους και το άλλο. Αν σου πάρουν χρήματα, μην τα ζητήσεις ποτέ πίσω. Αγάπα τον εχθρό σου, ακόμα κι αν εκείνος σε εχθρεύεται. Κι αν σε καταριέται και ζητά το κακό σου, εσύ να τον ευλογείς. Συγχώρησε τον συνάνθρωπό σου με όλα τα κρίματά του. Υποτάξου στον σύζυγο με όλες τις αναποδιές και ιδιοτροπίες που μπορεί να έχει (αν είσαι γυναίκα), αγάπα την σύζυγό σου σαν τον εαυτό σου (αν είσαι άνδρας). Υποτάξου στην εκκλησία με όλα της τα στραβοπατήματα, στην κοινωνία με όλες τις δυστοκίες.
Δηλαδή, υποτάξου ..σε όλους; Στους πάντες; Δέξου τα ραπίσματα; Κατάπιε τον εγωισμό σου; Την υπερηφάνεια σου; Την υπόληψή σου; Τι είναι αυτό τώρα; Ποιο το νόημα σε κάτι τέτοιο; Ποιος αντέχει να το κάνει; Βασικά, και ποιος θέλει;
Κι όμως, Εκείνος τα έκανε όλα, ως ο πρώτος διδάξας.
Εννοείται ότι υπάρχει βεβαίως νόημα και απάντηση σε αυτό τον γρίφο της ζωής, μόνο που είναι τρομερά δύσκολο, πρακτικά αδύνατο αν δεν έχει βοήθεια από τον Θεό, γιατί αυτή η διδαχή της υποταγής ανατρέπει όλα όσα έχουμε μάθει και βιώσει ως τα τώρα. Είναι ένα μονοπάτι ιδιαιτέρως μοναχικό και κακοτράχαλο που περνάει απαραιτήτως μέσα από τη μετάνοια, με την έννοια αλλάζω νου, αλλάζω μυαλά δηλαδή. Αλλάζω μυαλά από όλα όσα μου έχουν διδάξει, ακόμα και από αυτά που δίδαξα μόνος μου στον εαυτό μου, ως τρόπο θωράκισης απέναντι στο κακό που με περιβάλλει, ακόμα και εντός μου με τις μικροψυχίες μου και τις ημιμάθειές μου. Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, έτσι δε διδασκόμαστε; αυτό δεν μας συμβουλεύουν οι ψυχολόγοι; οι μάγοι; οι εναλλακτικές φιλοσοφίες που έχουν κατακλύσει τα μίντια με συνθήματα προσωπικής νίκης και κατάκτησης; Γίνε κύριος του εαυτού σου, κυνήγησε τους στόχους σου, φτιάξε εικονικά ταμπλό με τις φιλοδοξίες σου, με τα υλικά αγαθά που θες να αποκτήσεις, μη συγχίζεσαι και μη στενοχωριέσαι για κανέναν άλλον πέρα από σένα, γιατί εσύ αξίζεις περισσότερο από το κάθε τι και τίποτε άλλο δεν αξίζει πέρα από σένα. Εσύ είσαι ο θεός του εαυτού σου και βασικά αυτό σε διδάσκουμε: πώς να γίνεις θεός. Θέλεις να αμυνθείς; Κατάκτησε επιθετικά την δυνατότερη εκδοχή του εαυτού σου με κάθε τρόπο πάσει θυσία, γιατί το αξίζεις.
Ο Χριστός όμως μας λέει κάτι το εντελώς διαφορετικό: Ούτε επίθεση, ούτε άμυνα. Υποταγή.
Ποιος επιβιώνει με μια τέτοια άποψη ζωής; Ζόρικα πράγματα αυτά... και άκρως ανατρεπτικά. Όμως εδώ μιλάμε για τον Χριστό και φυσικά, δεν μιλάμε για αυτή την ζωή, αλλά για την ερχόμενη. Γιατί εκεί στοχεύει ο Χριστός, στην ερχόμενη, αυτήν ζητάει από εμάς να κατακτήσουμε, γι' αυτό το εισιτήριο θέλει να θυσιαστούμε - αφού υποταγή ίσον θυσία -, για να περάσουμε την πύλη της αιώνιας ζωής, όχι αυτής με την προθεσμία λήξης. Ο αγώνας είναι για το πάντα. Την τωρινή ζωή την χρησιμοποιεί ως αρένα δοκιμασιών και αγώνων, ως τόπο εξάσκησης, και τον Λόγο Του ως τρόπο. Η κατάκτηση που θέλει να επιδιώξουμε είναι η πίστη σε Εκείνον και η εξάσκηση στις αρετές που Εκείνος μας δίδαξε με τη ζωή Του και τη διδασκαλία Του, προκειμένου να αγγίξουμε τον ουρανό. Την ερχόμενη μας την προϊδεάζει μέσα από το λόγια Του και μέσα από την Ανάστασή Του, για να υποψιαστούμε τη δόξα που μας περιμένει αν βγούμε από αυτή την αρένα νικητές.
Ο Χριστός δεν μας ζητάει να δούμε με τα κανονικά μας μάτια, αλλά με τα μάτια της ψυχής και της πίστης. Αυτά μας ζητάει να ανοίξουμε και να ακονίσουμε, χωρίς έλεγχο, χωρίς έρευνα, χωρίς επιστήμη. Μας το ζητάει γιατί Αυτός γνωρίζει καλύτερα, μιας και ήρθε από το μετά στο τώρα για να μας πει για το μετά και για το πώς θα φτάσουμε ως εκεί, νικητές, στεφανωμένοι με το στεφάνι της υποταγής και της ταπείνωσης. Γιατί ο Χριστός είναι ο δυνατός, όχι εμείς. Ούτε η φύση, ούτε ο άνθρωπος. Γιατί όλα υποτάσσονται σε Εκείνον και όλα Εκείνον περιμένουν. Τώρα, αν μια τέτοια στάση ζωής είναι τελικά αδυναμία ή δύναμη πραγματική, αυτό μένει να το αποφασίσει ο καθένας μας από μόνος του, κι αν έχει μάτια να δει, θα δει. Το έχουν ήδη δει οι άγιοί μας, το έκανε πράξη ο Χριστός, ο δρόμος υπάρχει, εκείνοι περπάτησαν πάνω του, η πρόσκληση μέχρι την ώρα της τελικής κρίσης παραμένει ανοιχτή για όλους. Μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Είναι αυτή η μετάνοια που λέγαμε προηγουμένως, όσο υπάρχει ακόμα καιρός. Γιατί μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Ο Νυμφίος θα πει σε κάλεσα να έρθεις στους γάμους, αλλά εσύ δεν ήρθες. Και τώρα, δεν ξέρω ποιος είσαι, δεν σε γνωρίζω.
Με αγάπη,
Εύα 💗
*****
---- Το πλάνο αντιγραφής Αγίας Γραφής για τον μήνα Σεπτέμβριο το βρήκα εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου