Ιστορικά γεγονότα υπό θεολογική ματιά δείχνουν πώς πριν από κάθε μεγάλη καταστροφή της ρωμιοσύνης ανά τους αιώνες είχε προηγηθεί μια αποστασία, μια προδοσία στην πίστη και μια πτώση στην ηθική.
Ο αρχιμανδρίτης π. Σάββας Αγιορείτης μας παρουσιάζει ένα-ένα όλα αυτά τα γεγονότα που προηγήθηκαν μεγάλων εθνικών καταστροφών, όπως η άλωση της Κωνσταντινούπολης, η καταστροφή της Σμύρνης κ.τ.λ. και συγκρίνει τα όσα προηγήθηκαν τότε με τα όσα συμβαίνουν σήμερα, που είναι πανομοιότυπα, και μας κάνει να βρισκόμαστε σε υποψία επικείμενης καταστροφής εξαιτίας των συνθηκών ηθικής, πίστεως και εθνικής έκπτωσης, όπως συνέβησαν και τότε.
Είναι αυτό που λένε, την πρώτη φορά η ιστορία παρουσιάζεται σαν τραγωδία, τη δεύτερη σαν φάρσα ή ο λαός που ξεχνά την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει, ή όταν δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας η ιστορία επαναλαμβάνεται και άλλα παρόμοια σοφά. Όμως τώρα μιλάμε για τη δική μας ιστορία, και η δική μας ιστορία έχει επαναληφθεί δυστυχώς πολλές φορές, με τα ίδια λάθη, με την ίδια λήθη, με τις ίδιες προειδοποιήσεις και τις ίδιες επιπτώσεις. Όλα πανομοιότυπα. Και τα σημάδια έχουν αρχίσει ήδη να κάνουν εμφανή την παρουσία τους για μία ακόμη φορά...
Σήμερα, είμαστε σε θέση πλέον να έχουμε πρόσβαση σε άπειρη γνώση από παλαιότερες αλλά και σημερινές σύγχρονες φωνές που κρατούν αναμμένο το φως του ελληνισμού και της ορθοδοξίας, αρκεί να μπορούμε να εντοπίζουμε τα ακούσματα και αναγνώσματα που απέχουν από την πλάνη, εκείνα που χρειαζόμαστε τόσο πολύ στους σκοτεινούς και πονηρούς καιρούς που ζούμε προκειμένου να κρατηθούμε όρθιοι. Πρέπει να αφυπνούμε και να αφουγκραζόμαστε, γιατί δεν είναι όλα όσα βλέπουμε και ακούμε γύρω μας τόσο αθώα όπως μας τα παρουσιάζουν και γιατί τα γεγονότα σε λίγο θα αρχίσουν να μας προσπερνούν και να μας καπελώνουν αν δεν λάβουμε τα μέτρα μας.
Ας αναρωτηθούμε γιατί τόσο μένος και τόση εμμονή με την μικρή μας ταπεινή Ελλαδίτσα να αφανιστεί, να αλλοτριωθεί, να σβηστεί η γλώσσα της, η ιστορία της, το ήθος της, η ορθόδοξη πίστη της, που πάντα ήταν κόκκινο πανί για τους αλλόπιστους και αλλοεθνείς, πόσο μάλλον όταν η δική μας πίστη είναι πίστη ειρήνης, αγάπης και ο λαός της λαός εσωτερικής σιωπηλής πνευματικότητας, φιλευσπλαχνίας, ταπεινότητας και καλοσύνης. Έτσι ήταν από πάντα ο Έλληνας, τι πάθαμε και τα τελευταία χρόνια μεταλλαχτήκαμε σε κάτι που δεν είμαστε εμείς; Τι μας επιβλήθηκε; Ποιοι μας έχουν κάνει αυτή την πλύση εγκεφάλου και έχουμε ξεχάσει ποιοι είμαστε στην καρδιά του είναι μας και σε τι χώρα ζούμε;
Υπάρχουν σκοτεινοί εχθροί που επιβουλεύονται την ελευθερία του Έλληνα στο πνεύμα, γιατί δεν είναι πολλλοί οι λαοί που έχουν απομείνει που να έχουν ελευθερία σκέψης και έκφρασης ως προσωπικότητες, ελευθερία πίστης και ηθικής. Αυτή η σαλαμοποίηση στο όνομα της παγκοσμιοποίησης που δεχόμαστε δεν είναι αθώα. Ο ορθόδοξος χριστιανός πάντοτε ξεχώριζε, γιατί, όπως μας έχει διδάξει το Ευαγγέλιο, δεν είναι του κόσμου τούτου, ο ρόλος του πάνω στη γη είναι για να ξεχωρίζει, να αποστασιοποιείται από τη νόρμα του κόσμου, της πτώσης και της αμαρτίας. Και αυτό φαίνεται πως ενοχλεί.
Κάθε φορά που ο ελληνισμός ξεστράτησε από την οδό του Χριστού, κάποια καταστροφή συνέβαινε. Είναι πολλές οι ιδιωτικές προσκλήσεις από σύγχρονους Αγίους μας που μας χτυπούν το καμπανάκι ότι δεν βαδίζουμε ορθά κι ότι αν συνεχίσουμε να ολισθαίνουμε, σύντομα θα μας καταπιεί το μαύρο σκοτάδι, και δεν θα μπορούμε να πούμε μετά ότι δεν ξέραμε.
Με αγάπη,
Εύα
💗
Ο αρχιμανδρίτης π. Σάββας Αγιορείτης μας παρουσιάζει ένα-ένα όλα αυτά τα γεγονότα που προηγήθηκαν μεγάλων εθνικών καταστροφών, όπως η άλωση της Κωνσταντινούπολης, η καταστροφή της Σμύρνης κ.τ.λ. και συγκρίνει τα όσα προηγήθηκαν τότε με τα όσα συμβαίνουν σήμερα, που είναι πανομοιότυπα, και μας κάνει να βρισκόμαστε σε υποψία επικείμενης καταστροφής εξαιτίας των συνθηκών ηθικής, πίστεως και εθνικής έκπτωσης, όπως συνέβησαν και τότε.
Είναι αυτό που λένε, την πρώτη φορά η ιστορία παρουσιάζεται σαν τραγωδία, τη δεύτερη σαν φάρσα ή ο λαός που ξεχνά την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει, ή όταν δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας η ιστορία επαναλαμβάνεται και άλλα παρόμοια σοφά. Όμως τώρα μιλάμε για τη δική μας ιστορία, και η δική μας ιστορία έχει επαναληφθεί δυστυχώς πολλές φορές, με τα ίδια λάθη, με την ίδια λήθη, με τις ίδιες προειδοποιήσεις και τις ίδιες επιπτώσεις. Όλα πανομοιότυπα. Και τα σημάδια έχουν αρχίσει ήδη να κάνουν εμφανή την παρουσία τους για μία ακόμη φορά...
Σήμερα, είμαστε σε θέση πλέον να έχουμε πρόσβαση σε άπειρη γνώση από παλαιότερες αλλά και σημερινές σύγχρονες φωνές που κρατούν αναμμένο το φως του ελληνισμού και της ορθοδοξίας, αρκεί να μπορούμε να εντοπίζουμε τα ακούσματα και αναγνώσματα που απέχουν από την πλάνη, εκείνα που χρειαζόμαστε τόσο πολύ στους σκοτεινούς και πονηρούς καιρούς που ζούμε προκειμένου να κρατηθούμε όρθιοι. Πρέπει να αφυπνούμε και να αφουγκραζόμαστε, γιατί δεν είναι όλα όσα βλέπουμε και ακούμε γύρω μας τόσο αθώα όπως μας τα παρουσιάζουν και γιατί τα γεγονότα σε λίγο θα αρχίσουν να μας προσπερνούν και να μας καπελώνουν αν δεν λάβουμε τα μέτρα μας.
Ας αναρωτηθούμε γιατί τόσο μένος και τόση εμμονή με την μικρή μας ταπεινή Ελλαδίτσα να αφανιστεί, να αλλοτριωθεί, να σβηστεί η γλώσσα της, η ιστορία της, το ήθος της, η ορθόδοξη πίστη της, που πάντα ήταν κόκκινο πανί για τους αλλόπιστους και αλλοεθνείς, πόσο μάλλον όταν η δική μας πίστη είναι πίστη ειρήνης, αγάπης και ο λαός της λαός εσωτερικής σιωπηλής πνευματικότητας, φιλευσπλαχνίας, ταπεινότητας και καλοσύνης. Έτσι ήταν από πάντα ο Έλληνας, τι πάθαμε και τα τελευταία χρόνια μεταλλαχτήκαμε σε κάτι που δεν είμαστε εμείς; Τι μας επιβλήθηκε; Ποιοι μας έχουν κάνει αυτή την πλύση εγκεφάλου και έχουμε ξεχάσει ποιοι είμαστε στην καρδιά του είναι μας και σε τι χώρα ζούμε;
Υπάρχουν σκοτεινοί εχθροί που επιβουλεύονται την ελευθερία του Έλληνα στο πνεύμα, γιατί δεν είναι πολλλοί οι λαοί που έχουν απομείνει που να έχουν ελευθερία σκέψης και έκφρασης ως προσωπικότητες, ελευθερία πίστης και ηθικής. Αυτή η σαλαμοποίηση στο όνομα της παγκοσμιοποίησης που δεχόμαστε δεν είναι αθώα. Ο ορθόδοξος χριστιανός πάντοτε ξεχώριζε, γιατί, όπως μας έχει διδάξει το Ευαγγέλιο, δεν είναι του κόσμου τούτου, ο ρόλος του πάνω στη γη είναι για να ξεχωρίζει, να αποστασιοποιείται από τη νόρμα του κόσμου, της πτώσης και της αμαρτίας. Και αυτό φαίνεται πως ενοχλεί.
Κάθε φορά που ο ελληνισμός ξεστράτησε από την οδό του Χριστού, κάποια καταστροφή συνέβαινε. Είναι πολλές οι ιδιωτικές προσκλήσεις από σύγχρονους Αγίους μας που μας χτυπούν το καμπανάκι ότι δεν βαδίζουμε ορθά κι ότι αν συνεχίσουμε να ολισθαίνουμε, σύντομα θα μας καταπιεί το μαύρο σκοτάδι, και δεν θα μπορούμε να πούμε μετά ότι δεν ξέραμε.
Με αγάπη,
Εύα
💗
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου