"Αι γενεαί πάσαι ύμνον την ταφή σου προσφέρουσι, Χριστέ μου
Κατελθών του ξύλου ο Αριμαθαίας εν τάφω σε κηδεύει"
Η καμπάνα ακούστηκε ύστερα από καιρό, όμως ο λυγμός σήμερα μου φάνηκε πιο πένθιμος από προηγούμενες Μεγάλες Εβδομάδες. Ο Κύριος είναι νεκρός... Πού να σταθώ; Σε τι να στηριχτώ, τώρα που η εκκλησία έχει κλείσει την αγκαλιά της; Ο Κύριος είναι νεκρός κι εγώ είμαι μόνη...
"Ω της παραφροσύνης και της χριστοκτονίας
Και των προφητοκτόνων"
Δεν θέλω να μιλήσω σε κανέναν γιατί Εκείνος είναι νεκρός... μονάχα να κλειστώ μέσα στο καβούκι μου και να πενθήσω, όπως δεν έχω πενθήσει ποτέ, αυτό μονάχα θέλω.
"Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνο,
Πού έδη σου το κάλλος;
Θρήνον συνεκίνει η πάναγνός σου μήτηρ
Σου Λόγε νεκρωθέντος"
Το μόνο που συνεχίζει αυτόβουλα να λειτουργεί είναι η καρδιά που χτυπάει δυνατά, σα να θέλει να συγχρονίσει τον χτύπο της με τον πένθιμο χτύπο της καμπάνας που φέρνει ο αέρας μέσα από το ανοιχτό παράθυρο.
Ανηφόρισα προς το παρεκκλήσιο της ενορίας μου με πρόφαση την "Άθληση" νούμερο 6 στο sms του κινητού. Ήθελα να προσευχηθώ, να ζητήσω συγγνώμη για όλα. Άναψα κερί, ασπάστηκα τον άδειο σταυρό, άφησα μερικά λουλούδια. Μου ήρθε να βάλω τα κλάματα, για Κείνον, για μας, για μένα...
"Τρίβολοι και παγίδες οδοί του τρισαθλίου
Παράφρονος Ιούδα"
Ο Κύριος είναι νεκρός, σταυρώθηκε από χέρια θνητά, κι εγώ, δεν ξέρω γιατί, όμως για πρώτη φορά στη ζωή μου πενθώ σα να πενθώ το πιο δικό μου άνθρωπο, εμένα ίσως... Σα να χάθηκε ένα κομμάτι από μένα... Δεν ξέρω αν είναι που μου απαγόρευσαν τον εκκλησιασμό, ή αν η επανάληψη της προδοσίας είναι πιο βαρειά φέτος... Άλλες χρονιές δεν με ένοιαζε και πολύ, αν είχα όρεξη πήγαινα, αν ήμουν κουρασμένη έμενα σπίτι. Δεν αισθανόμουν τα Θεία Πάθη τόσο ζωντανά όπως τα ζω φέτος. Φέτος τα έζησα στο πετσί μου και δεν θα μπορούσα να ντρέπομαι περισσότερο για τον χρόνο που κύλησε τόσο άσκοπα και μακριά Σου, Χριστέ μου...
"Υιέ Θεού πεντάναξ, Θεέ μου, πλαστουργέ μου,
πώς πάθος κατεδέξω;"
***
Φέτος, η καρδιά μου κλαίει...
https://www.youtube.com/watch?v=s2wlwA8IwqM
***
***
φωτό Αποκαθήλωσης από εδώ.
***
Κατελθών του ξύλου ο Αριμαθαίας εν τάφω σε κηδεύει"
Η καμπάνα ακούστηκε ύστερα από καιρό, όμως ο λυγμός σήμερα μου φάνηκε πιο πένθιμος από προηγούμενες Μεγάλες Εβδομάδες. Ο Κύριος είναι νεκρός... Πού να σταθώ; Σε τι να στηριχτώ, τώρα που η εκκλησία έχει κλείσει την αγκαλιά της; Ο Κύριος είναι νεκρός κι εγώ είμαι μόνη...
"Ω της παραφροσύνης και της χριστοκτονίας
Και των προφητοκτόνων"
Δεν θέλω να μιλήσω σε κανέναν γιατί Εκείνος είναι νεκρός... μονάχα να κλειστώ μέσα στο καβούκι μου και να πενθήσω, όπως δεν έχω πενθήσει ποτέ, αυτό μονάχα θέλω.
"Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνο,
Πού έδη σου το κάλλος;
Θρήνον συνεκίνει η πάναγνός σου μήτηρ
Σου Λόγε νεκρωθέντος"
Το μόνο που συνεχίζει αυτόβουλα να λειτουργεί είναι η καρδιά που χτυπάει δυνατά, σα να θέλει να συγχρονίσει τον χτύπο της με τον πένθιμο χτύπο της καμπάνας που φέρνει ο αέρας μέσα από το ανοιχτό παράθυρο.
Ανηφόρισα προς το παρεκκλήσιο της ενορίας μου με πρόφαση την "Άθληση" νούμερο 6 στο sms του κινητού. Ήθελα να προσευχηθώ, να ζητήσω συγγνώμη για όλα. Άναψα κερί, ασπάστηκα τον άδειο σταυρό, άφησα μερικά λουλούδια. Μου ήρθε να βάλω τα κλάματα, για Κείνον, για μας, για μένα...
"Τρίβολοι και παγίδες οδοί του τρισαθλίου
Παράφρονος Ιούδα"
Ο Κύριος είναι νεκρός, σταυρώθηκε από χέρια θνητά, κι εγώ, δεν ξέρω γιατί, όμως για πρώτη φορά στη ζωή μου πενθώ σα να πενθώ το πιο δικό μου άνθρωπο, εμένα ίσως... Σα να χάθηκε ένα κομμάτι από μένα... Δεν ξέρω αν είναι που μου απαγόρευσαν τον εκκλησιασμό, ή αν η επανάληψη της προδοσίας είναι πιο βαρειά φέτος... Άλλες χρονιές δεν με ένοιαζε και πολύ, αν είχα όρεξη πήγαινα, αν ήμουν κουρασμένη έμενα σπίτι. Δεν αισθανόμουν τα Θεία Πάθη τόσο ζωντανά όπως τα ζω φέτος. Φέτος τα έζησα στο πετσί μου και δεν θα μπορούσα να ντρέπομαι περισσότερο για τον χρόνο που κύλησε τόσο άσκοπα και μακριά Σου, Χριστέ μου...
"Υιέ Θεού πεντάναξ, Θεέ μου, πλαστουργέ μου,
πώς πάθος κατεδέξω;"
***
Φέτος, η καρδιά μου κλαίει...
https://www.youtube.com/watch?v=s2wlwA8IwqM
***
« Η καρδιά είναι μικρό όργανο, αλλά μέσα της χωρούν τα πάντα: εκεί ο Θεός, εκεί οι άγιοι, εκεί ο θησαυρός της χάριτος. Σ’ αυτή να αποσύρεσαι συχνά να συγκεντρώσεις όλο σου το νου, να παρίστασαι νοερά ενώπιον του Θεού και να επικοινωνείς μαζί Του μυστικά. »
Αγ. Μακάριος ο Αιγύπτιος
***
φωτό Αποκαθήλωσης από εδώ.
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου