7.2.20

Σήκωσε το σταυρό σου και ακολούθησέ με


Γιατί ακόμα και που βρίσκομαι εδώ μέσα, ακόμα και που μιλάω για τον Χριστό, είναι υπερηφάνεια. Γιατί με το που γεύεσαι λίγο τη Θεία Χάρη, θέλεις αμέσως να τη μοιραστείς. Κυρίως με τους δικούς σου ανθρώπους. Γιατί θέλεις κι εσύ να βοηθήσεις τον άλλον, να πάρει κι εκείνος, ο άντρας σου, τα παιδιά σου, οι γύρω σου, θέλεις να τους ανοίξεις τον δρόμο προς τον Χριστό. Να τους γεμίσεις χαρά από τη χαρά σου, ειρήνη από την ειρήνη σου. Που είναι Εκείνου και τα δύο. Θέλεις να μεταφέρεις το μήνυμα του Ευαγγελίου, το χαρμόσυνο μήνυμα, αυτό της σωτηρίας. Θέλεις να μεταλαμπαδεύσεις το μήνυμα του Χριστού. Και τους λες να, αυτό είπε ο Χριστός, αυτό έκανε, έτσι πρέπει να γίνεις κι εσύ, να πηγαίνεις στην εκκλησία όπως κάνω κι εγώ, να πιστεύεις όπως εγώ, να διαβάσετε αυτά που διαβάζω κι εγώ. Κι εκείνοι να καταπιέζονται με τη χαρά μου, κι εγώ να πέφτω στην παγίδα της υπερηφάνειας. 

Ενώ πρέπει να μένω σιωπηλή, σαν αρχάριο μαθητούδι. Έτσι πρέπει να σκέφτομαι, ότι είμαι κατώτερη από όλους. Πόσο μάλλον όταν αυτό που λέω και που κάνω μαρτυρούν για το αντίθετο. Δεν πρέπει να δασκαλεύουμε τους άλλους, δεν πρέπει να δασκαλεύω κανέναν. Ο άλλος έχει την ελευθερία να κάνει και να πιστεύει ό,τι επιθυμεί. Δεν πρέπει εγώ να τους υποδεικνύω τι να κάνουν ή τι να πιστεύουν. Ο δρόμος του καθενός είναι ο δικός του δρόμος.

Που θα πει, μείνε ταπεινή, Εύα. Μείνε στον δρόμο του Χριστού και γίνε σαν τον Χριστό, αν θέλεις να λέγεσαι Χριστιανή και στο όνομα και στην ουσία. Χριστιανός αυτό δεν σημαίνει; Μιμητής Χριστού. Κάνω ό,τι κάνει ο Χριστός, κουβαλώ τον σταυρό μου όπως Εκείνος. Δέχομαι τις αδικίες, τις ύβρεις, τις συκοφαντίες όπως Εκείνος. Ταπεινώνομαι όπως Εκείνος. Προσεύχομαι όπως Εκείνος. Συγχωρώ όπως Εκείνος. Αγαπώ όπως Εκείνος.

Όταν θα είμαι σε θέση, πάντα με τη χάρη του Θεού, να με αξιώσει να ανεβώ βαθμίδα στην πνευματική μου ζωή, τότε και πάλι θα πρέπει να μην ξεχνώ ότι ποτέ δεν θα πρέπει να υποδεικνύω στον άλλο το τι θα κάνει ή τι να πιστεύει ή αν πιστεύει με τον "σωστό" τρόπο. Άσχετα αν πιστεύω μέσα μου ακράδαντα ότι ο Χριστός είναι ο μόνος τρόπος. Γιατί αν το κάνω, πάλι θα πέσω στην παγίδα της υπερηφάνειας και όλος μου ο αγώνας θα πάει χαμένος.

Το καλύτερο που μπορώ να κάνω σε αυτή τη φάση που βρίσκομαι είναι να δείχνω τον Χριστό μέσα από το παράδειγμά μου, μέσα από τη ζωή μου και την επιλογή να απέχω από τα κοσμικά και μάταια, κάνοντας τη δική μου αυτοθυσία. Τη δική μου αυταπάρνηση. Σηκώνοντας τον δικό μου σταυρό, μιμούμενη το δικό Του παράδειγμα στον βαθμό που μπορώ. Αθόρυβα, σεμνά και ταπεινά, όπως έκανε Εκείνος. Και να αφήσω τις θεολογίες στους θεολόγους, παρά μόνο όταν θέλω να ενημερώνομαι από αυτούς, αφού στο τέλος της ημέρας, η μόνη αληθινή γνώση, η μόνη σοφία έρχεται απευθείας από τον Χριστό. Αμήν.

Με αγάπη,

Εύα 💗


* Η φωτογραφία είναι από εδώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: