"Κατά το κέντρον εκάστου χωρίου παρατηρείται πλατεία ικανώς ευρεία και καλώς λιθοστρωμένη, σκιαζομένη υπό μεγάλων πλατάνων, υπό την σκιάν των οποίων εύκτιστοι κρήναι προχέουσι διαυγές ύδωρ. Η πλατεία αύτη είναι η αγορά του χωρίου, ένθα ανά πάσαν Κυριακήν και εορτήν συνέρχονται οι κάτοικοι συναλλασσόμενοι προς αλλήλους και συζητούντες τα κοινά του χωρίου συμφέροντα."
(Γεωργιάδης, 1894, σ. 108)
Τα παραπάνω έγραψε ο δήμαρχος του Βόλου τον 19ο αιώνα για την πλατεία της Ζαγοράς του Πηλίου και εγώ τα διαβάζω παρέα με τον Φοίβο που μάλλον έχει κουραστεί να μας βλέπει τον τελευταίο καιρό μαμά και γιο με ένα βιβλίο στο χέρι.
Υπομονή, Φοιβάκο μου, είναι ο καιρός της πειθαρχίας. Μετά θα παίζουμε όλη μέρα. Και θα κάνουμε βόλτες στο άλσος και βουτιές στη θάλασσα.
Εντάξει, Φοίβο μου;
Εντάξει!
Εντάξει, Γιάννη μου;
Εντάξει!
Ωραία!
Πού είχαμε μείνει; Α, ναι: σελίδα 144, παράγραφος 2:
"Η αρχιτεκτονική δεν αφορά μόνο τις οικίες, που εξασφαλίζουν την ατομική ζωή των ανθρώπων. Παρεμβαίνει και διαμορφώνει και τους κοινόχρηστους χώρους, στους οποίους αναπτύσσεται η κοινωνική ζωή, [...] ... ... ..."
Σηκώνομαι, βγαίνω έξω. Πότε αγρίεψε ο καιρός και δεν το κατάλαβα; Ο ουρανός είναι καλυμμένος από τεράστια σκοτεινά σύννεφα. Ακούω τον αέρα να δυναμώνει μέσα από τα πεύκα, η ατμόσφαιρα μυρίζει βροχή. Ασφαλίζω την τέντα, κλείνω το παράθυρο του μέσα δωματίου. Περνώ μπροστά από την ανοιγμένη τηλεόραση, τι μέρα είναι σήμερα; Σάββατο. Τι ώρα; Επτά;;; Βιαστικό άλλαγμα καναλιού, ουφ! μόλις που το πρόλαβα.
Κλείνω το βιβλίο, το βάζω στην άκρη. Παίρνω τη θέση μου ξανά στον καναπέ. Ακούγονται οι πρώτες στάλες βροχής. Σε δευτερόλεπτα οι ουρανοί ανοίγουν. Θα το ξαναπιάσω, σκέφτομαι, μόλις τελειώσει η λατρεμένη.
Εντάξει, Εύα μου;
Εντάξει!
Είπαμε. Πειθαρχία.
(Σσσσ, αρχίζει!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου