29.2.12

Μια χειμωνιάτικη βόλτα στους δρόμους της Αθήνας

City spirits by Eva Psarrou
City spirits, a photo by Eva Psarrou on Flickr.
Θα μπορούσε να είναι μια πόλη προσεγμένη, το μπιμπελό της Ευρώπης
Να φοράει τα πλουμιστά της ρούχα και τα πολύτιμα πετράδια της
Και να βρίσκεται ισότιμη κοσμοπολίτισσα
ανάμεσα στις κοσμοπολίτισσες πόλεις του κόσμου


Όμως η Αθήνα δεν χρειάζεται πετράδια για να λάμψει
είναι πετράδι από μόνη της, ένα 'μικρό γαλάζιο κρίνο', ακόμη και τώρα
που της έχουμε φορέσει κουρέλια..


Η Αθήνα είναι η πόλη του φυσικού φωτός, η πόλη που ποτέ δεν κοιμάται
και η αιώνια πόλη μαζί. Μια πριγκίπισσα που περιμένει το χτύπημα από το μαγικό ραβδάκι που θα της λύσει τα μάγια των μαύρων ημερών που της έχουν ξημερώσει.
Όταν λάμπει ο ήλιος του χειμώνα λούζεται σαν νύμφη και σαν νεράιδα
στις ολόχρυσες ακτίνες του κάτω από τον αττικό ουρανό
και τότε, για λίγες μαγικές στιγμές
παίρνει την πραγματική της μορφή. Αυτή που έχει λείψει σε όλους μας...


Σεργιανίζω στα σοκάκια που πλαισιώνονται από αγέρωχα νεοκλασικά
Το χτες με το σήμερα άρρηκτα δεμένα, μια πόλη γεμάτη αντιθέσεις
και ομορφιές κρυμμένες και αθέατες από το βιαστικό μάτι
Η ζωή συνεχίζεται με όλες τις δυσκολίες και όλες τις μικρές και μεγάλες χαρές 
στη σκιά του Ιερού Βράχου


Μικρομάγαζα με χιλιάδες μικροαντικείμενα σε όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου


Παλαιοπωλεία που δείχνουν τα vintage αποκτήματά τους
που κάποτε διακοσμούσαν αρχοντικά και νοικοκυριά μιας άλλης εποχής
Τι όμορφη μηχανή! Πολύ την ζήλεψα, ήταν πολύ ακριβή για να την πάρω...


Ξύλινα αλογάκια, εκκρεμή και χειροποίητα μπαούλα ζωγραφισμένα στο χέρι


Και δυο γραφομηχανές πραγματικά κοσμήματα.. Klein - Adler: ο μικρός αετός
Μια καταπληκτική γραφομηχανή του 1920. Πόσοι λογοτέχνες, πεζογράφοι, ποιητές
χρησιμοποίησαν τάχα ένα τέτοιο εργαλείο για να αποτυπώσουν τις σκέψεις τους... 


Βιβλία κατά χιλιάδες, ένας πραγματικός χάρτινος παράδεισος
με ελάχιστους δυστυχώς ενδιαφερόμενους


Το Τζαμί όπως φιλοτεχνήθηκε από έναν πλανόδιο ηλικιωμένο ζωγράφο
Τα έργα του ακουμπισμένα μπροστά από τα κλειστά ρολλά του καταστήματος
που διατηρούσε ο ίδιος για πάνω από σαράντα χρόνια.
Θύμα της κρίσης και αυτός, τώρα έχει κάνει γκαλερί τον πλακιώτικο πεζόδρομο...


Στάθηκα για λίγο στο κέντρο του πεζόδρομου, ήθελα να βγάλω φωτογραφία τη Βουλή
Θυμήθηκα αυτή τη συγκλονιστική φωτογραφία με τον δακρυσμένο εύζωνα
Ποιος την είχε τραβήξει; Ποτέ δεν θα μάθω το όνομά του
Ένας ανώνυμος φωτογράφος ανάμεσα στο πλήθος
που αιχμαλώτισε όλη τη δύναμη της στιγμής με ένα μαγικό κλικ.
Η σκέψη πέταξε αμέσως μακριά στο κλικ του περαστικού μπροστά μου
Με έβγαζε φωτογραφία την ώρα που φωτογράφιζα τη Βουλή
σκεφτόμενη τον δακρυσμένο εύζωνα...


Αυτή είναι η φωτογραφία που συνδέθηκε όσο καμιά με τον Γολγοθά
που καλούμαστε να διανύσουμε
Ο Εύζωνας που δακρύζει...

Μια πόλη που έχει πληγωθεί βαθιά, από εμάς, τα παιδιά της
σιωπηλή και αγέρωχη, περήφανη πάντα
μας περιμένει να την αγαπήσουμε από την αρχή
και να την φροντίσουμε, όπως πραγματικά της αξίζει.
Μια πόλη που λατρεύω...

Καλή Σαρακοστή!



9 σχόλια:

Roadartist είπε...

Τη λατρεύω! Εκεί περπατώ συνέχεια σε εβδομαδιαία βάση, μιας και μένω κοντά στην Πλάκα. Αγαπημένη μου Αθήνα, γιατί να μην την πηγαίναμε ψηλότερα, γιατί...

Eva Psarrou είπε...

@ Roadartist
γιατί να μην την πηγαίναμε ψηλότερα... Βλέπω φωτογραφίες των αρχών του 20ου με τα νεοκλασικά, τα κεραμίδια στις στέγες των σπιτιών, μια Ομόνοια κατάφυτη, μια πόλη με χαρακτήρα... πού πήγαν; Μας έφαγε ο μοντερνισμός, τα πάντα για να απαγκιστρωθούμε από κάθε βαυαρικό κατάλοιπο... Θυμάσαι στην Αρχιτεκτονική; Τσιμεντένιες κολώνες, ντουβάρια σκέτα, στον Άρειο Πάγο, που υποτίθεται ότι μιμούνται την κιονοστοιχία του Παρθενώνα... Δεν ήξερα αν έπρεπε να γελάσω ή να κλάψω...
Καλό βράδυ, αρτίστα μου...

Teteel είπε...

Μου άρεσαν πολύ όλες οι φωτό σου,
η όμορφη βόλτα σου,
και πάρα πολύ τα λόγια σου...
Αγαπάω την Αθηνα πολύ,
μακάρι να ήταν πάντα έτσι όπως θα έπρεπε να είναι,
ένα κόσμημα, ένα πετράδι όπως λες.

Poet είπε...

Ωραιότατη ανάρτηση, τι χάρηκα !! Καλή Σαρακοστή, Εύα μου.

Eva Psarrou είπε...

@ Teteel
Δύσκολη πόλη, μοναδική όπως και να' χει..
Καλή εβδομάδα!

@ Poet
Να' σαι καλά, Καλή Σαρακοστή και σε σένα!

Μαρία είπε...

Ομολογώ πως για πρώτη΄φορά είδα την Αθήνα μέσα από τα μάτια κάποιου που την αγαπάει...Και...μου άρεσε αυτό που είδα.Χαίρομαι που σε γνωρίζω...Καλή Σαρακοστή και καλό απόγευμα...

Eva Psarrou είπε...

@ Όστρια
Σ' ευχαριστώ για το πέρασμα και για τα καλά σου λόγια. Η Αθήνα έχει γίνει αυτό που την έχουμε κάνει. Φαντάζομαι πως είναι όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα σπίτια μας: Όταν τα φροντίζουμε και τα αγαπάμε, τότε αυτά λάμπουν από τάξη και καθαριότητα, όταν αδιαφορούμε και τα εγκαταλείπουμε στην τύχη τους, τότε ρημάζουν και γεμίζουν βρωμιά και κατσαρίδες. Η Αθήνα αυτή τη στιγμή έχει γεμίσει από κατσαρίδες που δρουν ανενόχλητα λυμαίνοντας τα πάντα. Δεν φταίει εκείνη γι' αυτό.

Unknown είπε...

Πολλά πράγματα με ενοχλούν στην Αθήνα κ πολλά πράγματα έχω δει κ ζηλέψει από άλλες πόλεις αλλά, όποιος έχει περπατήσει βράδυ καλοκαιριού στη Διονυσίου Αεροπαγείτου μετά από συναυλία στο Ηρώδειο, χαζεύοντας τη φωτισμένη Ακρόπολη ξέρει ότι δεν υπάρχει πουθενά αλλού κάτι τέτοιο... Πολύ ωραίο το post, γεμάτο νοσταλγία, είδικα για μας τους ξενιτεμένους.

Eva Psarrou είπε...

@ Chris Christodoulou
Έχω περπατήσει τη Δ. Αεροπαγίτου μετά από συναυλία στο Ηρώδειο, έχεις δίκιο ότι η αίσθηση είναι ανεπανάληπτη. Η Αθήνα έχει και την άσχημή της πλευρά, κανένας δεν αμφιβάλει γι' αυτό, όμως μετά την απομυθοποίηση του Παρισιού, με την παραγκούπολη των αστέγων στις όχθες του Σικουάνα και τους πεζούς να πρέπει να περάσουν πάνω από ημι-αναίσθητους ναρκομανείς που κείτονταν στα πεζοδρόμια για να περπατήσουν, είδα την Αθήνα με άλλα μάτια. Αν την προσέξουμε λίγο περισσότερο, αν ασχοληθούμε λίγο πιο στα σοβαρά μαζί της, πιστεύω ότι είναι μια πόλη που μπορεί να ξαναλάμψει.
Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και για το πέρασμα. Καλό απόγευμα!