Αφού το ίδιο κάνω πάντα, δεν θέλω να φεύγω από το σπίτι, γκρινιάζω, μουρμουράω να μην πάω και στο τέλος, όταν πηγαίνω, περνάω καλά κάθε φορά. Ταξίδι με βροχή και λίγο ρίσκο, γιατί θα περνούσαμε από περιοχές που η μετεωρολογική υπηρεσία έδινε κόκκινο συναγερμό για την κακοκαιρία. Ευτυχώς το πέρασμά μας στην Ήπειρο ήταν ανώδυνο και γοητευτικό. Η άγρια Ελλάδα με τα χορταστικά νερά της, τα απότομα βράχια της, το απρόσμενο των χρωμάτων και των σχημάτων, αλλά με μια αγριάδα ήρεμη και απτή. Μπορείς να την αγγίξεις, να την νιώσεις χωρίς φόβο, μια αγριάδα αγκαλιά, όπως η λύκαινα όταν προστατεύει τα μικρά της. Έτσι αισθάνθηκα αυτό το σαββατοκύριακο, ένα μικρό λυκόπουλο μέσα στην αγκαλιά της μαμάς του.
Με αγάπη,
Εύα 💗
---- φωτό: γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου