Εξουσία δεν σημαίνει ανωτερότητα

Συγχωρήστε με που δεν μπορώ να καταλάβω τι σημαίνει "παραγεγραμμένο έγκλημα λόγω πεπερασμένου χρόνου". 

Τι σχέση μπορεί να έχει το ένα με το άλλο; Με ποια λογική έχουν συνδεθεί αυτά τα δύο; 

Όσος χρόνος και να περάσει, το έγκλημα δεν παραμένει έγκλημα; Τουλάχιστον, μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη; Έγκλημα και τιμωρία, μαζί δεν πηγαίνουν αυτά τα δύο; Δεν έπεται το ένα του άλλου;

Η παραγραφή δηλαδή, εφόσον έχει περάσει κάποιος καθορισμένος χρόνος από το έγκλημα, δεν συνεπάγεται ότι αυτός που διαπράττει το έγκλημά του αυτόματα συνηγορεί και με την τιμωρία των θυμάτων του; 

Ο θύτης δηλαδή γίνεται και εγκληματίας και τιμωρός; 

Και συνεχίζει να εγκληματεί λόγω παραγραφής χρόνου;

Με ποια λογική;

Με βάση ποια ανθρώπινη αξία;

Και η δικαιοσύνη του θύματος; 

Η ελευθερία του θύματος; 

Η δικαίωσή του;

Και βρεγμένος και δαρμένος;

Και ο εγκληματίας απέξω;

Σα να μην τρέχει τίποτα;

Για να συνεχίζει να βιάζει γυναίκες; 

Να κακοποιεί ανήλικα παιδιά;

Να καταστρέφει ζωές;

Να διαστρεβλώνει αξίες;

Να επιβάλλει την ψυχασθένεια και την ανωμαλία του πάνω στο κοινωνικό σύνολο ως ηθικά επιτρεπτό;

Να επιβάλλεται ως διεστραμμένος influencer σε εύπλαστες ομάδες που ακόμα διαμορφώνουν τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά τους;

Γιατί απλά μπορεί;

Να κάνει ό,τι γουστάρει γιατί μπορεί;

Ή μήπως γιατί τον αφήνουν;

Ιδού η απορία...

Έπεσαν όλοι οι φραγμοί στο όνομα της ελευθεριότητας και της προοδευτικότητας και μοντερνικότητας και μετά τι; Όλη αυτή η θύελλα αλλαγών έφερε κάτι καλύτερο; Κάτι ανώτερο; Ανώτερο από τι; Κι αν είναι ανώτερο και χειροκροτούμε αυτή την αλλαγή, ποιο είναι το αποτέλεσμά της; Ποιοι είναι οι καρποί της; Γιατί, όπως λέει και στην Καινή Διαθήκη, από τους καρπούς φαίνεται το δέντρο. Καλοί καρποί, καλό το δέντρο. Κακοί καρποί, πρέπει το δέντρο να πηγαίνει σούμπιτο στη φωτιά για καυσόξυλα.

Ή μήπως έχουμε μπερδευτεί τόσο που τον κακό καρπό τον λέμε καλό και τον καλό κακό;

Να, κι άλλη μια απορία...

Εκτός και αν είναι δασκαλεμένο όλο αυτό το μπέρδεμα, γιατί η πρόοδος υποτίθεται ότι είναι εκεί για να μας κάνει καλύτερους από αυτό που ήμασταν στο παρελθόν. Να μας κάνει ανώτερους.

Σα να αρχίζουν οι απορίες να πληθαίνουν, μου φαίνεται.

Δεν ξέρω τι έχει πάθει ο κόσμος τον τελευταίο καιρό και σα να έχει σεληνιαστεί ένα πράγμα και το άσπρο το βλέπει για μαύρο και ανάστροφα. Είναι μήπως αυτή η αγωνία να κατακτήσουμε όλα αυτά τα καινούργια και προοδευτικά και, χωρίς να το καταλάβουμε, ξεχνάμε τα άλλα, αυτά που έχουμε μάθει ήδη και λόγω παραγραφής πεπερασμένου χρόνου καταλήγουμε να τα πετάμε στα σκουπίδια ως μη επίκαιρα; μη της μόδας; μη "in"; Γιατί τώρα είναι παλιομοδίτικα, ξεπερασμένα, γραφικά. Γιατί το καινούργιο είναι πιο "πιασάρικο", πιο μοντέρνο, έχει άλλη αίγλη, έχει τη γλύκα της εξουσίας, την ηδονή που φέρνει το παιχνίδι μαζί της. Και πλέον μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, όταν το θέλει, σε όποιον το θέλει, είτε θέλει ο άλλος είτε δεν θέλει. Γιατί απλά μπορεί. Σωστά;

Είναι γλυκειά η εξουσία. Να κάνεις ό,τι θέλεις και να μη λογοδοτείς σε κανέναν και για τίποτα. Και αισθάνεσαι ανώτερος γιατί είσαι αυτός που την διαθέτει και έτσι πρέπει να κάνεις παιχνίδι. Κι αν καταστραφούν μερικές παιδικές ή εφηβικές ψυχές στο μεταξύ, τι να κάνουμε τώρα, παράπλευρες απώλειες. Εσύ είσαι ανώτερος. Έχεις την εξουσία. Είσαι υπεράνω. Έχεις ξεπεράσει τον ίδιο σου τον εαυτό. Κατά πώς πάει, σε λίγο θα γίνεις και θεός. Γιατί αυτή τη γνώμη έχεις για τον εαυτό σου, αλλιώς δεν θα εγκληματούσες. 

Το αν, βέβαια, αυτή σου η γνώμη συνάδει και με την γνώμη των θυμάτων σου, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

***

"Νομίζω μερικές φορές ότι ο κόσμος αξίζει τα βάσανα που υφίσταται."

~ από την ταινία: Ταξίδι στον χρόνο (Predestination).

***

φωτό από εδώ.

***

Με αγάπη,

Εύα 💗

"Δεν πειράζει για το γάλα"

Βρίσκομαι, λέει, στον ίδιο χώρο με ένα μωρό, που όμως δεν είναι δικό μου, αλλά και δικό μου ταυτόχρονα. Η μαμά μου που ήταν εκεί μου λέει "φτιάξε του ένα γάλα γιατί το μωρό πεινάει". Εγώ στο μεταξύ πάλευα με ένα κολάζ, μόλις μου είχε έρθει μια έμπνευση για αυτόν τον διαγωνισμό στον οποίο θα συμμετείχα και βρισκόμουν στη μέση της διαδικασίας. Είχα το μυαλό μου στο γάλα, αλλά περισσότερο στην εικόνα που είχα οραματιστεί και ήθελα διακαώς να φτιάξω για να μη μου φύγει η ιδέα. Αισθανόμουν ότι ο χρόνος τελείωνε και έπρεπε να το τρέξω για τον διαγωνισμό. Έστρεψα το κεφάλι μου να δω το μωρό, αλλά το μωρό ήταν τώρα νήπιο και στο δευτερόλεπτο πάνω, άρχισε να περπατάει προς το μέρος μου και να μιλάει. Πάντα χαμογελαστό, πάντα πανέμορφο.. Ένιωσα τρομερή έκπληξη, αλλά και κάτι άλλο, διαφορετικό. Ήταν ένα μικρό παιδάκι πια που ακόμα περίμενε από μένα το γάλα του, το οποίο ακόμα δεν του το είχα δώσει. Γεμάτο με μια απίστευτη αγάπη και υπομονή με περίμενε. Τα έχασα γιατί τώρα είχα αρχίσει να ξεκαθαρίζω μέσα μου ποιο ήταν αυτό το παιδί που βρισκόταν στο σπίτι μου. "Μια στιγμή, περίμενε, σου φτιάχνω το γάλα σου" του είπα "εντάξει" μου απάντησε,"σε περιμένω." Μου χαμογελούσε με μια αποστομωτική γλύκα και αθωότητα που με έκανε να τα χάσω. Το στρογγυλό προσωπάκι του έλαμπε ολόκληρο από μιαν απίστευτη μοναδική Αγάπη. Ήταν ολόξανθο και τα μάτια του έλαμπαν στο χρώμα του ουρανού. Εγώ γύρισα ξανά πίσω σε αυτό που έφτιαχνα, γιατί είχα ένα ακόμα κομμάτι κολάζ να κολλήσω, το κρατούσα στα χέρια και έπρεπε να το τελειώσω. Θα το τελείωνα και μετά θα του έφτιαχνα το γάλα. Εκείνη την ώρα ήρθε κάποιος, ο οποίος μάλλον ήταν διαγωνιζόμενος, και περίλυπος μου είπε ότι είχε χάσει στον διαγωνισμό. Γεμάτη αγωνία να κολλήσω και το τελευταίο κομμάτι, στράφηκα στο έργο που έφτιαχνα για να προλάβω. Αυτός μου είπε ότι δεν χρειάζεται να τρέχω πλέον, γιατί ο διαγωνισμός έχει λήξει. Όμως εγώ, επέμενα να πασχίζω να το τελειώσω. Ξαφνικά, μου ήρθε στο μυαλό ότι με αυτά και μ' εκείνα, δεν είχα ακόμα ταΐσει το μωρό, το οποίο όλη αυτή την ώρα με κοιτούσε και με περίμενε. Γυρίζω και το κοιτάζω κι εγώ, και τότε καταλαβαίνω ποιος είναι αυτό το παιδί. Με πλημμύρισε μια απίστευτη θάλασσα αγάπης και ζεστασιάς και μου είπε: "Δεν πειράζει για το γάλα" και μου χαμογελάει με το πιο όμορφο χαμόγελο που έχω δει στη ζωή μου. Και φεύγει.. κι έχω μείνει να τον κοιτάζω να παίρνει τη θέση του σε μια χορωδία, έτσι, πιο ψηλά από μένα, αλλά όχι τόσο ώστε να μη τον βλέπω, να ψάλλει κι Εκείνος μαζί με τους αγγέλους και να μου χαμογελάει.. 

Και ξύπνησα... 

Η καρδιά μου κοπανούσε, είχε σφιχτεί σα γροθιά πάνω στο στήθος μου και σκεφτόμουν με μια ενοχή ότι τελικά δεν είχα προλάβει να δώσω το γάλα σε αυτό το παιδί που με επισκέφτηκε, αλλά και με μια απέραντη αίσθηση αγαλλίασης για όλο αυτό που είχε συμβεί. Και στο μυαλό μου ξαφνικά καρφώθηκε μια φράση που την είχα ξανακούσει: "Διψούσα και δεν μου δώσατε να πιω, τώρα δε σας ξέρω, δεν σας αναγνωρίζω." Όμως, με ήξερε, μου μίλησε, μου χαμογέλασε, με πλημμύρισε από μια απέραντη θάλασσα αγάπης, με έκανε να νιώσω ασφαλής και προστατευμένη, μου είπε ότι δεν πειράζει.. Πόσο ήθελα να του είχα δώσει αυτό που ζητούσε, πόσο μετάνιωσα γι' αυτό.. ήμουν απασχολημένη με το κολάζ και τον άφησα να φύγει... Ένιωσα ενοχή και με μια διάθεση μετάνοιας για την αδιαφορία που Του έδειξα... αλλά και μια αίσθηση ότι δεν με τιμώρησε, ότι δεν τον πείραξε που δεν του έδωσα να πιει.. αλλά ούτε κι εγώ του είχα δώσει να πιεί και μέσα μου με πείραζε... με πείραζε βαθειά...  Άνοιξα τον υπολογιστή και αναζήτησα με λέξεις-κλειδιά τη φράση. Και τη βρήκα.. Ήταν στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο... Άνοιξα την Καινή Διαθήκη που βρισκόταν πάνω στο τραπέζι, αναζήτησα ξεφυλλίζοντας και βρέθηκα μπροστά του. Το κεφάλαιο τιτλοφορούνταν: 

Μια εικών της τελικής κρίσεως - Χωρισμός των προβάτων από τα ερίφια

Παραθέτω το κεφάλαιο ολόκληρο, αφού περιέγραφε αυτό ακριβώς που είχα δει στο όνειρό μου και την ενοχή, αλλά και την παρηγορία ταυτόχρονα που με έκανε να νιώσω:

"Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου με τη δόξα του και όλοι οι άγιοι άγγελοι μαζί του, τότε θα καθήση στον ένδοξο θρόνο του, και θα συναχθούν μπροστά του όλα τα έθνη, και θα χωρίση τους μεν από τους δε, όπως ο βοσκός χωρίζει τα πρόβατα από τα γίδια, και θα θέση τα μεν πρόβατα στα δεξιά του, τα δε γίδια στα αριστερά. Τότε ο Βασιλεύς θα ειπή σ' αυτούς στα δεξιά του "Ελάτε σεις, οι ευλογημένοι του Πατέρα μου, και κληρονομήσετε τη Βασιλεία, που έχει ετοιμασθή για σας απ' την αρχή του κόσμου. Διότι πείνασα και μου δώσατε να φάγω, δίψασα και με ποτίσατε, ξένος ήμουν και με πήρατε στο σπίτι σας, γυμνός και με ντύσατε, ασθένησα και με επισκεφτήκατε, ήμουν στη φυλακή και ήλθατε να με ειδήτε".  Τότε οι ευσεβείς θα του αποκριθούν λέγοντας "Κύριε, πότε σε είδαμε πεινασμένο και σε θρέψαμε, ή διψασμένο και σε ποτίσαμε; Πότε επίσης σε είδαμε ξένο και σε πήραμε στο σπίτι μας, ή γυμνό και σε ντύσαμε; Πότε πάλι σε είδαμε ασθενή ή φυλακισμένο και σε επισκεφθήκαμε;". Ο δε Βασιλεύς θα αποκριθή και θα τους πη "Αληθινά σας λέγω, αφού κάνατε αυτά σε ένα απ' αυτούς τους μικρούς και ασήμους αδελφούς μου, σε μένα το κάνατε. Τότε θα ειπή σ' εκείνους, που θα είναι στα αριστερά "Φύγετε από μένα σεις, οι καταραμένοι, και πηγαίνετε στο πυρ το αιώνιο, που έχει ετοιμασθή από το Διάβολο και τους αγγέλους του. Διότι πείνασα και δεν μου δώσατε να φάγω, δίψασα και δεν με ποτίσατε, ήμουν ξένος και δεν με πήρατε στο σπίτι σας, γυμνός και δεν με ντύσατε, ασθενής και φυλακισμένος και δεν μ' επισκεφθήκατε". Τότε θα του αποκριθούν και αυτοί λέγοντας "Κύριε, πότε σε είδαμε πεινασμένο ή διψασμένο ή ξένο ή γυμνό ή ασθενή ή φυλακισμένο και δεν φροντίσαμε για σένα;" Θα αποκριθή δε σ' αυτούς λέγοντας "Αληθινά σας λέγω, αφού δεν κάνατε αυτά σε ένα απ' αυτούς τους μικρούς και ασήμους, ούτε σε μένα τα κάνατε". Και θα πάνε αυτοί σε κόλασι αιώνια, οι δε ευσεβείς σε ζωή αιώνια".

~ Κατά Ματθαίον, κεφ. 25: 31-46

***

Η Καινή Διαθήκη, μτφρ. στη δημοτική Ν.Ι. Σωτηροπούλου, Αθήνα 2012

***

Είμαστε κοντά...

Με αγάπη,

Εύα 💗

Το πρώτο χιόνι

 Εικόνες που δεν βλέπεις στην Αττική κάθε μέρα.

Ξημέρωμα Τρίτης και η Νέα Πέραμος ντυμένη στα άσπρα

Όλα σκεπασμένα από ένα άσπιλο λευκό σεντόνι

Το πρώτο χιόνι στο νέο μας σπίτι.

☃☃☃☃☃

Η φίλη μου μου έστειλε το πιο γλυκό μήνυμα για τον χιονιά και την αγάπη του Θεού:

"Τι κοινό έχει το χιόνι με την Αγάπη του Θεού; Όπως το χιόνι πέφτει αθόρυβα, τα σκεπάζει όλα, τα παγώνει όλα, αλλά ομορφαίνει το τοπίο και το αλλάζει, έτσι και η Αγάπη και η Χάρη του Θεού έρχεται αθόρυβα, τα σκεπάζει όλα, παγώνει τα πάθη μας, ομορφαίνει τη ζωή μας και τα αλλάζει όλα μέσα μας και γύρω μας".

Νομίζω ότι ήταν του οσίου Αμφιλοχίου Μακρή.

Με αγάπη,

Εύα 💗

Οδηγός εξομολόγησης

Μέσα στο site του Πανεπιστημίου Αθηνών υπάρχει ένας οδηγός εξομολόγησης. Είναι μια σειρά από ερωτήματα που μπορεί να κάνει κανείς στον εαυτό του, προκειμένου να αντιληφθεί εάν και κατά πόσο έχει ή συνεχίζει να αμαρτάνει και έτσι προετοιμασμένος να προχωρήσει με ταπείνωση στο μυστήριο της εξομολόγησης.

Ένα γνώθι σαυτόν, λοιπόν, για να μπορούμε να βλέπουμε προς τα πού βαδίζουμε.

---

Ὁδηγὸς Ἐξομολογήσεως

Σημείωση Website: Τὸ παρὸν δημοσίευμα, ὡς τρίπτυχο φυλλάδιο, τὸ συναντοῦμε ἐπὶ πολλὰ ἔτη καὶ σὲ πολλοὺς χώρους νὰ προσφέρεται δωρεὰν στὸ λαό. Μερικὰ σημεῖα του ἀναφέρονται σὲ παλαιότερες κοινωνικὲς δομές, ἐνῶ σὲ γενικὲς γραμμὲς φαίνεται νὰ καλύπτει πολλὰ θέματα γιὰ τὶς ἀρετὲς καὶ τὰ πάθη τῶν ἀνθρώπων. Ἐν τούτοις, διατυπώνουμε τὴν ἐπιφύλαξη γιὰ τὸν τυπικὸ διαχωρισμὸ καὶ κατανομὴ τῶν θεμάτων, ποὺ ἴσως νὰ παραγνωρίζει τὸ θέμα τῶν ἰδιαιτεροτήτων τοῦ καθενὸς καὶ τὴν μυστηριακὴ χροιὰ τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως. Αὐτή, συμβαδίζει μὲ τὸ ἀληθινὸ καὶ ζῶν βίωμα τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ ὁπωσδήποτε δὲν εἶναι μία ἐλεγχόμενη ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο διαδικασία γιὰ νὰ πληρωθοῦν συγκεκριμένες προϋποθέσεις σωτηρίας. Ὅμως, δὲν πρέπει νὰ ξεχνοῦμε, ὅτι ἡ θεία χάρις ἐπισκιάζει τὸν ἄνθρωπο, ὅταν, ὅπως καὶ ὅσο βούλεται ὁ Κύριος...

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Τὸ μικρὸ ἔντυπο ποὺ κρατᾶς, ἀγαπητέ, δὲν εἶναι, μία πραγματεία γιὰ τὸ μέγιστο καὶ ἱερώτατο μυστήριο τῆς Μετανοίας-Ἐξομολογήσεως. Προϋποθέτει μελέτη καὶ γνώση παρομοίων διαφωτιστικῶν βιβλίων ἢ κειμένων, ὅπως καὶ λύσι σχετικῶν ἀποριῶν ἔπειτα ἀπὸ συζήτησι μὲ ἔμπειρα σὲ τέτοια θέματα πρόσωπα. Εἶναι ἁπλῶς ἕνα σύντομο ὑπομνηστικὸ γιὰ μιὰ καλύτερη καὶ πιὸ συγκεκριμένη προετοιμασία γιὰ τὸ ἱερὸ Μυστήριο.

Ὡστόσο, μὲ δυὸ λόγια, πρέπει νὰ ξέρῃς πὼς ἡ μεγαλύτερη ἐπιστήμη, ἀλλὰ καὶ ἡ δυσκολώτερη τέχνη εἶναι νὰ γνωρίσῃς ἀληθινὰ τὸν ἑαυτό σου· ἀλλὰ καὶ νὰ μὴν τὸν στερήσῃς τὸ μεγαλύτερο ἀγαθό, ποὺ πραγματικὰ διψᾷ κάθε ἀνθρώπινη ψυχή, τὴ λύτρωσι! Καὶ τὴ λύτρωσι αὐτὴ τὴ χαρίζει μόνος ὁ Θεάνθρωπος Λυτρωτής, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ποὺ ὁ ἴδιος ἵδρυσε καὶ ἐνομοθέτησε ὡς μοναδικὸ λυτρωτικὸ μέσο στὴν Ἐκκλησία Του, τὴν Μετάνοια-Ἐξομολόγησι. Γι᾿ αὐτὸ καὶ πρέπει νὰ ὑπερπηδήσῃς τὰ ὁποιαδήποτε καὶ ὁσαδήποτε ἐμπόδια ποὺ σοῦ φράζουν τὸ δρόμο πρὸς τὸ Ἱερὸ Ἐξομολογητήριο. Ἐδῶ σὲ περιμένει μὲ στοργὴ ὁ Πνευματικός, ποὺ ὡς ἄνθρωπος γνωρίζει νὰ συμπαθῇ καὶ νὰ κατανοῇ τοὺς συναμαρτωλοὺς ἀδελφούς του.

Γι᾿ αὐτὸ πέταξε μακριά σου κάθε σκέψι ντροπῆς ἢ φόβου. Γιατὶ νὰ ντραπῇς, ἢ νὰ φοβηθῇς, ὅταν ἡ ψυχή σου πάσχῃ καὶ ὑποφέρῃ ἀπὸ τὶς φοβερὲς συνέπειες τῆς πολύμορφης ἁμαρτίας; Ὅταν ὄχι μιά, ἀλλὰ πολλὲς ἀρρώστειες σὲ βασανίζουν, ἀπέφυγες ποτὲ τὸν γιατρὸ καὶ τὸ Νοσοκομεῖο ἀπὸ ντροπή;

Ἀλλὰ πάλι μὴν παρασυρθῇς ἀπὸ μερικοὺς ποὺ ζητοῦν νὰ τοὺς διαβαστῇ μιὰ «Εὐχή», χωρὶς προηγούμενη Ἐξομολόγησι. Ὅπου καὶ ὅταν αὐτὸ γίνεται, ἀπὸ ἄγνοια ἢ παράβαση, εἶναι φοβερὴ ἁμαρτία καὶ θεομπαιξία.

Μὲ πίστι λοιπὸν καὶ εἰλικρίνεια προχώρησε στὸ Ἱερὸ Ἐξομολογητήριο. Καὶ νὰ εἶσαι ἀπολύτως βέβαιος πὼς ἡ ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Ἐσταυρωμένου Λυτρωτῆ θὰ σὲ δεχθῇ καὶ θὰ σὲ ἀπαλλάξῃ ἀπὸ τὸ βάρος ποὺ σὲ πιέζει. Ἐκεῖνος λέγει «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς».

---

ΕΣΥ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ

1. Πιστεύεις στὸ Θεό, στὴν Ἁγία Τριάδα, στὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Πιστεύεις στὴν Ἐκκλησία καὶ τὰ Μυστήριά Της; Πιστεύεις ὅτι ὑπάρχει Παράδεισος καὶ Κόλασις;
2. Ἐμπιστεύεσαι τὸν ἑαυτό σου πάντοτε καὶ ἰδιαίτερα στὶς δύσκολες περιστάσεις τῆς ζωῆς σου στὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἢ ἀπογοητεύεσαι καὶ δείχνεις ὀλιγοπιστία;
3. Μήπως στὶς θλίψεις, τὶς ἀσθένειες καὶ τὶς δοκιμασίες τῆς ζωῆς σου γογγύζεις ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καὶ χάνεις τὴν πίστι καὶ τὸ θάρρος σου;
4. Μήπως πιστεύεις στὰ μέντιουμ, στὶς χαρτορρίχτες, στοὺς ἀστρολόγους, στοὺς μάγους ἢ στὶς μάγισσες, στὴ χειρομαντεία, στὴν καφετζού; Μήπως εἶπες σ᾿ ἄλλους νὰ πιστεύουν καὶ νὰ καταφεύγουν σ᾿ αὐτά;
5. Μήπως πιστεύεις στὶς προλήψεις καὶ δεισιδαιμονίες καὶ θεωρεῖς σὰν κακὸ σημάδι τὸ τρίξιμο τῶν ξύλων, τὸ βούισμα τῶν αὐτιῶν, τὸ οὔρλιασμα τοῦ σκύλου, τὴ συνάντησι τοῦ ἱερέως, τὸ λεγόμενο ποδαρικό; Μήπως πιστεύεις στὴν τύχη; Κάνεις τὴν προσευχή σου πρωὶ καὶ βράδι, ὅπως ἐπίσης καὶ στὸ τραπέζι; Μήπως ντρέπεσαι νὰ κάνης τὸ Σταυρό σου ἐνώπιον ἄλλων, π.χ. στὸ ἐστιατόριο ἢ ἔξω ἀπὸ Ἱ. Ναὸ ποὺ περνᾶς;
6. Μελετᾶς τὴν Ἁγία Γραφή, καθὼς ἐπίσης καὶ διάφορα θρησκευτικὰ βιβλία;
7. Ἐκκλησιάζεσαι τὶς Κυριακὲς καὶ τὶς μεγάλες Ἑορτὲς;
8. Παρακολουθεῖς ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μέχρι τέλους τὴ θεία Λειτουργία ἢ πηγαίνεις ἀργὰ καὶ φεύγεις πρὶν τελειώσει;
9. Στὴν Ἐκκλησία πηγαίνεις ντυμένος(-η) μὲ σεμνὴ ἐνδυμασία; Προσέχεις νὰ μὴ γελᾷς καὶ νὰ μὴ συζητῇς μὲ ἄλλους, ἔστω καὶ ἂν τελῆται Γάμος ἢ Βάπτισις;
10. Μήπως ἐμποδίζεις ἀπὸ τὸν Ἐκκλησιασμὸ τὸν (τὴν) σύζυγό σου, τὰ παιδιά σου ἢ λὲς στοὺς γνωστούς σου νὰ μὴν ἐκκλησιάζονται;
11. Κοινωνεῖς τακτικὰ μιὰ φορὰ τὸ χρόνο καὶ αὐτὴ χωρὶς νὰ ἐξομολογηθεῖς;
12. Μήπως ὁρκίζεσαι χωρὶς λόγο ἢ καὶ ψευδῶς καὶ δὲν ἔτηρησες τὸν ὅρκο ποὺ ἔδωσες ἢ τὸ τάξιμο;
13. Μήπως βλασφημεῖς τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων μας;
14. Νηστεύεις, ἐὰν δὲν ἔχῃς σοβαροὺς λόγους ὑγείας, τὴν Τετάρτη καὶ Παρασκευή, καὶ τὶς Τεσσαρακοστὲς;
15. Μήπως πετᾶς θρησκευτικὰ βιβλία ἢ περιοδικὰ σε τόπο ἀκάθαρτο;

ΕΣΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

1. Μήπως ἔχεις μίσος καὶ ἀντιπάθεια ἐναντίον κάποιου ποὺ σοῦ ἔκαμε κακὸ ἢ σὲ ὕβρισε ἐπάνω στὸ θυμό του;
2. Μήπως εἶσαι καχύποπτος καὶ χωρίς αἰτία ὑποπτεύεσαι τοὺς πάντας, ὅτι δῆθεν μιλοῦν γιὰ σένα, ὅτι δὲν σὲ θέλουν, ὅτι δὲν σὲ ἀγαποῦν, ὅτι δὲν σὲ συμπαθοῦν;
3. Μήπως ζηλεύεις καὶ στενοχωρεῖσαι γιὰ τὴν πρόοδο, τὴν εὐτυχία, τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὰ ἀγαθὰ τῶν ἄλλων;
4. Μήπως μένεις ἀσυγκίνητος μπροστὰ στὴ δυστυχία καὶ τὴν ἀνάγκη τοῦ πλησίον σου;
5. Στὶς συναλλαγές σου μὲ τοὺς συνεταίρους σου ἢ συνεργάτες σου ἢ πελάτες σου εἶσαι τίμιος, εὐθύς, εἰλικρινής, ἀκέραιος;
6. Μήπως συκοφάντησες ἢ κατηγόρησες τὸ συνάνθρωπό σου;
7. Μήπως εἰρωνεύεσαι καὶ χλευάζεις τοὺς εὐσεβεῖς, ἐκείνους ποὺ νηστεύουν καὶ ἀγωνίζονται νὰ ζοῦν Χριστιανικὴ ζωή; Ἢ καὶ ἐκείνους ποὺ ἔχουν φυσικὰ ἢ πνευματικὰ ἐλαττώματα;
8. Ἐνῶ ἄκουσες κάποια πληροφορία ἢ κατηγορία ἐναντίον ἄλλου, μήπως τὴ μετέδωσες καὶ ἔβλαψες, ἔστω καὶ ἄθελά σου, τὴν ὑπόληψη καὶ τιμὴ τοῦ συνανθρώπου σου;
9. Μήπως κατακρίνεις τὴ συμπεριφορά, τὶς πράξεις, τὰ σφάλματα ἢ ἐλαπώματα τῶν ἄλλων, ὅταν ἀπουσιάζουν, ἔστω καὶ ἂν εἶναι ἀλήθεια αὐτὰ ποὺ λὲς;
10. Μήπως καταράσθηκες κάποιον ποὺ σοῦ ἔκαμε κακὸ ἢ καὶ τὸν ἑαυτό σου τὸν ἴδιο σε δύσκολες περιστάσεις τῆς ζωῆς σου ἢ τὴν ὥρα καὶ τὴ στιγμὴ ποὺ γεννήθηκες;
11. Μήπως στέλλεις τοὺς ἄλλους στὸ «Διάβολο» ἢ τοὺς μουντζώνεις;
12. Σέβεσαι τοὺς γονεῖς σου; Τοὺς φροντίζεις; Ἀνέχεσαι, ἂν ἔχουν, τὶς γεροντικὲς ἀδυναμίες τους; Τοὺς βοηθεῖς στὶς σωματικὲς καὶ πνευματικὲς ἀνάγκες; Φροντίζεις νὰ ἐκκλησιάζωνται καὶ νὰ κοινωνοῦν; Μήπως τοὺς ἔχεις ἐγκαταλείψει ἄστοργα;
13. Μήπως παρέσυρες τοὺς γονεῖς σου καὶ ἔγραψαν σὲ σένα πιὸ πολλὴ περιουσία καὶ ἔτσι ἀδίκησες τοὺς ἀδελφούς σου;
14. Μήπως ἐπάνω στὸ θυμό σου ἐκτύπησες κανένα μὲ τὰ χέρια ἢ ἔθιξες μὲ τὰ λόγια;
15. Ἐκτελεῖς συνειδητὰ τὸ ἐπάγγελμά σου ἢ τὴν ἀποστολή σου;
16. Μήπως κλέπτεις; Μήπως παρεκίνησες ἢ βοήθησες ἄλλον νὰ κλέψει ἢ δέχτηκες νὰ κάλυψεις τὸν κλέπτη ἢ ἔλαβες ἐν γνώσει σου κλεμμένα πράγματα;
17. Μήπως εἶσαι ἀγνώμων καὶ ἀχάριστος πρὸς τὸ Θεὸ καὶ γενικὰ τοὺς εὐεργέτες σου;
18. Μήπως κάνεις κακὲς παρέες καὶ ἁμαρτωλὲς συναναστροφές; Μήπως ὤθησες κανέναν, εἶτε μὲ λόγια, εἰτε μὲ τὸ παράδειγμά σου, στὴν ἁμαρτία;
19. Μήπως ἔχεις κάνει πλαστογραφία; Μήπως ἔχεις καταχρασθῇ τὸ Δημόσιο; Μήπως δανείσθηκες χρήματα ἢ ἄλλα ἀντικείμενα καὶ δὲν τὰ ἐπέστρεψες;
20. Μήπως ἔκαμες ποτὲ φόνο, μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο;
21. Μήπως ἀναμειγνύεσαι στὴ ζωὴ τῶν ἄλλων, ἢ στὸ ἔργο των, ἢ στὴν οἰκογένειά των καὶ γίνεσαι πρόξενος φιλονεικιῶν καὶ ταραχῶν;
22. Ἐλεεῖς τοὺς πτωχούς, τὰ ὀρφανά, τοὺς γέροντες, τοὺς πολυτέκνους, τὶς πτωχὲς οἰκογένειες ποὺ γνωρίζεις;

Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ

1. Μήπως εἶσαι προσκολλημένος στὴν ὕλη καὶ τὰ ἐπίγεια ἀγαθά;
2. Μήπως εἶσαι φιλάργυρος καὶ φιλοχρήματος;
3. Μήπως εἶσαι πλεονέκτης;
4. Μήπως εἶσαι σπάταλος; Ὅ,τι σοῦ περισσεύει ἀνήκει στοὺς πτωχούς.
5. Μήπως ἔχεις μεγαλομανία;
6. Μήπως σοῦ ἀρέσει νὰ ἐπιδεικνύεσαι δείχνοντας τὰ ἐνδύματά σου, τὰ πλούτη σου, τὶς ἐπιτυχίες σου, τοὺς βαθμοὺς τοῦ παιδιοῦ σου;
7. Μήπως ἐπιδιώκεις τὸ θαυμασμὸ καὶ τὴ δόξα τῶν ἀνθρώπων;
8. Δέχεσαι εὐχαρίστως τοὺς ἐπαίνους καὶ θέλεις οἱ ἄλλοι νὰ σὲ κολακεύουν, νὰ λένε ὅτι σὰν ἐσένα ἄλλος δὲν ὑπάρχει;
9. Θίγεσαι, ὅταν σοῦ ὑποδεικνύουν τὰ σφάλματά σου, καὶ πικραίνεσαι, ὅταν σὲ ἐλέγχουν καὶ σὲ παρατηροῦν οἱ μεγαλύτεροί σου;
10. Μήπως εἶσαι πείσμων, ἰσχυρογνώμων, ἐγωιστής, ὑπερήφανος καὶ ἀτομιστὴς; Πρόσεξε τὰ ἁμαρτήματα αὐτά, διότι ἡ διάγνωσίς τους εἶναι δύσκολη.
11. Μήπως χαρτοπαίζεις, ἔστω καὶ ἄνευ χρημάτων, μὲ πρόσωπα τοῦ σπιτιοῦ σου ἢ συγγενικὰ γιὰ νὰ «σκοτώσης τὴν ὥρα σου», ὅπως λένε μερικοί;
12. Μήπως σαρκικὰ ἁμαρτήματα ἔχουν μολύνει τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχή σου;
13. Παρακολουθεῖς θεάματα βρώμικα ἀπὸ τὴν τηλεόραση καὶ τὸν κινηματογράφο;
14. Μήπως διαβάζεις αἰσχρὰ βιβλία καὶ περιοδικά;
15. Μήπως σκέφτηκες ποτὲ νὰ αὐτοκτονήσῃς;
16. Μήπως εἶσαι κοιλιόδουλος;
17. Μήπως εἶσαι ὀκνηρός, ἀμελής, ῥάθυμος;
18. Μήπως λέγεις λέξεις ἀπρεπεῖς, αἰσχρές, ὑβριστικές, εἶτε χάριν ἀστειότητος, εἰτε γιὰ νὰ ὑβρίσῃς καὶ νὰ ἐξευτελίσῃς ἄλλον;
19. Ἔχεις πνεῦμα αὐταπαρνήσεως;
20. Διώχνεις ἀπὸ τὸ μυαλό σου τὶς κακὲς σκέψεις ποὺ ἔρχονται νὰ μολύνουν τὴν καρδιά σου;
21. Τὰ μάτια σου τὰ προσέχεις νὰ μὴν περιεργάζονται προκληττικὲς εἰκόνες ἢ πρόσωπα;
22. Τὰ αὐτιά σου τὰ προσέχεις τί ἀκούουν;
23. Μήπως χορεύεις ἔξαλλους καὶ ἁμαρτωλοὺς χορούς; Τραγουδᾶς ἢ ἀκοῦς αἰσχρὰ τραγούδια;
24. Μήπως εἶσαι μέθυσος;
25. Μήπως καπνίζεις; Τὸ κάπνισμα φθείρει τὴν πολύτιμη ὑγεία καὶ ἀποτελεῖ ἁμαρτωλὴ σπατάλη.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΖΥΓΟΥΣ

1. Διατηρεῖτε τὴ συζυγικὴ πίστι; Εἶναι φοβερό, ὅταν ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς συζύγους συνάπτει παρανόμους σχέσεις.
2. Μήπως ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς δυὸ προσέβαλε ἢ ἐλύπησε τὸν ἄλλον ἐνώπιον ἄλλων ἢ καὶ ἰδιαιτέρως;
3. Μήπως δὲν ἀνέχεσθε τὶς τυχὸν ἀδυναμίες ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου; Μήπως δεικνύετε σκληρότητα;
4. Μήπως ἐσὺ ὁ σύζυγος προτρέπεις τὴ σύζυγό σου νὰ ἀκολουθεῖ κατὰ γράμμα τὴ μόδα καὶ κάθε τί ποὺ εἶναι ἐξωφρενικὸ καὶ ἀντίθετο πρὸς τὸ Νόμο τοῦ Θεοῦ; Μήπως σὺ ἡ σύζυγος παρασύρεις τὸ σύζυγό σου σὲ διασκεδάσεις, ἀπαιτεῖς νὰ σοῦ δίδει τὰ μέσα γιὰ ν᾿ ἀκολουθεῖς τὴ μόδα καὶ καὶ τὴν κοσμικὴ ζωή;
5. Σκέπτεσθε τὸν ἀγώνα ποὺ ἔχει ὁ ἕνας ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ ὁ ἄλλος μέσα στὸ σπίτι, ὥστε νὰ βοηθῆτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον στὸν ἀγώνα αὐτὸν ξεκουράζοντας ὁ ἕνας τὸν ἄλλον ψυχικὰ καὶ σωματικά;
6. Ὡς σύζυγος μήπως ἔχεις ὑπερβολικὲς ἀξιώσεις μερικὲς φορὲς καὶ ἐξευτελιστικὲς στὶς συζυγικὲς σχέσεις; Κάμνετε ἐγκράτεια κατὰ τὶς Κυριακές, τὶς ἑορτὲς καὶ τὶς ἡμέρες τῶν νηστειῶν γενικά;
7. Μήπως δὲν ἀφήνεις σὺ ὁ (ἡ) σύζυγος τὴ (τό) σύζυγό σου νὰ πηγαίνει στὴν Ἐκκλησία ἢ σὲ θρησκευτικὲς συγκεντρώνεις καὶ ὁμιλίες;
8. Τὰ παιδιά σας τὰ ἀνατρέφετε ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου; Μήπως ἐνδιαφέρεσθε μόνο γιὰ τὴ διανοητική τους μόρφωση καὶ ἀδιαφορεῖτε γιὰ τὴν ποιότητα τοῦ χαρακτήρα τους;
9. Τὰ ὁδηγεῖτε στὴν Ἐκκλησία, στὴν ἱ. Ἐξομολόγηση, τὴ συχνὴ θεία Κοινωνία, τὸ Κατηχητικό; Τὰ διδάσκετε μὲ τὰ λόγια καὶ μὲ τὸ παράδειγμά σας τὴν ἀρετή; Τὰ μάθατε νὰ προσεύχονται τὸ πρωί, τὸ βράδι, ὅπως καὶ στὸ φαγητό, μὲ προσοχὴ καὶ εὐλάβεια;
10. Προσέχετε τί διαβάζουν; Φροντίζετε νὰ τοὺς παίρνετε βιβλία, περιοδικὰ ἐθνικοθρησκευτικοῦ περιεχομένου;
11. Προσέχετε μὲ ποιοὺς συναναστρέφονται καὶ ποιοὺς ἔχουν φίλους;
12. Μήπως τὰ ὁδηγεῖτε σὲ θεάματα ἁμαρτωλὰ καὶ τὰ ἀφήνετε νὰ παρακολουθοῦν ἀπεριόριστα καὶ ἀνεξέλεγκτα τηλεόραση;
13. Τὰ διδάσκετε τὴν ταπεινοφροσύνη καὶ προσέχετε νὰ ντύνωνται σεμνά;
14. Μήπως τὰ καταρᾶσθε, ὅταν σᾶς πικραίνουν; Μήπως τὰ στέλνετε στὸ διάβολο;
15. Μήπως ἔχετε κάνει ἔκτρωση ἢ ἀποφεύγετε νὰ κάμετε παιδιά;
16. Μήπως ἀδικήσατε τὰ παιδιά σας κατὰ τὴ διανομὴ τῆς περιουσίας σας;
17. Μήπως ἐσὺ ὁ σύζυγος μήπως νομίζεις ὅτι τὸ καθῆκον τῆς ἀνατροφῆς καὶ τῆς μορφώσεις τῶν παιδιῶν σας ἀνήκει μόνο στὴ σύζυγο; Καὶ σὺ ἔχεις καθῆκον νὰ τὰ νουθετεῖς, νὰ τὰ διαβάζεις καὶ νὰ τὰ ἀπασχολεῖς, γιὰ νὰ ξεκουράζεις τὴ σύζυγό σου, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ νοιώθουν καὶ αὐτὰ τὴν παρουσία σου, ὥστε νὰ συγκρατοῦνται καὶ νὰ μὴν παρασύρονται στὸ κακό.
18. Μήπως τὰ μουντζώνετε καὶ τὰ μαλώνετε μὲ ἀπρεπεῖς λέξεις;
19. Ἀγαπᾶ καὶ τιμᾶ ὁ καθένας σας τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς συγγενεῖς του ἄλλου; Μήπως ἐπεμβαίνουν οἱ γονεῖς καὶ οἱ συγγενεῖς σας στὴν οἰκογένειά σας καὶ γίνονται αἰτία νὰ δημιουργοῦνται διχόνοιες καὶ παρεξηγήσεις μεταξύ σας;
20. Μήπως ἐπεμβαίνετε στὴν οἰκογένεια τοῦ παιδιοῦ σας;
21. Μήπως ὁ σύζυγός σου εἶναι βλάσφημος; Κάνε ὑπομονὴ καὶ προσευχήσου νὰ κόψει τὴν καταραμένη βλασφημία.

---

Ἀδελφέ μου,

Βλέπεις πόσα πράγματα ἔχεις νὰ σκεφθεῖς; Καὶ πόσα ἀκόμα θὰ ἀνακάλυψεις, ὅταν μείνεις μόνος ἐσὺ καὶ θέλησεις νὰ ψάξεις βαθιὰ τὸν ἑαυτό σου!...

Μὴν ἀμελήσεις νὰ τὸ κάμεις. Αὐτὴ εἶναι ἡ μεγαλύτερη βοήθεια ποὺ μπορεῖς καὶ πρέπει νὰ προσφέρεις στὸν ἑαυτό σου καὶ στοὺς ἄλλους.

Εὔχομαι ὁ Πανάγαθος νὰ σὲ φωτίσει καὶ νὰ σὲ δυναμώσει στὸν ἀνηφορικό, ἀλλὰ ὡραῖο αὐτὸ δρόμο, ποὺ περνᾶ ἀπ᾿ τὸ Ἱερὸ Ἐξομολογητήριο στὸν Οὐρανό.

Ἔκδ. Α.Β.

---

---

***  (πηγή)

---

*** (φωτό)

---

Με αγάπη,

Εύα 💗

Και κάτι στα .. αγγλικά

Είναι ένα σχόλιο που έγραψα σε κάποιο κανάλι στο you tube. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι μου αρέσει να εκφράζω τις σκέψεις μου πιο καλά στα αγγλικά παρά στα ελληνικά. Χμμ...

There is a desert in Mount Athos, Greece, full of spiritual flowers growing between the sunburnt rocks, orthodox monks silent and still, yet filled with the holy Spirit. The flowers of the greek desert are full of ancient hymns within their hearts whispering wisdom when the wind blows from the east or the west. It doesn't matter which direction the wind blows because they know inside that the strength of their roots is, as always has been, due to Jesus Christ who rose from the dead only to give hope to everyone of us who wants to be saved. They know that the legacy starting from the first Apostles of Christ to the first christian communities and the holy Fathers of Orthodoxy is a continuous ever growing chain of grace and holiness reaching to the current saints living and breathing among us until today. I am so very blessed to be a child of Greece and of Orthodoxy and I thank God each and everyday for that until my dying breath.

Με αγάπη,

Εύα 💗

Χαρά, ο καρπός του Αγίου Πνεύματος

 Ένας από τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος που θα πρέπει να επιδιώκουμε στη ζωή μας είναι αυτός της χαράς. Είναι η χαρά όμως άσκηση πνευματική που απαιτεί εργασία και ψάξιμο στην εσωτερική μας φύση και κατάσταση ή μήπως πρόκειται απλά για μια αντίδραση στις αισθήσεις από κάποιο εξωγενές ερέθισμα; 

Ξέρουμε από την Αγία Γραφή ότι ο Θεός σπάνια ασχολείται με τα πράγματα και τις αντιδράσεις του κόσμου έξω από εμάς, και οι αισθήσεις ανήκουν σε αυτές τις επιφανειακές αντιδράσεις του κόσμου. 

Ο Θεός αγαπά να ασχολείται με το μέσα μας, με την καρδιά μας. Αυτήν θέλει να κατακτήσει, την καρδιά μας. Γιατί; Γιατί είναι το κυρίαρχο ζωτικό όργανο που συνδέεται απευθείας με την θεϊκή μας υπόσταση. Όσο τα χαρακτηριστικά του εσώτερου εαυτού είναι υγιή και σε πλήρη λειτουργία και ευθυγράμμιση με το θέλημα του Θεού, τόσο πιο κοντά είμαστε σε μια σχέση μαζί Του. 

Παραθέτω μια σκέψη από τον γέροντα Αιμιλιανό Σιμωνοπετρίτη πάνω στο θέμα της χαράς, όχι αυτής που εκδηλώνεται στα χείλη, την επιφανειακή και εφήμερη, αλλά εκείνης που αναβλύζει απευθείας από την καρδιά. Αυτή που θέλει δουλειά και άσκηση από εμάς προκειμένου να την κατακτήσουμε. Αυτή που ουσιαστικά αγγίζει τον Θεό.

***

"Η ελλειψις χαράς είναι παθολογικό στοιχείο του ανθρώπου, εκούσιο κλείσιμο στον εαυτό του.

Και ο,τιδήποτε θελήση να κάνη δεν θα το επιτύχη.

Πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίση το χωράφι του, να δη τι συμβαίνει και δεν είναι χαρούμενος.

Εν συνεχεία, να επιδιώξη την χαροποίησι του εαυτού του, και κατόπιν η ειρήνη του Θεού να πάρη την θέσι της χαράς.

Έτσι μπορεί ο άνθρωπος να διατηρήση την σχέσι του με τον Θεόν και με τον Γέροντά του και να ζήση μία ζωή αληθινή.

Είμαι καλός, πιστός, τέλειος, άγιος;

Είμαι διδάσκαλος;

Εάν δεν είμαι χαρούμενος, δεν είμαι τίποτε.

Αξίζει να μου πουν: «Ιατρέ, θεράπευσον σεαυτόν και μετά παραδώσου στον Θεόν».

Ο Θεός δεν μπορεί να μπη σε μια καρδιά που δεν είναι χαρούμενη, δεν μπορεί να βρη σημείο επαφής, διότι είναι ειρήνη, είναι πλήρωμα χαράς.

Μόνον τα ομοιογενή μπορούν να ενωθούν, γι’ αυτό και μόνον με μια χαρούμενη ψυχή μπορεί να ενωθή ο Θεός.

Στον μοναχό ο οποίος δεν είναι χαρούμενος ο Γέροντας δεν μπορεί να κάνη τίποτε απολύτως, τα χέρια του είναι πλήρως δεμένα.

Όποιος νομίζει ότι κοντεύει να φθάση «εις το μέτρον του πληρώματος των απαιτήσεων του Χριστού» αλλά δεν είναι χαρούμενος, μπορεί να καταλάβη ότι είναι εν τελειότητι πλάνης.

Η χαρά είναι το κριτήριο, το θερμόμετρο.

Η χαρά είναι κάτι το εξωτερικό, αλλά και κάτι το εσωτερικό.

Πάντως είναι αναγκαία προϋπόθεσις, διότι η έλλειψις χαράς κάνει τον άνθρωπο να ερμηνεύη διαφορετικά τα πράγματα και να τα αλλοιώνη.

Όπως, εάν ρίξης σε καθαρό νερό μία σταγόνα νιτρικού οξέος, αμέσως θα αλλάξη ουσία, έτσι ακριβώς και μία σταγόνα πικρίας, στενοχώριας, θλίψεως, αλλοιώνει όλη την ατμόσφαιρα του ανθρώπου, εξοβελίζει τον Θεόν.

Αλλά η χαρά χρειάζεται να υπάρχη και στην αδελφότητα, διότι είναι στοιχείο και της προσωπικής ζωής και της αδελφότητος.

Δεν μπορώ να είμαι χαρούμενος, αν όλοι πλάι μου δεν έχουν την τάσι και την ατμόσφαιρα της χαράς, ούτε όμως έχω κάποιο όφελος, αν δεν προσλαμβάνω αυτή την χαρά από την αδελφότητα.

Μόνον όταν την προσλαμβάνω, μπορώ να πω ότι έχω κοινωνία με τον Γέροντα, και τότε μπορώ να απορροφήσω τον Θεόν διότι ο Θεός είναι η ζωή η οποία υπάρχει μέσα στον άνθρωπο, αλλά και η ζωή η οποία διά του ανθρώπου διαβιβάζεται.

(επιμ: Στ. Κούκος)

 

Από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτη, «Νηπτική ζωή και Ασκητικοί κανόνες», των εκδόσεων Ίνδικτος."

***

"Μην ξεχνάτε ότι η βασιλεία του Θεού δεν είναι φαγητά και ποτά, αλλά δικαιοσύνη, ειρήνη και χαρά, που δίνει το Άγιο Πνεύμα."

~ Επιστολή προς Ρωμαίους 14:17

***

(πηγή κεμένου για γ. Αιμιλιανό)

(πηγή φωτογραφίας)

***

Καλό μήνα Φεβρουάριο!

Με αγάπη,

Εύα 💗