Εκνευρίζομαι (αν και δεν πρέπει) όταν ακούω ανθρώπους να υποστηρίζουν με σθεναρότητα κάποιες ιδέες άσχετες με τον χριστιανισμό και την ορδοξοξία και όταν τους ρωτάω πιο συγκεκριμένα, να διαπιστώνω ότι δεν έχουν καν διαβάσει την Αγία Γραφή ώστε να τεκμηριώνουν τα όσα ισχυρίζονται. Για μένα, η Αγία Γραφή είναι το άλφα και το ωμέγα. Ακούω διάφορα, αναλύσεις επί αναλύσεων, διδάγματα και όλα τα σχετικά, αλλά δεν θέλω να μου το επιβάλεις, απλά επειδή εσύ μου λες ότι έτσι είναι και πρέπει να το δεχτώ. Άφησέ με να διαπιστώσω από μόνη μου την αλήθεια, διαβάζοντάς τη μέσα στις σελίδες της Αγίας Γραφής. Δώσε μου τα λόγια του Χριστού να τα ακούσω εγώ η ίδια από το στόμα Του, από τα λεγόμενά του, όπως αυτά γράφτηκαν από τους αυτόπτες μάρτυρες, όπως ο ευαγγελιστής Ιωάννης, που ήταν εκεί, παρών, σε όλη τη διάρκεια της ζωής του Ιησού, τον άκουγε όταν μιλούσε, τον ακολούθησε σε όλη την πορεία Του ως τον Γολγοθά. Ήταν εκεί, μαζί με τη μητέρα του Ιησού, τα δάκρυά του Κυρίου του κυλούσαν πάνω του, ήταν εκεί όταν Εκείνος δίψασε και του έδωσαν ξύδι, ήταν εκεί όταν ψέλισε το Τετέλεσται.
Αυτούς θέλω να ακούω και από αυτούς να διδάσκομαι και να προχωρώ στη ζωή μου. Έχει φτάσει ως τα χέρια μου η μετάφραση των εβδομήκοντα, είναι η παλαιότερη μετάφραση στα ελληνικά της Παλαιάς Διαθήκης, ό,τι δηλαδή πιο έγκυρο για να ασχοληθεί κανείς σήμερα, αν δεν μιλάς την εβραϊκή γλώσσα που ήταν η πρωτότυπη γλώσσα που γράφτηκε η Παλαιά Διαθήκη. Αλλά και η Καινή Διαθήκη, που γράφτηκε στην αρχαία ελληνική, στην αυθεντική γλώσσα που επέλεξαν οι μαθητές του Χριστού να χρησιμοποιήσουν. Γιατί όχι την εβραϊκή που ήταν και η γλώσσα τους όντας Ιουδαίοι; Μα, γιατί στα εβραϊκά, μόνο οι δικοί τους θα μάθαιναν για το μήνυμα του Χριστού (που δεν το δέχτηκαν κιόλας οι πιο πολλοί από αυτούς, κι ήταν και ο περιούσιος λαός), ενώ οι εθνικοί δεν θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση στο ευαγγέλιο, λόγω της όποιας γλώσσας μιλούσε ο καθένας στον τόπο του. Για να μπορέσει το ευαγγέλιο να γίνει προσβάσιμο σε όλους τους υπόλοιπους λαούς και γλώσσες τους, χρειαζόταν ένας κοινός παρονομαστής, μια κοινή γλώσσα που μπορούσαν να καταλάβουν όλοι, και αυτή η γλώσσα ήταν τα αρχαία ελληνικά. Όταν μιλάμε για εθνικούς, λοιπόν, δεν εννοούμε μόνο τους Έλληνες, όπως ισχυρίζονται πολλοί, αλλά οποιονδήποτε άλλον λαό πλην των Ιουδαίων και της εβραϊκής γλώσσας που χρησιμοποιούσαν.
Γι' αυτό και είναι τόσο σημαντικό για εμάς τους Έλληνες που ολόκληρη η Καινή Διαθήκη γράφτηκε στη δική μας πρωτότυπη γλώσσα, την ελληνική, όπως επίσης σημαντικό ήταν ότι εμείς οι Έλληνες ήμασταν από τους πρώτους που δέχτηκαν την αλήθεια του Ευαγγελίου. Ήδη το υποπτευόμασταν από τους σωκρατικούς, τους πλατωνικούς και τους αριστοτελικούς γίγαντες της ελληνικής φιλοσοφίας και παράδοσης. Η γέφυρα του πριν και του τώρα συνδέθηκε με την λατρεία στον "άγνωστο θεό", αυτόν που επιβεβαιώθηκε με την έλευση του Θεανθρώπου, του Μεσσία που όλοι περιμένανε, Κυρίου ημών, Ιησού Χριστού.
Με το πέρασμα των αιώνων βέβαια, η ελληνική γλώσσα, όπως κάθε ζωντανός οργανισμός, πέρασε από διακυμάνσεις και από αρχαία ελληνικά πέρασε στα βυζαντινά, μετά στα υστεροβυζαντινά, δέχτηκε τις αλλοιώσεις αλλόθρησκων λαών που ορέγονταν τον πολιτισμό μας, τα ήθη κι έθιμά μας, όχι όμως τη θρησκεία μας, επηρεαστήκαμε από τους δυτικούς που θέλησαν να μας προσαρμόσουν στα δικά τους δυτικά πρότυπα, κι εμείς το κάναμε, ήρθε η Επανάσταση και η δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους, θέλαμε να γίνουμε "πολιτισμένοι" και φτιάξαμε το νόθευμα της "καθαρεύουσας", ακολούθησαν οι διαμάχες μεταξύ καθαρεύουσας και δημοτικής, που ήταν η γλώσσα του απλού λαού, φτάσαμε στο σήμερα που για άλλη μια φορά νοθεύεται από δυτικόφερτες αλλοιώσεις και πάει λέγοντας. Ζωντανή γλώσσα, με τις όποιες επιρροές της, πλην όμως, ελληνική.
Το θεωρώ μεγάλη τύχη (εγώ το λέω ευλογία) που η Καινή Διαθήκη είναι γραμμένη στη γλώσσα μας. Ως ορθοδοξία είναι σωστό που διατηρείται η πρωτότυπη μορφή γλώσσας όπως αυτή γράφτηκε τότε, ως την πλέον ανόθευτη. Όμως, να σας πω κάτι; Το ίδιο μήνυμα δεν περνάει και στα αγγλικά; ή τα γαλλικά ή τα ρώσικα, που είναι και ορθόδοξοι όπως κι εμείς; Γιατί, ζώντας στο σήμερα, μιλώντας τη σύγχρονη γλώσσα που μιλάμε, γιατί να μην περνάει το μήνυμα του Ευαγγελίου και στη δική μας απλή σημερινή γλώσσα που ξέρουμε και καταλαβαίνουμε, αντί της γλώσσας που επικρατούσε κάποτε; Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. Την κοινή ελληνιστική γλώσσα την καταλάβαιναν όλοι τότε, ήταν το αντίστοιχο με τα δικά μας αγγλικά που πρακτικά γνωρίζουμε όλοι μας, αλλά χρειάζομαι τη σημερινή μου γλώσσα, αυτή που μιλάω τώρα, για να μπορώ να σκεφτώ και να συνδεθώ με το κείμενο για να μπορέσω να αντιληφθώ την ουσία του. Ναι, κρατάω ως παρακαταθήκη την αυθεντική μορφή του κειμένου, που δεν θα μου πάρουν ή αλλοιώσουν ποτέ, και σε αυτό θα ανατρέχω για κάθε δίλημμα ή απορία, αλλά σήμερα, οι ιερείς μας, το κήρυγμά τους, οι ομιλίες τους, γιατί να απέχουν τόσο πολύ από την καθημερινότητά μου, από τον τρόπο που μιλάω και διαβάζω; Αυτό είναι κάτι που δυσκολεύομαι να αφομοιώσω.
Θέλω, όταν διδάσκομαι τα μηνύματα της Αγίας Γραφής να μπορώ να τα καταλαβαίνω. Επειδή τα κηρύγματα των δικών μας ιερέων είναι, και με το δίκιο τους ίσως, γραμμένα στα αρχαία ελληνικά, υπάρχει, κατά την ταπεινή μου άποψη, διάσταση μεταξύ ιερέων και πιστών. Το ίδιο ακριβώς διαπιστώνω να συμβαίνει και στις λειτουργίες της εκκλησίας, στις δοξασίες, τις δεήσεις, τις παρακκλήσεις κτλ. Πηγαίνω να λατρέψω τον Κύριό μου, να προσευχηθώ στην Παναγία, να παρακαλέσω ή οτιδήποτε και ελάχιστα πράγματα καταλαβαίνω από όσα διαδραματίζονται εκεί, ακριβώς λόγω της γλώσσας που διέπρεπε και με την αξία της κατά τους βυζαντινούς χρόνους, αλλά που καμία σύνδεση δεν υπάρχει με το σήμερα. Θέλω, ως πιστή, να μπορώ να συνδεθώ με τον Λόγο του Θεού, να μπορώ να καταλαβαίνω το μήνυμα και να διδάσκομαι από αυτό. Κάποιοι σκληροπυρηνικοί το λένε ίσως και αίρεση, γιατί υποτίθεται ότι αλλοιώνεται το πρωτότυπο κείμενο. Διαφωνώ, όμως, κάθετα με αυτό τον ισχυρισμό. Τι είναι αίρεση; Να αλλοιώνεις τα μηνύματα κατά πώς σε βολεύουν, να προσθέτεις και αφαιρείς αποσπάσματα, μέχρι και ολόκληρα βιβλία όπως συμβαίνει σε κάποιες χώρες, ή να φέρνεις τα ίδια νοήματα αναλλοίωτα, μεταφέροντάς τα πιστά στη γλώσσα του σήμερα που ξέρεις και καταλαβαίνεις; Αυτό δεν έγινε και με τους ευαγγελιστές; Μετέφεραν τα νοήματα του Λόγου του Θεού από τα εβραϊκά στα ελληνικά, αφήνοντας αναλλοίωτο το κείμενο! Γιατί αν είναι έτσι, τότε είναι αιρετικοί και όλοι όσοι χρησιμοποιούν το Ευαγγέλιο αλλά και όλη την Αγία Γραφή στη δική τους γλώσσα με την πιστή μεταφορά των λέξεων από τη μία γλώσσα στην άλλη, αναλλοίωτα, επειδή αυτή είναι η γλώσσα τους και αυτήν καταλαβαίνουν ώστε να δεχτούν τα μηνύματα, τότε όλη η υφήλιος και όλοι οι λαοί που έχουν δεχτεί το μήνυμα της Αγίας Γραφής. Όλοι αυτοί είναι αιρετικοί; Επειδή το μήνυμα έχει φτάσει ως αυτούς με όχημα τη γλώσσα τους που μεταφέρθηκε πιστά χωρίς καμία παρέμβαση, παρά μόνο ως μεταφορά από τη μία γλώσσα στην άλλη; Ε, δεν είναι έτσι! Πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη.
Έχω ένσταση με πολλά από τα πράγματα που συμβαίνουν στην εκκλησία σήμερα, και στη δική μας, που με απομακρύνουν από την πηγή. Δε μου αρέσει π.χ. που, ενώ επικρατεί η αρχαία γλώσσα που λίγοι κατανοούν και αντιλαμβάνονται μέσα στις λειτουργίες, παρόλα αυτά υπάρχουν ιερείς που δεν επεξηγούν έστω τα όσα συμβαίνουν την ώρα της λατρείας. Δε μου αρέσει που δεν μπορώ να συμμετάσχω στη δοξολογία, έστω, με κάποια φωτοτυπία μπροστά μου, ώστε να βλέπω τι συμβαίνει ως τελετουργικό, και να υπάρχει και η απόδοση στη δημοτική ώστε να μπορώ να καταλαβαίνω. Δεν μου αρέσει επίσης να βλέπω ιερείς να κυκλοφορούν με ολόχρυσα χαϊμαλιά και πανάκριβα ράσα ή να οδηγούν τελευταίας τεχνολογίας τετρακίνητα προκαλώντας το αίσθημα του απλού πιστού. Συγγνώμη, αλλά τέτοια χλιδή και πολυτέλεια θα μπορούσα να τη δικαιολογήσω αν ήσουν πάπας, όχι παπάς. Υπάρχει διαφορά. Από την χλιδή και την πολυτέλεια των καθολικών ξεκίνησε το Σχίσμα μεταξύ των Χριστιανών. Ξεχνάμε τα αίσχη που διέπραξαν κατά τις σταυροφορίες; Τη λεηλασία που δέχτηκε η Κωνσταντινούπολη και η Αγια Σοφιά μας, η ύβρις που προκάλεσαν οι φίλτατοι "δυτικοί" και "πολιτισμένοι", γιατί; Για το χρήμα και τη δόξα; Αυτό είναι δόξα; Να ποδοπατάς τα ιερά και όσια; Να ασελγείς εναντίον του Θεού που σε δημιούργησε; Μήπως ξεχνάμε τις άλλες λεηλασίες του άλλου φίλτατου γερμανού Καρλομάγνου που δεν άφησε πέτρα πάνω στην πέτρα, για να φέρει τον δικό του, πάλι "δυτικό" πολιτισμό, διαλύοντας για άλλη μια φορά την ένωση με τον Θεό και την εκκλησία που ο Χριστός θέλησε να φέρει, ως φορέας των καλών νέων, της σωτηρίας του ανθρώπου, της αιώνιας ζωής; Πολλές οι λεηλασίες, πολλά τα πάθη του ανθρώπινου γένους, και όταν λέμε πάθη, εννοούμε βεβαίως αμαρτίες. Αμαρτίες που τις βλέπει ο Θεός και τις κρίνει.
Εμείς όμως, οι απλοί Έλληνες, που ποτέ δεν πλουτίσαμε από περιουσίες άλλων, λόγω των αξιών με τις οποίες γαλουχηθήκαμε πρωτίστως από την ορθόδοξη πίστη μας, την μόνη αληθινή πίστη, όχι μόνο του χριστιανισμού, αλλά και όλου του πλανήτη, και δεν είναι υπερβολή που το λέω, κάντε την αναζήτησή σας και θα το διαπιστώσετε και μόνοι σας. Όλες οι υπόλοιπες θρησκείες ανά τον κόσμο βάζουν σαν κέντρο της ύπαρξής τους τον εαυτό (τους). Πώς θα γίνουν θεοί. Η μεγαλύτερη αμαρτία που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο ανθρώπινο γένος είναι αυτή ακριβώς: η αλαζονεία, το ότι εγώ τα ξέρω όλα, τα θέλω όλα, δεν έχω ανάγκη κανέναν και τίποτα, γίνομαι κύριος του εαυτού μου και του κόσμου. Διαχωρίζομαι από τους άλλους, γιατί είμαι καλύτερος, σοφότερος, παντογνώστης. Κάτι βέβαια που ξεκινά τους πολέμους, τόσο σε πλανητικό επίπεδο όσο και σε ατομικό. Σκεφτείτε το: Πάρτε μια χώρα γειτονική. Και αυτή η χώρα περνάει δύσκολα με τον λαό της και τα πράγματα που συμβαίνουν μέσα στη χώρα αυτή. Το ορθό θα ήταν: κοιτάζω πώς να βελτιώσω την κατάσταση εντός των ορίων μου, να δω τους ανθρώπους της ευτυχισμένους μέσα σε μια χώρα που θα ικανοποιεί τις ανάγκες τους. Σωστά;
Λάθος, γιατί αυτό που συμβαίνει συνήθως, είναι, αντί να κοιτάζει να βελτιώσει την κατάσταση στη χώρα του, να εποφθαλμιά την ξένη χώρα που βρίσκεται πιο πέρα, αυτή που δεν τους ανήκει, να εισβάλει στο σπίτι του άλλου από φθόνο και μίσος, που ο άλλος ζει καλύτερα, είναι ευτυχισμένος και άρα το θέλω κι εγώ αυτό και πρέπει να το αποκτήσω. Χωρίς καν να αναρωτιέται γιατί; Χωρίς να κάνει κριτική στον εαυτό του και να δει πού είναι το δικό του το πρόβλημα και να το λύσει και όχι να λυσσάει να αποκτήσει αυτό που έχει ο άλλος. Αυτό θα πει πόλεμος.
Ο Θεός όμως, είναι θεός αγάπης, και ό,που δεν υπάρχει αγάπη, ειρήνη, ομόνοια, ο πονηρός καιροφυλακτεί και ψάχνει ευκαιρία να διαρρήξει το σπίτι μας και να αρπάξει, να κλέψει και να σκοτώσει οτιδήποτε δεν είναι δικό μας. Διάβασε την Αγία Γραφή σου και θα το δεις εκεί μέσα γραμμένο να σε προειδοποιεί και να σε στρέφει στην αλήθεια και όχι στην πλάνη.
Καμιά άλλη θρησκεία στον κόσμο δεν πρεσβεύει την αγάπη, όπως ο ορθόδοξος χριστιανισμός. Καμιά, όλα είναι πλάνη και παρερμηνείες. Διαβάστε τα δικά τους ιερά κείμενα και την ιστορική τους πορεία μέσα στον χρόνο και βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας. Η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί, και η αλήθεια είναι που στο τέλος σε ελευθερώνει. Και εμείς, αντί να στραφούμε στο μήνυμα που πρεσβεύει η μόνη αλήθεια, ασχολούμαστε με οτιδήποτε άλλο, που όσο ανεπαίσθητο κι αν είναι, μας αλλάζει την τροχιά και μας οδηγεί σε δρόμους σκοτεινούς και επικίνδυνους. Μια αλήθεια αγάπης από έναν Θεό αλήθειας και αγάπης. Μια αλήθεια ειρήνης και ομόνοιας και ευημερίας σε όλα τα επίπεδα, όπως ο Θεός πρεσβεύει και τον χαρακτηρίζει. Αν ο Θεός σου δεν μιλάει για αγάπη, ειρήνη και αλήθεια μέσα από τον Λόγο Του, τότε σου μιλάει κάτι άλλο, που δεν είναι Θεός και πρέπει να προφυλαχτείς αν θέλεις να σωθείς. Κανείς δεν έχει ωφεληθεί από διενέξεις και τσακωμούς, όταν η καρδιά του είναι στραμμένη στο Θεό και την αγάπη που Εκείνος πρεσβεύει. Η αγάπη φέρνει αγάπη. Φέρνει την απάντηση που αναζητούμε όλοι μας.
Για μένα αγάπη είναι ο Θεός που υπηρετώ. Είναι ο Θεός που θέλω να μάθω. Θέλω να ξέρω τι καλό έχει να μου πει και τι να προσέχω. Θέλω να ξέρω τι ζητάει από μένα και πώς να το κάνω πράξη στη ζωή μου. Θέλω να ξέρω ποιο είναι το σχέδιό Του για μένα και την πορεία μου ως άτομο και ως μέλος μιας κοινωνίας. Θέλω να ξέρω τον Λόγο Του, όπως αυτός διατυπώθηκε μέσα από τους νόμους του Μωυσή, όπως μου διδάχθηκε μέσα από τις προσευχές και τις δοξασίες του Δαβίδ και του Σολομώντα, όπως με προετοίμασε να δεχτώ τον ερχομό του Μεσία μέσα από τους προφήτες, όπως με δίδαξε ο ίδιος ο ενανθρωπήσας Λόγος και Υιός του Θεού, όπως μου το επιβεβαίωσαν οι μαθητές Του μέσα από τα ευαγγέλια, τις πράξεις των αποστόλων και τις επιστολές, όπως με προειδοποεί η Τελική Κρίση όπου θα κριθούν όλοι και όλα, με την Δεύτερη Παρουσία του Κυρίου μας και την οριστική νίκη του καλού απέναντι σε ό,τι μας ταλανίζει και φθείρει την υπόστασή μας ως άνθρωποι.
Διαβάζω Αγία Γραφή από την πηγή. Εκεί στρέφομαι μόνο. Στην Αγία Γραφή βρίσκω την αλήθεια και μόνο. Αυτήν εμπιστεύομαι με όλη μου την ψυχή. Αυτήν αναζητώ. Η αλήθεια είναι σπόρος, πρέπει να λερώσω τα χέρια μου με χώμα και λάσπη, για να φτάσω ως εκεί. Κάποιοι δεν την αγγίζουν καν ως κάτι το ιερό και ανώτερο που δεν τολμάς να ακουμπήσεις. Ο ίδιος ο Χριστός είπε: Ακούμπησέ με. Ψηλάφισε τα σημάδια από τα καρφιά, από το σχίσιμο της λόγχης. Σκάψε, και μάθε από Μένα.
Και πρέπει να σκάψω. Το οφείλω σε εμένα, και το οφείλω σε Κείνον. Από αυτήν την αλήθεια που μου δόθηκε εγώ μαθαίνω και διδάσκομαι. Από τον Λόγο του Θεού εγώ γίνομαι καλύτερος άνθρωπος, όχι για μένα όπως κάνουν κατά κόρον οι υπόλοιπες θρησκείες, αλλά για Κείνον και για κανέναν άλλο. Ακολουθώ το παράδειγμά Του, περπατώ στα βήματά Του, γίνομαι άξιο παιδί Του, για να δοξαστεί Εκείνος. Γιατί Εκείνος και μόνο είναι η δύναμη, η αλήθεια και η ζωή. Γιατί μόνο μέσα από τον Χριστό μας, μπορούμε να βρούμε τον Θεό και τη δική μας σωτηρία. Αμήν.
