Είπα να μη γράψω τίποτα για όλα αυτά τα απίστευτα που συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στη χώρα, αλλά με προκαλούν οι εξελίξεις καθημερινά εδώ και μήνες. Το απλό γυναικείο μου μυαλό αδυνατεί να συλλάβει τον παραλογισμό των ημερών. Το πόσο εύκολα τζογάρουν το μέλλον της χώρας μου, των παιδιών μου και των επόμενων γενιών. Το πόσο μπερδεμένοι παραμένουμε σαν έθνος ως προς το ποιοι είμαστε, πού ανήκουμε, ποιο είναι το σπίτι μας και η ταυτότητά μας. Το πόσο εύκολα διχαζόμαστε ακόμα, κουβαλώντας ο καθένας τα δικά του απωθημένα και κατάλοιπα...
Σήμερα το πρωί μαθαίνω ότι μου πετάνε το μπαλάκι να αναλάβω εγώ την ευθύνη της απόφασης του αν αύριο θα λέγομαι Ευρωπαία ή όχι με δημοψήφισμα. Το βάπτισαν μάλιστα δημοκρατική διαδικασία και κίνηση ιστορικής σημασίας. Πέντε μόλις μήνες εκλεγμένοι και μεταθέτουν την ευθύνη της οποιαδήποτε απόφασης σε μένα; Γιατί; Για να έρθουν, όταν τα πράγματα θα έχουν γίνει πραγματικά άσχημα, να μου πουν ότι εγώ ευθύνομαι για όλα; Ότι ήρθαν και με ρώτησαν και εγώ τους είπα τι να κάνουν; Μα, εγώ δεν έχω ούτε τις θεωρητικές γνώσεις ούτε την τεχνική κατάρτιση, ούτε και τη πείρα που απαιτούνται να έχει κανείς για να πάρει μια τόσο σοβαρή απόφαση. Νόμιζα ότι είχα μια κυβέρνηση που τα ξέρει αυτά προκειμένου να προχωράει στις επιλογές και τις αποφάσεις πατώντας σε σταθερό έδαφος και βλέποντας μακρύτερα από εμένα, την αδαή.
Ούσα μητέρα εφήβου δις, διαπιστώνω με τρόμο την απίστευτη ομοιότητα στις αντιδράσεις του πρωθυπουργού με εκείνες του γιου μου, που εκρήγνυται για ψύλλου πήδημα, που φτάνει τις καταστάσεις στα άκρα εν ριπή οφθαλμού, που σηκώνεται και φεύγει εν μέσω συζητήσεων, ασυγκράτητος, αδιάλλακτος, απρόβλεπτος, ισχυρογνώμων, ανυπόμονος, παντογνώστης...
Όλα πανομοιότυπα, στη ζωή και στην οθόνη.
Όμως, ο γιος μου βρίσκεται στην εφηβεία, οι ορμόνες ορύονται, το σώμα επαναστατεί, το μυαλό ωριμάζει απότομα, είναι λογικό και αναμενόμενο να υπάρχουν τέτοιου είδους αντιδράσεις. Ο πρωθυπουργός; Αδυνατώ να καταλάβω, η πραγματικότητα με ξεπερνά...
Είχαμε να πάμε από το Πάσχα και βρήκαμε μια παλέτα εντελώς αλλαγμένη. Ο βροχερός καιρός των ημερών που μεσολάβησαν άφησε το στίγμα του. Όλα ζωηρά και ακμαία, σα να μην πέρασε μια μέρα.
 |
| evapsarrou.blogspot.com |
 |
| evapsarrou.blogspot.com |
 |
| evapsarrou.blogspot.com |
 |
| evapsarrou.blogspot.com |
Κάτι περιμένουν οι νεαροί με ανυπομονησία
 |
| evapsarrou.blogspot.com |
τα διάσημα σουβλάκια του μπαμπά!
 |
| evapsarrou.blogspot.com |
Τα κορίτσια μας, οι Καρυάτιδες, ακοίμητες φρουροί αποτρέπουν επιδρομές ένθεν κακείθεν στα μεζεδάκια που έσπαζαν μύτες!
 |
| evapsarrou.blogspot.com |
Τα πρώτα μας ρόδια λιάζουν τις κορώνες τους στον ήλιο
 |
| evapsarrou.blogspot.com |
Το ολάνθιστα θυμάρια τριγύρω στους αγρούς μας μεθούσαν με το χρώμα και το άρωμά τους
 |
| evapsarrou.blogspot.com |
Κάποια αγριολούλουδα αποξηραίνονται για να στολίσουν κάποια στιγμή κάποια γωνιά του σπιτιού
 |
| evapsarrou.blogspot.com |
Ο Φοίβος ευχαριστήθηκε ελευθερία και μακρινούς περιπάτους μέσα στην καρδιά μιας οργιάζουσας φύσης
 |
| evasparrou.blogspot.com |
Μια μικρή ανάσα για να απολαύσουμε τη θέα πριν συνεχίσουμε τη βόλτα μας στον κάμπο που απλώνεται μπροστά μας
 |
| evasparrou.blogspot.com |
Η ευεργετική επίδραση είναι εμφανής ακόμα και στα πιο κουρασμένα παλικάρια!
 |
| evapsarrou.blogspot.com |
Η κληματαριά μας έχει απλωθεί γεμάτη από άγουρα τσαμπιά που δεν έχουν γυαλίσει ακόμα
 |
| evapsarrou.blogspot.com |
Κι όσο κάποιοι ποτίζουν με τον ιδρώτα τους τη διψασμένη γη, κάποιοι άλλοι ..τους βγάζουν κατασκοπευτικά φωτογραφίες!
 |
| evapsarrou.blogspot.com |
Ο γιος μου με τον φίλο του που φιλοξενήσαμε για αυτές τις δύο μέρες της απόδρασης ευχαριστήθηκαν υπαίθριες δραστηριότητες, πεζοπορίες, μπάσκετ, πινγκ πονγκ..
 |
| evapsarrou.blogspot.com |
με τον Φοίβο να τους πιάνει το μπαλάκι και να ..εξαφανίζεται διεκδικώντας αγωνιστικά τη συμμετοχή του στο παιχνίδι!
 |
| evapsarrou.blogspot.com |
Η πρώτη βουτιά του καλοκαιριού στην κρύα ακόμα θάλασσα άνοιξε τις ορέξεις
 |
| evasparrou.blogspot.com |
Τα σκοινιά γέμισαν απλωμένες πετσέτες θαλάσσης και μπανιερά
 |
| evapsarrou.blogspot.com |
Και ένα δικό μου δημιούργημα που έχει βρει τη θέση του σε έναν τοίχο του εξοχικού. Ακρυλικά σε κεραμικό πιάτο.
 |
| evapsarrou.blogspot.com |
Τον συννεφιασμένο καιρό της πρώτης μέρας υποδέχτηκε ένας καταγάλανος ουρανός την επομένη
 |
| evapsarrou.blogspot.com |
Ηλιοβασιλέματα γεμάτα αναμνήσεις, που λέει και το τραγούδι...
 |
| evapsarrou.blogspot.com |
Στο καταφύγιό μας είμαστε πραγματικά εμείς. Απλοί, αληθινοί, ανθρώπινοι, στους ρυθμούς που μόνο η φύση ξέρει να ισορροπεί
 |
| evapsarrou.blogspot.com |
Στη συγκίνηση που μόνο η φύση ξέρει να χαρίζει...
 |
| evapsarrou.blogspot.com |
5 σχόλια:
Πανέμορφες φωτογραφίες! Τι ομορφιά!
...και τι μυρωδιές, γαργαλιστικές και ευωδιαστές!
Δύσκολοι καιροί, Εύα μου, μας περιμένουν, τόσο με το ΝΑΙ όσο και με το ΟΧΙ. Είμαστε όλοι πολύ προβληματισμένοι.
Από τις φωτογραφίες σου είμαι σίγουρη ότι περάσατε πολύ όμορφα στο εξοχικό. Το φυτό της τελευταίας φωτογραφίας σου είναι πανέμορφο!!
Γνωρίζεις πώς λέγεται?
Φιλιά και καλή εβδομάδα!
@ Teteel
Καλημέρα, Ελευθερία! Merci!
@ Marie-Anne
Ευτυχώς που υπάρχει και αυτό και μπορούμε να ξεφεύγουμε που και που.
Για αυτό που με ρωτάς, πρόκειται για αυτόφυτο αναρριχητικό της περιοχής. Νομίζω ότι είναι αγριοκισσός, χωρίς να είμαι απόλυτα σίγουρη.
Την καλημέρα μου!
Πόσο συμφωνό μαζί σου να ξερες...... Ευτυχώς που εσύ έφυγες για το εξοχικό και πέρασες πανέμορφα τις ώρες σου και εγώ κλείστηκα σε ένα εργαστήρι και δημιουργούσα.... μακρυά από τον παραλογισμό των ημερών!!!! Οι φωτογραφίες σου όπως πάντα μοναδικές κατάφεραν να φέρουν σε εμάς χρώματα και τα αρώματα!!! Τα φιλιά μου σου στέλνω!!!!!!
@ Ποδηλάτισσα
Η τέχνη βρίσκεται παντού, στο εργαστήρι, στο χωράφι, στην κουζίνα, παντού, αρκεί να την αναζητήσεις. Να θέλεις, δηλαδή. Βλέπω κόσμο γύρω μου που δεν ασχολείται με ΤΙΠΟΤΑ. Και απορώ, πώς μπορούν και ζουν με τον εαυτό τους σε μια ζωή άδεια από όλα. Πώς μπορούν και ζουν χωρίς τέχνη.
Σε φιλώ!
Δημοσίευση σχολίου