3.7.15

Η ώρα της κρίσεως


Δεν έχω παρακολουθήσει στη ζωή μου τόση τηλεόραση όσο το τελευταίο διάστημα. Δεν έχω ξανακούσει τόσες απόψεις, τόσα σενάρια, τόσες ατέλειωτες, βαριές, διχαστικές λέξεις, που αιωρούνται πάνω από το κεφάλι μου σαν πέλεκεις έτοιμες να με αφανίσουν ή να με λυτρώσουν εις τους αιώνας των αιώνων, αρκεί εγώ να πάρω τη σωστή απόφαση.  
Δεν υπάρχει αμφιβολία, το βάρος της ιστορίας έχει καθηλωθεί πάνω στις στιγμές που ζούμε όλοι μας και πραγματικά χαίρομαι εκείνους που δηλώνουν απερίφραστα κατασταλλαγμένοι στην άποψή τους.
Δεν ανήκω σε αυτούς. Ίσως γιατί με θορυβεί η τόση σιγουριά γενικώς, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για αποφάσεις τόσο κρίσιμες που να επηρεάζουν λαούς ολόκληρους, γενιές και πατρίδες. 
Καλώς ή κακώς, η δική μας γενιά πέτυχε αυτόν τον κλήρο. Είμαστε η γενιά που θα πει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι, έχουμε ήδη γραφτεί στην ιστορία γι' αυτό. Το μόνο που εύχομαι με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου, είναι η απόφαση που θα παρθεί τελικά την Κυριακή να γραφτεί σε λευκή και όχι σε μελανή σελίδα, κάνοντας τη γενιά μου μια γενιά που θα κάνει περήφανη τη γενιά των παιδιών μου και όσων έπονται αυτής.


(η φωτό κυκλοφορεί στα social media και χαιρετίζω την τοποθέτηση του υπογράφοντος, η οποία με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη.)



Δεν υπάρχουν σχόλια: