Για όλα υπάρχει μια δικαιολογία

Μεταφέρω το απόφθεγμα όπως το διάβασα σήμερα:

"Obstacles are those frightful things you see

when you take your eyes off your goal." 

~ Henry Ford

Που σε ελεύθερη απόδοση και αυθαίρετη ερμηνεία θα πει πως δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να μας εμποδίσει από αυτό που θέλουμε να πετύχουμε, φτάνει να παραμένουμε εστιασμένοι στον στόχο που θέτουμε κάθε φορά.
Ο κύριος Φορντ λέει πως όλα αυτά τα απροσπέλαστα και τρομερά εμπόδια που ξεπηδούν ανάμεσα  σε εμάς και τον στόχο μας είναι κάτι που συμβαίνει όταν δεν βλέπουμε εκεί που θέλουμε να πάμε με αρκετή προσήλωση.
Επινοείται δηλαδή μία ψευδαίσθηση. 
Από ποιον; γεννιέται αυθόρμητα η ερώτηση. Από εμάς, έρχεται η άβολη απάντηση. Κάπως σαν την περιμετρική όραση, που λένε και οι φίλοι μας οι οπτικοί, η οποία έχει την ικανότητα να δημιουργεί μικροσκοπικά ιπτάμενα κυήματα της φαντασίας όταν είμαστε επίμονα εστιασμένοι κάπου. Λειτουργεί κάπως σαν ένας μηχανισμός αυτοπροστασίας. 
Το ίδιο συμβαίνει και εδώ, αλλά ανάποδα. Όταν δεν είμαστε προσηλωμένοι στον στόχο μας, τότε είναι που αρχίζει η περιμετρική όραση να κάνει τα τερτίπια της για να μας αποσπάσει την προσοχή δημιουργώντας πυγολαμπίδες (εμπόδια δηλαδή) εκεί που δεν υπάρχουν.
Έτσι, και για να συμφωνήσω και με το έτερον ήμισυ, που υποστηρίζει πως για όλα τα εφικτά που καταλήγουν ανέφικτα πάντα υπάρχει μια δικαιολογία, το πιθανότερο είναι πως πρόκειται και πάλι για κυήματα τις φαντασίας. Για δικαιολογίες που επινοούμε εμείς οι ίδιοι προκειμένου να κανακέψουμε τον εαυτό μας, έτσι ώστε να αποφύγει αυτό που, ενώ ξέρουμε πως πρέπει να κάνει, δεν τον αφήνουμε να το κάνει. 
Εφευρίσκουμε τρόπους, μηχανισμούς και εμπόδια που θα του δώσουν την αφορμή (την "δικαιολογία", όπως θα έλεγε και ο άνδρας μου) να αποφύγει την δουλειά που πρέπει να γίνει, μετατρέποντας το εφικτό σε ανέφικτο.  
Το κακό με αυτά τα τεχνάσματα είναι ότι, ενώ από τη μια έχουμε αποφύγει την προσπάθεια και άρα είμαστε μια χαρά ξεκούραστοι και ωραίοι, πολλές φορές αυτά που δημιουργούμε ως αμυντικό μηχανισμό αυτοπροστασίας μας ενάντια στην καταπόνηση (σωματική, ψυχική, πνευματική κτλ.) που συνεπάγεται η επίτευξη κάποιου σκοπού, γίνονται τόσο ισχυρά που τελικά μας πείθουν ότι πράγματι έτσι έχουν τα πράγματα και όχι αλλιώς. 
Κι εμείς, πέφτουμε στην παγίδα.

evapsarrou.blogspot.com

  
Το ξαφνικό μπουρίνι που ξέσπασε αργά χτες το μεσημέρι και κράτησε τόσο όσο μέχρι να επιστρέψω στο σπίτι, έκανε τις εικόνες γύρω μου άκρως εικαστικές και εξωραϊσμένες. Λίγα δευτερόλεπτα μέχρι να ανάψει το φανάρι, το κλικ της κάμερας του κινητού... Να, τόσο θέλω για να μου φτιάξει η διάθεση.