Φωτογραφίες σε άσπρο-μαύρο: 5η και ..τέλος!

Για να πω την αλήθεια μου τώρα, που - με την αποψινή - τελείωσαν και οι πέντε αναρτήσεις σε άσπρο-μαύρο, όπως όριζαν οι όροι της συμμετοχής, μπορώ πλέον να ομολογήσω ότι δεν είμαι του ασπρόμαυρου. Δεν το θέλω, με στενοχωρεί, με επηρεάζει αρνητικά, με μελαγχολεί, με τελματώνει κι όταν δεν είμαι στα καλά μου, με κάνει ακόμα χειρότερα. 

Έχω ακούσει διάφορες απόψεις, πολλές μάλιστα από καταξιωμένους επαγγελματίες φωτογράφους, πως η σωστή φωτογραφία είναι η ασπρόμαυρη. Κάποιος αποθανών μάλιστα είχε γράψει πως μια καλή φωτογραφία, προκειμένου να είναι καλή, πρέπει να έχει διώξει όλα τα περιττά από πάνω της και, μαντέψτε τι εννοούσε με το περιττά.. 

Ναι, το χρώμα!

Δεν είμαι επαγγελματίας φωτογράφος, ούτε και έχω κάνει σπουδές πάνω στο αντικείμενο. Ένα όμορφο πρωτοχρονιάτικο πρωινό με περίμενε μια ψηφιακή μηχανή κάτω από το δέντρο και.. έτσι ξεκίνησαν όλα. Τόσο απλά και τόσο αυθόρμητα. 

Από ένα υπέροχο δώρο του Άγιου Βασίλη ξεκίνησαν, από ενθουσιασμό και κέφι συνεχίστηκαν, από πάθος και ανάγκη συνεχίζονται ακόμη. Ενστικτώδικα και εντελώς συναισθηματικά.

Και το συναίσθημα για μένα σημαίνει χρώμα. Όπως και κάθε τι που σχετίζεται με την τέχνη, ή τη ζωή (έννοιες ταυτόσημες, όπως έχω γράψει και παλαιότερα). Όλα μετουσιώνονται σε χρώμα. Κι αυτό αντανακλάται στις φωτογραφίες μου. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι, όμως, αφού στην τέχνη δεν αποτυπώνεται αυτό που βλέπει κανείς, αλλά αυτό που είναι.

Έχω δρόμο μπροστά μου και δεν βιάζομαι να φτάσω, έτσι, δεν είμαι και σε θέση να μπορώ να πω εάν το θέμα του χρώματος ή της απουσίας του στη φωτογραφία είναι το πιο ..επαγγελματικό ή άρτιο κτλ. Ωστόσο, ξέρω ήδη πολύ καλά τι με εκφράζει και τι όχι. Θα υπάρξουν, βέβαια και οι φορές που η ασπρόμαυρη λήψη θα έρθει να σιγοντάρει το μέσα μου, όπως π.χ. η σημερινή μου πέμπτη και τελευταία ασπρόμαυρη λήψη-συμμετοχή, όμως αυτό θα γίνει σπάνια. Γιατί, απλά..δεν μου πηγαίνει, εκ φύσεως. Αλλά ούτε και εκ πεποιθήσεως μου πηγαίνει, γιατί.. να σας πω και κάτι; Αρκετή μαυρίλα κυκλοφορεί γύρω μου, δεν χρειάζομαι κι άλλη, φτάνει. 

Η φωτογραφία της σημερινής α/μ ανάρτησης είναι από μια συνοικία της πόλης Swansea της Ουαλίας τραβηγμένη έναν χρόνο πριν, τέτοιες περίπου μέρες λίγο πριν τα Χριστούγεννα.

Τις ευχές μου σε όλους τους εορτάζοντες! (Χρόνια σου πολλά! <3 )