Από τον Μάη ως τα κεράσια

evapsarrou.blogspot.com

Θυμάμαι τα λόγια ενός καθηγητή στο πανεπιστήμιο, ότι η γνώση είναι ένα βουνό από λιθαράκια στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο. Καθένα από αυτά είναι φτιαγμένο από όλα αυτά που μαθαίνει ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της πορείας του ως εκεί. Έτσι έχει κτισθεί το βουνό της γνώσης, από τον άνθρωπο, λιθαράκι-λιθαράκι, έτσι ψήλωσε, έτσι μάκρυνε ο ορίζοντας και αποκαλύφθηκε η θέα από την κορυφή.
Για να γίνει μέτοχος σε αυτή τη θέα ο άνθρωπος που το επιθυμεί, χρειάζεται να σκαρφαλώσει, να ματώσει πάνω στις κακοτράχαλες πλαγιές. Ένα πράγμα μόνο δεν επιτρέπεται να κάνει: να εγκαταλείψει. Διαφορετικά, θα βλέπει μόνο μεμονωμένα μικροσκοπικά λιθαράκια χωρίς αλληλουχία και χωρίς νόημα, σαν μπερδεμένα κομματάκια ενός παζλ άτακτα ριγμένα εδώ κι εκεί.
Από τον Μάη ως τα κεράσια γεμίζει ένας μήνας. Για τον φοιτητόκοσμο είναι ο μήνας της προετοιμασίας για την εξεταστική. Της τελευταίας προπόνησης της χρονιάς πριν την αναμέτρηση. Αυτήν που θα τον φέρει ένα βήμα πιο ψηλά στο βουνό. Και πιο κοντά στη θέα. Εξάλλου, για αυτή τη θέα γίνονται όλα. Η θέα είναι η επιβράβευση. Το λιθαράκι, το χρέος. Απέναντι στους πριν. Και απέναντι στους επόμενους. Αλλά, πρωτίστως, απέναντι στον εαυτό μας.