Φωτογραφίες εβδομάδας και η άνοδος της αυτοκρατορίας

Ήρθε. Το μαρτυρούν οι φρέζες που σκάζουν μύτη σε γοργούς ρυθμούς η μια μετά την άλλη κατακλύζοντας το κτήμα με το πλούσιο χρώμα και άρωμά τους

evapsarrou.blogspot.com

Όλες τους κίτρινες βγήκαν φέτος για κάποιον ανεξήγητο λόγο

evapsarrou.blogspot.com

 
Το προδίδουν τα γυμνά κλωνάρια της ροδιάς που γέμισαν μικροσκοπικά κατακόκκινα φυλλαράκια γεμάτα χυμούς, η άνοιξη ήρθε, είναι εδώ και ο βροχερός καιρός δεν την έχει ξεγελάσει.

evapsarrou.blogspot.com

 
Η Αθήνα μετά τη βροχή είναι μια κούκλα. Το πανεπιστήμιο φωταγωγημένο με φόντο έναν θυμωμένο ουρανό

evapsarrou.blogspot.com

 
να βαστά γερά την έννοια του μέτρου

evapsarrou.blogspot.com

της αρμονίας και της ομορφιάς

evapsarrou.blogspot.com

   
Μια άποψη της Ακαδημίας όπως φαίνεται από την είσοδο του πανεπιστημίου

evapsarrou.blogspot.com

 
και της πόλης σε παράλληλη τροχιά που τρέχει να προφτάσει το σήμερα.

evapsarrou.blogspot.com

 
Απόγευμα Κυριακής στον κινηματογράφο για τους πολυαναμενόμενους "300: η άνοδος της αυτοκρατορίας". Η ουρά για τα εισιτήρια ασφυκτική από κόσμο. Νεολαία πάρα πολλή, αλλά και οικογένειες, ζευγάρια κάθε ηλικίας, μόνοι τους, με τα παιδιά τους, για να δουν τη συνέχεια των Θερμοπυλών με τους 300 του Λεωνίδα, να δουν την ένδοξη κατάληξη της άνισης αναμέτρησης μεταξύ Ελλήνων και Περσών.

Σίγουρα, όχι η ταινία που φανταζόμουν, σίγουρα όχι το μεγαλειώδες θέαμα που θα μπορούσε να ήταν. Η πλοκή γίνεται μέτρια όταν έχεις γνώση του ιστορικού γεγονότος, όταν βλέπεις τις ανακρίβειες και τις επιπόλαιες προσεγγίσεις χαρακτήρων και καταστάσεων, παρόλα τα θεαματικά πλάνα που σε καθηλώνουν από την αρχή ως το τέλος.

Δεν έχω ξαναδεί πιο μαύρο το Αιγαίο, πιο κόκκινα τα κύματα, πιο ζοφερό τον ουρανό που δεν φωτίστηκε ούτε σε ένα πλάνο από μια αχτίδα ήλιου. Έβλεπα μια Ελλάδα που δεν υφίσταται παρά μόνο στη φαντασία του σκηνοθέτη της ταινίας. Έβλεπα έναν Θεμιστοκλή να παρίσταται και στη μάχη του ..Μαραθώνα (!!), διστακτικό, ασταθή, χάρτινο, με τη στρατηγική του να επιτυγχάνεται χάρη στις συγκυρίες της τύχης (!!) όπως η από μηχανής θεού εμφάνιση του στόλου των Σπαρτιατών την τελευταία στιγμή για να σώσουν τη μέρα (!!), έναν ηγέτη που δεν έχει τίποτα το αξιόλογο να πει που να δείχνει ή έστω, να υπαινίσσεται το ιδεολογικό του υπόβαθρο, τη φιλοσοφία που τον διακατέχει, τόσο εκείνον όσο και τη δημοκρατική Αθήνα για την οποία μάχεται, πέρα από ένα ξερό "όχι" που επαναλάμβανε ξανά και ξανά λες και ήταν αναλφάβητος, έναν άβουλο Ξέρξη που βούτηξε στα νερά του ποταμού άντρας και αναδύθηκε ..ερμαφρόδιτος (!!), που ήταν παρών και στη μάχη του Μαραθώνα (!!) δέκα χρόνια πριν μαζί με τον πατέρα του, ο οποίος πατέρας πεθαίνει εκεί (!!) από βέλος του Θεμιστοκλή (!!), έναν γιο πέρση βασιλιά που χρίστηκε βασιλιάς, όχι ως ο εξ' αίματος φυσικός διάδοχος του θρόνου, αλλά χάρη σε μια Ελληνίδα από την Αλικαρνασσό που έτυχε να βρίσκεται κάτω από την προστασία του Δαρείου και η οποία μόνη της κατέστρωσε όλα τα πολεμικά σχέδια κατά των Αθηναίων, ενός εκ των οποίων και ο αιφνιδιασμός του αντίπαλου στόλου με ..υγρό πυρ (!!) και με τον Ξέρξη να παρίσταται ως ένας μαινόμενος πλην απλός θεατής (!!) και τόσα άλλα.

evapsarrou.blogspot.com

 
Όμως, από την άλλη, χαίρομαι που γυρίστηκε αυτή η ταινία, γιατί ο κινηματογράφος έχει μια ιδιαίτερη δύναμη στο να μεταδίδει πράγματα στον κόσμο και αυτή τη φορά, οι μάγοι του χολυγουντιανού κινηματογράφου ασχολήθηκαν με κάτι δικό μας, κάτι ελληνικό. Που σημαίνει πως κάποιοι στην άλλη άκρη του κόσμου έμαθαν ότι υπήρξε ένας Θεμιστοκλής σ' αυτή τη χώρα, ότι χάρη στη νίκη του στη ναυμαχία της Σαλαμίνας η Ευρώπη έμεινε αλώβητη από τις επεκτατικές διαθέσεις της πανίσχυρης τότε περσικής αυτοκρατορίας και είναι αυτό που είναι σήμερα και δεν είναι κάτι άλλο.

Κάποιοι εμπνεύστηκαν από την δική μας δεξαμενή, άντλησαν από αυτήν ό,τι θεώρησαν χρήσιμο για να πουν αυτή την ιστορία. Και αυτό, το ότι εξακολουθούμε μέχρι και σήμερα να αποτελούμε πηγή έμπνευσης σε μια μορφή τέχνης με τη δύναμη και οικουμενικότητα της τέχνης του κινηματογράφου, για μένα είναι σίγουρα κάτι καλό.

Στο Flickr θα με βρείτε εδώ.