Αχ, καλοκαιράκι...

Οι ολιγοήμερες διακοπές του Πάσχα δίπλα στο κύμα με το θερμόμετρο να έχει σκαλώσει στους 32 βαθμούς μόνο ξεσήκωμα μου έφεραν. Μέχρι να τελειώσουν οι δουλειές και οι υποχρεώσεις να φτάσουμε να πούμε τώρα καθόμαστε και απολαμβάνουμε, είχε έρθει η ώρα να αφήσουμε το αγαπημένο μας σπίτι στην εξοχή και να επιστρέψουμε στη ρουτίνα της μεγαλούπολης και, φυσικά, στο εντατικό πρόγραμμα του μικρού μου γιου που για πρώτη φορά δίνει φέτος τελικές εξετάσεις στο σχολείο του.
Τα μαγειρέματα, οι μπουγάδες, τα σιδερώματα, αλλά και τα παράλληλα διαβάσματα σε λίαν εντατικούς ρυθμούς καλά κρατούν, αλλά μετά τις μέρες που πέρασα στο εξοχικό αισθάνομαι ότι ή αυτά επιταχύνουν και πολλαπλασιάζονται ή βραδαίνει ο δικός μου ρυθμός σαν κάποιος να με έχει ρυθμίσει να λειτουργώ στην αργή κίνηση. Μέχρι να τα φέρω όλα βόλτα έχει φτάσει η νύχτα και είμαι ένα πτώμα που αναρωτιέται πού πήγαν οι ώρες της ημέρας που μόλις πέρασε. Το μυαλό παραμένει μεθυσμένο από την αλμύρα της θάλασσας, έχει λαχταρήσει διακοπές, ήλιο και ξεκούραση και μου το υπενθυμίζει σε κάθε ευκαιρία. Θέλω να φορέσω το αντηλιακό μου με άρωμα από εξωτικά νησιά της Καραϊβικής, μαγιό, παρεό και ψάθινο καπέλο, να κατηφορήσω τον ήσυχο χωματόδρομο που περνά φιδίσιος μέσα από το πυκνό πευκοδάσος, να φτάσω στα πέτρινα σκαλοπάτια που οδηγούν στη λατρεμένη παραλία, να αφεθώ στο απόλυτο γαλάζιο. Και μετά, να χωθώ στις σελίδες του αγαπημένου μου βιβλίου δίπλα στο κύμα που θα ντύνει μουσικά ένα-ένα τα κεφάλαιά του και της ζωής μου όλης, κάτω από την κιτρινόλευκη ομπρέλα με τα στριφτά κρόσια παρέα με έναν μεγάλο απολαυστικό παγωμένο καφέ με μπόλικα παγάκια.
Το καλοκαίρι είναι μια ανάσα μακριά, τα χρώματα έχουν μεστώσει, η φύση γύρω από το σπίτι, τα πουλιά το προμηνύουν, αλλά κυρίως το προμηνύει η διάθεση που πασχίζω να αλλάξω για να κάνω πιο υποφερτή τη ρουτίνα της καθημερινότητας, την αναμονή. Η Νέλλη έχει ήδη φτάσει, ένα ραντεβού στο κοντινό pet, ένα γενναίο κούρεμα, ένα πουά φιογκάκι στα μαλλιά και είναι έτοιμη να καλωσορίσει το καλοκαίρι!

Τα χαλιά έχουν εξαφανιστεί από καιρό, τα καλοκαιρινά ρούχα είναι ήδη τακτοποιημένα στις θέσεις τους μέσα στις ντουλάπες και τα πασχαλινά ντεκόρ παραχωρούν τη θέση τους στους καλοκαιρινούς θησαυρούς που μαζεύτηκαν από αγαπημένες παραλίες κοχύλια, πέτρες χρωματιστές και βότσαλα. Ανοιχτά χρώματα δεσπόζουν τώρα στο σπίτι, λευκά των κυμάτων και μπεζ της άμμου διαδέχονται τα σκουρόχρωμα χειμωνιάτικα και ανάμεσά τους κάποιες πινελιές γαλάζιες σαν τ' ουρανού και της καθάριας θάλασσας, να γεμίσουν το σπίτι από το άρωμα του καλοκαιριού που βρίσκεται ήδη στο κατώφλι και μας κλείνει το μάτι.
Μπαίνω στην κουζίνα μετά από την επίσκεψή μου στο e-σπίτι της φίλης Μαρίας (Σοκακτσού). Μου έδωσε ιδέα για τα αμέτρητα λεμόνια που έχουν γεμίσει κοφίνια και καλάθια και δεν ήξερα τι να τα κάνω. Καθάρισα τις φλούδες τους, τις έβαλα σε ένα δοχείο μαζί με βότκα, το έκλεισα σε σκοτεινό ντουλάπι και σε μία εβδομάδα που θα ξαναβγεί θα είναι έτοιμο για να ολοκληρώσω τη διαδικασία παρασκευής του πρώτου μου χειροποίητου λιμοντσέλο.

Η ψίχα τους στύφτηκε κατά τις οδηγίες πάντα της Μαρίας στον λεμονοστίφτη (τίποτα δεν πάει χαμένο), ο χυμός συμπληρώθηκε και από άλλα στιμμένα λεμόνια και μετά κι άλλα, σουρώθηκε και ανακατεύτηκε με το σιρόπι με νερό, ζάχαρη και ξίσμα λεμονιού που έδεσα σε ξεχωριστό κατσαρολάκι και είχε ήδη αρχίσει να κρυώνει.

Η κουζίνα μοσχοβόλησε από το δυνατό άρωμα των φρεσκοκομμένων λεμονιών. Σε λίγη ώρα η συμπυκνωμένη σπιτική λεμονάδα ήταν έτοιμη για κατανάλωση... και για φωτογράφηση, φυσικά!

Με το ζόρι τους κρατούσα μακριά όση ώρα έστηνα τη σύνθεσή μου. Ορίστε, πάει η τέχνη μου, μου την ήπιαν μονορούφι χαχα :))

Μαρία μου, σ' ευχαριστώ για τις ολόδροσες καλοκαιρινές ιδέες και συνταγές, η πρώτη γουλιά, στην υγειά σου!