Ψηφιακή vs αναλογική φωτογραφία

Το αρχικό μοντέλο ήταν η slr φωτογραφική μηχανή Fujica STX-1 με χώρα προέλευσης την Ιαπωνία. Έτος κατασκευής: 1976. Δύο χρόνια περίπου αργότερα το συγκεκριμένο μοντέλο αγοράστηκε από τον Γερμανό Hans Porst, ο οποίος είχε την τακτική να αγοράζει συγκεκριμένα μοντέλα από διάφορες κατασκευαστικές εταιρείες ανά τον κόσμο. Ως μια κίνηση εκτίμησής του σε αυτό το μοντέλο, ο Porst του έδωσε το όνομά του, έτσι, από Fujica STX-1 μετονομάστηκε σε Porst CR-1. Πέρα από την ονομασία δεν αλλάχτηκε τίποτε άλλο.

Η μηχανή της φωτογραφίας ανήκε για πολλά χρόνια στον πατέρα μου. Τον θυμάμαι που έβγαζε συνεχώς φωτογραφίες με αυτήν. Όταν πέθανε, η μηχανή πέρασε σε μένα. Την κρατούσα για καιρό αποθηκευμένη ως κειμήλιο από κείνον, προ ημερών όμως που την έβγαλα από τη θήκη της και διαπίστωσα ότι βρισκόταν σε πλήρη λειτουργία, σκέφτηκα να κάνω μια προσπάθεια να εξοικειωθώ λίγο μαζί της, αφού οι σχέσεις μου με την αναλογική φωτογραφία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη. Θα χρειαστώ φιλμ για να δω αν πράγματι φωτογραφίζει χωρίς πρόβλημα, αφού αυτό που βρέθηκε στα χέρια μου έχει λήξει ..από το 2002! Δεν είχα ιδέα ότι και τα φιλμ έχουν ημερομηνία λήξης, για να δείτε πόσο άσχετη είμαι σε ότι έχει να κάνει με την αναλογική φωτογραφία. Αν δεν στεφθούν από παταγώδη αποτυχία, επιφυλλάσσομαι να επανέλθω με δείγματα της προσπάθειάς μου, αφού σε αντίθεση με τις ψηφιακές μηχανές, με αυτήν πρέπει να κάνεις όλες τις απαραίτητες ρυθμίσεις μόνος σου!

Η έλευση της ψηφιακής φωτογραφικής μηχανής έχει κάνει την τέχνη της φωτογραφίας μια εύκολη υπόθεση ιδιαίτερα προσφιλή και προσιτή σε όλους. Όλα ρυθμίζονται πλέον αυτόματα, εστίαση, διάφραγμα, φωτισμός. Έτσι, δεν χρειάζεται να είσαι γνώστης για να μπορείς να τα ελέγξεις όλα αυτά προκειμένου να τραβήξεις μια πετυχημένη τεχνικά φωτογραφία. Η ψηφιακή φωτογραφική μηχανή δεν σε αφήνει να κάνεις λάθη, αλλά ακόμα κι αν τύχει κάτι να πάει στραβά, χάρη στα προγράμματα επεξεργασίας φωτογραφιών που έχουν κατακλύσει αγορά και διαδίκτυο, η επεξεργασία τους για τεχνική βελτίωση και διόρθωση μικροατελειών έχει γίνει παιχνιδάκι.

Θαυμάζω ορισμένες φωτογραφίες που η τελειότητά τους ανταγωνίζεται την ίδια την πραγματικότητα, μερικές φορές ωστόσο έχω την αίσθηση ότι είναι τόσο τέλειες που τελικά δείχνουν ψεύτικες. Αυτό για μένα μοιάζει περισσότερο με μειονέκτημα παρά με πλεονέκτημα, αφού, κατά τη γνώμη μου ως ερασιτέχνις φωτογράφος, όντας τόσο τέλεια μια φωτογραφία, τελικά φτάνει να χάνει κάτι από την ..ψυχή της, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, κάνοντάς την ψυχρή και απρόσιτη σε κάποιον που προχωράει σε μια δεύτερη ανάγνωσή της. Οι τυπωμένες σε φιλμ φωτογραφίες αντίθετα όσες φορές κι αν διαβαστούν εξακολουθούν να διατηρούν ακέραιη όλη αυτή τη ζεστασιά και οικειότητα που η ψηφιακή εποχή δεν έχει κατορθώσει ακόμα να αποκτήσει. Έκπτωση της αισθητικής και της ποιότητας για χάρη του εκσυγχρονισμού και της ευκολίας; Υποθέτω πως πρόκειται για ένα δίλημμα που προκύπτει  κάθε φορά που βρισκόμαστε μπροστά στο αποτέλεσμα ενός πρωτοποριακού και καινοτόμου τεχνολογικού επιτεύγματος που φιλοδοξεί να αλλάξει άρδην τις συνήθειες και την καθημερινότητά μας..